فن فیکیشن اقای معروف و خانوم مغرور

[رئالی تیغ]

هی وحشی جنگلیه آمازونی آروم تر...

(فک کنم کر شده)

مهسا حداقل دستمو ول کن...

یکدفه ای واستاد و دستمو ول کرد(ول ک نه پرت کرد دستمو)....

(یاابولفضل رم کرد)

مهسا-دیانا اینقد بره فیل بازی درنیار...اگه آروم بریم شاید نتونیم ببینیمشون.

-حالا نبینیم مگه چی میشه؟!

مهسا-حرف مفت نزن...من ک میدونم الان دل تو دلت نیست تا فقط ی نظر هریو از نزدیک ببینی.

-نخیرم کی گفته...من اصن ازون پسره ی از خود راضیه مو فرفریه ...

مهسا-بیشین بینیم بابا بیا بریم

-حداقل میذاشتی حرفمو کامل کنم.

مهسا-ن..می..شه!

-کوفت!

خدارو شکر سرعتش از 100 کیلومتر در ساعت ب 99 کیلومتر در ساعت رسید(ها؟چیه؟خب همینم غنیمته دیگه)

مهسا-داینا!

-ممنون میشم اگه دیانا صدام کنی

مهسا-اصلش دایناست

-پس لطفا منو فرعی صدا کن

مهسا-چ جمعیتی!...هی بت گفتم سریع تر را برو دیگه اه.(بحثو عوض کرد)

-ب من چ

مهسا-تا همینجا خونتو نریختم ی ر اهی پیدا کن تا بتونیم بشون نزدیک شیم.

-ب کیا؟(راستشو بخاین علاقه ی شدیدی ب در آوردن حرس مهسا داشتم..آخه وقتی حرس میخورد خیلی با مزه میشد)

مهسا-اصغر سیبیل کلفت!اذیت نکن دیگه اون مغز داغونتو ب کاربنداز ببین باید چ خاکی تو سرمون بریزیم!

-چ انتظارایی دارن مردم ب خدا!خوبه خودت داری میگی داغون...حالا ک اصرار میکنی ب کار میندازمش...امم خب میتونیم خودمونو بندازیم تورود بد شنا کنیمو بریم طرفشون...ها نظرت چیه؟

مهسا-اگه دقت کرده باشی اونجا نوشته شنا ممنوع..تازشم اون همه مامورو اونجا نمیبینی؟

-اینم حرفیه..ولی خب این نهایت فکر من بود.

مهسا-بمیر...................!مثکه راه بهتری وجود نداره...ولی اگه مردم تقصیر تو ع ها!از من گفتن بود

-حالا تو بمیر بعدا سر اینکه تقصیر کی بوده صحبت میکنیم.

مهسا-خیلی دلت خوشه!

سلااااااااااااام!

-اوا شما اینجا چی کار میکنین؟

سپیده-داریم بندری میرقصیم

نگین-اگه یادت باشه امروز قرار بود 5 تایی بیایم جای بیگ بن...مارفتیم اما شما نبودین حدس زدیم ک اینجا باشین...

حدیث-شما دو تا تنهایی اومدین..حتی ی خبرم ندادین ک کجایین...نامردای بی شعور بی فرهنگ

-همش تقصیر این بود

مهسا-خب میخواستم لو رو ببینم

حدیث-نگاش کن تورو خدا...دوستم دوستای قرن 5 میلادی(همون قرن خیارشورشاه خودمون).

-واقعا!

مهسا-تو یکی دیگه حرف نزن

سپیده-بچه ها بیخیال.بیاین بریم دیگه

- منظورت اینه ک بریم اونجا تو اون جمعیت دایرکشنر؟ من نمیام!

نگین-چرا؟

-چون سالم میریم کتلت برمیگردیم.

مهسا-ما میخوایم بریم تو رود شنا کنیم...بچه ها اگه شمام میخواین بیاین من ک رفتم.

