چرا دعای ما مستجاب نمی شود

[τοxικ]

چرا دعای ما مستجاب نمی شود






آيا تاكنون به اين موضوع فكر كرده‌ايد كه چرا گاهي اوقات دعاهايمان قبول نمي‌شوند، اين پرسش خيلي‌هاست، به واقع چرا؟

«فعسي ان تكرهوا شيئا» (چه بسا چيزي را دوست نداريد) و« يجعل‌ا... فيه خيرا كثيرا» (اما خداوند در آن خير زيادي قرار داده است).

فردي بود كه هميشه با خداي خويش راز و نياز مي‌كرد و ا...، ا... مي‌گفت. روزي شيطان بر او غلبه كرد و وسوسه را آغاز نمود و گفت: اي مرد! اين همه كه تو خدا را صدا زدي، سحرها از خواب خوش و شيرين گذشتي و با اين سوز و درد مرتب گفتي: ا...، ا... آخر يك مرتبه شد كه جواب بشنوي؟ اگر به در خانه هر كس رفته بودي و اين اندازه ناله مي‌كردي، حداقل يك مرتبه جوابت را داده بودند.اين مرد ديد ،ظاهرا حرفي است منطقي ، و با افسوس به خواب رفت.

در عالم رويا به او گفته شد: چرا مناجات خود را ترك كردي؟

پاسخ داد: مي‌بينم اين همه دعا و مناجات مي‌كنم و با اين همه درد و سوزي كه دارم، يك مرتبه نشد كه حاجتم برآورده شود.

پاسخي شنيد كه مشكلش حل گرديد، دريچه‌اي از نور به رويش باز شد و با اميدواري به مناجات خويش ادامه داد.

و آن سخن، اين شعر زيباست:

گفت: همان ا... تو، لبيك ماست

آن نياز و سوز و دردت پيك ماست

يعني همان درد و سوز و عشق و شوقي كه ما در دل تو قرار داديم، اين خودش جواب و لبيك ماست.

براي همين مولا علي(ع) در دعاي كميل مي‌فرمايند: «اللهم اغفرلي الذنوب التي تحبس الدعا» (خدايا! برايم بيامرز از آن گناهاني كه دعا را زنداني مي‌كند و باعث مي‌شود كه حاجتم برآورده نشود.)

اين است كه مي‌گويند دعا براي انسان، هم وسيله است و هم هدف، يعني دعا هميشه براي استجابت نيست، دعا اگر هم استجابت نشود، باز هم به هدف مي‌رسد، پس خودش هدف است.

با اتوبوس از يك جاده كوهستاني پرپيچ و خم بالا مي‌رفتيم، ماشين به سختي حركت مي‌كرد و هر لحظه امكان داشت با تمام سرنشينان به اعماق دره سقوط كنيم در آن هنگام كه رنگ از رخسار مسافران پريده بود و همه دچار دلهره و اضطراب بوديم و ظاهري ساكت و دروني پر تشويش داشتيم، ناگهان مسافري با ايمان از بين همه با صداي بلند فرياد زد: صلوات بر محمد و آل محمد. همگي به پيروي از او با صداي بلند صلوات فرستاديم و خدا را ياد كرديم و هر كسي نذري مي‌كرد تا اين‌كه ماشين، آن جاده هولناك را پشت سر گذشت و با سلامتي، آن مسافت را طي نموديم و بر جاده اصلي كه هموار و مسطح بود، رسيديم، طولي نكشيد كه اتوبوس ساكت و خموش چند لحظه پيش، از سر و صدا و هياهو و خنده مسافران پر شد.

چقدر زود سختي و مشكلات را فراموش كرديم و از همه مهمتر آن نذر آرامش‌دهنده را هم از ياد برديم كه يك دفعه همان مسافر باايمان و آگاه، آيه‌اي تلاوت نمود كه اشك از ديدگانش جاري شد. سپس افزود: هميشه به ياد خدا باشيد و در شادي‌ها خدا را از ياد نبريد كه هميشه در سختي و خوشي يار و ياور شماست. از آن مرد خواستيم كه دوباره آن آيه مباركه را تلاوت نمايد: واذا مس الانسان الضر؛ (و چون براي انسان گرفتاري پيش آيد)دعانا لجنبه اوقاعدا اوقائما؛ (چه بر پهلو خفته باشد و چه نشسته و يا ايستاده خدا را از صميم قلب مي‌خواند)فلما كشفنا عنه ضره؛ (و چون خداوند مهربان آن گرفتاري را از او دور سازد)مركان لم يدعنا الي ضرمسه؛ (چنان مي‌گذرد كه گويي ما را براي رفع آن گرفتاري كه به او رسيده بود، هرگز نخوانده است.)

گفت: يك حديث گهربار از رسول‌ا...(ص). با تعجب پرسيدم: آن حديث چيست؟

شيرين سخني بيان كرد كه آن حديث انسان را از دلهره و اضطراب نجات مي‌دهد و در او ايجاد آرامش مي‌كند و آن مطلب دلپذير اين است: نماز همچون نهر جاري است. هرگاه انسان نماز بخواند، گناهان و اشتباهاتي را كه در ميان دو نماز از او سر زده است، خداوند مهربان مي‌پوشاند.

در قرآن كريم هم اين‌گونه ذكر شده است: ان الحسنات يذهبن السيئات؛ (نيكي‌ها، بدي‌ها را از بين مي‌برند.)

اميرالمومنين(ع) مي‌فرمايند: اگر فردي دچار گناه و اشتباه شد، سريع و فوري دو ركعت نماز به جاي آورد و از خداوند متعال آمرزش بخواهد تا خدا به سبب آن گناه و اشتباه او را غمگين نسازد. (آن دو ركعت نماز مانند نماز صبح است)

[❀இℬℯѕ✟♚ℊⅈℛℒஇ❀]

اصلا حوصله خوندنو نداشتم معذرت سرما دارمــ

[nightly girl]

حرف دل من بود تمام نوشته هات

[هیوای]

ممنون از مطالب جالبت