انتشار «نام کوچک من بلقیس» و «له و علیه ویرایش»

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

«نام کوچک من بلقیس» نوشته بلقیس سلیمانی، «له و علیه ویرایش» نوشته سایه اقتصادی‌نیا و «بذرهای نابودی» نوشته اف. ویلیام انگدال با ترجمه قاسم دلیری راهی بازار شده‌اند.

 به گزارش ایسنا، «نام کوچک من بلقیس» نوشته بلقیس سلیمانی در ۲۲۴ صفحه با شمارگان ۱۱۰۰ نسخه و قیمت ۲۵ هزار تومان در نشر ققنوس منتشر شده است.
در نوشته پشت جلد کتاب می‌خوانیم: «نامم را در سال ۱۳۴۶ گذاشتند بلقیس...» کتاب درست از همین‌جا شروع می‌شود؛ جایی که بلقیس نام او می‌شود و دنیایش شکل می‌گیرد. «نام کوچک من بلقیس» یادداشت‌های پراکنده‌ای است از کودکی او تا به امروزش.
همه آن‌چه بلقیس سلیمانی، یا به تعبیر اهالی روستا «بلقیسو»، از عطر برنج و روغن حیوانی مطبخ مادرش در خاطر دارد تا فعالیت‌های انقلابی‌اش، از دورهم نشستن‌ها و شاهنامه‌خوانی‌های اهالی روستا در زمستان‌های پربرف تا کلاس «فلسفه پیش از سقراط» دانشگاه تهران، از اولین رمانش که معدومش کرد تا آخرین آثار پرفروشش، از قهرمان‌های کودکی‌اش تا الگوی جوانی‌اش، همه و همه، دستمایه‌های نگارش این کتاب‌اند؛ کتابی که نویسنده به قلم خودش و با زبانی داستانی و شیوا روایت می‌کند.  

 همچنین کتاب «له و علیه ویرایش» نوشته سایه اقتصادی‌نیا در ۱۷۹ صفحه با شمارگان ۱۱۰۰ نسخه و قیمت ۱۸ هزار تومان در نشر یادشده عرضه شده است.
در پشت جلد کتاب می‌خوانیم: چرا تعدادی از ویراستارن خود را عضو جامعه روشنفکری می‌شمارند و اغلب، اگر تریبونی بیابند، از گلایه‌ها و غرغرهای روشنفکرانه دریغ نمی‌کنند؟ چرا وقتی فاتحانه از کشف اشتباه قلمی مترجمی نامدار یا نویسنده‌ای بزرگ صحبت می‌کنند، بحث را مبارزاتی جلوه می‌دهند و، در مقام یک روشنفکر، به دفاع از حیثیت قلم برمی‌خیزند؟ فضای حاکم بر تحلیل‌های ویراستارانه و سلسله استدلال‌ها چگونه است که از بحث بر سر کسره اضافه یا های غیرملفوظ می‌توان به این نتیجه رسید که مملکت صاحب ندارد؟! چطور ویرایش به روشنفکری می‌پیوندد؟ این پیوند، یا تصور این پسوند، از کجا ناشی شده است؟
برای یافتن پاسخ این پرسش‌ها ناچاریم به عقب برگردیم و نگاهی به تاریخچه ویرایش در ایران بیندازیم. با مروری کلی بر گذشته نه‌چندان پرفراز و نشیب این حرفه در ایران، می‌توانیم به وضوح دریابیم که ریشه چنین تصوری از کجا آب می‌خورد: موسسه انتشاراتی فرانکلین!

دیگر کتاب چاپ‌شده در نشر ققنوس « بذرهای نابودی: برنامه مخفی دستکاری ژنتیکی» نوشته اف. ویلیام انگدال با ترجمه قاسم دلیری است که در ۳۸۴ صفحه با شمارگان ۱۱۰۰ نسخه و بهای ۴۲هزار تومان در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است.
در نوشته پشت جلد کتاب آمده است: این کتاب محققانه به این موضوع می‌پردازد که چطور گروه نخبه اجتماعی-سیاسی کوچکی در آمریکا به دنبال اعمال کنترل بر قوت لایموت انسان‌ها، یا تدارک نان روزانه‌شان، هستند. «اگر غذا را کنترل کنید مردم را کنترل خواهید کرد.»
این کتابی معمولی درباره خطرهای ارگانیسم‌های تراریخته نیست. انگدال خواننده را به درون دالان‌های قدرت، به پشت پرده آزمایشگاه‌های علمی، به پشت درهای بسته در اتاق جلسات شرکت‌ها می‌برد. نگارنده جهانی از دسیسه‌های سیاسی، فساد و سرکوب دولتی منفعت‌طلبانه را برملا می‌کند که در آن از دستکاری ژنتیکی و ثبت انحصاری موجودات زنده برای به دست گرفتن کنترل جهانی تولید غذا استفاده می‌شود.
این کتابی است آگاهی‌بخش، که خواندنش بر همه کسانی که به تحقق اهداف عدالت اجتماعی و صلح جهانی متعهد شده‌اند واجب است.