انقلاب علمی

[SɪʟᴠᴇʀMɪɴᴅ]

انقلاب علمی در تاریخ علم به دوره‌ای در قرون وسطی که ایده‌ها و کشفیات جدید در فیزیک، ستاره‌شناسی، زیست‌شناسی، کالبدشناسی، شیمی و دیگر رشته‌های مشابه، موجب کنار گذاشتن نظرات مرتبط با یونان باستان شد گفته می‌شود.[۱] بسیاری از محققین، معتقد هستند که انقلاب علمی، با انتشار دو اثر که در ۱۵۴۳ منتشر شدند و تا قرن ۱۷ تأثیرگذار بودند، شروع شد. این آثار عبارت هستند از درباره گردش افلاک آسمانی اثر نیکلاس کوپرنیک و ساختار بدن انسان اثر آندرئاس وزالیوس. انقلاب علمی پس از پایان دوران رنسانس جاگیر شد و در قرن هجدهم ادامه پیدا کرد و بر جنبش فکری-اجتماعی آن زمان که با نام روشنگری شناخته می‌شود تأثیر داشت. اولین بار، الکساندر کویره (Alexandre Koyré)، این واژه را در ۱۹۳۹ برای اشاره به دوره ذکر شده، استفاده کرده.[۲]

مقدمه
پیشرفت‌های بزرگ علمی از قرن ۱۸ به «انقلاب» خوانده شدند. در سال ۱۷۴۷، ریاضیدان فرانسوی الکسی کلرو می‌نویسد «نیوتن دربارهٔ زندگی خود گفته‌است که دست به انقلاب زده‌است». .[۳] این کلمه همچنین در مقدمه کارهای لاوازیه در سال ۱۷۸۹ در مورد کشف اکسیژن به کار رفته‌است. «تعداد کمی از انقلابات علمی به اندازهٔ مقدمه نظریهٔ اکسیژن بلافاصله چنان توجه عمومی ای را برانگیخته اند…» لاوازیه می‌دید که نظریهٔ اش مقبول همه مردان برجسته زمان او قرار گرفت و در طی چند سال از نخستین انتشار آن بر بخش بزرگی از اروپا تثبیت شد.»