سخنان صادق هدایت

[Nυмв]

روحت شاد صادق خان.. 
اگه اجازه بدین به روز کنیم تاپیکو ..




گـآهـــی آدمـی در بیـســت ســالـگـی مـیـمـیـرد ..
 ولـی در هـــفـتـآد ســالـگـی به خــآک ســپــرده مـیـشــود 
●○●


تــنـها فایــده تــاریــخ ایــن اســت کــه انـســان بــا مـطالـعــه اش از تــرقـی آیــنـده ی بــشــر هم نـا امـیــد مـی شــود.
●○●


حـــس کــردم ایــن دنـیــا بــرای مـن نـبــود. بــرای یــک دســتــه آدم بــی حـــیــا پـررو و گـدامـنـشــ، مـعــلـومـات فروشــ، چـاروادار و چـشــم و دل گـرســنـه بــود. بــرای کــســانـی کــه بــه فراخـور دنـیــا آفریــده شــده بــودنـد و از زورمـنـدان زمـیــن و آســمـان مـثــل ســگ گـرســنـه جلـو دکــان قـصــابــی کــه بــرای یــک تــکــه لـثــه دم مـی جنـبــانـد گـدایــی مـی کــردنـد و تــمـلـق مـی گـفتــنـد..!
●○●


چـقـدر بــه ســادگـی نـیــاکــان خـود خـنـدیــدیــم .روزی مـی ایــد کــه ایــنـدگـان بــه خـرافات مـا خـواهنـد خـنـدیــد.
●○●


از دور ریــخـتــن عــقـایــدی کــه بــه مـن تــلـقـیــن شــده بــود آرامـش مـخـصــوصــی در خـودم حـــس مـی کــردمـ!! 
●○●

انـســان مـی کــشــد . بــرای خـوردن مـی کــشــد . بــرای شــفا دادن مـی کــشــد . بــرای آمـرزیــدن مـی کــشــد . بــرای پـوشــش بــرای پـول بــرای جنـگ کــردن بــرای عــلـم بــرای تــفریــح و بــلـاخـره مـی کــشــد... فقـط بــرای کــشــتــن .
●○●


 در اثــر ســالـها تــجربــه تــلـخ دریــافتــیــم کــه مـردم دنـیــا خـوش بــاور و احـــمـق و تــوســری خـورنـد و عــقـلـشــان بــه چـشــمـشــان مـیــبــاشــد و همـچـنـان دنـیــا خـر تــو خـر اســتــ. اگـر مـا از حـــمـاقـت مـردم اســتــفاده مـی کــنـیــم گـنـاه از مـا نـیــســتــ. چـشــمـشــان کــور شــود و دنـده شــان نـرمـ، اگـر شــعــور دارنـد بــزنـنـد و پـدرمـان را در بــیــاورنـد..!
●○●


اگـر راســت اســت کــه هر کــســی یــک ســتــاره روی آســمـان دارد، ســتــارهٔ مـن بــایــد دور، تــاریــک و بــی مـعــنـی بــاشــد-شــایــد مـن اصــلـاً ســتــاره نـداشــتــه‌امـ!»
●○●
 
زنــدگــی بـه هـمــان حمــاقـت ســابـق ادامــه دارد. نــه امــیـدی اســت و نــه آرزویـی و نــه آیـنــده و گــذشـتـهـ‌ایـ. چهـار ســتـون بـدن را بـه کـثیـف تـریـن طرزی مــی ‌چرانــیـم و شـب هـا بـه وســیـلـه دود و دم و الـکـل بـه خــاکـش مــیـ‌ســپریـم و بـا نــهـایـت تـعجب مــیـ‌بـیـنــیـم کـه بـاز فــردا ســر از قـبـر بـیـرون آوردیـمــ. مــســخــره بـازی ادامــه دارد.