31-10-2015، 21:07
(آخرین ویرایش در این ارسال: 31-10-2015، 21:10، توسط Interstellar.)
سربروس ( یا کربروس ) کوچکترین ماه ( قمر ) سیاره پلوتو ( پلوتون ) می باشد که حالا فضاپیمای نیوهورایزنز با ارسالی تصویری از آن ، آلبوم عکس خانواده اقمار پلوتو را تکمیل کرده است.
کربروس (یا سربروس) به نظر می رسد از آنچه دانشمندان انتظار داشتند هم کوچک تر است و بر خلاف پیش بینی هایی که تا پیش از گذر نیوهورایزنز در ماه ژوییه شده بود، سطحی به شدت بازتابنده دارد.
هال ویور یکی از دانشمندان پروژه نیوهورایزنز گفت:
پلوتو یک بار دیگر همه را شگفتزده کرده است.
کربروس (یا سربروس) به نظر می رسد از آنچه دانشمندان انتظار داشتند هم کوچک تر است و بر خلاف پیش بینی هایی که تا پیش از گذر نیوهورایزنز در ماه ژوییه شده بود، سطحی به شدت بازتابنده دارد.
هال ویور یکی از دانشمندان پروژه نیوهورایزنز گفت:
پلوتو یک بار دیگر همه را شگفتزده کرده است.
این تصویر کربروس از پیوند چهار نمای دوربین شناسایی برد بلند (لوری، LORRI) درست شده که که در روز ۱۴ ژوییه، حدود ۷ ساعت پیش از رسیدن نیوهورایزنز به نزدیک ترین فاصله ی پلوتو، از فاصله ی تقریبی ۳۹۶۱۰۰ کیلومتری کربروس گرفته شدند. این تصویر برای رسیدن به بیشترین وضوح فضایی ممکن، واپیچیده شده (deconvolved) و با یک بیش-نمونه برداری هشت برابری نیز از اثرهای نقطه ای آن کاسته شده. به نظر می رسد کربروس دارای پیکره ای دو-لُبی است، با بیشترین درازای حدود ۱۲ کیلومتر و کمترین پهنای ۴.۵ کیلومتر.
داده های تازه ای که در ۲۰ اکتبر از فضاپیما دریافت شده نشان می دهند که کربروس گویا پیکره ای دو-لُبی (دو تکه) دارد. با یک لب بزرگ تر به پهنای حدود ۸ کیلومتر و لب کوچک تر حدود ۵ کیلومتر. گمانهزنی دانشمندان درباره ی پیکره ی نامعمول کربروس اینست که این ماه به احتمال بسیار از به هم چسبیدن دو جرم کوچک تر پدید آمده. بازتابندگی تقریبا ۵۰ درصدیِ سطح کربروس همانند ماه های دیگر پلوتو است و نشانه ی نیرومندیست از این که کربروس هم مانند آن های دیگر، با لایه ای ازآب یخ زده ی به نسبت شفاف پوشیده شده.
پژوهشگران تا پیش از رویارویی نیوهورایزنز با پلوتو، برای “وزن کردن” کربروس از عکس های تلسکوپ فضایی هابل و اندازه گیری نفوذ گرانشی کربروس بر ماه های همسایه اش کمک می گرفتند. در مقایسه با کم نور بودن کربروس در این عکس ها، نفوذ گرانشی آن به گونه ی شگفت انگیزی نیرومند بود. نظریه ی دانشمندان در آن زمان این بود که کربروس باید به نسبت بزرگ و پرجرم باشد، و کم نوری آن تنها به این دلیل است که با مواد تیره پوشیده شده. ولی کربروس کوچک با سطح درخشانش -چیزی که اکنون در عکس های تازه می بینیم- نشان می دهد که این نظریه به دلایلی که هنوز شناخته نشده، نادرست بوده است.
عکس خانودگی از ماه های پلوتو: در پایین این تصویر پیوندی، بریده ای از شارون، بزرگ ترین ماه پلوتو را می بینیم و چهار ماه دیگرش هم در بالا ردیف شده اند. همه ی این عکس ها را دوربین شناسایی برد بلند فضاپیمای نیوهورایزنز (لوری، LORRI) گرفته. هر پنج ماه با یک میزان تابندگی و مقیاس فضایی نشان داده شده اند (خط مقیاس را ببینید). شارون با قطر تقریبی ۱۲۱۲ کیلومتر، تاکنون بزرگ ترین ماه شناخته شده ی پلوتو بوده. نیکس و هیدرا تقریبا هم اندازه اند، با بیشترین قطر حدود ۴۰ کیلومتر. کربروس و استیکس (یا استوکس) بسیار کوچک ترند و هر دو دارای پهنای بیشینه ی حدود ۱۰-۱۲ کیلومترند. همه ی این چهار ماه پیکره ای بسیار کشیده دارند، یک ویژگی که گمان می رود ویژگی رایج در اجرام کوچک کمربند کوییپر باشد.
مارک شوالتر، پژوهشگر همکار نیوهورایزنز از بنیاد SETI در مانتین ویوی کالیفرنیا می گوید:
نقل قول:پیش بینی های ما برای دیگر ماه های کوچک پلوتو تقریبا درست بود، ولی برای کربروس، نه.» انتظار می رود این یافته های تازه به شناخت بهتری از سامانه ی فریبنده ی ماه های پلوتو بیانجامد.
نیوهورایزنز از این به بعد رهسپار اعماق فضا خواهد شد، هم اکنون پنج میلیارد کیلومتر با زمین فاصله دارد.این هفته نیوهورایزنز تغییر جهت میدهد و به سمت شیی به نام ۲۰۱۴ اِمیو ۶۹ (۱۱۱۰۱۱۳Y) در کمربند کویپر رهسپار خواهد شد.نیوهورایزنز در سال ۲۰۱۹ با این جرم آسمانی ملاقات خواهد کرد اما ابتدا باید بودجه ادامه پروژه در چنین فاصله دوری از زمین به تصویب برسد.نیوهورایزنز که بیش از نه سال پیش ماموریت خود را آغاز کرد، ۲۳ تیر امسال به نزدیکترین فاصله از پلوتو، بزرگترین جرم در کمربند کویپر رسید.
منبع : دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
nasa
nasa