توسعه نامتوازن سالن‌های «هنر و تجربه» در شهرهایی که حتی یک سینما ندارند!

[judi-♡]

به گزارش سینماپرس، روزنامه جوان طی یادداشتی آورده است: تحرکات این روزهای سازندگان گروه سینمایی هنر و تجربه از حجیم شدن طولی و عرضی و البته تدریجی این گروه سینمایی حکایت دارد. گروه سینمایی که به بهانه حمایت از اکران ویژه فیلم‌های هنری! پایه‌گذاری شد و هر ساله بخشی از بودجه سازمان سینمایی را می‌بلعد، این روزها از هر فرصتی برای عریض و طویل کردن خود استفاده می‌کند. در اختیار داشتن سالن‌های متعدد که روز به روز بر تعداد آنها نیز افزوده می‌شود باعث شده که فیلمسازها نیز از اینکه آثار آنها همزمان در این گروه سینمایی به نمایش در می‌آید، استقبال ‌کنند. مسئولان این گروه برای در اختیار گرفتن سالن‌های بیشتر و توسعه این گروه سینمایی اقدامات تازه‌ای را کلید زده‌اند.

 
اقدامات فربه‌ساز برای سرپوش گذاشتن بر شکست
پس از اکران فیلم «ایستاده در غبار» و اعلام اکران فیلم فروشنده در این گروه سینمایی با این استدلال از سوی حسین علم الهدی که فیلم‌های فرهادی به دلیل اجتماعی‌بودن ذاتاً هنری هستند، اخیراً زمزمه‌هایی درباره اکران فیلم لانتوری نیز به گوش می‌رسد. همزمان این گروه سینمایی در حال توسعه سالن‌های خود در شهرهای مختلف کشور است. پس از افتتاح سالن شیراز و بابل اخیراً در دو شهر نوشهر و ایلام نیز سالن‌هایی به این گروه سینمایی اختصاص داده شده است. جالب است که این دو شهر اساساً از داشتن سالن سینما محروم است و نمایش فیلم‌های هنر و تجربه در شهرهایی از این دست که در وهله اول نیاز به سالن‌هایی برای نمایش فیلم‌های عامه‌پسند همزمان با اکران عمومی دارند، منطقی به نظر نمی‌رسد. هر چند تغییرات اخیر در نوع اکران این گروه سینمایی از اکران تدریجی بخش عمده‌ای از فیلم‌ها همزمان با اکران عمومی حکایت دارد؛ فیلم‌هایی که به لحاظ ساختار در زمره سینمای حرفه‌ای قرار می‌گیرند و اکران آنها در این گروه سینمایی نقض غرض محسوب می‌شود.
میل هنر و تجربه به فربگی بی‌تردید منجر به فربه شدن بودجه این گروه سینمایی نیز خواهد شد به ویژه اینکه رئیس سازمان سینمایی اساساً علاقه زیادی به سینمای به اصطلاح هنری از نوع اروپایی آن دارد و مروج اصلی این گروه سینمایی و تفکر برآمده از آن است. حجت‌الله ایوبی هنر و تجربه را به عنوان یک‌دستاورد در کارنامه مدیریتی خود محسوب می‌کند و حسین علم‌الهدی که به عنوان مجری این طرح از این دلدادگی رئیسش بی‌خبر نیست، در سال پایانی دولت یازدهم در تکاپوی جدی برای گسترش طولی و عرضی این گروه سینمایی برآمده است.
 
راز بقای هنر و تجربه در دولت بعد
علم‌الهدی برای توجیه اقدامات خود در گسترش این گروه سینمایی همزمان دو راهبرد را پیش می‌برد. او در کنار توسعه سالن‌های این سینما در سرتاسر کشور اقدام به اکران همزمان فیلم‌های مطرح در این گروه می‌کند. اقدامی که به‌طور طبیعی با استقبال عوامل فیلم‌ها نیز روبه‌رو می‌شود. برداشت آنها این است که هنر و تجربه امکانی برای دیده شدن آثار آنها فراهم کرده است، اما با نگاهی کلان‌تر به موضوع متوجه می‌شویم که هنر و تجربه بخشی از امکانات اکران عمومی سینمای ایران را به خود اختصاص داده و با در اختیار گذاشتن این امکان برای فیلم‌های مطرح بر سر عوامل این فیلم‌ها منت هم می‌گذارد.
گرایش هنر و تجربه به سمت اکران فیلم‌های مطرح سینمای ایران همزمان با اکران عمومی آنها پرده از این واقعیت برمی‌دارد که این گروه سینمایی پس از شکست در جذب دو عنصر اساسی که منطق و فلسفه وجودی این گروه را تشکیل می‌دهد، به فکر راه‌حلی برای بقا افتاده‌اند. این گروه در جذب آثاری که منطبق با تعریف این گروه باشد (بماند که تعریف این گروه از فیلم‌های هنر و تجربه اساساً محل مناقشه جدی است) و نیز جذب مخاطب منطبق با آن، با شکستی قطعی مواجه شده است و با هدف پوشاندن و انحراف اذهان از این شکست، اقدام به فعالیت‌هایی می‌کند که زنده و مؤثر بودن خود را القا کند.
 
آیا سالن‌های هنر و تجربه به آغوش سینما باز می‌گردد؟
مسئولان هنر و تجربه در صدد کنار هم چیدن پازل‌هایی هستند که ضامن ادامه حیات این گروه باشد. فربه‌سازی اصلی‌ترین راهبرد به منظور حفظ و بقای این گروه است. مسئولان این گروه می‌دانند که احتمال یک دوره‌ای بودن دولت یازدهم کم نیست و برای مجاب کردن بعدی‌ها باید ادله کافی برای ادامه حیات این گروه سینمایی وجود داشته باشد و چه ادله‌ای بهتر از اینکه آنها بتوانند با توسعه طولی این گروه و همزمان نمایش فیلم‌های مطرح و متعاقب آن جلب نظر فیلمسازان مطرح ریشه‌های ماندگاری خود را قوی‌تر کنند. شمارش معکوس برای انحلال هنر و تجربه و الحاق آن به آغوش اکران عمومی، مدتی است که برای برپاکنندگان آن به صدا درآمده است.