چه زود امید را رها می کنیــــم..!!

[Dɪʀᴇᴄᴛɪᴏɴᴇʀ~Gɪʀʟ]

اسیــری ...

زنــدانـی شـدی و احسـاس می کنـی همـه تـو را فـرامـوش کـرده انـد ؛

حتــی ... حتـی خــدا ...

انگــار در کلبـه ی زنـدگی اسیـری ،

نـاامیـد ... نگـران ... افسـرده ...

امـا چرا این قـدر کـم طاقــت ؟

چرا بـه ایـن زودی امیـد را رهـا کـردیـم ...

در آسمـان زنـدگی ، امیـد خورشیـد مـاسـت .

از کجـا می دانـی ؟

شـایـد خـدا برای این همـه ی درهــا را رو بـه تـو بستـه اسـت ، کـه

می خواهـد از توفـانی که آن بیـرون همـه را نـابود کـرده ااسـت دور نگهـت دارد . !!!