03-09-2013، 12:34
کتاب رنگ آب از دوسوی، هم علمی و هم از لحاظ پندارهای نا درست ، رنگ آب را مورد مطالعه قرار می دهد.
با اینکه مقدارکم حجم آب به چشم انسان بی رنگ به نظر می رسد، اما آب خالص به رنگ آبی بسیار روشن است و هر گاه عمق آب مشاهده شده بیشتر شود غلظت رنگ آبی بیشتر می شود. رنگ آبی به خاطر جذب و پراکندگی طیف خاصی از نور بوجود می آید. آلودگی و ذرات معلق در آب می تواند به نوبه خود در تغییر رنگ آب تاثیر داشته باشد.
رنگ دریاچه ها و اقیانوس ها
در گذشته انعکاس آسمان را دلیل بر آبی رنگ بودن آب می دانستند ، ولی مقدار وسیع آب همانند اقیانوس ها دلیلی بر لاینفک بودن رنگ آبی آب است.
این پنداری نادرست و عامیانه است که آب دریاها و اقیانوسها را به خاطر انعکاس آسمان آبی بدانیم. این موضوع حقیقت ندارد اما تا ده های پیش مردم بر این باور بودند.
علت اصلی رنگ آبی اقیانوس این است که خود آب یک ماده شیمیایی آبی رنگ است، عامل دیگر موثر در رنگ آبی آب، پراکندگی نور مرئی توسط مولکول های آب می باشد، که به تئوری انتقال رادیو اکتیوی (جذب و انتشار) و خصوصیات طیف الکترو مغناطیسی آب مربوط می شود.
این نور رنگی زمانی چشمگیر خواهد بود که آب کاملا خالص باشد.
بر طبق آزمایشات مکرر طیف نگاری انجام شده بر روی آب خالص، یک ستون کوتاه آب، رنگی بسیار کمرنگ به رنگ آبی فیروزه ای را انتشار می دهد ، در صورتیکه لایه های ضخیم تر (چندمین متر) آب، رنگ آبی نسبتاً تیره تری را انتشار می دهد. زمانی رنگ آبی دریا محرض می شود که حجم و عمق وسیعی از آب وجود داشته باشد.
اگر رنگ اقیانوسها به رنگ آسمان بستگی داشت، اولاً رنگ آبی آن کمرنگ تر می بود و از طرفی در روزهای ابری رنگ آب سفید می گردید. ذرات و مواد محلول در آب باعث می شود که در بعضی مواقع آب دریا سبز رنگ و در بعضی اوقات آبی تیره شود.
یک استخر آب که رنگ دیواره و کف آن سفید است رنگ آب را با هاله ای از رنگ فیروزهای نشان می دهد، حتی اگر این استخر سرپوشیده باشد و تماسی با نور مستقیم آسمان نداشته باشد.
انتشار نور از ذرات ریز معلق در آب نیز نقش مهمی در رنگ دریاچه ها و اقیانوسها دارد. نور خورشید در عمق های چندین دکامتری کاملاً جذب می شود و بدون انتشار این ذرات آب دریا کاملاً سیاه به نظر خواهد رسید.
از اینروست که حتی در آب های ژرفناک نیز به علت وجود این ذرات و بازتاب و انتشار نور خورشید آب دریا کاملاً سیاه به نظر نخواهد رسید.(به رنگ آبی نیلی و تیره دیده می شود)
این ذرات ، مواد آلی رنگی محلول در آب (CDOM)Coloured Dissolved OrganicMatter نامیده می شوند.
این ذرات بازتاب نوری سفید رنگ دارند، اما به خاطر اینکه نور اول چندین متراز آب عبور می کند، نور انتشار یافته آبی رنگ می شود.
در کوهستانها در جاهایی که آب خالص و بدون ذرات معلق وجود دارد، صرفاً خود مولکولهای آب در رنگی شدن آن نقش دارند.
یکی دیگر از پدیده ها، انتشار و بازتاب ریلی رنگ آبی در افق است. دید افقی معمولاً حداکثر 45 کیلومتر است و هوای بالای سر دریا به طور مثال : اقیانوس و دریای باز و بی انتها، بیشترین غلظت رنگی را ایجاد می کند. این مکانیزم ، رنگ آبی را به دریا و هر شئ که در دور دست است اضافه می کند ، زیرا این نور آبی به سمت مشاهده گر بازتاب می شود.