حدیث-چیییییییییییییییییییییییی؟عقلت پوکیده؟من ک نیستم

نگین-me 2

سپیده-منم همینطور

مهسا-پس فعلا بای

دستمو گرفتو دوباره منو دنبال خودش کشوند...ای خدا منو بکش ولی از دست این نجات بده.

-شرمنده بچه ها این خل شده...

.

.

.خب هروقت گفتم 3 میپریم...

3...

-سرمو از آب بیرون آوردمو موهامو از جلو صورتم کنار زدم...هرچی اینورو اون ورو نگا کردم مهسارو ندیدم...

مهسا-هی !من اینجام.

منو بگو گفتم از شرش خلاص شدم ولی مثل اینکه خداحالاحالاها نمیخواد ازین لطفا ب من بکنه...

داشتم ب طرفش میرفتم ک ی دفه...

(نظر یادتون نره)

---

احساس سرگیجه بم دست داد...زیر دلم درد میکرد...نه خدایا الان وقتش نیست!

مهسا-دیانا دیانا!

پلیس-اونجارو!بگیرینشون

-مهسا...حالم خوب نیست...

دیگه هیچی نفهمیدم...............

ی صداهایی می اومد...صدای مهسا بود...داشت گریه میکرد...یعنی چ اتفاقی افتاده؟یعنی من مردم؟ یکی نیس بگه آخه مونگول تو ک قلبت داره میزنه چ طوری مردی؟

همچنان درگیر سوالای خوددرگیرانم بودم ک ناگهان...همون ی دفه ی خودمون یکی جلوی نوری ک مستقیم تو چشام میخوردو باعث میشد نتونم چشامو باز کنم گرفت...طرف اینقد گنده ک ن غول تشن بود ک دیگه حتی ی نمورم نور نمیخورد توچشم...همه جا تاریک بود...میترسیدم چشامو باز کنم..آخه از ی طرف صدای گریه ی مهسا از ی طرفم این آدم خیلی گنده...اول ی چشممو اونم خیلی کم باز کردم...اوا!این چقد قیافش آشناس...حالا ک فک میکنم میبینم اون قدم گنده نیس

با ی چشم نمیتونستم خوب شناساییش کنم بنابراین اون یکی چشمم باز کردم...

-نه!

ینی این همون هریه ؟!نه بابا توهم زدم!ولی خودشه ها؟نخیرم ب نظر تو آخه هری الان بالاسرت چی کار میکنه؟راس میگیا از این زاویه بش نگا نکرده بودم....نگا کن تورو خدا تو چ وضعیت داغونی دارم با ضمیر نا خداگاهم بحث میکنم,اونم سر چ موضوع مسخره ای,اینکه این هریه یا ن!

مهسا-آخ جون بیدار شدی؟ینی چیزه ب هوش اومدی؟

-صدای ی بزغاله ی جیغ جیغو میاد...

مهسا-وای عاشقتم..خدارو شکر ک عوض نشدی وگرنه من شبانه روز با کی میخواستم بحثو دعوا کنم...میگما چت شد یهو؟چ مرگت شد؟سکته کردم...مردمو زنده شدم...تا

-حالا خوبه مردیو زنده شدی..وگرنه خفم میکردی؟

مهسا-اه اه اه دختره ی بی شعور بی لیاقت...ای کاش میمردی...

-خب حالا ناراحت نشو شوخی...مهسا اینجا کجاست؟(طوری این حرفمو با جیغ زدم ک بدبخت مهسا شیش متر رفت هوا"البته برگشتا...خوشحال نشین هنوز زندس")

اون آقاهه-قایقه...

-ببخشید من فکر کردم کشتی تایتانیکه

اون آقاهه-خب حالا شکو شبهت برطرف شد؟

برگشتم طرفش...یا ابوالهول...هری؟همون هری استایلزه معروفه...اونم با ی لبخند کجو کوله...اه اه ایکبیری حتما الان انتظار داره بپرم بغلش بگم سلاااااااااااام عشقققققققققققققم...میشه ی امضا بدی...بیا ی عکس با هم بگیریم..ولی من عمرا اینکارو کنم مگه غرورمو از سرراه آوردم ک اینجوری لتو پارش کنم.

