02-10-2014، 13:25
مننژیت؛ از علائم تا پیشگیری
مننژیت عفونت و التهاب پرده های مغز و مایع مغزی – نخاعی است که دور مغز و نخاع را احاطه کرده است. ویروسها، باکتریها و قارچها همگی می توانند باعث ایجاد مننژیت شوند. شدت عفونت بستگی به عامل عفونت زا دارد.
● علائم و نشانه ها
در خیلی از موارد، علائم اولیه مننژیت با آنفولوآنزا اشتباه گرفته می شود. گرچه ممکن است ابتلا به مننژیت بیش از دوره ۲-۱ روزه برای نشان دادن علائم اولیه آن فرصت لازم داشته باشد، ولی گاهی این بیماری یک سیر برق آسا و سریعاً کشنده را طی می کند.هرگونه تأخیر در درمان مننژیت باکتریال، باعث افزایش خطر بروز آسیب های دائمی در فرد می شود. بنابراین در صورتی که شما یا یکی از اعضای خانواده شما علائم زیر را نشان دادند، باید سریعاً به دنبال مراقبت های پزشکی بروید و با یک پزشک در این زمینه مشورت کنید:تب بالا، سردرد شدید ،تهوع و استفراغ همراه با سردرد ،گیجی ،تشنج ،بی خوابی و یا سخت از خواب بیدار شدن ،گردن سفت و کم حرکت ،حساسیت به نور ،کاهش تمایل به نوشیدن و یا خوردن.
● علائم در نوزادان
نوزادان و شیرخواران ممکن است علائم کلاسیک مننژیت مثل درد و یا گردن سفت را نداشته باشند، و به جای آن علائمی مثل گریه مداوم، خواب آلودگی غیر طبیعی و یا بی قراری و کاهش میل به غذا را از خود نشان دهند. گاهی در این موارد ملاج کودک برجسته می شود. یک علامت خیلی دیررس، قرارگرفتن بدن در یک حالت اسپاسم، ولی نه به صورت انقباض، بلکه در حالت کشیدگی کامل عضلات است که به آن «اپیستوتونوی »می گویند.
● عوامل خطر
چندین عامل خطر وجود دارد که کودکان و یا بزرگسالان را در معرض خطر بالاتری برای عفونت مننژیت قرار می دهد:
▪ سن:
کودکان زیر ۵ سال، جوانان بین ۲۴-۱۸ سال و افراد سالمند بیش از سایر گروه های سنی در معرض ابتلا به مننژیت قرار دارند.
▪ زندگی در محیط های شلوغ و دسته جمعی:
دانشجویانی که در خوابگاه زندگی می کنند، پرسنل نظامی مستقر در پایگاه های نظامی، کودکان ساکن در مدارس شبانه روزی و یا مراکز نگهداری و تربیت کودکان، در خطر بیشتر ابتلا قرار دارند؛ زیرا عفونت در مکان های شلوغ سریعاً در بین گروه وسیعی از افراد پخش می شود.
▪ بارداری:
در خانم های باردار، احتمال ابتلا به عفونت لیستریا ( بنام لیستریوزیس ) بیشتر از حالت عادی است و در ضمن این باکتری نیز می تواند یکی از عوامل ابتلا به مننژیت باشد. در چنین مواردی ریسک عفونت جنین نیز بالا می رود.
▪ سروکار داشتن با حیوانات:
کشاورزان ، دامپروران و ... که با حیوانات اهلی سر و کار دارند نیز در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به عفونت لیستریا هستند که آن هم می تواند منجر به ابتلا به مننژیت لیستریایی شود.
▪ عواملی که باعث تضعیف سیستم ایمنی می شوند: بیماری ایدز، دیابت، مصرف داروهای سرکوب کننده ایمنی، یا عمل جراحی برداشتن طحال همگی می توانند فرد را در معرض خطر ابتلا به بیماری مننژیت قرار دهند.