با اینکه مقدارکم حجم آب به چشم انسان بی رنگ به نظر می رسد، اما آب خالص به رنگ آبی بسیار روشن است و هر گاه عمق آب مشاهده شده بیشتر شود غلظت رنگ آبی بیشتر می شود. رنگ آبی به خاطر جذب و پراکندگی طیف خاصی از نور بوجود می آید. آلودگی و ذرات معلق در آب می تواند به نوبه خود در تغییر رنگ آب تاثیر داشته باشد.
رنگ دریاچه ها و اقیانوس ها
در گذشته انعکاس آسمان را دلیل بر آبی رنگ بودن آب می دانستند ، ولی مقدار وسیع آب همانند اقیانوس ها دلیلی بر لاینفک بودن رنگ آبی آب است.
این پنداری نادرست و عامیانه است که آب دریاها و اقیانوسها را به خاطر انعکاس آسمان آبی بدانیم. این موضوع حقیقت ندارد اما تا ده های پیش مردم بر این باور بودند.
علت اصلی رنگ آبی اقیانوس این است که خود آب یک ماده شیمیایی آبی رنگ است، عامل دیگر موثر در رنگ آبی آب، پراکندگی نور مرئی توسط مولکول های آب می باشد، که به تئوری انتقال رادیو اکتیوی (جذب و انتشار) و خصوصیات طیف الکترو مغناطیسی آب مربوط می شود.
این نور رنگی زمانی چشمگیر خواهد بود که آب کاملا خالص باشد.
بر طبق آزمایشات مکرر طیف نگاری انجام شده بر روی آب خالص، یک ستون کوتاه آب، رنگی بسیار کمرنگ به رنگ آبی فیروزه ای را انتشار می دهد ، در صورتیکه لایه های ضخیم تر (چندمین متر) آب، رنگ آبی نسبتاً تیره تری را انتشار می دهد. زمانی رنگ آبی دریا محرض می شود که حجم و عمق وسیعی از آب وجود داشته باشد.
اگر رنگ اقیانوسها به رنگ آسمان بستگی داشت، اولاً رنگ آبی آن کمرنگ تر می بود و از طرفی در روزهای ابری رنگ آب سفید می گردید. ذرات و مواد محلول در آب باعث می شود که در بعضی مواقع آب دریا سبز رنگ و در بعضی اوقات آبی تیره شود.
یک استخر آب که رنگ دیواره و کف آن سفید است رنگ آب را با هاله ای از رنگ فیروزهای نشان می دهد، حتی اگر این استخر سرپوشیده باشد و تماسی با نور مستقیم آسمان نداشته باشد.
انتشار نور از ذرات ریز معلق در آب نیز نقش مهمی در رنگ دریاچه ها و اقیانوسها دارد. نور خورشید در عمق های چندین دکامتری کاملاً جذب می شود و بدون انتشار این ذرات آب دریا کاملاً سیاه به نظر خواهد رسید.
از اینروست که حتی در آب های ژرفناک نیز به علت وجود این ذرات و بازتاب و انتشار نور خورشید آب دریا کاملاً سیاه به نظر نخواهد رسید.(به رنگ آبی نیلی و تیره دیده می شود)
این ذرات ، مواد آلی رنگی محلول در آب (CDOM)Coloured Dissolved OrganicMatter نامیده می شوند.
این ذرات بازتاب نوری سفید رنگ دارند، اما به خاطر اینکه نور اول چندین متراز آب عبور می کند، نور انتشار یافته آبی رنگ می شود.
در کوهستانها در جاهایی که آب خالص و بدون ذرات معلق وجود دارد، صرفاً خود مولکولهای آب در رنگی شدن آن نقش دارند.
یکی دیگر از پدیده ها، انتشار و بازتاب ریلی رنگ آبی در افق است. دید افقی معمولاً حداکثر 45 کیلومتر است و هوای بالای سر دریا به طور مثال : اقیانوس و دریای باز و بی انتها، بیشترین غلظت رنگی را ایجاد می کند. این مکانیزم ، رنگ آبی را به دریا و هر شئ که در دور دست است اضافه می کند ، زیرا این نور آبی به سمت مشاهده گر بازتاب می شود.