هنر مدرن چیست؟

[Shadow of Death]

فواره،عکس به وسیله الفرد استیگلیتز،اثر مارسل دوشان1917


[ویژگی دیگر هنر مدرن -خاصه در دوران متاخر آن- در هم آمیخته شدن رشته های مختلف هنری از جمله نقاشی، مجسمه سازی، عکاسی، گرافیک و حتی موسیقی و رقص و تئاتر و ادبیات و یا به عبارت دیگر، مخدوش شدن و زدوده شدن مرزهای سنتی و جاافتاده ی میان آنهاست.هنر مفهومی، هنر اجرا، هنر خاکی، چیده مان، یافته - گزیده، آرته پُورا، رخدادها و مقولات هنری دیگری که عمدتا در دهه های پنجاه و شصت و هفتاد پدید آمده اند مرزهای نقاشی و مجسمه سازی را در نوردیده اند و به سادگی در زیر سر فصل های متعارف هنری طبقه بندی نمی شوند.این ویژگی هنر مدرن می تواند در حوزه ی هستی شناسی هنر، که از جمله مباحث عمده ی فلسفه ی هنر و زیبایی شناسی است، بحث در خور توجهی را به خود اختصاص دهد.] (متن کتاب،سخن مترجم ص 11)

[واقع نمایی عکس گونه -فتورئالیسم: گرایشی که بین سال های 1965و1970در آمریکا پدیدار شد و در 1972 در داکومنتا واقع در کاسل به اوج خود رسید.هدف این گرایش، تحقق بخشیدن به بازنمایی خنثی یک واقعیت بصری بود که از هرگونه برداشت و تعبیر و تفسیر شخصی فارغ باشد.روایت زندگی عادی هر روزه همواره یکی از سنت های پایدار نقاشی آمریکایی بوده است.هنرمندان پاپ آمریکایی در دهه ی 1960از عکس های رسانه های عمومی و تصاویر مجلات و پوسترها در کارهای خود استفاده می کردند.هنرمندان فتورئالیست، متاثر از سنت فوق، با استفاده از عکس های خود گرفته و یا عکس های رسانه های مختلف، تلاش می کردند که "واقعیت" را در حد اعلای پیش پا افتادگی و ابتذال آن منعکس کنند.در برخی کارهای فتورئالیستی، شباهت هایی با هنر کمینه و هنر مفهومی به چشم می خورد.ریچارد استیز، دان ادی،مالکم مارلی و هنرمندانی دیگر با این شیوه کارهایی پدید آورده اند.به این گرایش واقع نمایی گزاف و واقع نمایی فوق العاده نیز گفته می شود.] (متن کتاب،افزوده ی مترجم: اصطلاحات ص499)

اکریلیک روی بوم، ریچارد استیز


[واپسین و شاید یکی از مهم ترین ویژگی های هنر مدرن، سرک کشیدن به حوزه های فرهنگی و تمدنی غیر از فرهنگ و تمدن غربی است.] [...این سنتِ تاثیر گیری از حوزه های فرهنگی غیر غربی، از گوگن و تاثیر پذیری او از زندگی و فرهنگ ساکنان تاهیتی که بگذریم، در قرن بیستم با الهام گیری هنرمندان برجسته ای همچون هانری ماتیس و پابلو پیکاسو از نقاب ها و مجسمه های آفریقایی و هنر بدویان قویا دنبال می شود و در نتیجه توجه جهانیان به ارزش های هنری و فرهنگی اقوام کمتر شناخته شده در اقصی نقاط جهان و زبانه و بیان خاص هنری آنها جلب می گردد.] (متن کتاب،سخن مترجم ص11)

[پیکاسو از پیکره های آفریقایی بر انگیخته شده بود و این بر انگیختگی در نقاشی های بعدی او با شکل پردازی های زمخت تر و تندیس گونه تر پیکرهای انسانی -عاری از تلخی و شیرینی کارهای پیشینش- باز تابیده شد. او در تابلوی بزرگش به نام برهنه در یک جنگل نشان می دهد که چگونه می توانداز شکل های ساده شده و اغلب زاویه دار تندیس های آفریقایی برای افزودن حالتی ترسناک به تمثال های که سنتا لذت را تداعی می کنند، بهره بگیرد.] (متن کتاب،فصل بربرهای جدید ص64)

برهنه در یک جنگل، پابلو پیکاسو1908


پاراگراف آخر:مدرنیسم از اواسط قرن نوزدهم، مصادف با اعلام رسمی اختراع عکاسی و کاربرد فراگیر این رسانه در 1839، رفته رفته شکل اواسط قرن بیستمی خود را پیدا کرد.امپرسیونیست ها(مهمترین شان:کلود مونه، پیرآگوست رنوِار، ادگار دگا و نهایتا کامیل پیسارو) در حوالی سال های 70-1860را نخستین پیام آوران هنر مدرن (هنر قرن بیستم) می دانند. امپرسیونیست ها از عکاسی در جهت مطالعه ی تغییرات بسیار گذرای نور در فصل های مختلف سال، بهره بردند و از طرفی، عکاسی در اغاز تحت تاثیر بیان مضمونی و گرامر ساختاری نقاشی قرار گرفته بود.عکاسی به اتهام بازنمایی مکانیکی صرف(بدون دخل و تصرف در مختصات جهان عینی)و به دور از رویا پردازی های مرسوم ان روزگاران جهان هنر به مرکزیت اروپا، سریعآ طرد شد.هنرمندان قرن بیستم از انجا که سعی در برچیدن دستور زبان کهنه و منقضی هنری و البته مرسوم پیش از خود را داشتند، عکاسی را بهترین وسیله برای این منظور یافتند.عکاسی رشد روزافزون مدرنیسم را موجب شد و از دیگر سو با ظهور الفرد استیگلیتز، مدرنیسم سرانجام باعث شد عکاسی امروزه همراه با پیشوندی با عنوان "هنر" خطاب شود.تلاش برای به دست اوردن شناختی نسبی در مورد مدرنیسم و ویژگی های مهم هنرمندان قرن بیستم، به طور حتم شناخت روزافزون ما را از هنر عکاسی به دنبال خواهد داشت.در اینده بیشتر از هنر قرن بیستم خواهیم خواند.

[~KiAηA~]

اســـپم ندین|:

گزارش میشه|: