هانا رایتش خلبان آزمایشگر زن لوفت وافه

[Son of anarchy]

هانا رایتش در 29 مارس 1912 در شهر هیرسنبرگ استان سیلیشیا واقع در شرق آلمان متولد شد پدر او یک چشم پزشک بود. او مشغول تحصیل در رشته داروسازی بود تا اینکه در1932 میلادی رشته داروسازی را به خاطر دنبال کردن مسیر زندگی خود به عنوان خلبان آزمایشگر برای همیشه ترک کرد. در دهه 30 میلادی او مشهور شد و با انواع مختلف هواسرها پرواز کرد و رکوردهای مختلفی در زمینه های پروازهای نمایشی و استقامتی شکست و اولین زنی بود که با هواسر از فراز کوهای آلپ گذشت. بعضی از رکوردهای او تا به امروز پابرجا مانده است.

در سال 1937 رایتش توسط وزیر وقت صنایع هوایی ارنست اودت به مرکز آزمایش هواپیماهای جدید در رچلین دعوت به کار شد زیر نظر کارل فرانک به زودی تبدیل به خلبان آزمایشگر اصلی پروژه های تولید هواپیماهای اشتوکا (G-87) و دورنیه (D-17) گردید و به خاطر اینکه از معدود کسانی بود که با (اولین بالگرد) قابل کنترل جهان (FA-61) پرواز میکرد مشهور شد.

پروازهای جسورانه و قیافه جذاب هانا او را به یک ستاره در حزب نازی بدل کرد. در سال 1938 با (FA-61)هرشب در استادیوم دویچه لند در زمان برگزاری نمایشگاه اتومبیل برلین پرواز میکرد.

با شروع و ادامه جنگ جهانی دوم رایتش برا پرواز آزمایشی با بسیاری از آخرین هواپیماهای طراحی شده مانند: مستراشمیت 163 (ME-163) با موتور موشکی و آزمایش طرحهای مخطلف بریدن کابل بالونهای متفقین که جهت مقابله با حملات هوایی آلمانها استفاده میشد و روی بمب افکن های سنگین هاینکل 111 نصب گردیده بود، دعوت به همکاری با لوفت وافه شد. هانا در هنگام پنجمین پرواز با هواپیمای مستراشمیت-163 دچار حادثه گردید و به شدت مجروح شد، قبل از اینکه بیهوش شود اصرار در نوشتن گزارش پرواز خود داشت و به مدت پنج ماه در بیمارستان بستری گردید.


سرنجام هانا به یکی از خلبانان مورد توجه هیتلر مبدل شد و یکی از دو زنی بود که در طول جنگ جهانی دوم مدال صلیب آهنین درجه یک به او اعطا شد و مدال شجاعت (همراه با نشان الماس) لوفت وافه دریافت کرد. او از بسیاری از سوانح هوایی با وجود اینکه چندین بار به شدت مجروح شد جان سالم به در برد.

بنا بر یک افسانه که در بین مردم پس از نمایش "فیلم کمان" که توسط جورج پیپارد تهیه شده بود رواج یافت که: (اولین مشکلات هدایتی بمب پرنده V-1 سرانجام به وسیله پروازهای متهورانه هانا که با یک نمونه ویژه موشک V-1 که قابل هدایت توسط انسان بود، حل شد) اما در حقیقت هانا در کتاب بیوگرافی خود "آسمان قلمرو من است" جزییات اولین پروازهای خود را در اواخر جنگ، بر روی نمونه سرنشین دار V-1 معروف به پروژه " رایخنبرگ " شرح میدهد که از او برای پی بردن به دلایل عدم موفقیت در هنگام فرود و کشته شدن یا به شدت آسب دیدن خلبانان آزمایشگر پروژه رایخنبرگ، دعوت به همکاری شد.مهمترین دلیل، دچار وا ماندگی شدن بالها در سرعت بالای فرود بود و خلبانان آزمایشگر پیشین دارای تجربه کافی در هنگام فرود با سرعتهای بالا نبودند. ولی تجارب پیشین هانا در پرواز با هواپیماهای فوق سریع مستراشمیت-163 و چندین هواپیمای مشابه به او تجربه و مهارت کافی در زمینه تنها فرود موفقیت آمیز پروژه رایخنبرگ با سرعت بیش از 200 کیلومتر در ساعت را به او داده بود


رایتش پس از جنگ به مدت 18 ماه توسط نیروهای نظامی آمریکایی تحت بازداشت بود و پس از بازجویی آزاد گردید. والدین او در هنگام اخراج از شهر هیرسنبرگ توسط سربازان لهستانی در آخرین روزهای جنگ کشته شدند. رایتش در یک خانه جدید در شهر فرانکفورد "آینه ماینه" ساکن شد.


