.اشعـآر استـآد میـرزآده عشقـی.

[Nυмв]

خـلــقــتِ مـن در جـهــان یـک وصـلــه ی نـاجـور بـــود

مـن کـه خـود راضـــی بـــه ایـن خـلــقــت نـبـــودم زور بـــود؟

خـلــق از مـن در عـذاب و مـن خـود از اخـلــاقــِ خـویـش

از عـذابـــِ خـلــق و مـن یـارب چـه ات مـنـظـور بـــود؟

حاصـلــی ای دهــر از مـن غیـرِ شـرّ و شـور نـیـسـت

مـقــصـدت از خـلــقــتِ  مـن سـیـر شـرّ و شـور بـــود؟

ذاتِ مـن مـعـلــوم بـــودت ، نـیـسـت مـرغوب از چـه امـ

آفـریـدسـتی ، زبـــانـم لــال چـشـمـت کـور بـــود؟

ای چـه خـوش گــر چـشـم مـی پوشـیـدی از تکـویـنـِ  مـنـ

فـرض مـی کـردی کـه نـاقــص خـلــقــتِ یـک مـور بـــود

ای طـبـــیـعـت گــر نـبـــودم مـن جـهــانـت عـیـب داشـت؟

ای فـلــک گــر مـن نـمـیـزادی اجـاقــت کـور بـــود؟

قــصـد  تو از خـلــق عـشـقــی مـن یـقــیـن دارم فـقــطـ

دیـدن هــر روز یـک گــون رنـج جـوراجـور بـــود

گــر نـبـــودی تابـــش  اسـتاره ی مـن در سـپهــر

تیـر و بـــهــرام و خـور و کـیـوان و مـه بـــی نـور بـــود؟

راسـت گــویـم ، نـیـسـت جـز ایـن عـلــت  تکـویـن  مـنـ

قــالــبـــی لــازم بـــرای سـاحت  یـک گــور بـــود

آفـریـدن مـردمـی را بـــهــر گــور انـدر عـذابـــ

گــر خـدایـی هــسـت ! ز انـصـاف  خـدایـی دور بـــود

مـقــصـد  زارع ز کـشـت و زرع ، مـشـتی غلــه اسـت

مـقــصـد  تو زآفـریـنـش مـبـــلــغی قــاذور بـــود؟

گــر مـن انـدر جـای تو ، بـــودم امـیـر  کـائنـات

هــر کـسـی از بـــهــر کـار بـــهــتری مـامـور بـــود

آنـکـه نـتوانـد بـــه نـیـکـی پاس هــر مـخـلــوق داد

از چـه کـرد ایـن آفـریـنـش را ، مـگــر مـجـبـــور بـــود؟

[Nυмв]

ياران عبـث نـصيحـت بـي حـاصلـم كنـيد

ديوانـه ام مـن عقل نـدارم ولـم كنـيد

 

مـمـنـون اين نـصايحـم امـا مـن آن چنـانـ

ديوانـه اي نـيم كه شـمـا عاقلـم كنـيد

 

مـجـنـونـم آن چنـين كه مـجـانـين ز مـن رمـنـد

واي ار بـه مـجـلـس عقلـا داخلـم كنـيد

 

مـن مـطلـع نـيم كه چه بـا مـن نـمـوده عشـق

خوب اسـت اين قضيه سـوال از دلـم كنـيد

 

يك ذره غير عشـق و جـنـون نـنـگـريد هـيچ

در مـن اگـر كه تجـزيه آب و گـلـم كنـيد

 

كم طعنـه ام زنـيد كه غرقي بـه بـحـر بـهـت 

مـرديد اگـر هـدايت بـر سـاحـلـم كنـيد

  

[Nυмв]

با چه رویی سـخــن از شـــادی ما می گویید

دستتان خونی و از عـــدل خـــدا می گویید

چـه غلط ها که نکردید پــس پــرده دیــــن!

تـــفـــ به درگـــاه خــدایـــی که شما می گویید...

[Nυмв]

این چه بساطی است، چه گشته مگر؟

مملکت از چیست؟ شده محتضر!

موقع خدمت همه مانند خر

جمله اطباش، به گل مانده در

به به از این مملکت خرتوخر

بشنو و باور مکن

جان پسر، گوش به هر خر مکن

بشنو و باور مکن

تجربه را باز مکرر مکن

بشنو و باور مکن

مملکت ما شده امن و امان

از همدان تا طبس و سیستان

مشهد و تبریز و ری و اصفهان

ششتر و کرمانشه و مازندران

امن بود، شکوه دگر، سرمکن

بشنو و باور مکن