بازی آنلاین
آپلود عکس
آب‌بازى (آب‌پاشان، آب‌ريزان، تيرماسيزه)
از مراسم متداول گيلان در گذشته، آب‌بازى بود که امروز اين رسم بسيار کمرنگ شده است. اين جشن در شرق گيلان و غرب مازندران به تيرماسيزه يعنى سيزدهم ماه تير مشهور شده که احتمالاً همان تيرگان است. در فرهنگ ايران پيش از اسلام روز سيزدهم هر ماه، تير نام داشت و روز تير از تيرماه را جشن مى‌گرفتند. اين مراسم به آب‌ريزان نيز معروف بود. اين جشن تا عهد شاه عبارس در طبرستان و گيلان برقرار بود و به‌تدريج از ياد رفت.
از مراسم ديگر اين روز فال‌گيرى و 'لال شوش‌زني' است. در اين مورد بزرگ خاندان بر بدن اهل خانه و دام‌ها و نيز به در و ديوار و همه چيز چوب مى‌زند و سکوت اهل خانه در برابر ضربات چوب، به باور آنها باعث برکت و رونق اقتصادى و معيشتى آنان مى‌شد.
آينه تکم
يکى از مراسم پيش از سال نو، اجراءِ نمايش عروسکى 'آينه تکم' است که در نواحى غربى استان گيلان انجام مى‌شد. تکم‌چى‌ها پيام‌آور رسيدن سال نو و نوروز بودند.
تکم عروسى به‌شکل بز بود که با پارچه‌ها و منجوق‌هاى رنگى و پرآراسته مى‌شد و با بالا و پائين بردن دسته‌اى که از ميان چوبى سوراخ‌دار مى‌گذشت، آن‌را به حرکت درمى‌آوردند. در کنار آن با صداى دو چوب آهنگى شاد تداعى ميشد و تکم‌چى‌ها ترانه‌هاى خوش‌آهنگ مى‌خواندند.
بند بازى
از نمايش‌هاى سنتى گيلان که بيشتر در جشن‌ها اجراء مى‌شد، بندبازى است. در گيلان به آن لافندبازى نيز گفته مى‌شود. نمايش روى طنابى که از روى دو ميله فلزى و چوبى محکم و ضربدرى شکل گذشته و در دو طرف مهار شده انجام مى‌شود. فرد اصلى نمايش پهلوان نام دارد. راه رفتن با پاى برهنه روى طناب، ايستادن داخل تشت يا قابلمه بر روى طناب، حرکت با ددوچرخه بدون لاستيک روى طناب و قرار دادن صندلى داخل يک سينى و نشستن روى صندلى و حفظ تعادل در همان حال، ازجمله دشوارترين عمليات اين افراد است. نقاره‌چى و سرناچى نيز با نواختن آهنگ، تماشاگران را در فضاى شاد اين نمايش سهيم مى‌سازند.
کشتى گيله‌مردى
اين کشتى يادگار دلاورى‌هاى مردم اين خطه است، که همچنان پاى برجا است. اين کشتى ريشه در تاريخ دراد. کشتى‌گيران گيله‌مرد مراتب خاصى نظير تنگوله يا نوچه، پهلوان، سرپهلوان يا مياندار دارند. اين کشتى در محوطه‌اى محصور به‌نام يسمبر يا سنبره ميدان برزگار مى‌شود. کشتى گيله‌مردى معمولاً در تابستان و اعياد عروسى‌ها انجام مى‌شود. کشتى‌گيران شلوارهائى به‌نام 'لاسپار' به‌پا دارند با بالاتنهٔ لخت، ابتدا احترام به حضار نشان مى‌دهند و سپس با حرکات نمايشى قدرت خويش را به رخ حريفان مى‌کشند. اين حرکات نمايشى 'فوزوما' يا 'فرٌومما' خوانده مى‌شود.
پس از جزخواني، حريف با کف زدن به او پاسخ مى‌دهد. سپس نبرد آغاز مى‌شود. جايزه مسابقات غير نقدى و شامل پارچه، آينه، پيراهن، گوسفند و گاو ... است. به اين جايزه 'بَرَم' مى‌گويند.
ورزا جنگ
از رسوم و نمايش‌هاى ديرين گيلان و بعضى نقاط ايران جنگ گاوهاى نر است که در گيلان 'ورزا' يا 'ورزو' گفته مى‌شود. قديمى‌ترين سند مربوط به چنين نمايشى در گيلان، فرمانى است نوشته بر سنگ مرمر قهوه‌هاى و به‌خط نستعليق بر ايوان ورودى مسجد جامع لاهيجان که به دستور سلطان حسين صفوى نگاشته شده است. اين تاريخ ۱۱۰۶ هـ .ق ذکر شده است. مردم در اين فرمان از کبوترپراني، گرگ‌دواني، نگهدارى گاو و قوچ و ساير حيوانات براى جنگ با يکديگر بازداشته و اين بازى‌ها ممنوع شده است.
چوگان بازى
اين بازى اولين‌بار در زمان شاه‌عباس صفوى به هنگام فتح لاهيجان، در گيلان مورد توجه قرار گرفت.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
