اختلال دوقطبی

[eɴιɢмαтιc]

.

اختلال دو قطبی
                                                                                             
ازاختلال دو قطبی با عنوان افسردگی شیدائی نام برده میشد. همانگونه که از نام آن استنباط میشود کسی که دچار اختلال
دوقطبی است دچار نوسانات خلقی شدید میباشد .
این نوسانات معمولا هفته ها یا ماها طول میکشد و با انچه مردم عادی در زندگی روزمره تجربه میکنند بسیارمتفاوت است.
اختلال دو قطبی عامل اصلی نوسانات خلقی است که این نوسانات می توانند
شدت و ضعف داشته باشند و به روابط فرد مبتلا با دیگران آسیب برسانند.
خلق افسرده: احساس شدید افسردگی
خلق شیدا: احساس شادمانی بسیار و ناامیدی
خلق مختلط: به عنوان مثال خلق افسرده همراه با بیقراری و فعالیت
بیش از اندازه ناشی از شیدائی.
نوسانات خلقی که افراد مبتلا به اختلال دو قطبی معمولا آنها را تجربه می کنند، عبارتند از:
مانیا یا شیدایی که فرد در این مرحله دچار احساس سرخوشی فوق العاده زیاد و غیرعادی می شود.
در این مرحله بیمار سطح انرژی بالایی دارد و سریع صحبت می کند.
هیپومانیا که علائمی شبیه به مرحله مانیا دارد اما شدت علائم به مراتب کمتر است.
این مرحله هرچند در فعالیت های روزانه اختلالی ایجاد نمی کند اما ممکن است به تصمیم گیری های نامطلوب منتهی شود.
افسردگی که البته علائم آن با اختلال افسردگی معمولی متفاوت است چون در مرحله افسردگی
اختلال دو قطبی بیمار تحریک پذیری، احساس گناه و احساس بی ارزشی بسیار بیشتری را تجربه می کند و
 کاملا فاقد انرژی می شود.
مبتلایان به اختلال دو قطبی گاهی دچار خطرناک ترین حالت های نوسانات
خلقی می شوند به حدی که گاهی حتی کار به خودکشی می کشد.
در حدود یک نفر از هر ۱۰۰ بزرگسال در طول زندگی خود دچار این اختلال میگردد.
معمولا این اختلالات بعد از سنین نوجوانی اتفاق میافتد. در سنین بالاتر از ۴۰ سال این اختلالات غیر معمول است.
مردان و زنان به یک اندازه در معرض ابتلا به این اختلالات قرار دارند.
علائم بیماری بستگی به این دارد که خلق شما به سمت افسردگی یا شیدائی تغییر کرده باشد.
۱- افسردگی
احساس افسردگی احساسی است که همه ما در طول زندگی آنرا تجربه کرده ایم.
این احساس میتواند به ما در شناخت و برخورد با مشکلات زندگی کمک کند.
اما در افسردگی بالینی یا اختلالات دوقطبی این احساس افسردگی بسیار شدید تر است.
در این حالت احساس افسردگی برای مدت طولانی باقی میماند و
حتی انجام امور عادی زندگی را سخت یا غیر ممکن میسازد. در صورتی که شما افسرده شده باشید متوجه این تغییرات در خود شده اید:

روحی
احساس غمگینی که از بین نمیرود.
احساس نیاز به گریستن بدون هیچ دلیلی
ازدست دادن تمایل و رغبت به همه چیز
عدم لذت بردن از چیزهایی که قبلا لذت می بردید.

احساس بی قراری و آشفتگی
از دست دادن اعتماد به نفس
احساس بی ارزشی و ناامیدی
زودرنجی و تحریک پذیری
فکرکردن به خود کشی
فکری
از دست دادن قدرت فکر کردن مثبت و امیدوارانه
از دست دادن قدرت تصمیم گیری حتی در موارد ساده
مشکل تمرکز کردن
جسمی
کم شدن اشتها و وزن
مشکل خوابیدن
بیدار شدن زودتر از موقع
احساس خستگی کامل

یبوست
عدم تمایل به رابطه جنسی
رفتاری
مشکل در شروع و به پایان رساندن کارها- حتی کارهای روزمره
گریه کردن زیاد و یا احساس نیاز به گریه و عدم توانایی گریستن
پرهیز از مواجهه با افراد
۲- شیدایی یا هیجان
شیدایی یک احساس خوشحالی، افزایش انرژی و خوش بینی بیش از اندازه است.
این حالت میتواند آنقدر شدید باشد که فکر کردن و قضاوت شما را تحت تاثیر قرار دهد. ممکن است تفکرات عجیبی راجع به خود داشته باشید،
تصمیمات بدی بگیرید و به صورت شرم آور، مضر و گاهی خطرناک رفتار کنید.
مانند حالت افسردگی، در این حالت هم زندگی فرد مختل میشود و میتواند روابط و کار فرد را تحت تاثیر قرار دهد.
در حالتی که این حالت خیلی شدید نباشد به آن شیدائی خفیف میگویند.
در صورتی که شما شیدا شوید ممکن است حالات زیر را در خود مشاهده کنید:
روحی
بسیار شاد و مهیج
عصبی و برانگیخته شدن توسط کسانی که در خوش بینی شما شریک نمیشوند
احساس برتر بودن بیش از اندازه
فکری
پر از ایده های جدید و مهیج
پریدن از یک ایده یه ایده دیگر
شنیدن صداهایی که افراد دیگر نمیشنوند
جسمی
بی میل یا ناتوان از خوابیدن

