زندگينامه امام علي بن ابي طـــــــــــــــــــــــــــالب (ع(

[τοxικ]

زندگينامه امام علي بن ابي طـــــــــــــــــــــــــــالب (ع(



نام: على بن ابي طـــــــــــــــــــــــــــالب.



كنيه: ابوالحسن، ابوالحسين، ابو تراب، ابو السبطـــــــــــــــــــــــــــين و الريحانتين.



ألقاب: اميرالمؤمنين، سيّد الوصيين، سيّد المسلمين، سيّد الأوصياء، سيّد
العرب، خليفة رسول الله، امام المتّقين، يعسوب المؤمنين، صهر رسول الله،
حيدر، مرتضى، وصى، و... .



منصب: معصوم دوم و امام اوّل شيعيان و خليفه چهارم مسلمانان.



تاريخ ولادت: سيزده رجب سال 30 عام الفيل، 23 سال پيش از هجرت پيامبر اسلام (ص)



محل تولد: مكه معظـــــّمه، داخل كعبه، در بيت الله الحرام (در سرزمين كنونى عربستان سعودى)



تولد در خانه كعبه، فضيلتى است مخصوص حضرت على (ع)، و خداى متعال، تنها به وى چنين امتيازى را كرامت نموده است. نه پيش



از او و نه پس از او، براى هيچ فردى چنين فضيلتى محقق نشده است.



نَسبَ پدرى: ابى طـــــــــــــــــــــــــــالب (عبد مناف) بن عبدالمطـــــــــــــــــــــــــــلب بن هاشم بن عبد مناف.



حضرت ابوطـــــــــــــــــــــــــــالب (ع) پس از پدرش،
عبدالمطـــــــــــــــــــــــــــلب، به مدت 44 سال كفيل و پشتيبان حضرت
محمد (ص) بود و در ظـــــهور و گسترش اسلام



كمك‏هاى شايانى به آن حضرت نمود و ايشان را از گزند و كيد و كين قريش در امان داشت و بهتر از فرزندان خويش از او حمايت كرد.



مادر: فاطـــــــــــــــــــــــــــمه بنت اسد بن هاشم.



حضرت على (ع) و برادرانش نخستين هاشميانى بودند كه از پدر و مادر هاشمى
تولد يافتند. مادرش (فاطـــــــــــــــــــــــــــمه بنت اسد) از بانوان
بزرگ



صدر اسلام و از نخستين زنانى بود كه پس از خديجه كبرى (س) به پيامبر اسلام (ص) ايمان آورد. حضرت محمد(ص) از سن هشت



سالگى در دامن پرمهر اين بانوى مجلّله تربيت يافت و بيش از چهل سال از خدمات و حمايت‏هاى او بهره‏مند بود. وى در اين مدت نقش



مادر پيامبر (ص) را بر عهده داشت.



فاطـــــــــــــــــــــــــــمه بنت اسد به همراه خاندان پيامبر اكرم به
مدينه مهاجرت كرد و در همان جا وفات يافت. پيامبر اكرم (ص) در وفات او
اندوهگين



شده و با دست خود و با پيراهن خود، او را كفن كرد و بر وى نماز خواند و به خاك سپرد. سپس ولايت فرزندش، على (ع( را بر وى



تلقين فرمود و اين دعا را در حقش از خداى منان مسئلت نمود:



اللّهُ الَّذى يُحْيي وَيُميتُ وَهُوَ حَىٌّ لا يَمُوتُ اِغْفِرْ لِأُمّي
فاطـــــــــــــــــــــــــــِمَةَ بِنْتَ اَسَدٍ، وَلَقِّنها حُجَّتها،
وَوسّعْ عَلَيْها مَدْخَلَها، بِحَقِّ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ وَالْاَنْبِياءِ
الَّذينَ مِنْ قَبْلي فَاِنَّكَ اَرْحَمُ الرَّاحمينَ.(1)



مدت امامت: از زمان رحلت پيامبر اكرم (ص)، در 28 صفر سال يازدهم هجرى تا 21 رمضان سال 40 هجرى، به مدت 30 سال، كه در



پنج سال آخر زندگى خلافت مسلمانان را نيز بر عهده داشت.



تاريخ و سبب شهادت: 21 رمضان سال 40 هجرى، بر اثر ضربت شمشير مسمومى كه عبدالرحمن بن ملجم مرادى (از بازماندگان خوارج



نهروان) در شب 19 رمضان بر فرقش فرود آورده بود.



محل دفن: نجف اشرف، در سرزمين عراق.



نظـــــر به اين كه حضرت على (ع) از خباثت
باطـــــــــــــــــــــــــــن بنى اميّه و خوارج عصر خويش آگاه بود،
سفارش كرد محل قبرش پنهان بماند تا مورد



اهانت و هتك حرمت دشمنان قرار نگيرد. به همين دليل، قبر شريف ايشان تا عصر خلافت منصور عباسى مخفى بود و در آن زمان، امام



جعفر صادق (ع) آن را آشكار ساخت و مزار شيعيان و عدالت جويان جهان قرار داد.



همسران: 1. فاطـــــــــــــــــــــــــــمه زهرا، دختر رسول اللّه (ص)،
2. أمامه بنت أبى العاص، 3. خوله حنفيه 4. امّ البنين بنت حزام، 5. أسما
بنت عميس،



6. ليلى بنت مسعود، 7. ام‏سعيد بنت عروه، 8. محياة بنت امرء القيس. و چند ام ولد.



