اولین نگاه به Fallout 4

[Mason]

«جنگ، جنگ هرگز تغییر نمی‌کند»؛ جمله‌ای که بارها و بارها از زبان راوی سری Fallout (با آن صدای با ابهتش) شنیده‌اید اما هنوز هم برایتان تازگی دارد و احساس نمی‌کنید که کلیشه‌ای شده است. یادم می‌آید آخرین‌باری که این سخن فرهیخته به گوشم خورد، سال عرضه‌ی عنوان نه‌چندان فوق‌العاده‌ی Fallout: New Vegas بود. حداقل از این جهت که می‌توانم بگویم به یک کیلومتری جواهر Todd Howard یعنی «فال‌اوت 3» (که در آن سال مثل یک تراکتور تمامی جوایز را درو کرد!) هم نمی‌توانست نزدیک شود. از آن سال بود که دیگر نتوانستم یک «نقش‌آفرینی» آخرالزمانی که اتمسفرش می‌توانست موی تنم را سیخ کند تجربه کنم تا اینکه بالاخره بعد از مدت‌ها چشم‌ به‌راه ماندن، «فال‌اوت 4» معرفی شد. همین عامل باعث شد تا چندین و چندبار بدون اینکه ذره‌ای برایم تکراری شود و دون آنکه دست‌ بر آسمان ببرم و دعا کنم که نکند محصول‌نهایی این شکلی نباشد، به تماشای تریلرش بنشینم و یک تجدید میعادی هم با آهنگ گوش‌نواز Inon Zur بکنم. از همین‌‌رو، هوس کردم تا سری به ویکی این مجموعه و منابع خارجی‌ زده تا با چیزهایی که ذهنم از این سری یاری می‌دهد، مواردی را تعریف کنم که تا حد امکان، همان بازگو کردن کلیشه‌های رایج مثل تشریح کردن تریلر نباشد.



دشمن‌ و موجودات قدیمی‌ای مثل Deathclawها، Ghoulها، Super Mutantها، Brahminها هم همچنان در دنیای بی‌رحم فال‌اوت پرسه می‌زنند با این تفاوت که در شکل و شمایلشان تغییراتی اندک به‌وجود آمده. تا یادم نرفته این نکته را هم با توجه به این محیط بگویم که تنوع مکانی در این نسخه‌ ورای تصورتمان است. فقط کافی است هر قسمت از تریلر را نگاه کنید تا ببینید هر مکان نسبت به دیگری چقدر تفاوت دارد و البته یک اقتباس از نسخه‌های قبلی است؛ برای نمونه می‌توانید عکس بالا را نگاه کنید که یک الگوگیری جالب از محیط‌های بیابانی نیووگاس است. البته شاید هم یک مکان واقع در توده‌های رادیو اکتیو باشد که به احتمال زیاد دوباره در فال‌اوت 4 زیارتشان می‌کنیم.



به‌جزء نیو وگاس که در این زمینه سنت‌شکنی کرد، بقیه‌ی نسخه‌ها آغازشان از معدود Vaultهای امن در دنیای فال‌اوت بود. فال‌اوت 4 هم از این قائده مستثنی نیست و این‌طور که به‌نطر می‌رسد، قرار است شروع بازی را در Vault 111 سپری کنیم. نکته‌ی جالب قضیه اینجاست که این پناهگاه‌ زیرزمینی برخلاف دیگر پناهگاه‌ها، روی یک زمین پست قرار گرفته است. درباره‌ی اعداد این Vault هم یک شوخی مجازی به‌وجود آمده که می‌گوید: 1+1+1 =  Half Life 3 Confirmed!

تریلر بازی که اوایلش برای کسانی که نسخه‌ی اول فال‌اوت را بازی کرده باشند بسیار آشناست، مربوط می‌شود به عنوان بارگذاری همیشگی این مجموعه؛ یعنی Please Stand By. کمی که دوربین به‌ عقب‌تر می‌آید، می‌بینیم که آن صفحه روی یک تلویزیون با برند Radiation Kings نقش بسته بوده است. RK یک نوع برندِ مختص به‌ دنیای فال‌اوت است که مهارتش به ساخت تلویزیون‌ها، رادیوها و جعبه‌ی گرامافون برمی‌گردد که می‌شود یکی از شعبه‌های درب و داغانش را در شهر واشنگتن (فال‌اوت 3) پیدا کرد.

