خواب‌ها از کجا می‌آیند؟

[ERF@N]

تیمی از محققان فرانسوی بر این باورند که خواب‌دیدن در اساسی‌ترین نوع خود، توسط brainstem مغز ایجاد می‌شود.

این ارگان بخشی از مغز و به نخاع متصل است و نقش مهمی را در تنظیم خواب (فرایندی «پایین-به-بالا» و نه نتیجه عملکردهای بالاتر مغز) ایفا می‌کند.

محققان حاضر در این مطالعه بیماران مبتلا به نارسایی «فعالسازی خودکار» (auto-activation) را بررسی کردند. فعالسازی خودکار سندرومی است که مشخصه آن بی‌تفاوتی شدید است.

افراد دارای این نارسایی، توانایی فعال‌کردن آنی هر نوع فرایند شناختی یا عاطفی را از دست می‌دهند.

آن‌ها دارای هیچ نوع فکری نیستند و اغلب به آرامی تمامی روز را در یک مکان و بدون صحبت‌کردن یا حرکت‌کردن می‌نشینند.

چنانچه فردی آن‌ها را تحریک کند، می‌توانند به سوال‌ها پاسخ گفته و خاطرات را به یاد آورند، اما در صورتی که به حال خود رها شوند، ذهن آن‌ها خالی می‌ماند.

در صورتی که این بیماران دارای افکار آنی نیستند، این سوال مطرح است که آیا آ‌ن‌ها خواب می‌بینند؟

در این تحقیق از 13 سوژه مبتلا به نارسایی و 13 سوژه کنترل خواسته شد که یک دفتریاداشت خواب داشته باشند. محققان سپس این دفترها را برای طولانی‌بودن، پیچیدگی و عجیب‌بودن آن‌ها تحلیل کردند.

در نهایت، تمامی بیماران مبتلا به این نارسایی خواب‌دیدن را گزارش نکردند، اما تعدادی از آن‌ها این عمل را انجام دادند.

افرادی که خواب دیدن را گزارش کرده بودند (فقط چهار نفر از 13 نفر)، خواب‌های کوتاه‌تر و غیرعجیب‌تر را در مقایسه با گروه کنترل داشتند. گروه کنترل خواب‌هایی با سناریوهای نرمال مانند راه‌رفتن را داشتند.

بیمارانی که در طول روز دارای افکار آنی نبودند، می‌توانند هنگام خواب این افکار را داشته باشند و این موضوع نشان می‌دهد که خواب‌دیدن باید فرایندی «پایین-به-بالا» و اساسا یک reflex باشد.

سادگی و فقدان عاطفی خواب‌های افراد از این حکایت دارد که فرایندهای دست بالاتری برای خلق سناریوهای عجیبی که بسیاری از مردم در خواب‌هایشان دارند، لازم است.

جزئیات این مطالعه در مجله Brain منتشر شد.