ملاک های دعوت به تیم ملی چیست؟

[Ѧℳℐℝ]

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.



هنوز بعد از 3 سال، کسی نمی‌داند ملاک دعوت از لژیونرها به تیم ملی چیست! بازی یا فقط تمرین با تیم‌هایی که بعضی‌های‌شان چندان سطح بالاتر از همین تیم‌های باشگاهی خودمان نیستند.
در اینکه کارلوس کی روش به بازیکنان حاضر در لیگ‌های خارجی، بهای خاصی می‌دهد شکی نیست اما رفتار او با تمام لژیونرها، رفتاری عادلانه نبوده و قابل هضم نیست. مثلا یکی مثل علیرضا حقیقی، در روزهای سکونشینی و حتی روزهایی که تیمی را خواهان خود نمی‌بیند پای ثابت اردوهای تیم ملی است اما یکی مثل سردار آزمون حتی حالا که برای روبین‌کازان فیکس بازی می‌کند و حضوری موفق در ترکیب اصلی این تیم دارد به تیم ملی دعوت نمی‌شود!
تعجب‌آور نیست؟ علیرضا حقیقی، دو سال است که تنها 3، 4 بازی رسمی در کارنامه فوتبالی‌اش ثبت شده. روز 24 دی ماه سال 1390 بود که حقیقی با قراردادی بلندمدت به روبین‌کازان روسیه پیوست. آن زمان گفتند حقیقی با تیم اصلی و حرفه‌ای روبین‌کازان قرارداد بسته اما برخی از منتقدان این انتقال مدعی بودند که او به تیم آماتورهای روبین‌کازان رفته و قرار نیست برای تیم اصلی بازی کند.
استدلال این منتقدان منطقی بود. می‌گفتند روبین‌کازان یک دروازه‌بان اصلی دارد و یک دروازه‌بان دوم. دروازه‌بان سوم از بین 3 دروازه‌بان تیم آماتور یا تیم‌های جوانان باشگاه و به صورت چرخشی انتخاب می‌شود. به همین دلیل هم بود که حقیقی، اکثر قریب به اتفاق بازی‌های روبین‌کازان را از روی سکو تماشا می‌کرد و نه زمین فوتبال و نه روی نیمکت!
حقیقی 18 ماه در روبین‌کازان ماند. در این مدت اما همیشه و در تمام اردوها به تیم ملی دعوت شد! نکته‌ای که می‌توانست حقیقی را توجیه کند همان سلیقه خاص کی روش بود. اینکه سرمربی تیم ملی، تمرین و بازی در تیم‌های اروپایی را ملاک دعوت دروازه‌بانی مثل حقیقی عنوان می‌کرد. حتی اگر او در تیم آماتور روبین‌کازان حضور داشته باشد و در تیم اصلی بازی نکند!
علیرضا حقیقی حتی بدون یک دقیقه بازی رسمی برای روبین‌کازان، به پرسپولیس بازگشت. در بیست و هفتمین روز از تیر ماه سال 1392، حقیقی قرارداد قرضی خود را با پرسپولیس امضا کرد. او فکر می‌کرد با حضور در پرسپولیس می‌تواند دروازه‌بان شماره یک شود اما این اتفاق با حضور نیلسون رخ نداد. به حقیقی باز در لیگ سیزدهم بازی نرسید. سهم او از حضور 6 ماهه در پرسپولیس تنها یک بازی مقابل پدیده شاندیز در جام حذفی بود. یک بازی و یک گل خورده. حقیقی برای دعوت دوباره به تیم ملی یک راه بیشتر نداشت؛ از پرسپولیس جدا شود و جایی برود که بازی کند. در لیگ برتر، جز مس کرمان و سایپا که قراردادی با رقم پایین پیش روی او قرار داد، تیمی برای جذبش اقدام نکرد!
ناچار شد به سفارش دوستان، راهی پرتغال شود و به عضویت اسپورتینگ کوویلیا درآید؛ تیمی که در لیگ دسته دوم پرتغال حضور داشت و البته اسم و رسم آنچنانی نداشت.
حقیقی را چه کسی راهنمایی کرد؟ او چرا به پرتغال رفت؟ آیا فقط از پرتغال پیشنهاد داشت؟