در ادامه‌ی نمایش هم می‌بینیم که با یک مخروبه طرفیم. البته هر چه صحنه می‌گذرد، شاهد «فلش‌بک‌»هایی به گذشته‌ی آن خانه می‌شویم. اینطور که بوی‌اش می‌آید؛ همانند فال‌اوت 3 می‌توانیم به گذشته‌ها هم فلش‌بک بزنیم و زندگی قبل از جنگ را لمس کنیم. در ادامه یک سگ یا همان Dogmeat شهیر (که به‌نطر می‌آید از نژادش «ژرمن شپرد» باشد) را می‌بینیم؛ هر چند این سگ در فال‌اوت 3 در مخفی‌کاری اعصابمان را بهم می‌ریخت، اما مثل یک سگ باوفا همیشه یاری‌مان می‌کرد. همه‌ جای این تریلر بوی نوستالژی‌ای می‌دهد.


دوباره شاهد یک برند آشنا (Sugar Bombs) می‌شویم که در هر دو نسخه‌ی سه و نیو وگاس می‌توانستیم مشاهده‌اش کنیم. سگ بیشتر حرکت می‌کند تا ما را به اتاقی نمور و تاریک می‌رساند. اتاقی که در آن یک جعبه‌ی خرده‌فروشی می‌بینیم که حاوی Mister Handy است؛ Mister Handyها همان رویای دیرینه‌ی بشرند؛ روبات‌هایی خودکار در کالیفرنیا در سال 2151 تاسیس شدند و کار مردم را از جهت پخت و پز راحت کردند! نمونه‌ی این ربات را می‌شود در همین تریلر دید.

 رادیوی اخبارگویی که در تریلر صحبت می‌کند، در پایان حرف‌هایش می‌گوید وضعیت مردم بسیار ضعیف است. مقصود از این جمله می‌تواند این دو عامل باشد: مردم مثل همیشه در فقر و گرسنگی غوطه‌ورند یا اینکه هنوز هم بی‌قانونی رواست که می‌تواند اثبات کند راهزن‌های مخوف دنیای فال‌اوت، هنوز هم برای اینکه سرمان را جدا کنند یا سد راهمان شوند، حی و حاضرند.

باز هم به گذشته‌ی قبل از جنگ فلش‌بک می‌زنیم. یک پدر و مادر می‌بینیم که بچه‌ی‌شان را توام با عشق و فراوان در رخت‌‌خوابش قرار می‌دهند. بعضی‌ها معتقدند آن بچه، همان شخصیت‌اصلی‌ای است که در آینده کنترلش را می‌گیریم؛ یعنی قرار است با شروعی شبیه به فال‌اوت 3 روبه‌رو شویم اما به‌شخصه به‌دلایلی که در ادامه می‌آورم مخالفم. اول اینکه مطمئناً Todd Howard نمی‌آید از همان تکرار مکررات استفاده کند؛ چرا که به‌نوعی یک نکته‌ی منفی حساب می‌شود. دلیل دومی هم مربوط می‌شود به اسناد و مدارکی که وب‌سایت «کوتاکو» قبل از معرفی بازی لیک کرده بود. در آن مدارک لیک‌شده که خیلی‌شان هم درست از آب در آمدند، شاهد یک عکس از شخصیت اصلی بازی هستیم که در زیرش هم یک بیو‌گرافی مختصر آمده. در بندهای آخر بیوگرافی، یک مونولوگ می‌بینیم که از زبان شخصیت نخست است: «ما در لب مرز جنگ‌های زیادی هستیم که من ازش می‌ترسم. من همسر و بچه‌ی کوچکی دارم…» حالا با توجه به این، می‌شود نتیجه گرفت که آن پدر (که شباهت زیادی هم به عکسی که کوتاکو فرستاده دارد)، شخصیت اول بازی خواهد بود. ممکن است برای شما هم این سوال پیش بیاید که اگر شخصیت نخستمان را مونث انتخاب کنیم آن وقت چه؟ جواب این سوال هم اینجاست که در به‌جای نقش پدر، نقش مادر را ایفا می‌کنیم.

