کشف کرم های پلاستیک خوار

[vampire whs]

کشف اولیه به صورت اتفاقی توسط فدریکا برتوکینی  صورت گرفت. با بررسی های بیشتر، محققان دریافتند، کرم های پیله ساز بید که از موم عسل تغذیه می کند، تنها پلاستیک ها را نجویده اند، بلکه، قادر به هضم و تبدیل آن به اتیلن گلیکول هم شده اند. اتیلن گیلکول، مایع بی رنگ، بی بویی است که در تولید پارچه های پلی استر و ضد یخ کاربرد دارد. هر چند اتیلن گلیکول  تا حدی برای انسان سمی است، اما به نسبت پلی اتیلن، زیان کمتری برای سیاره دارد.

دانشمندان هنوز قادر به شناسی مکانیسم دقیقی که کرم پیله ساز به وسیله آن قادر به تجزیه کیسه پلاستیکی شده نشده اند، اما به شدت مشکوک اند که این (مکانیسم) نتیجه سازگاری هایی تکامل یافته ای باشد که به این گونه ها امکان اشغال اقلیمی خاص خود را داده است.

برتوکینی می گوید: “موم عسل یک پلیمر، نوعی پلاستیک طبیعی است و دارای ساختار شیمیایی است که بی شباهت به پلی اتیلن نیست.”

محققان می گویند، تبدیل موم و پلی اتیلن به مواد غذایی ممکن است شامل شکستن پیوندهای شیمیایی مشابهی باشد. کشف کرم پیله ساز بید که نشان از علاقه شدید کرم ها به پلاستیک دارد، به دنبال تحقیقات محققان چینی در سال ۲۰۱۴ انجام می گیرد. این محققان در تحقیقات خود موفق به کشف، توانایی های مشابهی در کرم های پیله ساز بید هندی (که از موم کندوی عسل تغذیه می کنند) شده بودند.



محققان دانشگاه بیهانگ، پکن، دریافته بودند، کرم های پیله ساز با وجود دو گونه  از باکتری های روده، قادر به هضم پلی اتیلن هستند. هر دو تحقیق انجام شده، در تضاد با فرضیه ای هستند که می گوید، پلی اتیلن غیر قابل تجزیه است. به این ترتیب، این کرم های پیله ساز می توانند، راهکاری بالقوه بیولوژیکی برای حل مشکل تولید سالانه حدود یک تریلیون کیسه های پلاستیکی باشند.

برتوکینی می گوید: “ما به دنبال راهکارهایی برای پیاده سازی این کشف به روشی مناسب هستیم تا زباله های پلاستیکی را از بین ببریم و بتوانیم راهکاری برای نجات اقیانوس ها، رودخانه ها و تمام محیط زیست از عواقب غیر قابل اجتناب تجمع پلاستیک داشته باشیم.”

اما برتوکینی در این مورد محتاط است، او می گوید: “با این حال، ما نباید احساس کنیم، می توانیم به راحتی پلی اتیلن را تنها به این دلیل که راه حلی زیست تخریب پذیر در دسترس است، عمدا در محیط زیست تخلیه کنیم.”