بازی آنلاین
آپلود عکس
13-08-2014، 8:14
یگان های تکاور در ساختار ارتش ایران در دهه ۷۰م شامل یگان های تکاور نیروی زمینی و نیروی دریایی بوده است. برابر مفاد استراتژی نظامی ملی ایران، آرایش نظامی از دالان پرداغ تا دهانه فاو در برابر عراق مشتمل بر لشکرهای زرهی، پیاده و پیاده کوهستان، گروه خدمات رزمی هوانیروز، گروه خدمات پشتیبانی رزمی و پایگاه های هوایی بوده است. یگان های تکاور نیروی زمینی در این آرایش نظامی سازماندهی شده بودند و گروه های چندگانه کماندویی نیروی دریایی نیز در آبادان و خرمشهر مستقر شده بودند.
یگان های تکاور نیروی زمینی ارتش برابر استاندارد بین المللی ارتش ها متشکل از کلاه سبزها، کلاه مشکی ها و کلاه قهوه ای ها بود و تفنگداران دریایی ارتش نیز کلاه سبزها بودند. سلسله مراتب استراتژیک ارتش از سطح لشکر به سطح سپاه به رده قرار گاه تعیین شده بود که پست سازمانی قرارگاه در دوران جنگ بود و قبل از آن ارتش،۱ ارتش ،۲ ارتش۳ و به این ترتیب بود. قرارگاه جنوب، قرارگاه غرب و قرارگاه شمال غرب به آرایش نظامی یگان های تکاور مستقر در لشکرهای زمینی و با هماهنگی نیروهای هوایی و دریایی به استقرار کماندوهای دریایی و اسکادران های هوایی می پردازند.
۱۴۰۰ کیلومتر مرز مشترک با عراق نیروی زمینی ارتش ایران را از استقرار پرسنلی و رزمی گسترده ای برخوردار گردانیده است. برابر استراتژی نظامی ایران، نیروی زمینی برجسته ترین و قاطع ترین نیروی کشور است که می تواند در امتداد مرز با عراق عمل کند. بدیهی است که استعداد یگان های تکاور نیروی زمینی بیش از نیروی دریایی است. پرسنل یگان های تکاور به لحاظ پیچیدگی عملیاتی از دسته های مختلف رزمی جمع آوری شده و در رده یگان های نخبه نظامی یا رزمی Cambat Elite Unites سازماندهی می شوند. کمیته تکاور نیروی زمینی و دریایی مسئولیت سازمانی مذکور را دارا هستند. فرمان عملیاتی یگان های تکاور با سایر واحدها و یگان های کلاسیک متفاوت است. یگان های تکاور زمینی و دریایی توانایی لازم را برای هدایت رزمی و در دو سطح تاکتیک و استراتژی را دارا هستند. یگان های مذکور گاه ابزاری برای پیشبرد استراتژی امنیت ملی کشور نیز بوده اند. کلاه سبزها، هوابرد و رنجرها از یگان های تکاور نیروی زمینی در انطباق با شرایط محیطی تاکتیکی جنگی مأموریت های متنوعی را انجام داده اند. فرماندهان یگان های تکاور نیروی زمینی تا رده نیروی زمینی و وزارت دفاع در تدوین و توسعه استراتژی نظامی ملی کشور حضور داشتند. دستورات محوله از طریق فرماندهی مرکب نظارت، کنترل، انضباط، آموزش ارتباط و مخابرات و برآورد اطلاعاتی تا رده تیم توزیع می شد.
با شروع جنگ یگان های تکاور در نواحی مختلف مرزی در کنار سایر واحدهای جنگی ارتش به انجام مأموریت ها محوله پرداختند. برجسته ترین مأموریت های محوله Airborne و Seaborne بود. در واقع بعد سوم عملیات نظامی ارتش به یگان تکاور محول شده بود.
ضمن آنکه متجاوزین عراقی نیز از آرایش نظامی و یگان های تکاور برخوردار بوده در نتیجه ما شاهد انواع و اشکال جنگ های بعد سوم بین واحدها و یگان های تکاور خودی و دشمن عراقی بودیم.
نیروهای تکاور ارتش در سه حوزه آبی _ خاکی جنوب، بیابان و کوهستان غرب و کوهستان جنگل شمالغرب کشور به اجرای مأموریت های بعد سوم جنگ می پرداختند. آنها می بایستی مراقب حملات یگان های تکاور متجاوزین عراقی نیز می بودند که مانع از صدمات، تلفات و خسارات به یگان های خودی شوند.