بعد از گذشت چند ثانیه، شاهد قسمت‌هایی از شهر هستیم که اثبات می‌کند وقایع بازی در شهر «بوستون» (واقع در آمریکا) خواهد بود که در ادامه درباره‌اش توضیح می‌دهم. چیزی که در تریلر کاملاً مشهود است، پیشرفت بسیار زیاد محیط‌هاست. به‌شخصه از محیط‌هایی که کل‌اش به بیابان و مناطق پست بدون جزئیات (قابل توجه نیو وگاس!) ختم می‌شد بی‌زار بودم و اینکه حالا می‌بینیم محیط‌های بیابانی و پیشرفته با هم مخلوط شده‌اند، بسیار زیباست. بعد از ملاقات با Brahmin (گاوهای دو سر!) همیشگی، به قسمتی می‌رسیم که در نگاه اول تصور می‌شود دو سرباز با زره‌های قوی هستند ولی وقتی به بالای سرشان زوم می‌کنیم، اشیاء و آبجکت‌هایی را می‌بینیم که Super Mutantها به آن مشهورند؛ بنابراین آن‌ها هم در این نسخه قرار است مخل اعصاب مبارکمان بشوند.


Super Mutantها در کنار Deathclawها، از جمله موجودات قوی‌ای بودند که بابای بازیکن را در می‌آوردند. در فال‌اوت 4 هم مثل بقیه‌ی نسخه‌ها قرار است سر و کله‌ی زیادی با آن‌ها بزنیم.

دوباره به یک شهرک جدید با مغازه‌های مختلف می‌رسیم. مغازه‌های زیادی اعم از وسایل بازی می‌بینیم. بعید نیست که یکی از مینی‌گیم‌های این نسخه، بیسبال بازی کردن باشد؛ چرا که چندین بار استادیم مربوط به بیسبال و مغازه‌هایی مرتبط به آن را مشاهده می‌کنیم. یکی دیگر از مغازه‌ها، رستوران‌ها هستند که برخلاف گذشته در فضای آزادند. مورد بعدی که در آن‌جا خیلی عجیب جلوه‌ می‌کند، وجود بانک و یک عابربانک است. هیچ‌وقت در این مجموعه چنین چیزی دیده نشده اما شاید در این نسخه هم بشود سرمایه‌گذاری یا پول را سپرده کرد ولی هنوز دقیقاً چیزی معلوم نیست.

در قسمت بعدی هم می‌شود یک بالن خیلی پیشرفته‌ی بزرگ را دید که برخلاف بقیه‌ی بالگردهایی که دیدیم، برایمان آشنا نبود. اینطور که معلوم است، پیشرفت فناوری‌ها تنها به شهرها ختم نشده و حتی وسایل نقلیه‌ی هوایی هم دست‌خوش تغییراتی شده‌اند. احتمال اینکه فال‌اوت 4 وقایع بسیار دورتری نسبت به نیو وگاس را روایت کند خیلی بالاست. در صحنه‌ی بعدی هم می‌توان یک بالگرد دیگر را دید که یک سرباز بر آن سوار است. شاید یکی از قابلیت‌های جدید این بازی، حمل و نقل هوایی باشد که به‌وسیله‌ی این بالگردهای پیشرفته صورت می‌گیرد.

دوباره یک فلش‌بک می‌بینیم؛ فلش‌بکی که در آن عده‌ای خانواده (که یکی از آن‌ها همان‌هایی هستند که در اوایل تریلر می‌بینیم) مشغول لذت بردن از زندگی‌شان هستند که ناگهان یک بمب اتم سقوط کرده و صفحه کات می‌خورد. اکنون می‌بینیم که آن شخصیت اصلی‌ای که درباره‌اش صحبت می‌کردیم، در همان جنگ اتمی می‌میرد که تئوری بالایی را نقض می‌کند، اما توجه کنید که آن‌ها دقیقاً زیر در یک Vault قرار داشتند. پس بعید نیست که در Vault باز شده و باعث شده تا از این فاجعه جان سالم به‌در ببرند.

این زره‌ی فک‌برانداز در کنار سلاح‌ها و مجله‌هایش برای هواه‌خواه‌های این سری خیلی آشناست. شاید پیش خودتان بگویید:‌ «ای بابا، این هم که عین اساسین خز و تکراری شد و رفت!» اما تحلیل‌ها خلافش را ثابت می‌کند.

