آردوارک، پسرعموی مورچه‌خوار

[ERF@N]

آردوارک (Aardvarks ) پستانداری ساکن جنوب آفریقا و فامیل نزدیک مورچه‌خوار است که با استفاده از حس بویایی فوق‌العاده خود، رد موریانه، غذای محبوبش را در زیرزمین پیدا می‌کند.

 

 

آردوارک با نام علمی Orycteropus afer جانوری است که پراکندگی آن شامل سراسر جنوب صحرای آفریقا می‌شود. نام این جانور در زبان آفریقایی به معنی «خوک زمینی» است. در نگاه نخست، شکل بدن و خرطوم دراز آردوارک یادآور چهره خوک است.

 

 

اما بررسی دقیق‌تر از شباهت آردوارک به سایر جانوران نیز حکایت دارد. اگرچه آردوارک از گوش‌هایی خرگوش‌مانند و دمی همچون دم کانگورو برخوردار است، اما با این وجود به هیچ کدام از این دو خانواده جانوری تعلق ندارد. در واقع، آردوارک‌ها جزو پستانداران رده‌بندی می‌شوند.

 

 

به گزارش نشنال جئوگرافیک، آردوارک‌‌ها جانورانی همه چیز خوار هستند و متوسط عمر آنها در اسارت 23 سال است. طول بدن این جانوران بین 109 تا 135 سانتی‌متر، طول دم آنها بین 53 تا 66 سانتی‌متر و وزن آنها بین 53 تا 66 کیلوگرم است.

 

 

آردوارک‌ها جانورانی شب‌رو هستند. آنها بعد از ظهرهای داغ آفریقا را در نقب‌های خنک زیرزمینی خود می‌گذرانند که با پاها و پنجه‌های قدرتمند خود حفر کرده‌اند؛ پنجه‌هایی که شبیه به بیلچه‌هایی کوچک هستند. پس از غروب آفتاب، آردوارک‌ها از پنجه‌های خود استفاده مفید دیگری می‌کنند: به دست آوردن غذای محبوب خود یعنی موریانه.

 

 
آردوارک‌ها گاهی اوقات نیز به نام خرس مورچه (Antbear) نامیده می‌شوند. زمانی‌که این جانوران در چمن‌زارها و بیشه‌ها به جستجوی غذا می روند، ممکن است کیلومترها راه بروند تا تپه‌های زمینی بزرگ موریانه‌ها را پیدا کنند.

 

 

یک آردوارک گرسنه به امید یافتن موریانه، پوسته سخت تپه‌های موریانه‌ها را با پنجه‌های جلویی خود می‌کنند و از زبان دراز، چسبناک و کرم‌مانند خود برای خوردن حشرات درون آن استفاده می‌کند. زبان این جانوران ممکن است تا 30 سانتی‌متر طول داشته باشد و چسبندگی آن به آردوارک‌ها کمک می‌کند تا موریانه‌ها را از خانه‌های خاکی خود بیرون بکشند.

 

 

 

آردوارک می‌تواند با بستن سوراخ‌های بینی خود، مانع از هجوم گرد و خاک و موریانه‌ها به درون خرطومش شود. همچنین پوست ضخیم این جانور از آن در مقابل گاز موریانه‌ها محافظت می‌کند.

آردوارک‌های ماده معمولا هر سال تنها یک بچه به دنیا می‌آورند. توله آردوارک‌ها حدود شش ماه را در کنار مادر خود سپری می‌کنند، و پس از آن باید خانه را ترک کنند و نقب‌های خود را حفر کنند؛ اقامتگاه‌های بزرگی که ممکن است چندین ورودی داشته باشد.