یگان های تکاور متجاوزین عراقی بیشتر به سبک و سازمان ارتش های کمونیستی بلوک شرق سابق بود در حالی که یگان های تکاور ارتش ایران شامل زمینی و دریایی برابر استانداردهای بین المللی به ارتش فدرال آمریکا و ارتش سلطنتی بریتانیا نزدیک تر بود. ارتش ایران در دهه ۷۰م عضو پیمان منطقه ای سنتو بود و یگان های تکاور ارتش نیز در این دوران تجارب خوبی از جنگ با عراقی ها و نیز مکانیسم فکر سازی آنها کسب کرده بود. جنگ ظفار، بازپس گیری جزایر سه گانه ایرانی، جنگ ۱۹۷۵ با متجاوزین عراقی به همراه برگزاری مانورهای مشترک رزمی با کشورهای خارجی و بازی های ورزشی ارتش ها یگان های تکاور ارتش ایران را در سطح بالای تکنیکی، تاکتیکی و حتی در سطح استراتژیک قرار داده بود. کاملا بدیهی بود که یگان های تکاور زمینی و دریایی ارتش ایران از سه سطح استراتژی، تاکتیک و تکنیک به مراتب بالاتر از یگان های تکاور متجاوزین عراقی بود. یکی از جلوه های بارز آن انطباق با شرایط جغرافیایی بود. انطباق با شرایط سخت کوهستانی برای اعراب بسیار مشکل است. آنها عادت به بیابان سوزان دارند. عملیات آبی _ خاکی و جنگ در شرایط سخت کوهستانی برای یگان های تکاور عراقی فوق العاده مشکل است. این در حالی بود که یگان های تکاور عراقی در لشکرهای گارد ریاست جمهوری، گارد ویژه ریاست جمهوری و تیپ های هوابرد سازماندهی شده بودند. یکی از نکات برجسته روانشناختی سیاسی و نظامی رژیم سابق عراق استفاده از کلاه بر یا کلاه کج در بین اعضای دولت بود. تمام عراقی های زمان صدام حسین علاقمند بودند که از این نوع کلاه استفاده کنند. یگان های تکاور ارتش عراقی که عمدتا از نیروی زمینی بودند از آموزش های Spetznas روسی KSK آلمان شرقی برخوردار بودند. تجارب جنگ افغانستان نشان داد که نیروهای تکاور روسی توسط جنگجویان افغانی قلع و قمع شدند و حتی جنگ افغانستان سهم استراتژیک در فروپاشی اتحاد شوروی داشت. همچنین تجارب مذکور در دوران جنگ تحمیلی برای یگان های تکاور زمینی و دریایی ارتش ایران فراوان است. تکاوران دریایی در زمان محاصره خرمشهر و آبادان به اجرای عملیات Seaborne و تکاوران زمینی نیز در عملیات غرب و شمال غرب به همراه گروه خدمات رزمی هوانیروز شامل لجستیک و عملیات جنگی به اجرای مأموریت Airborne پرداختند. در این میان می توان از لشکر ۵۸ تکاور، تیپ ۵۵ هوابرد، لشکر ۲۱ پیاده کوهستان و لشکر ۲۳ نوهد نام برد. بسیاری از پرسنل نظامی لشکرهای مذکور جزو لشکرهای واحدهای نخبه رزمی شامل لشکر۱ و لشکر ۲ سابق بودند. همچنین گروه های چندگانه کماندوهای دریایی از کمیته تکاور مستقر در حوزه ناو تیپ چهارم دریایی و سایر واحدهای دریایی جنوب از یگان های برتر رزمی برای عملیات Seaborne محسوب می شدند. به نظر می رسد که یک عقده و حقارتی از جانب عراقی ها نسبت به ارتش ایران وجود داشت که جنگ تحمیلی آنها را به اجرای نیات شوم واداشت.
یگان های تکاور از حداکثر انطباق با محیط نظامی و غیرنظامی با اهداف متفاوت برخوردارند. منظور از عملیات Airborne اعزام به پشت خطوط دشمن و همکاری با نیروهای مخالف دولت دشمن برای انجام عملیات خرابکاری وایذایی است. همچنین یگان های تکاور از اجرای مأموریت های استراتژیک برخوردارند. برای مثال؛ بسیاری از پرسنل یگان های تکاور در عالی ترین سطوح تصمیم گیری ملی کشورهای منطقه حضور دارند و ارتش پاکستان نمونه بارز آن است. یگان های تکاور زمینی ارتش ایران از سال ۱۹۷۵ و نیز در طول سالها جنگ با اکراد مخالف رژیم سابق عراق رایزنی داشت و در بسیاری ازتصمیم گیری های آنها مشارکت داشت.