در نهایت، می‌بینیم که همان سگ به یک مکان گاراژمانند می‌رود. با توجه به چیزهایی که در آنجا می‌بینیم، به‌نطر می‌رسد با یک خانه (که مخصوص شخصیتمان است) مواجه‌ایم؛ یک خانه‌ی نسبتاً بزرگ که می‌توانیم در آن وسایلمان مثل اسلحه‌ها را قرار دهیم. یک Workbrench (مثل همان‌هایی که در The Last of Us دیده‌ایم)‌ هم در آن مکان دیده می‌شود که به‌کمکش می‌شود اسلحه‌ را ارتقاء داد یا تعمیر کرد. در قسمتی هم می‌شود به آیتم‌های ارزشمندی مثل Abryaxo را دید که با توجه به نسخه‌های قبلی، می‌شود با آن به ساخت یک نارنجک پرداخت. در پایان تریلر هم می‌بینیم که شخصیت اصلی یک حرف کوچک می‌زند که باعث شده زمزمه‌هایی مبنی بر اینکه این بار با شخصیتی مصوت روبه‌روایم به‌وجود بیاید. البته شاید حرف‌های شخصیت اصلی، در حد حرف‌های کوچکی مثل «باشه»، «بزن بریم» و… باشد. همچنین در دست او یک Pipboy را می‌بینیم که وجودش را در بازی تایید می‌کند. البته از آن جهت که نمونه‌ی دیگرش را در مقر احتمالی آخر نمایش می‌بینیم، این احتمال هم هست که قابل شخصی‌سازی باشد. 

نکاتی که در این تریلر متوجه شدیم:

1. اشاره به چیزهای گذشته‌ای که در این سری بوده‌اند؛ مثل Sugar Boms، برند Radiation King، نحوه‌ی شروع تریلر، سگ در خانه، Handy Mister، موسیقی‌های کلاسیک،‌ فلش‌بک به گذشته‌ها، جنگ هرگز تغییر نمی‌کند، شروع احتمالی بازی ار Vault 111، بازگشت گروه ارتشی Brotherhood of Steel، تبلیغ پناهگاه‌های زیرزمینی، وجود داشتن همان متخاصم‌های گذشته مثل Super Mutantها و… این نکته را یادآور می‌شود که با اثری روبه‌روایم که به ریشه‌هایش پشت‌ پا نزده.
2.  ممکن است به وقایع گذشته‌ی قبل از جنگ هم برگردیم.
3. شخصیت نخست بازی ممکن است پدر یا مادر همان بچه‌ای باشند که در ثانیه‌های اول تریلر دیدیم.
4. داستان بازی احتمالاً روایت‌گر یک Great War دیگر است.
5. محیط‌ها پیشرفت زیادی داشته‌اند و بدون گذشت سالیان دراز به‌هیچ‌وجه در آن وضعیت بحرانی ممکن نبوده‌اند. احتمالاً سال رخدادهای بازی نسبت به نیو وگاس اختلاف زیادی دارد.
6. بازی در شهر بوستون اتفاق میافتد.
7. وجود داشتن بانک و عابربانک عجیب است. احتمالاً شاهد سرمایه‌گذاری و دیگر کارهای بانکی خواهیم بود.
8. در طول تریلر سه-چهار بار بالگردهای مختلف در حال پرواز را می‌بینیم. حمل و نقل هوایی برای Fast Travel کردن ممکن است وجود داشته باشد.
9. بعید نیست که در این نسخه یک مفر اصلی برای شخصی‌سازی سلاح‌ها و ذخیره کردن آیتم‌هایمان داشته باشیم.
10. Pipboy معروف این مجموعه همچنان در این نسخه می‌خواهد جولان بدهد و شاید هم قابل شخصی‌سازی باشد.
11. برای اولین‌بار می‌بینیم که شخصیتمان صحبت می‌کند.
    

Todd Howard یکی از سازندگان معتبر آمریکایی است که در حال حاضر، مدیریت  و کاگردانی استودیوی Bethesda Game Studios را بر عهده دارد؛ از نمونه بازی‌های خیلی معروفی که خلق کرده، Fallout 3 و مجموعه بازی‌های The Elder Scrolls هستند. مجله‌ی GamePro تاد را جزء 20 بازی‌ساز پرنفوذ صنعت بازی‌های رایانه‌ای در 20 سال اخیر معرفی می‌کند. همچنین وب‌سایت IGN او را جزئی از برترین سازنده‌های بازی‌های ویدئویی می‌داند. البته افتخارش به همین‌ها ختم نمی‌شود و بسیار فراتر است. تاد هاوارد حتی توانسته به جایزه‌ی «بهترین کارگردان» توسط «آکادمی علوم و هنرهای تعاملی» هم دست پیدا کند. وی از محدود بازی‌سازانی هست که در کارنامه‌اش سه بازی سال (Oblivion، Fallout 3 و Skyrim) دارد. جالب است که تمامی این بازی‌ها به‌طور متوالی عرضه شده‌اند.