اميرالمؤمنين على (ع) تا هنگامى كه فاطـــــــــــــــــــــــــــمه زهرا
(س) زنده بود، همسر ديگرى برنگزيد. نخستين بانويى كه افتخار همسرى آن حضرت،



پس از شهادت فاطـــــــــــــــــــــــــــمه زهرا(س) را پيدا كرد، أمامه
دختر ابى العاص بود كه بنا به سفارش فاطـــــــــــــــــــــــــــمه
زهرا(س) پا به خانه حضرت على (ع)



نهاد. مادر أمامه، زينب، دختر رسول اللّه (ص) و خواهر اعيانىِ (پدر و مادرى) فاطـــــــــــــــــــــــــــمه زهرا (س) بود.



به هنگام شهادت امام على (ع) در 21 رمضان سال 40 هجرى، چهارتن از همسران عقدىِ ايشان (به نام‏هاى: امامه، اُمّ البنين، اسماء،



ليلى) در قيد حيات بودند.



فرزندان: الف) پسران: 1. امام حسن‏مجتبى، 2. امام‏حسين، 3. محمد حنفيه، 4. عبدالله(اكبر)، 5. ابوبكر (محمد اصغر)، 6. عباس، 7.



عثمان، 8. جعفر، 9. عبداللّه (اصغر)، 10. يحيى، 11، عون، 12. عمر
)أطـــــــــــــــــــــــــــرف)، 13. محمد
اوسطـــــــــــــــــــــــــــ، 14. محسن (كه به عقيده شيعيان،



پيش از تولد، در رحم مادرش، فاطـــــــــــــــــــــــــــمه زهرا (س) سقطـــــــــــــــــــــــــــ شد(.



ب) دختران: 1. زينب كبرى، 2. ام‏كلثوم كبرى، 3. رقيه، 4. ام الحسن، 5. رمله كبرى، 6. رمله صغرى، 7. ام هانى، 8. ميمونه، 9.



فاطـــــــــــــــــــــــــــمه، 10. زينب صغرى، 11. ام‏كلثوم صغرى، 12.
أمامه، 13. خديجه، 14. ام كرام، 15. ام سلمه، 16. ام جعفر، 17. جمانه، 18.
نفيسه.



ميان تاريخ نگاران، در مورد تعداد فرزندان امام على (ع) اختلاف نظـــــر وجود دارد. برخى تعداد آنان را بيش از آنچه ذكر شد و برخى



كمتر از اينان نقل كرده‏اند؛ اما همگى در اين باره متفقند كه نسل آن حضرت (ع) تنها از پنج فرزند استمرار يافت: امام حسن (ع)، امام



حسين (ع)، محمد حنفيه، ابوالفضل العباس و عمر أطـــــــــــــــــــــــــــرف. و ساير فرزندان ذكور آن حضرت، بدون نسل بودند.



اصحاب وياران: تعداد اصحاب و ياران اميرالمؤمنين (ع) بى شمار است. اسامى برخى از آنان در تاريخ ثبت شده و نام بسيارى از آنان را



كه خالصانه در تقويت و تحكيم حكومت عدل اسلامىِ آن حضرت تلاش نموده و در اين راه سر و جان باختند، جزخداى دانا كسى نمى‏داند.

در اينجا به نام برخى از اصحاب برجسته آن حضرت اشاره مى‏كنيم:





1. اصبغ بن نباته.

2. اويس قرنى.

3. حارث بن عبدالله همدانى.

4. حجر بن عدى.

5. رشيد هجرى.

6. زيد بن صوحان عبدى.

7. سليمان بن صرد خزاعى.

8. سهل بن حنيف.

9. صعصعة بن صوحان عبدى.

10. ابوالأسود دوئلى.

11. عبدالله بن عباس.

12. عبدالله بن بديل.

13. عبدالله بن جعفر.

14. عبدالله بن خبّاب.

15. عبدالله بن أبى طـــــــــــــــــــــــــــلحه.

16. عثمان بن حنيف.

17. عدى بن حاتم.

18. عقيل بن ابى طـــــــــــــــــــــــــــالب.



19. عمروبن حمق خزاعى.

20. قنبر.

21. كميل بن زياد.

22. مالك بن حارث نخعى.

23. محمد بن ابى بكر.

24. محمد بن أبى حذيفه.

25. ميثم بن يحيى تمار.

26. هاشم مرقال.

27. ابو ايّوب انصارى.

28. عبيدالله بن ابى رافع.

29. مقدادبن عمرو.

30. قيس بن سعد.

31. شريح بن هانى.

32. احنف بن قيس.

33. سعيد بن قيس.

34. مغيرة بن نوفل.

35. جعدة بن هبيره.

36. ابراهيم بن مالك اشتر.



37. هرم بن حيان.

38. ابوطـــــــــــــــــــــــــــفيل كنانى.

39. ابو هيثم بن تيهان.

40. ابو ثمامه صيداوى.

41. ابوذر غفارى.

42. ابو رافع.

43. ابو سعيد سعد بن مالك.

44. ابو عمره انصارى.

45. جابربن عبدالله انصارى.

46. جارية بن قدامه تميمى.

47. جندب بن عبدالله ازدى.

48. حبيب بن مظـــــاهر.

49. حذيفة بن يمان.

50. رفاعة بن شداد.

51. سلمان فارسى.

52. سليم بن قيس.

53. محمد بن جعفر طـــــــــــــــــــــــــــيار.

54. خبّاب بن اَرَت.

[ッツ محمـב هـاבے ツッ]

هوووووووووووو فقط همین هووووووووووووو
آنان که علی را خدا میدانند                        کفرش به کنار عجب خدایی دارند