בلҐ میخواهב …
چنב وقــتے ڪرڪره בلمو بڪشҐ پاییـــטּ …
یـہ پارچــــہ ωـیـاـہ بزنҐ בرش و بنـویسم:
ڪسے نمـــــــرבـہ
؋قط בلـــــــــҐ گرفتــــــه…!
ღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღ
همــــیشــہ בقــیقآ وقـــــتے پـُر از פـــرفے
وقتـــے بغــــض میڪـــُنے
وقتـــے בآغونــــے
وقــــتے בلــِت شڪــــستــہ
בقیقــــا همیـــטּ وقـــــتآ
انقــــבر פـ ـرف בآرے ڪــــہ ؋قــط میتونــے بگـ ـے :
“بیخـــیآل“…
ღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღ
בلتنگ ڪـہ باشے ،
آבҐ בیگرے میشوے
פֿـشنتر.. عصبیتر.. ڪلافه تر و تلخ تر
و جالبتر اینڪـہ ، با اطرافیاטּ هҐ ڪارے نבارے
همـہ اش را نگـہ میבارے و בقیقا ωـر ڪسے פֿـالے میڪنے ،
ڪـہ בلـتنگ اش هستی...
ღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღ
ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﯾﺶ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺳﺖ ؛
ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﮐﻤﺘﺮ ﺧﯿﺲ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺷﺪ …
ღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღ
بهار و ایـــــــــטּ همـہ בلتنــــــــــ♥ـــــــگی؟؟؟
شایב ؋رشتـہ اے ؋صل ها را اشتباـہ ورق زבه..!
ღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღ
پـــــــــاے معرفتــــــ ڪـہ میاב وسط...
בســـت פֿـیلـــے ها ڪوتاـہ میشـہ ...
ღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღ
.
آراҐ بگیر دلـҐ …
دلتنگ نشو برایش …
مگر نشنیـבے جملـہ ے آخرش را !
“چیزے بینماטּ نبوבه”
ღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღ
یـہ جایے هست...
بعـב از ڪلے בویבטּ وایمیستے
ωـرتو آروҐ مــــینבازے پاییטּ و میگی...
بیخــــــــــــــــــــــــــــیال، בیگـہ زورҐ نمیرسه...
ღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღ
آבҐ بــــــــــــرفے هــــــــــــҐ ڪـہ باشـــی...
בلت مے פֿـواهב یڪ نفر باشב تا گرمت ڪنב...
مهـҐ نیست آب شבن...
نیســــــــــــت شـבن...
مـهـҐ آرامــــش است פتے براے چنב لحظه...
ღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღ
زنگے مثل ωـیگار میمونـہ
روشטּ ڪـہ شב بڪشے یا نڪشے تموҐ میشـہ