در اوت سال 2010 بود که Todd Howard در مصاحبه‌ای با «یوروگیمر» گفت: «ما دو بازی در دست ساخت داریم؛ اولی دو سال هست که بعد از عرضه‌ی فال‌اوت 3 مشغول کار بر آن هستیم و دومی هم در مراحل اولیه‌ی کار به‌سر می‌برد.» بعد از این مصاحبه و فرا رسیدن سال پربرکت 2011، متوجه شدیم بازی اولی‌ای که او به آن اشاره می‌کرد همان The Elder Scrolls V: Skyrim بوده است و البته بازی دوم هم احتمالاً همان فال‌اوت‌ 4ای هست که شاهدیم؛ بنابراین می‌شود نتیحه گرفت که فال‌اوت 4 از سال 2010 تا به‌الان در دست توسعه قرار داشته است.




یکی از چیزهای جدیدی که به فال‌اوت 4 اضافه شده، رعد و برق است. این بار باید با آب و هوای گوناگونی روبه‌رو باشیم.
جنگ بزرگ یا جنگ جهانی سوم؟
وضیعت جغرافیای سیاسی وخیم اعلام شده است. بحران منابع طبیعی مثل سوخت‌های فسیلی تمام دولت‌مردان را به رعب و وحشت انداخته است. منابع یکی پس از دیگری رو به افول و سپس منقرض‌شدن روی می‌آورند. دنیا با بحرانی بی‌سابقه مواجه شده که منجر به جنگ‌های داخلی، دزدی، غارت، جنگ‌های گوناگون و… شده است. سلاح‌ها آماده، خشاب‌ها پر و سلاح‌های هسته‌ای آماده‌اند. حتی افراد سازمان‌ مللی هم که همیشه دم از صلح و دوستی می‌زند، این بار از ترس مثل یک موش به پناه‌گاه‌های امنشان فرار می‌کنند. مذاکرات هم دیگر بی‌فایده‌اند و اینجاست که اولین بمب اتم توسط شوروی (شاید هم چین) در سال 2077 به آمریکا زده می‌شود و زمین را به یک جهنم تبدیل می‌کند.
این‌ها همه توضیحات خلاصه‌ای از رویدادی به اسم Great War (که زین پس آن را با نام «جنگ بزرگ» می‌شناسیم) بودند؛ رویدادی که سرمنشاء تمامی داستان‌های این مجموعه می‌شود اما Bethesda Softworks (سازنده‌ی بازی) در فال‌اوت 4 این بار پا را فراتر از خط قرمزها گذاشته است. با توجه به نمایش بازی، ما شاهد دو دنیای کاملاً متفاوت هستیم؛ یکی شکل و شمایلش مربوط می‌شود به دنیایی بعد از جنگ بزرگ و دیگری هم شکل و شمایل مربوط می‌شود به قبل از آن. خب، بهتر است کمی صبر کنید. بتسدایی‌ها به‌خوبی می‌دانند که چگونه مخاطبانشان را کلک بزنند! البته اشتباه نکنید. این کلکی نیست که سازنده‌ها برای محتوای محصولشان می‌زنند. با توجه به چیزی که در دنیای قبل از آخرالزمان می‌بینیم، نظاره‌گر گروهی به اسم Brotherhood of Steel می‌شویم؛ یک گروه شبه‌مذهبی و البته ارتشی که در همه‌ی نسخه‌های این سری شاهد نقش بسیار پررنگشان هستیم. جالب است بدانید که این گروه بعد از جنگ بزرگ ساخته شده؛ بنابراین چرا باید در دنیای قبل از جنگ بزرگ هم ببینیمشان؟ و اینجاست که شک و شبه‌ها آغاز می‌شود که آیا داستان بازی روایت‌گر رخدادهایی بعد از یک جنگ بزرگ دیگر است؟ تئوری‌ها، تابلوهای بالای سر BoSها و جمله‌ی «سربازان ما درست می‌گفتند؛ جنگ هرگز تغییر نمی‌کند.» که این‌گونه می‌گویند! البته همان‌قدر که دلایل محکمی بر این تئوری وجود دارد، دلایل محکمی هم برای طرف مخالف هست. اسناد لیک‌شده‌ی کوتاکو که یک مونولگ از شخصیت اصلی را داراست، می‌گوید ما در لب مرز جنگ‌های زیادی (جنگ بزرگ) هستیم. البته قرار نداشتن آن‌ها در Vaultها هم می‌توان این تئوری را به‌کلی پس بزند.
اتمسفر هفت‌رنگ
رابط کاربری، محیط،‌ منوها و به‌طور کلی درون‌مایه‌ی فال‌اوت 3 سبزرنگ بود. چنین عاملی برای نیو وگاس هم صادق است با این تفاوت که او قهوه‌ای رنگ بود. همین تک‌رنگی بودن محیط و چیزهای دیگر باعث شده بود تا بعد از مدتی وارد فازی به نام Deja Vu بشویم؛ به این معنی که تصور می‌کردیم قبلاً هم با چنین محیط‌هایی مواجه شده بودیم اما دیگر از مشکل مذکور خبری نیست. این بار بازی و گرافیک مخلوطی از رنگ‌های مختلف است و زیبایی خاصی را به محیط بخشیده. البته تمامی پیشرفت‌هایی که فال‌اوت 4 در زمینه‌ی گرافیک دیده، در خور کنسل‌های نسل هشتم نیست و صد البته می‌توانست فراتر از گرافیک فعلی برود.
وعده‌ی انفجار، E3
چیز زیاد یا بهتر بگویم هیچ‌چیزی از گیم‌پلی بازی نشان داده نشده اما بتسدا رسماً تایید کرده که در E3 امسال می‌توانیم برای اولین‌بار با نمایشی از گیم‌پلی بازی همراه باشیم. البته باز هم می‌توان اندک صحبت‌هایی که مربوط به گیم‌پلی بازی می‌شود کرد؛ مثل وسعت نقشه‌ی بازی (که خیالمان از بزرگ بودنش راحت است) اما باز هم بد نیست تا تحلیلی جزئی بر ان داشته باشیم.


