تآلـآر لبآس هـآی محلی

[L²evi]

پوشاک محلی  مازندران:جلیقه ( جلزقه )

• 
  

•                                                               

پوشاک، بارزترین سمبل فرهنگی، مهم‌ترین و مشخص‌ترین مظهر قومی و سریع الانتقال‌ترین نشانه فرهنگی است که به سرعت تحت تأثیر پدیده‌های فرهنگ پذیری در میان جوامع گوناگون انسانی قرار می‌گیرد.
حتی عده ای را عقیده بر آن است که استیلای فرهنگی و سلطه پذیری در وهله اول از طریق انتقال پوشاک صورت می‌گیرد و حتی می‌توان با تغییر پوشاک یک جامعه، نوع معیشت و شیوه تولید آن‌ها را نیز دچار دگرگونی نمود و تغییرات و تحولاتی در ساختار زندگی اجتماعی آن جامعه به وجود آورد.
پیش جلیقه معمولاً از پارچه پشمی و پشت آن از پارچه‌های آستری بود.
جلیقه گاه از جنس مخمل سرخ یا زرد و آراسته به سکه و پول‌های قدیمی بود. گاه روی آنر را با جای سکه با تعدادی درهای کنگره‌دار شیشه نوشابه تزئین  می‌کردند. در هزار‌جریب به این پوشاک تزئینی «سیمپوش می‌گفتند. آن را در مراسم جشن عروسی و روزهای فرخنده می‌پوشیدند. سیمپوش جزئی از پوشاک گروه‌های مرفه بود و معمولاً تهی‌دستان این لباس را نداشتند.