● عوارض
همان طور که پیش از این ذکر شد، هر چه مدت زمانی که فرد مبتلا به مننژیت بدون درمان بوده است، بیشتر باشد، عوارض بیماری بیشتر خواهد بود. این عوارض می تواند شامل از دست دادن شنوایی، از دست دادن بینایی، اختلال گفتاری، اختلال در یادگیری و مشکلات رفتاری و گاهی حتی فلج اندام ها باشد. از عوارض غیر عصبی این بیماری می توان به اختلال کارکرد کلیه ها و یا غدد فوق کلیوی اشاره کرد. غدد فوق کلیوی در پاسخ به شرایط استرس، با ترشح هورمون هایی مثل کورتیزول، بدن را در مقابله با این استرس ها محافظت می کند. در بدترین شرایط نیز با توجه به اینکه عفونت سیستم عصبی می تواند خیلی سریع منتشر شود، این بیماری می تواند در صورت درمان نشدن، بیمار را به حالت شوک ببرد و باعث مرگ او شود.
● درمان
درمان سریع با آنتی بیوتیک های وریدی، اصل اول درمان مننژیت است تا از ایجاد عوارض وخیم جلوگیری شود. نوع آنتی بیوتیک با توجه به نوع باکتری ( که از آزمایش مغزی نخاعی می توان برای شــناسایی آن استفاده کرد) تـعیین می شود. علاوه بر آنتی بیوتیک، پزشک ممکن است بر حسب موقعیت و وضعیت بیمار، درمان هایی را برای تورم بافت مغز، شوک، تشنج و یا کم آبی وی در نظر بگیرد. اگر بیمار دچار عفونت در ناحیه سینوس ها و یا استخوان پشت گوش شده است، شاید نیاز باشد که عفونت این فضاها تخلیه شود. همچنین هرگونه مایعی که بین بافت مغز و پرده های مغزی تجمع پیدا کرده است، باید تخلیه شود.
● پیشگیری
برخی از انواع مننژیت مسری هستند. شما ممکن است باکتری را از فرد بیمار در حالی که وی با عطسه یا سرفه آنها را وارد هوا می کند، دریافت کنید. همچنین استفاده از سیگار ، مسواک، قاشق، چنگال و ظرف غذای فرد بیمار نیز می تواند باعث انتقال بیماری به دیگران شود. زندگی کردن و یا کار کردن با کسی که مبتلا به بیماری شده است هم می تواند باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری شود.
افراد می توانند با اجتناب از ویروس های عامل مننژیت، خطر ابتلای خود را پایین بیاورند. این ویروس ها اکثراً ویروس های مولد عفونت های معده ای – روده ای هستند. با رعایت بهداشت فردی می توان تا حدی از خطر ابتلا به آنها کاست.
برای کاهش ریسک ابتلا به لیستریا خصوصاً در خانم های باردار توصیه می شود که گوشت را به صورت کاملا پخته مصرف کنند و همچنین از خوردن پنیری که از شیر غیر پاستوریزه درست شده، اجتناب نمایند.
رعایت موارد ساده بهداشــتی و در رأس آن شــستشوی دقیــق دســـت ها می تواند یکی از بهترین روش ها برای حفظ سلامتی انسان باشد. خصوصاً به کودکان باید شستن صحیح دست ها را آموخت. هر دو سطح دست ( پشت و کف دست) باید کاملاً با صابون آغشته شده و بعد با آب کاملاً شسته شود. شستشوی دست خصوصاً پس از توالت، پس از دستکاری حیوانات اهلی و یا پس از حضور طولانی مدت در مکان های شلوغ عمومی توصیه می شود. همچنین باید با مصرف غذاهای سالم که حاوی میوه ها، سبزی های تازه و غلات کامل هستند و استراحت کافی و ورزش منظم، سیستم ایمنی بدن را تقویت کرد.
به کمک واکسیناسیون نیز می توان از ابتلا به بعضی از اقسام مننژیت باکتریایی پیشگیری کرد.