پر انرژی
افزایش تمایل به رابطه جنسی
رفتاری
برنامه ریزی های بلندپروازانه و غیر واقعی
بسیار فعال و پر جنب و جوش
رفتارهای نا معمول
حرف زدن سریع – دیگران ممکن است متوجه صحبتهای شما نشوند.
تصمیمات عجولانه و گاهی با نتایج مصیبت بار

ولخرجی
احساس صمیمیت زیاد
بروز بیش از حد احساسات
اگر شما در اواسط دوره شیدایی برای اولین بار باشید، ممکن است متوجه
هیچ چیز غیر عادی نشوید. حتی دوستان و خانواده شما نیز ممکن است متوجه نشوند.
حتی ممکن است اگر کسی سعی کند در این مورد نظری ابراز کند ناراحت شوید.
در این حالت شما به تدریج در انجام امور روزمره و ارتباط با افراد دچار مشکل می شوید.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         
اختلال دوقطبی یا جنون افسردگی
اختلال دو قطبی را گاهی جنون افسردگی می نامند. این اختلال، شرایطی است که موجب تغییرات زیادی در خلقوخو می شود.
بیماران ممکن است هفته ها با این احساس که آنها برترین موجود هستند زندگی کنند (مرحله جنون) و بعدا دچار افسردگی زیادی شوند.
مدت و شدت این سرخوشی و ناامیدی، از فردی به فرد دیگر متفاوت می باشد.


علائم مرحله افسردگی

فردی که دارای اختلال 2 قطبی می باشد، ممکن است یک افسردگی شدید را تجربه کند.

علائم این افسردگی شامل ناراحتی، اضطراب، از دست دادن انرژی، احساس بی ارزشی و ناامیدی،
از دست دادن اعتماد به نفس و اشکال در تمرکز می باشد.

بیماران ممکن است علاقه ای به فعالیت های مورد علاقه خود نشان ندهند.

آنها ممکن است کاهش و یا افزایش وزن داشته باشند، زیاد و یا کم بخوابند و حتی فکر خودکشی به سرشان بزند.



علائم مرحله جنون

در طی این مرحله بیمار تمایل به سرخوشی دارد و باور دارد که می تواند تمام کارها را انجام دهد.

این احساس می تواند در نتیجه افزایش اعتماد به نفس، اضطراب، کاهش نیاز به خواب، پرحرف بودن، به راحتی پریشان شدن و داشتن افکار رقابتی بوجود آید.

رفتارهای بی پروا در این بیماران شامل وقت زیادی را به شوخی گذراندن، بی احتیاطی در روابط جنسی، سریع رانندگی کردن و سوء مصرف مواد می باشد.

تقریبا دارا بودن سه و یا بیشتر این علائم هر روز به مدت یک هفته می تواند نشاندهنده علائم جنون باشد.

این افراد نیاز کمی به خواب دارند، بیش فعال هستند و انرژی زیادی دارند.



اختلالات قطبی یک و دو

افراد دارای اختلال قطبی یک، دارای مرحله جنون و غالبا دارای فاز افسردگی نیز می باشند.

افراد دارای اختلال قطبی دو، دارای بیشترین افسردگی با کمترین شدت می باشند. آنها جنون خفیف را تجربه می کنند و این علائم کمتر از یک هفته به طول می کشد.

بیماران ممکن است زندگی را خیلی جذاب و شوخ طبع بدانند.

هر چند خانواده و دوستان، نوسانات خلق و خوی این افراد را می بینند، اما بیماران احساس خوبی دارند و خوب رفتار می کنند.

به هر حال، جنون خفیف می تواند آنها را به سوی افسردگی و یا سرخوشی بکشاند.




اختلال دو قطبی مخلوط

افرادی که دارای این اختلال می باشند، آنها در یک زمان هم افسردگی و هم جنون را تجربه می کنند.

این اختلال باعث رفتار غیرقابل پیش بینی می گردد، مانند اینکه این افراد در حالی که مشغول کارهای مورد علاقه خود هستند، ناراحت می باشند.

این ناهنجاری بیشتر در افرادی که در جوانی و نوجوانی دچار اختلال دو قطبی گردیده اند، شایع است.



علت

هنوز علت دقیق این اختلال پیدا نشده است.

یک نظریه بیان می کند در این بیماری، مواد شیمیایی موجود در مغز در حال نوسانات غیرعادی می باشند.

هنگامی که مقدار یک ماده شیمیایی بالا رود، بیمار وارد مرحله جنون می شود.

هنگامی که مقدار یک ماده شیمیایی پایین آید، بیمار وارد مرحله افسردگی می گردد.




افراد در معرض خطر

به طور مساوی هم مردان و هم زنان می توانند دچار این اختلال گردند.

در بیشتر موارد، علائم در سنین 15 تا 30 سالگی نمایان می شود.

اگر فامیل شما دارای این اختلال باشد، شما در معرض خطر بیشتری قرار دارید.

اما پزشکان باور ندارند که این اختلال تنها بر اساس ژنتیک رخ می دهد.

وقایع استرس زا، مصرف مواد مخدر و یا دیگر عوامل ممکن است باعث این بیماری شوند.

تشخیص بیماران دوقطبی

یکی از راه های تشخیص این اختلال، رد سایر علل احتمالی نوسانات خلقی می باشد.

عفونت مغز و یا دیگر ناراحتی های عصبی، مصرف مواد مخدر، مشکلات تیروئید، ایدز، اختلال بیش فعالی (ADHD)، عوارض جانبی برخی داروها و اختلالات روانی
همه ممکن است نوسانات خلقی را ایجاد کنند.

هیچ تست آزمایشگاهی برای تشخیص این اختلال وجود ندارد.

پزشک بر اساس شرح حال دقیق بیمار، و ارزیابی خلق و خو و علائم بیمار، این بیماری را تشخیص می دهد.