نمیدونم چقد شده بود ک داشتم خیره خیره بش نگا میکردم ک گفت

هری-میخوای امضا بدم؟

-نکبت(فارسی گفتم)

هری-ببخشید چیزی گفتین؟

-آره گفتم برو در کوزتو امضا بزن آبشو بخور(تغییرات در ضرب المثل تو روده ی باریکم)

-چون این ی ضرب المثل فارسی ترنسلیت شده ب اینگیلیسی بود زیاد درکش نکرد

هنوز همونطوری با تعجب داشت بم نگا میکرد ک داد زدم

-وای ن از مغزتون داره دود در میاد آقای..چی چی بود؟آها هری ادوارد استایلز

هری-دختر آروم تر...دیوونه!

-دیوونه نوه ی عموی بزرگ شوهرخواهرته

هری-خواهرمن مجرده

-ولی مجرد نمیمونه ک...

هری-شایدم...

-مهسا تو چرا گریه میکردی؟(قیافه ی هری دیدنی بود...رنگ گوجه فرنگی شده بود...ههههههههه خر کیف شدیم)

مهسا-آخه..گوشتو بیار

گوشمو بردم نزدیک دهنشو گفتم

-بفرما اینم گوش این بنده ی حقیر

مهسا-راستشو بخوای لویی رو دیدم

-چشمت روشن

مهسا-تازه کلیم باش حرف زدم

-فک فولادی...من فک میکردم فقط وقتی با من روبرو میشی اینقد حرف میزنی

مهسا-زهر مار

ی مشت حواله ی دلم کرد ک...خدا اون روزو براتون نیاره مردمو فک کنم دیگه زنده نشدم...ولی ن مثکه هنو زندم.

سرمو گرفتم پایینو ی نگا ب شکمم کردم...نگام افتاد ب شلوارم...اینکه شلوار من نیس...شلوار مهسام نیس چون منو مهسا هم سایزیم ولی این شلواره همچین بگی نگی گشاد میزد...

-مهسا این چیه؟

مهسا-خب شلواره دیگه...عصبانی نشو شلوارت کثیف شده بود...این شلوار هریه

بش(ب هری) نگا کردم اون لبخند کجوکولش ب ی نیشخند تبدیل شده بود...

***نظر فراموش نشه***

---

نگام رفت پایین(هی فکر بد نکنین قصد هیز بازی نداشتم)...هری ی شلوارک گله گشاد قرمز پوشیده بود...زدم زیر خنده..خودتونو بذارین جای من هری با ی بلیز خیلی شیک و مجلسی و ی شلوارک درب و داغون جلوتون واسته..خدایی خندتون نمیگیره؟

همچنان داشتم میخندیدم ک ی دفه ضمیر ناخودآگاه عزیزم دهن باز کرد؟آخ مامان قربونت بشه ی چن وقت بود نصیحتم نکرده بودی!زهرمار...دختر ب خدا ک خیلی ضایع ای...ی نگا ب خودت کن ی نگام ب هری اگه وقت کردی ی نگام ب این مهسای بدبخت کن...(همه ی کارایی ک گفته بودو کردم...مهسا از نگاهش معلوم بود ک قصد کشتنمو داره هریم ک مثه مجسمه اون طرف وایستاده بود)خب ک چی؟خب ک اینکه جمع کنین برین دیگه زشته اگه نرین هری فک میکنه عاشق چشمو آبروش شدین ک نمیرین...آرایه هارا در عبارت بالا مشخص کنین...الکی نیست مهسا اینقد از دستت حرس میخوره بس ک خلی...درس پس میدیم,خب دیگه فعلا خدافظ وجدان عزیز!

از جام بلند شدم

-خدافظ

هری-در خدمت بودین

-ممنون دیگه نمیخوایم باشیم.