مننژیت عفونت و التهاب پرده های مغز و مایع مغزی – نخاعی است که دور مغز و نخاع را احاطه کرده است. ویروسها، باکتریها و قارچها همگی می توانند باعث ایجاد مننژیت شوند. شدت عفونت بستگی به عامل عفونت زا دارد.
● علائم و نشانه ها
در خیلی از موارد، علائم اولیه مننژیت با آنفولوآنزا اشتباه گرفته می شود. گرچه ممکن است ابتلا به مننژیت بیش از دوره ۲-۱ روزه برای نشان دادن علائم اولیه آن فرصت لازم داشته باشد، ولی گاهی این بیماری یک سیر برق آسا و سریعاً کشنده را طی می کند.هرگونه تأخیر در درمان مننژیت باکتریال، باعث افزایش خطر بروز آسیب های دائمی در فرد می شود. بنابراین در صورتی که شما یا یکی از اعضای خانواده شما علائم زیر را نشان دادند، باید سریعاً به دنبال مراقبت های پزشکی بروید و با یک پزشک در این زمینه مشورت کنید:تب بالا، سردرد شدید ،تهوع و استفراغ همراه با سردرد ،گیجی ،تشنج ،بی خوابی و یا سخت از خواب بیدار شدن ،گردن سفت و کم حرکت ،حساسیت به نور ،کاهش تمایل به نوشیدن و یا خوردن.
● علائم در نوزادان
نوزادان و شیرخواران ممکن است علائم کلاسیک مننژیت مثل درد و یا گردن سفت را نداشته باشند، و به جای آن علائمی مثل گریه مداوم، خواب آلودگی غیر طبیعی و یا بی قراری و کاهش میل به غذا را از خود نشان دهند. گاهی در این موارد ملاج کودک برجسته می شود. یک علامت خیلی دیررس، قرارگرفتن بدن در یک حالت اسپاسم، ولی نه به صورت انقباض، بلکه در حالت کشیدگی کامل عضلات است که به آن «اپیستوتونوی »می گویند.
● عوامل خطر
چندین عامل خطر وجود دارد که کودکان و یا بزرگسالان را در معرض خطر بالاتری برای عفونت مننژیت قرار می دهد:
▪ سن:
کودکان زیر ۵ سال، جوانان بین ۲۴-۱۸ سال و افراد سالمند بیش از سایر گروه های سنی در معرض ابتلا به مننژیت قرار دارند.
▪ زندگی در محیط های شلوغ و دسته جمعی:
دانشجویانی که در خوابگاه زندگی می کنند، پرسنل نظامی مستقر در پایگاه های نظامی، کودکان ساکن در مدارس شبانه روزی و یا مراکز نگهداری و تربیت کودکان، در خطر بیشتر ابتلا قرار دارند؛ زیرا عفونت در مکان های شلوغ سریعاً در بین گروه وسیعی از افراد پخش می شود.
▪ بارداری:
در خانم های باردار، احتمال ابتلا به عفونت لیستریا ( بنام لیستریوزیس ) بیشتر از حالت عادی است و در ضمن این باکتری نیز می تواند یکی از عوامل ابتلا به مننژیت باشد. در چنین مواردی ریسک عفونت جنین نیز بالا می رود.
▪ سروکار داشتن با حیوانات:
کشاورزان ، دامپروران و ... که با حیوانات اهلی سر و کار دارند نیز در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به عفونت لیستریا هستند که آن هم می تواند منجر به ابتلا به مننژیت لیستریایی شود.
▪ عواملی که باعث تضعیف سیستم ایمنی می شوند: بیماری ایدز، دیابت، مصرف داروهای سرکوب کننده ایمنی، یا عمل جراحی برداشتن طحال همگی می توانند فرد را در معرض خطر ابتلا به بیماری مننژیت قرار دهند.