یگان های تکاور بواسطه لباس، کلاه، تجهیزات، روحیه، انضباط و آئین تکاوری Ranger Creed برای سایر واحدهای رزمی ارتش یک روحیه و پشتوانه امنیت رزمی تلقی می شوند. در ارتش سابق عراق استفاده غیر اصولی از لباس و کلاه تکاوران برای سیاستمداران تا پلیس راهنمایی و رانندگی، تا نگهبان بانک تا مستخدم مدرسه باعث شده بود که مردم در مراسم عروسی نیز از همان لباسی استفاه کنند که صدام حسین برای سان و رژه استفاده می کرد. تخریب استعداد رزمی، پرسنلی و ظواهر نیروهایی تکاور، تخریب قدرت برتر رزمی نیروهای مسلح تلقی می شود.
بسیاری از خلبانان هوایی و هوانیروز شاهدند که برخی از آنها پس از سقوط در میان نیروهای دشمن عراقی توسط یگان های تکاور نجات یافتند.
بسیاری از ساکنین مناطق مرزی شاهدند که آزادی آنها از چنگال اسارت، متجاوزین عراقی توسط یگان های تکاور زمینی و دریایی صورت گرفت.
اصولاً یگان های تکاور پس از جنگ های پرتجربه تشکیل می شوند. برای مثال بریتانیا طی جنگ های هند و چین به تشکیل نیروهای تکاور SAS، SBS و تفنگداران سلطنتی پرداخت. آمریکا پس از جنگ ۱۹۵۳ کره و جنگ ویتنام در دهه ۶۰م به تشکیل واحدهای نخبه رزمی مانند XV111 Airborne crps Delta Force پرداختند. فرانسه پس از جنگ های خارجی در آفریقا از میان لژیون های فرانسوی لشکرهای هوابرد و چترباز را گسترش و تعمق داد. مطالعات اخیر نشان می دهد که بسیاری از بازنشستگان نیروهای مخصوص در کشورهای خارجی برای امور مختلف کشورداری استخدام می شوند.
به نظر می رسد که یگان های تکاور زمینی و هوایی ارتش ایران در دهه ۷۰ میلادی و در پیشبرد استراتژی منطقه ای کشور تشکیل، بسط و توسعه پیدا کردند. امروزه در کشورهای مختلف جهان NGO هایا سازمان های غیردولتی برای جمع آوری نیروهای تکاور برای امور ورزشی، باشگاه های خصوصی و از این قبیل تحت عنوان Vetran Association تشکیل شده است. انجمن های مذکور برای رسیدگی به اوضاع معیشتی، بکارگیری تجارب و قدردانی از نیروهای مخصوص و تکاور انجام وظیفه می کنند.
یگان های تکاور نیروی زمینی ارتش برابر استاندارد بین المللی ارتش ها متشکل از کلاه سبزها، کلاه مشکی ها و کلاه قهوه ای ها بود و تفنگداران دریایی ارتش نیز کلاه سبزها بودند. سلسله مراتب استراتژیک ارتش از سطح لشکر به سطح سپاه به رده قرار گاه تعیین شده بود که پست سازمانی قرارگاه در دوران جنگ بود و قبل از آن ارتش،۱ ارتش ،۲ ارتش۳ و به این ترتیب بود. قرارگاه جنوب، قرارگاه غرب و قرارگاه شمال غرب به آرایش نظامی یگان های تکاور مستقر در لشکرهای زمینی و با هماهنگی نیروهای هوایی و دریایی به استقرار کماندوهای دریایی و اسکادران های هوایی می پردازند.
۱۴۰۰ کیلومتر مرز مشترک با عراق نیروی زمینی ارتش ایران را از استقرار پرسنلی و رزمی گسترده ای برخوردار گردانیده است. برابر استراتژی نظامی ایران، نیروی زمینی برجسته ترین و قاطع ترین نیروی کشور است که می تواند در امتداد مرز با عراق عمل کند. بدیهی است که استعداد یگان های تکاور نیروی زمینی بیش از نیروی دریایی است. پرسنل یگان های تکاور به لحاظ پیچیدگی عملیاتی از دسته های مختلف رزمی جمع آوری شده و در رده یگان های نخبه نظامی یا رزمی Cambat Elite Unites سازماندهی می شوند. کمیته تکاور نیروی زمینی و دریایی مسئولیت سازمانی مذکور را دارا هستند. فرمان عملیاتی یگان های تکاور با سایر واحدها و یگان های کلاسیک متفاوت است. یگان های تکاور زمینی و دریایی توانایی لازم را برای هدایت رزمی و در دو سطح تاکتیک و استراتژی را دارا هستند. یگان های مذکور گاه ابزاری برای پیشبرد استراتژی امنیت ملی کشور نیز بوده اند. کلاه سبزها، هوابرد و رنجرها از یگان های تکاور نیروی زمینی در انطباق با شرایط محیطی تاکتیکی جنگی مأموریت های متنوعی را انجام داده اند. فرماندهان یگان های تکاور نیروی زمینی تا رده نیروی زمینی و وزارت دفاع در تدوین و توسعه استراتژی نظامی ملی کشور حضور داشتند. دستورات محوله از طریق فرماندهی مرکب نظارت، کنترل، انضباط، آموزش ارتباط و مخابرات و برآورد اطلاعاتی تا رده تیم توزیع می شد.
