بازنمود عکّاسانه در عمل نقّاشانه - نسخهی قابل چاپ +- انجمن های تخصصی فلش خور (http://www.flashkhor.com/forum) +-- انجمن: علم، فرهنگ، هنر (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=40) +--- انجمن: فرهنگی (http://www.flashkhor.com/forum/forumdisplay.php?fid=35) +--- موضوع: بازنمود عکّاسانه در عمل نقّاشانه (/showthread.php?tid=118280) |
بازنمود عکّاسانه در عمل نقّاشانه - Navisa. - 11-06-2014 فرید امین الاسلام ساخت گرایان معتقدند معنای نشانه ها با قرارگرفتن در کنار هم آشکار می شود . در این اعتقاد ، اصل بر تقابل های دوتایی است . تقابل هایی که کامرانی در یازده نقاشی خودش با عنوان «آنجا که مهم نیست کجاست » به مخاطبش نشان می دهد . تابلو ها بیشتر در اندازه های ۱۰۰*۱۵۰ و ۸۰*۱۲۰ و ۱۸۰*۱۲۰ سانتیمتر و با تکنیک اکریلیک روی بوم به نمایش در آمده بودند. مرد زنجیر به دست در اندازه کوچک روی سر بروس لی همراه با گلهای سرخ که بصورت pattern استفاده شده ، چارلی چاپلین در حال هدیه دادن گل به زنان قاجاری نوازنده و سامورایی با مرد قرمز پوش کوچک شده روی سرش که تداعی کننده نمایش خوانهای تعزیه است و میکی موس و کوتوله قاجاری ……. همگی شمایل های استعاری هستند که کامرانی از طریق آنها خواسته مخاطب امروزی را به گذشته و حال و آینده خودش مرتبط سازد . کامرانی معتقد است که تاریخ فرهنگی معاصر ما قدرت ساختن شمایل (icon) را نداشته است و اگر ساخته نسل امروزی به فراموشی سپرده است (مانند کوتوله قاجاری )لذا سعی کرده در این نقاشی ها به تلفیقی از شمایل های جهانی شده غربی و شمایل های فراموش شده خودمان برسد.در شمایل های استعاری ، رابطه بین دال و مدلول بر اساس شباهت یا تقلید ایجاد می شود. کامرانی در نقاشی هایش به دنبال راهکارهای جدیدی است و استفاده از عکس در این سری از نقاشی هایش کاملا مشهود است (تابلو بروس لی) . در تاریخ هنر معاصر عکس رسانه پرقدرتی در ساخت و ثبت شمایل ها (icon) بوده است. مانند عکس های قاجاریه و وجه اسنادی آن که در کارهای قبلی کامرانی به چشم می خورد(پرتره مرد قاجاری و شیری که از درون حلقه بالای کلاه او می پرد). ساز و کار عکّاسانه ، بیانگری و هیجان ناشی از آن را در این نقاشی ها بیشتر کرده است. با حذف پس زمینه ، این نقاشی ها «لامکان و لازمان» شده اند و چشم بیننده متمرکز بر روی شمایل ها شده و مخاطب را به کارکرد و وجه هستی شناسانه آنها کنجکاوتر می کند(مانند مرد موتور سوار با کلاه پهلوی و انواع کلاژه ها روی آن). این نمایشگاه فضای جدیدی ایجاد می کند و اگر مخاطبی طبق عادت به دنبال برخوردهای مدرنیستی باشد با مجموعه ای کاملا نقّاشانه و منسجم و قابل درکِ سریع روبرو نخواهد بود و از این جهت سرخورده می شود. مخاطب دائما با اختلال هایی در عمل دیدن مواجه می شود. چیدمان نقاشی ها پشت سر هم نیست . در بیشتر نقاشی ها با قلم مو تصویری تخت ایجاد شده است و البته تکنیک در هر تابلویی مشابه تابلو دیگر نیست زیرا هر نقاشی بر اساس مفهوم خودش خلق شده است و نه مفهوم کلی نمایشگاه و این برای مخاطب سهل الوصول نیست .چندگونه بودن اجراها و کولاژ وار بودن نقاشی ها ، خصلتی چند وجهی به اکثر تابلو ها (و نه همه آنها ) داده که باعث بر هم ریختن تمرکز مخاطب می شود که شاید با ماهیت زندگی اجتماعی معاصر ما سازگار باشد اما با عادت های بصری ما همخوانی ندارد . فرآیند نقاشی در آثار به نمایش درآمده تمام نشده است . شُرّه ها و نحوه رنگ آمیزی و قلم گیری ها همه نشان دهنده سعی هنرمند در ایجاد فضایی نو است . صرفنظر از اینکه مخاطبان ،کامرانی را در این زمینه موفق یا ناموفق بدانند باید این جمله معروف را به یاد بیاورند که : « نقاشی هر گز تمام نمی شود بلکه در نقطه قابل توجهی نقاش دست از کار می کشد ». RE: بازنمود عکّاسانه در عمل نقّاشانه - bahar labeouf - 11-06-2014 bro baba hal dary RE: بازنمود عکّاسانه در عمل نقّاشانه - Navisa. - 11-06-2014 (11-06-2014، 20:09)bahar labeouf نوشته است: دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.كسي شما رو مجبور نكرده كه اين موضوع هارو بخونيد سپاس |