● عوارض
همان طور که پیش از این ذکر شد، هر چه مدت زمانی که فرد مبتلا به مننژیت بدون درمان بوده است، بیشتر باشد، عوارض بیماری بیشتر خواهد بود. این عوارض می تواند شامل از دست دادن شنوایی، از دست دادن بینایی، اختلال گفتاری، اختلال در یادگیری و مشکلات رفتاری و گاهی حتی فلج اندام ها باشد. از عوارض غیر عصبی این بیماری می توان به اختلال کارکرد کلیه ها و یا غدد فوق کلیوی اشاره کرد. غدد فوق کلیوی در پاسخ به شرایط استرس، با ترشح هورمون هایی مثل کورتیزول، بدن را در مقابله با این استرس ها محافظت می کند. در بدترین شرایط نیز با توجه به اینکه عفونت سیستم عصبی می تواند خیلی سریع منتشر شود، این بیماری می تواند در صورت درمان نشدن، بیمار را به حالت شوک ببرد و باعث مرگ او شود.
● درمان
درمان سریع با آنتی بیوتیک های وریدی، اصل اول درمان مننژیت است تا از ایجاد عوارض وخیم جلوگیری شود. نوع آنتی بیوتیک با توجه به نوع باکتری ( که از آزمایش مغزی نخاعی می توان برای شــناسایی آن استفاده کرد) تـعیین می شود. علاوه بر آنتی بیوتیک، پزشک ممکن است بر حسب موقعیت و وضعیت بیمار، درمان هایی را برای تورم بافت مغز، شوک، تشنج و یا کم آبی وی در نظر بگیرد. اگر بیمار دچار عفونت در ناحیه سینوس ها و یا استخوان پشت گوش شده است، شاید نیاز باشد که عفونت این فضاها تخلیه شود. همچنین هرگونه مایعی که بین بافت مغز و پرده های مغزی تجمع پیدا کرده است، باید تخلیه شود.
● پیشگیری
برخی از انواع مننژیت مسری هستند. شما ممکن است باکتری را از فرد بیمار در حالی که وی با عطسه یا سرفه آنها را وارد هوا می کند، دریافت کنید. همچنین استفاده از سیگار ، مسواک، قاشق، چنگال و ظرف غذای فرد بیمار نیز می تواند باعث انتقال بیماری به دیگران شود. زندگی کردن و یا کار کردن با کسی که مبتلا به بیماری شده است هم می تواند باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری شود.
افراد می توانند با اجتناب از ویروس های عامل مننژیت، خطر ابتلای خود را پایین بیاورند. این ویروس ها اکثراً ویروس های مولد عفونت های معده ای – روده ای هستند. با رعایت بهداشت فردی می توان تا حدی از خطر ابتلا به آنها کاست.
برای کاهش ریسک ابتلا به لیستریا خصوصاً در خانم های باردار توصیه می شود که گوشت را به صورت کاملا پخته مصرف کنند و همچنین از خوردن پنیری که از شیر غیر پاستوریزه درست شده، اجتناب نمایند.
رعایت موارد ساده بهداشــتی و در رأس آن شــستشوی دقیــق دســـت ها می تواند یکی از بهترین روش ها برای حفظ سلامتی انسان باشد. خصوصاً به کودکان باید شستن صحیح دست ها را آموخت. هر دو سطح دست ( پشت و کف دست) باید کاملاً با صابون آغشته شده و بعد با آب کاملاً شسته شود. شستشوی دست خصوصاً پس از توالت، پس از دستکاری حیوانات اهلی و یا پس از حضور طولانی مدت در مکان های شلوغ عمومی توصیه می شود. همچنین باید با مصرف غذاهای سالم که حاوی میوه ها، سبزی های تازه و غلات کامل هستند و استراحت کافی و ورزش منظم، سیستم ایمنی بدن را تقویت کرد.
به کمک واکسیناسیون نیز می توان از ابتلا به بعضی از اقسام مننژیت باکتریایی پیشگیری کرد.