با شروع جنگ یگان های تکاور در نواحی مختلف مرزی در کنار سایر واحدهای جنگی ارتش به انجام مأموریت ها محوله پرداختند. برجسته ترین مأموریت های محوله Airborne و Seaborne بود. در واقع بعد سوم عملیات نظامی ارتش به یگان تکاور محول شده بود.
ضمن آنکه متجاوزین عراقی نیز از آرایش نظامی و یگان های تکاور برخوردار بوده در نتیجه ما شاهد انواع و اشکال جنگ های بعد سوم بین واحدها و یگان های تکاور خودی و دشمن عراقی بودیم.
نیروهای تکاور ارتش در سه حوزه آبی _ خاکی جنوب، بیابان و کوهستان غرب و کوهستان جنگل شمالغرب کشور به اجرای مأموریت های بعد سوم جنگ می پرداختند. آنها می بایستی مراقب حملات یگان های تکاور متجاوزین عراقی نیز می بودند که مانع از صدمات، تلفات و خسارات به یگان های خودی شوند.
یگان های تکاور متجاوزین عراقی بیشتر به سبک و سازمان ارتش های کمونیستی بلوک شرق سابق بود در حالی که یگان های تکاور ارتش ایران شامل زمینی و دریایی برابر استانداردهای بین المللی به ارتش فدرال آمریکا و ارتش سلطنتی بریتانیا نزدیک تر بود. ارتش ایران در دهه ۷۰م عضو پیمان منطقه ای سنتو بود و یگان های تکاور ارتش نیز در این دوران تجارب خوبی از جنگ با عراقی ها و نیز مکانیسم فکر سازی آنها کسب کرده بود. جنگ ظفار، بازپس گیری جزایر سه گانه ایرانی، جنگ ۱۹۷۵ با متجاوزین عراقی به همراه برگزاری مانورهای مشترک رزمی با کشورهای خارجی و بازی های ورزشی ارتش ها یگان های تکاور ارتش ایران را در سطح بالای تکنیکی، تاکتیکی و حتی در سطح استراتژیک قرار داده بود. کاملا بدیهی بود که یگان های تکاور زمینی و دریایی ارتش ایران از سه سطح استراتژی، تاکتیک و تکنیک به مراتب بالاتر از یگان های تکاور متجاوزین عراقی بود. یکی از جلوه های بارز آن انطباق با شرایط جغرافیایی بود. انطباق با شرایط سخت کوهستانی برای اعراب بسیار مشکل است. آنها عادت به بیابان سوزان دارند. عملیات آبی _ خاکی و جنگ در شرایط سخت کوهستانی برای یگان های تکاور عراقی فوق العاده مشکل است. این در حالی بود که یگان های تکاور عراقی در لشکرهای گارد ریاست جمهوری، گارد ویژه ریاست جمهوری و تیپ های هوابرد سازماندهی شده بودند. یکی از نکات برجسته روانشناختی سیاسی و نظامی رژیم سابق عراق استفاده از کلاه بر یا کلاه کج در بین اعضای دولت بود. تمام عراقی های زمان صدام حسین علاقمند بودند که از این نوع کلاه استفاده کنند. یگان های تکاور ارتش عراقی که عمدتا از نیروی زمینی بودند از آموزش های Spetznas روسی KSK آلمان شرقی برخوردار بودند. تجارب جنگ افغانستان نشان داد که نیروهای تکاور روسی توسط جنگجویان افغانی قلع و قمع شدند و حتی جنگ افغانستان سهم استراتژیک در فروپاشی اتحاد شوروی داشت. همچنین تجارب مذکور در دوران جنگ تحمیلی برای یگان های تکاور زمینی و دریایی ارتش ایران فراوان است. تکاوران دریایی در زمان محاصره خرمشهر و آبادان به اجرای عملیات Seaborne و تکاوران زمینی نیز در عملیات غرب و شمال غرب به همراه گروه خدمات رزمی هوانیروز شامل لجستیک و عملیات جنگی به اجرای مأموریت Airborne پرداختند. در این میان می توان از لشکر ۵۸ تکاور، تیپ ۵۵ هوابرد، لشکر ۲۱ پیاده کوهستان و لشکر ۲۳ نوهد نام برد. بسیاری از پرسنل نظامی لشکرهای مذکور جزو لشکرهای واحدهای نخبه رزمی شامل لشکر۱ و لشکر ۲ سابق بودند. همچنین گروه های چندگانه کماندوهای دریایی از کمیته تکاور مستقر در حوزه ناو تیپ چهارم دریایی و سایر واحدهای دریایی جنوب از یگان های برتر رزمی برای عملیات Seaborne محسوب می شدند. به نظر می رسد که یک عقده و حقارتی از جانب عراقی ها نسبت به ارتش ایران وجود داشت که جنگ تحمیلی آنها را به اجرای نیات شوم واداشت.