حقیقی خیلی خوب می‌دانست که ملاک دعوتش به تیم ملی، فقط حضور در تیمی اروپایی است، حالا می‌خواهد نام آن تیم کوویلیا باشد یا بارسلونا! او راه را با سفارش این و آن، خیلی خوب رفت. به محض اینکه در لیگ دسته دوم پرتغال، لیگی که سطحش از لیگ برتر ایران پایین‌تر است، یکی دو بازی انجام داد، در لیست کارلوس کی روش قرار گرفت. او دعوت شد و بعد از رحمان احمدی و دنیل داوری، نام سوم فهرست تیم ملی را به خود اختصاص داد. حتی جلوتر از سوشا مکانی و حامد لک که در لیگ برتر می‌درخشند و برای تیم‌های خود وزنه‌ای محسوب می‌شوند.
یک سوال از کی روش؛ حقیقی چطور به تیم ملی دعوت شد؟ سوال را بهتر و واضح‌تر مطرح می‌کنیم. حقیقی چرا به تیم ملی دعوت شد؟ پاسخ، قطعا بازی او در اروپا و لیگ دو پرتغال خواهد بود.
حالا یک سوال دیگر. اگر ملاک از دعوت حقیقی، بازی در لیگ دو پرتغال و تیمی رده دوازدهمی است، چرا افشین اسماعیل‌زاده به تیم ملی دعوت نمی‌شود؟ او که از ابتدای فصل در ترکیب بیرامار، تیمی حتی مطرح‌تر از کوویلیا در لیگ دسته دوم پرتغال بازی می‌کند و یک بازیکن تقریبا اصلی است. علامت سوال‌ها روبروی کی روش بسیار است. او حقیقی را در حالی به تیم ملی فرا خوانده که سردار آزمون، جوانی 19 ساله در روبین‌کازان یک مهره تقریبا فیکس است. حتی وقتی قربان بردیف، سرمربی ترکمن روبین‌کازان تغییر می‌کند، سردار همچنان بازیکن قابل اعتماد کادر فنی است. آزمون اما در این شرایط به تیم ملی ایران دعوت نمی‌شود. شاید ملاک کی روش از دعوت نکردن سردار آزمون، آمادگی رضا نوروزی در لیگ برتر بوده باشد اما آیا برای کی روش، لیگ برتر هم اهمیتی دارد؟
کی روش ملاک ثابتی برای دعوت از لژیونرها به تیم ملی مد نظر قرار نمی‌دهد. وقتی نوبت به حقیقی می‌رسد ملاک او فقط تمرین در روبین‌کازان یا بازی در لیگ دو پرتغال است اما وقتی بحث سردار آزمون یا حتی افشین اسماعیل‌زاده می‌شود، او آمادگی بازیکنان در لیگ برتر خودمان را مد نظر قرار می‌دهد!
این پارادوکس قابل تامل است. به سلیقه کی روش احترام می‌گذاریم اما خود او هم هنوز نمی‌داند که ملاکش برای دعوت از بازیکنان، درخشش در لیگ ایران است یا تمرین و بازی در تیم‌های خارجی؟ او برخی اوقات کوچکترین اهمیتی برای آمادگی بازیکنان حاضر در لیگ ایران قایل نمی‌شود و برعکس تمرین بازیکنان حاضر در لیگ‌های خارجی را آگراندیسمان می‌کند!
دعوت حقیقی به همان اندازه تعجب‌آور و سوال‌برانگیز است که حضورش روی نیمکت تیم ملی. این دروازه‌بان 25 ساله که با تاخیری چند روزه به نسبت سایر دروازه‌بان‌ها به اردوی تیم ملی ملحق شد بلافاصله روی نیمکت قرار گرفت که این اتفاق در حد خودش می‌تواند به ابهام‌ها پیرامون او بیفزاید!
حقیقی با نیم جلسه تمرین روی نیمکت تیم ملی قرار گرفت. او سه‌شنبه وارد هتل تیم ملی شد و چهارشنبه روبروی گینه، برای دقایقی بازی کرد.
این یعنی کی روش نه توجهی به حضور مستمر دروازه‌بان‌ها در لیگ ایران دارد و نه به تلاش آنها در تمرینات تیم ملی. قصه دعوت‌های مکرر علیرضا حقیقی و حضورش در تیم ملی، جزو ابهام‌های عجیب فوتبال ایران است. ابهام‌هایی که کی روش در مقام سرمربی تیم ملی باید پاسخگوی آن باشد.
کی روشی که به نظر می‌رسد کم‌توقع شده و حضور در لیگ دو پرتغال را ملاکی برای انتخاب دروازه‌بان تیمش می‌داند!