-ببخشید امکانش هست بگین این قایقو ببرن ی جایی ک ما بتونیم ازش پیاده شیم؟؟؟؟

هری-آره فککنم

-فک نکن انجام بده

هری-پررو

(خیر سرش آروم گفت این حرفشو)

-چیزی فرمودین؟

هری-نه

-ولی من شنیدم چی گفتین

هری-آفرین چ دختر شنوایی!

-تا چشتون درآد(من از بچگیم نمیتونستم با پسرا عین آدم حرف بزنم...)

دیگه چیزی نگفت..هه..بهتر!اگه میگف مجبور میشدم ی نر و ماده بخوابونم تو صورت 123 تیغش...

.

.

.

-ممنون بابت همه چی...خدانگهدار(ضمیر:خیلی دیگه باادب تو معدم...فعلا ببند تا نبستمت..ضمیر:خیلی دیگه بی ادب)

هری-خواه...

-راستی شلوارتون...تا یک ساعت دیگه بتون میدمش...همینجایین دیگه ن؟

هری-نه!

-پس شلوارتونو میارم همینجا میذارم بیاین برش دارین...

هری-نه!

-پ میندازمش دور!

هری-نه!

شیطونه میگه بزنم له و لوردش کنم....

ی نگاه غضبناک بش کردم ک فککنم شلوارشو خیس کرد...بنابراین سریع گفت:

هری-باهاتون تماس میگیرم میگم شلوارو کجا بیارین...میشه شمارتونو بدین

الان هر کی دیگه جای من بود غش کرده بود البته من ک میدونم فقط ب خاطر شلوارجونشه...وگرنه محال بود از ی دختر عادی شماره بخواد بگیره(تا جایی ک من یادمه قبلنا پسرا شماره میدادن!الان دوره زمونه عوض شده وجدانکم)

-(حالا وقت ضایع کردنش بود)شرمنده من نمیتونم شمارمو ب هر کسی بدم

هاهاهاهاااااااااااااااا

هری-منظورم شماره خونتون بود

-منم منظورم همون بود...شماره شمارس دیگه چ فرقی میکنه...

هری-اممم(این اممم ینی ایشالا بری زیر تریلی!هههه...آخی بچمون عصبانی شده)پس فردا ساعت 1 ظهر همینجا...

-باشه حرفی نیس..بای

مهسا-خدافظ...(بم ی نگا کرد با نگاش میخواست ازم اجازه بگیره اما برا چی خدا میدونه...با تکون دادن سرم بش اکی دادم)

رفت سمت هری...بغلش کرد...بعدشم ازش ی امضا گرفت و اومد سمت من..

مهسا-خب دیگه بریم

پس پیاده ب سمت خونه هامون را افتادیم دقیقا مسیرامون یکی بود البت مال من یکم بیشتر

-خاک بر سرت...الهی بمیری...الهی مرغای آسمون هفتم برات گریه کنن!الهیییییییییییییییییییییی!

مهسا-خب تو ک گفتی باشه

-مگه من علم غیب داشتم...اصن وللش دیگه حرف نزن

مهسا-ببخشید!

-اوا!مرگ من!ی بار دیگه بگو!توروخدا

مهسا-بمیرمم نمیگم

تا وقتی برسیم دم در خونه ی مهسا اینا همینجور ی ریز زدیم تو سرو کله ی هم

مهسا-خیلی امروز خوش گذشت...ع راستی ناهار...وللش دیگه حسش نیس

-اوهوم...بسه دیگه اینقد زر نزن بای

مهسا-بای

.

.

.

اون روز فقط و فقط ب اتفاقای ک برام افتاده بود فککردم...اونم چ اتفاقایی!خدا نسیب گرگ بیابون نکنه!البه ب بچه هام زنگ زدمو ابراز سلامتی کردم

شبم بعد ازینکه شلوار هریو شستم(اولین باری بود ک داشتم لباس میشستم...تا حالا جورابامم با دست نشسته بودم چ برسه ب شلوار ی نفر دیگه)رفتم خوابیدم

نظر!!!!!!!!!!!!!!!!!!!