یگان های تکاور از حداکثر انطباق با محیط نظامی و غیرنظامی با اهداف متفاوت برخوردارند. منظور از عملیات Airborne اعزام به پشت خطوط دشمن و همکاری با نیروهای مخالف دولت دشمن برای انجام عملیات خرابکاری وایذایی است. همچنین یگان های تکاور از اجرای مأموریت های استراتژیک برخوردارند. برای مثال؛ بسیاری از پرسنل یگان های تکاور در عالی ترین سطوح تصمیم گیری ملی کشورهای منطقه حضور دارند و ارتش پاکستان نمونه بارز آن است. یگان های تکاور زمینی ارتش ایران از سال ۱۹۷۵ و نیز در طول سالها جنگ با اکراد مخالف رژیم سابق عراق رایزنی داشت و در بسیاری ازتصمیم گیری های آنها مشارکت داشت.
یگان های تکاور بواسطه لباس، کلاه، تجهیزات، روحیه، انضباط و آئین تکاوری Ranger Creed برای سایر واحدهای رزمی ارتش یک روحیه و پشتوانه امنیت رزمی تلقی می شوند. در ارتش سابق عراق استفاده غیر اصولی از لباس و کلاه تکاوران برای سیاستمداران تا پلیس راهنمایی و رانندگی، تا نگهبان بانک تا مستخدم مدرسه باعث شده بود که مردم در مراسم عروسی نیز از همان لباسی استفاه کنند که صدام حسین برای سان و رژه استفاده می کرد. تخریب استعداد رزمی، پرسنلی و ظواهر نیروهایی تکاور، تخریب قدرت برتر رزمی نیروهای مسلح تلقی می شود.
بسیاری از خلبانان هوایی و هوانیروز شاهدند که برخی از آنها پس از سقوط در میان نیروهای دشمن عراقی توسط یگان های تکاور نجات یافتند.
بسیاری از ساکنین مناطق مرزی شاهدند که آزادی آنها از چنگال اسارت، متجاوزین عراقی توسط یگان های تکاور زمینی و دریایی صورت گرفت.
اصولاً یگان های تکاور پس از جنگ های پرتجربه تشکیل می شوند. برای مثال بریتانیا طی جنگ های هند و چین به تشکیل نیروهای تکاور SAS، SBS و تفنگداران سلطنتی پرداخت. آمریکا پس از جنگ ۱۹۵۳ کره و جنگ ویتنام در دهه ۶۰م به تشکیل واحدهای نخبه رزمی مانند XV111 Airborne crps Delta Force پرداختند. فرانسه پس از جنگ های خارجی در آفریقا از میان لژیون های فرانسوی لشکرهای هوابرد و چترباز را گسترش و تعمق داد. مطالعات اخیر نشان می دهد که بسیاری از بازنشستگان نیروهای مخصوص در کشورهای خارجی برای امور مختلف کشورداری استخدام می شوند.
به نظر می رسد که یگان های تکاور زمینی و هوایی ارتش ایران در دهه ۷۰ میلادی و در پیشبرد استراتژی منطقه ای کشور تشکیل، بسط و توسعه پیدا کردند. امروزه در کشورهای مختلف جهان NGO هایا سازمان های غیردولتی برای جمع آوری نیروهای تکاور برای امور ورزشی، باشگاه های خصوصی و از این قبیل تحت عنوان Vetran Association تشکیل شده است. انجمن های مذکور برای رسیدگی به اوضاع معیشتی، بکارگیری تجارب و قدردانی از نیروهای مخصوص و تکاور انجام وظیفه می کنند.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