حتی اگر یک سوم نقشه‌ی بوستون را تصور کنیم، باز هم با وسعتی غیرقابل توصیف مواجه‌ایم.

به فاصله‌ی بین Boston Statehouse تا رصدخانه‌ای که در تصویر می‌بینید، نگاه کنید. فاصله‌ی بین این دو نقطه در دنیای واقعی یک مایل است که در بازی اصلی می‌خورد نصف این فاصله را شاهد باشیم. اگر این چنین باشد با یک‌ سوم بوستون طرف‌ایم. حالا این نقشه را به یک سوم تقسیم کردیم ولی باز هم با نقشه‌ای خیلی بزرگ روبه‌روایم. احتمال می‌رود نقشه‌ی بازی چیزی در حدود 30 مایل متر مربع باشد در حالی که «اسکایریم» با آن وسعت 14 مایل مربع بود؛ این یعنی با نقشه‌ای دو برابر بزرگ‌تر از اسکایریم مواجه می‌شویم. اکنون می‌توانیم بفهمیم ادعای بتسدا مبنی بر اینکه می‌خواهند تحولی در بین بازی‌های «جهان‌باز» به‌وجود آورند، چنان ادعای مضحکی هم نیست.

لطفاً آهسته وارد شوید
صداهای عجیبی می‌آید؛ شبیه یک پس‌لرزه است. ریشترش را نمی‌دانم ولی این را خوب می‌دانم که زلزله‌ای در آن طرف‌تر قرار دارد. هر روز ریشترش بیشتر می‌شود و زمین را بیشتر می‌لرزاند. پس‌لرزه‌ها را احساس می‌کنید؟ منظورم افزایش 1163 درصدی فروش Fallout 3: Game of The Year است. مراقب باشید. E3 و یک کنفرانس اختصاصی که همراهش گیم‌پلی‌ای از فال‌اوت 4 است در همین نزدیکی پرسه می‌زند و هر آن زیر پایتان را خالی می‌کند. چیز بزرگی شما را فرا می‌خواند و پیشنهاد می‌کنم اگر به سرتان زده تا به سمت و سویش وارد شوید، لطفاً آهسته وارد شوید.

منبع : دنیای بازی :|