بعد از جنگ، شهروندان آلمانی از هرگونه پرواز ممنوع بودند. در سال 1952 اجازه پرواز با هواسر به شهروندان آلمانی توسط نیروهای متفقین داده شد و رایتش در مسابقات جهانی هواسر اسپانیا که همان سال برگزار شد شرکت کرد و مقام سوم را بدست آورد. او به شکستن رکوردهای مخطلف مانند بیشترین ارتفاع پرواز با هواسر با 6848 متر ادامه داد و قهرمان پرواز با هواسر آلمان در سال 1955 گردید.

مدتی بعد از این موفقیت بود که در یک مصاحبه تلویزیونی ظاهر گردید و در مورد خاطرات پروازهای آزمایشی خود در دوران جنگ صحبت کرد. چند بخش از این مصاحبه توسط شبکه های مخطلف پخش شده اند که مهمترین منبع در خصوص بالگرد (FA-61) و هواپیماهای مستراشمیت 163 و مستراشمیت 262 می باشد.

در سال 1959 رایتش توسط نخست وزیر وقت هند، " جواهر لعل نهرو " جهت برپا کردن مرکز آموزش و پرواز با هواسر به هند دعوت گردید و دو سال بعد او در کاخ سفید با رئس جمهور آمریکا جان اف کندی ملاقات کرد.


هانا بنا به درخواست "قوام نکرومه" از سال 1962 تا سال 1966 در کشور آفرقایی "غنا" زندگی کرد جایی که او اولین مدرسه ملی آفریقایی پرواز با هواسر را به دستور فرمانده وقت نیروی هوایی "غناجیزه دگرافت هایفورد" پایه گذاری شد.

در دهه 70 میلادی او به اروپا بازگشت و چندین رکورد در زمینه های مخطلف پرواز با هواسر را شکست که شامل: رکورد جهانی پرواز رفت و برگشت با هواسر زنان جهان به مقدار 715 کیلومتر در سال 1975 میلادی و بهبود رکورد خود به میزان 802 کیلومتر که با پرواز بر روی کوه های آپالاچین کشور آمریکا در سال 1979 به دست آمد.


او در این دوره از اینکه شاهد سقوط رایش سوم بود اظهار تاثر کرد.

رایتش در اوایل دهه 70 میلادی چندین بار توسط خبرنگاران آمریکایی "ران لی ترنر" مصاحبه و عکسهای مخطلفی نیز از او گرفته شد. هانا در آخرین مصاحبه که شاید احساس می کرد به آخرین روزهای عمرش نزدیک می شود به لی ترنر گفت: الان ما در آلمان چه چیزهایی داریم؟ سرزمین بانکدارها و تولید کنندگان اتومبیل، یک ارتش که بسیار سست و سکننده است. سربازانی که بی انضباط هستند و از دستورات افسران و فرمانده هان مافوق خود اطاعت نمی کنند.

من شرمنده نیستم از اینکه به ناسیونال سوسیالیسم اعتقاد دارم، من هنوز مدال صلیب آهنین همراه با الماس را که هیتلر به من اعطا کرد به سینه می زنم. امروز در آلمان شما نمی توانید یک نفر را پیدا کنید که برای رسیدن هیتلر به قدرت به او رای دهد.

بسیاری از آلمانها خود را درباره جنگ جهانی دوم، گناهکار احساس می کنند، اما گناه واقعی که همه ما در آن شریک هستیم بیان نمی کنند. تنها گناه ما این بود که جنگ را باختیم.

هانا رایتش در سال 1979 میلادی در سن 67 سالگی بعد از یک حمله سنگین قلبی درگذشت.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.