بیماری ام اس (۱)

[~ArMiNa~]

بیماری ام اس یا Multiple Sklerose با علامت اختصاری MS ، اختلال در سیستم

مرکز عصبی می باشد. این بیماری و بیماری صرع یا غش از متداول ترین بیماریهای

عصبی می باشند.تاکنون نشانه مخصوص این بیماری شناخته نشده است.

نشانه ها در افراد مختلف ، متفاوت بوده و به این خاطر به این بیماری، بیماری

۱۰۰۰ چهره نیز می گویند.اولین نشانه ها در گروه سنی بین ۱۵ تا ۴۰ سال بروز

می کنند که اغلب در ابتدا قابل رؤیت و کشف نیستند.شیوع بیماری در زنان ۲ برابر

ویاحتی بیشترمیباشد.درنواحی شمال و جنوب کمتر دیده می شود. هر چند دلایل

ام اس بدرستی مشخص نشده است ولی عامل ژنی در بروزاین بیماری نقش مهمی

دارد. در مناطق با فقر بهداشتی نیز بیشتر ، دیده می شود.البته سایرعواملی چون

سیستم ایمنی فرد، عوامل محیطی و تغذیه را نیز نبایستی فراموش کنیم.

در مراکز تحقیقی ویژه این بیماری، ثابت کرده اند که افرادی که از مناطق دارای آمار زیاد

این بیماری به مناطقی که کمتر بیماری ام اس در آنها دیده می شود،مهاجرت کرده اند ،

امکان ابتلا به این بیماری کمتر می شود. مثلن در افرادی که از اروپا به جنوب آفریقا مهاجرت

کرده اند و یا از آمریکا و اروپا به کشورهای آسیائی نیز مهاجرت می کنند.

از این نتیجه،نتیجه دیگری ثابت گردید مبنی بر اینکه در افرادی که با سن پائین تر از ۱۵ سال

مهاجرت می کنندشانس ابتلا به این بیماری، به اندازه آمار موجود در کشوری است که

سکنی گزیده اند و ربطی به درصد مبتلایان این بیماری در کشوری که بدنیا آمده ، ندارد.

نشانه های این بیماری در افراد زیر ۱۵ سال نهان می ماند و ممکن است سالها طول

بکشد که بصورت بیماری خود را نشان دهد. زندگی در یک خانواده شلوغ ( چند فرزندی)

در ۶ سال اول زندگی ،ابتلا به این بیماری را کمتر می کند.

سیستم ایمنی کودک قوی تر می شود .( بعلت از هم گرفتن بیماری های واگیر دار)

و تغذیه نیز نقش مهمی در انسان دارد. در کودکانی که در سنین اولیه زندگی خود

حداقل ۳ بار ، در هفته ماهی مصرف می کنند، ظهور این بیماری در سنین بالاتر ،کمتر

می شود.همین طور ویتامین د D در حد لازم ، در غذای روزمره لازم می باشد.

بیماری ام اس ،بیماری ارثی و یا واگیر داری نمی باشد. در حال حاضر بر اساس آخرین

پیشرفت های علمی ، علت آن را ترکیبی از عوامل ژنی با فاکتورهای خارجی می دانند.

چندین ژن بطرز غلط با یکدیگر ترکیب شده و همین امر امکان ایجاد بیماری ام اس را

بیشتر می کند.آخرین نتایج تحقیقی سال ۲۰۰۷ نشان داده که گیرنده های ذیل:

Interleukin-2 Rezeptor-Alphas

Interleukin-7 Rezeptor-Alphas

ژن های شناخته شده این بیماری هستند.همچنین تحقیقات اخیر نشان داده ،پیشرفت

این بیماری ضعیف تر از آنچه در قدیم تصور می کردند ، می باشد.

در بیماران مبتلا به ام اس ،پس از گذشت ۴۰ سال فقط ۲۵ درصد مجبور به استفاده از

صندلی چرخ دار بوده اند و در بیشتر از نیمی از آنها علائمی که حاکی از پیشرفت بد

این بیماری باشد( همانند معلولیت) ، دیده نشده است.امروزه اختلال در بینایی هم مثل

گذشته جزء نشانه های بارز این بیماری نمی دانند.

نتایج اعلام شده، آمار علمی دقیقی است که بر گرفته از افراد با ملیتهای مختلف و در

مکان های جغرافیائی متفاوت است.