جوانه وسنگ....خیلی قشنگه بیاتوفقط بخون

[❀இℬℯѕ✟♚ℊⅈℛℒஇ❀]

فدات =)

میخوای ادامشو بذآرم ؟ (:

××××××××××××××××××××××××××××××××××××××

سنگ آهی کشید و به آسمان نگاه کرد . بر زمینه آبی آسمان ، پرنده ای در پرواز بود. پرنده آن قدر بالا بود که مثل نقطه سیاه کوچکی به نظر می رسید.سنگ با نگاهی غمگین او را دنبال کرد.بعد آهی کشید و با ناامیدی گفت : (( بله،مرداب طراوت و سرسبزی را دوست ندارد.مرداب از جنس جویبار و رود و دریاست ولی قلبش از سنگ است . دل مرداب حتی از بدن من هم سخت تر است . او خشک شدن جوانه ها و گل ها را می بیند اما دستش را برای نجات انها دراز نمی کند. ))

جوانه با ناامیدی سرش را پایین انداخت . اندوه زیادی در قلب کوچکش لانه کرده بود . تشنگی داشت کم کم او را از پای در می آورد . اندوه بزرگ چوانه ،سنگ را هم آزار می داد. حشره کوچک با شتاب از کنار سنگ گذشت و خودش را درمیان شاخه های یک بوته خار پنهان کرد . سنگ ، به نقطه ای که حشره در انجا پنهان شده بود ،خیره شد . بعد سرش را بالا آورد و به بوته خار نگاه کرد . بوته خار با تعجب گفت : (( چرا این طور به من خیره شده ای؟؟ ))

سنگ به خود آمد و گفت : (( ای بوته خار! تو همیشه سرسبزی. بگو که برای ادامه زندگی آب را ازکجا به دست می آوری ؟ ))
بوته خار گفت : (( آب را برای چه می خواهی؟ )) سنگ ، جوانه را که بی حال و ناتوان برزمین افتاده بود ، به بوته خار نشان داد و گفت : (( این جوانه تشنه است و آب می خواهد. چگونه می توانم ریشه خشک او را سیراب کنم ؟ ))

بوته خار گفت : (( سال هاست که خاک شور این دشت ،طعم گوارای آب را نچشیده است . در این زمین خشک نه جویباری هست ، نه رودی و نه چشمه ای . ما بوته های خار ، با ریشه های بلندمان آب را از دل زمین بیرون می کشیم. در این زمین خشک ، گاهی جوانه ای سر ارخاک بیرون آورد ولی از تشنگی می میرد . تشنگی ، جوانه تو را هم از پای در می آورد . ))

چیزی در قلب سنگ فشرده شد . اندیشه مرگ جوانه ، دلش را به درد آورد . جوانه که از تشنگی بی تاب شده بود ،با نا امیدی خودش زا به این و آن طرف می کشید . ریشه کوچکش را برای پیدا کردن آب در دل زمین به هرسویی می فرستاد. خورشید سرش را به سینه آسمانن تکیه داده بود و گرم تر از همیشه می تابید . جوانه به سختی نفس می کشید و سنگ با اندوه بسیار به او نگاه می کرد .

جوانه آرام آرام بر زمین افتاد . انگار چیزی در دل سنگ شکست . قلبش فشرده شد . چشم هایش را بست تا مرگ جوانه را نبیند . چشم های جوانه نیمه باز بود و آخرین نگاه های خود را در جست و جوی آب به روی خاک می فرستاد . دیگر جوانه همه جا را تیره و تار می دید . اریکی هر لحظه بیش تر میشد اما در لحظه ای که تیرگی می خواست جوانه را برای همیشه در خود بگیرد ، ناگهان رطوبت دلپذیر و گوارایی را در ریشه اش احساس کرد . سرش را بالا آورد و فریاد زد : (( آب ! بوی آب می شنوم! ))

جوانه تکانی خورد و به جلو نگاه کرد .تیرگی در برابر چشم هایش گریخته بود و او همه چیز را به روشنی می دید . جوانه به زمین خیره شد .

آب پاک و درخشانی زیر پایش بر زمین دشت جاری بود . آب به روشنی آفتاب بود و به زیبایی زندگی .
جوانه با بهت و حیرت به این آب دلپذیر و خنک نگاه کرد . ریشه اش را به دست جریان آب خنک سپرد و برگ های کوچکش را در آب شست.خاک تشنه ، آب را با دل و جان می مکید .

جوانه با تعجب به اطراف نگاه کرد تا سرچشمه این آب دلپذیر را پیدا کند اما ناگهان بر جای خود خشکش زد : سنگ شکافته شده بود و از قلب او ، چشمه پاک و زلالی می جوشید.

××××××××××××××××××××××
و پایاااااااااااااااااااااااااااان ^____^

اینم برای کسایی که میخواستن ادامشو بذارم..

---

جریان چیه؟؟؟

از عنوان معلومه ..
داستان جوانه و سنگ (:
که همشو نوشتم ..