بازی آنلاین
آپلود عکس
29-09-2011، 8:57
اگر بخواهیم این موضوع را باز كنیم كه چرا بازی های Open-World اینقدر جذاب هستند، احتمالاً با این جواب روبرو می شویم كه انسان همیشه علاقه مند به كشف محیط های جدید بوده است. پایه بسیاری از بازی ها اینطور است، ولی در سبك Open-World ما بیشتر با این موضوع روبرو هستیم. سبك Open-World توسط بازی های قدیمی مثل Elite و The Legend of Zelda معرفی شد و در سال 2001 بازی GTA III بود كه انقلابی در این سبك در وادی بازی های سه بعدی انجام داد. هر سال بازی های Open-World بیشتر می شوند و از كیفیت بالاتری بهره می برند. حتی دیگر یك سبك خاص هم مطرح نیست و هر بازی ای در هر سبكی می تواند Open-World باشد.
مثلاً Fallout 3 یك RPG اول-شخص است كه در یك دنیای وسیع شكل می گیرد و اتفاقاً این محیط های بزرگ عناصر RPG را در بازی بیشتر می كنند، به طوری كه دکتر ری موزیکا (Ray Muzyka) رئیس BioWare می گوید: "GTA IV بیش از اینكه یك Action-Adventure باشد یك بازی RPG است". چارلز استپلس (Charles Staples) طراح ارشد Fallout: New Vegas می گوید: "فكر می كنم یكی از دلایل اصلی علاقه مردم به این سبك، آزادی عمل است كه به بازیكن این اجازه را می دهد در هر زمانی هر كاری كه خواست، انجام دهد." بیلی تامسون (Billy Thomson) كارگردان Ruffian Games می گوید: "به نظر من مردم دوست دارند كه نحوه سبك و پیشروی خود را در بازی مشخص كنند. در سبك های دیگر شما باید به هر ترتیب آنطور كه سازنده می خواهد، پیش بروید و یك مسیر خطی را پیش بگیرید، ولی در سبك Open-World همه چیز فرق می كند".
یكی از روئسای استودیوی Avalanche آقای کریستوفر ساندبرگ (Christofer Sundberg) سازنده Just Cause می گوید: "محیط و حتی سبك مهم نیستند. همه چیز فقط مربوط به خلق یك محیط باور پذیر می شود كه به بازیكن این اجازه را می دهد تا روش های مختلف را امتحان كند و بازی را آنطور كه به نظرش منطقی است، تمام كند. در این سبك بازی ها، هر دیوانگی ای كه در دنیای واقعی و یا بازی های خطی نمی توانید انجام دهید را می توانید امكان پذیر كنید. در بازی های RPG/Open-World المان اصلی این است كه بازیكن از مهارت های مختلف استفاده كند و آن ها را در تمام دنیای بازی اجرا كند. در اینجا دنیای بازی وظیفه دارد كه این حس آزادی را به شما بدهد."
در Fallout: New Vegas این المان ها با طراحی محیط مطابقت داشتند. فضایی آخرالزمانی و چگونگی رفتار با این دنیا بستگی به بازیكن دارد و به همین دلیل است كه Fallout 3 بسیار موفق بود. تصمیمات شما بر محیط و عوامل آن تأثیر می گذارد. چالش بزرگی كه Obsidian سر ساخت New Vegas داشت، این بود كه آن ها باید دنیای واقعی را یك بار دیگر بازسازی می كردند، آن هم به طور ویران شده. در گذشته بازی های Open-World بیشتر سعی داشتند شهرهای واقعی را بسازند. مثل GTA: Vice City كه شبیه به شهر میامی بود و یا اینكه آجر به آجر همانند آن شهر طراحی شوند، چیزی مثل دنیای The Getaway. حال ما شهر لاس وگاس را داریم، ولی با این فرض كه یك بمب هسته ای آن را نابود كرده است.
استیپلس می گوید: "یكی از خوبی های ساخت یك محیط واقعی این است كه شما منابع زیادی برای الهام گرفتن دارید و مكان های زیادی در صحرای نوادا بود كه ما از آن ها الهام گرفتیم. ما سعی می كردیم که محیطی كاملاً شبیه به دنیای واقعی بسازیم. در همین حین باید مطمئن می شدیم که این محیط برای بازیكن جذاب است." بازی های خوبی از روی مدل های واقعی ساخته شده اند، مثل GTA IV كه نیویورک را بازسازی كرده بود و یا Fallout 3 واشنگتن را پس از انفجار بمب هسته ای نشان داده بود. در همین راستا، شهرهای تخیلی هم می توانند موفق باشند. مثلاً شهر Pacific City در Crackdown 2 طوری طراحی شده بود كه هم راستا با پیشرفت بازیكن در طول بازی باشد.
تامسون می گوید: "فكر می كنم تنوع خیلی موضوع مهمی در بازی های Open-World است. سه جزیره موجود در Crackdown 2 به شما سطوح مختلفی از مأموریت ها را می دهد كه بر مبنای نوع دشمنان متغیر است. فكر می كنم یك بازی Open-World موفق، بازی ای است كه تركیبی مناسب از مقیاس و جزئیات را داشته باشد. برای اینكه این محیط ها واقعی باشند، باید كاری كنید كه مخاطب حس كند كه هر اینچ از محیط بازی با یك شیء پر شده است." در New Vegas هم سازندگان سعی كرده بودند تا در مقابل مقیاس بزرگ، جزئیات فراوانی هم داشته باشند. استیپلس می گوید: "یكی از نكات خیلی مهم برای ما این بود كه محیط ها را پر از اشیائی بكنیم كه جالب هستند. اگر دنیای بازی مكان های جالبی نداشته باشد، خیلی خالی به نظر می رسد و خیلی سریع خسته كننده می شود."
در نسل قبل، بازی های Sandbox سعی می كردند مخاطب را بیشتر در گیم پلی غرق كنند، ولی در چند سال گذشته سعی بر این بوده كه محیط ها را آرایش كنند. تفاوت اصلی GTA III با GTA IV و یا Elder Scrolls III با Elder Scrolls IV هم در همین موضوع است. به وضوح می توانید موفقیت بیشتر بازی های Open-World را نسبت به سبك های دیگر در بازار مشاهده كنید. دیگر این سبك ها بی كیفیت و یا كلونی از GTA نیستند. نسل قبل ما كلون های زیادی از GTA III مثل Total Overdose ،True Crime ،The Getaway و حتی The Simpsons: Hit & Run داشتیم. حتی ما بازی هایی مثل Alan Wake را هم می بینیم كه كاملاً یك بازی متفاوت بود و قرار بود به سبك Open-World ساخته شود، اما آن ها با بستن بازی در حقیقت به آن كمك كردند و به نظر محیط Open-World به درد چنین بازی ای نمی خورد.
بازی هایی مثل Fallout 3 و Red Dead Redemption بیشتر سعی دارند جو محیط بزرگ خود را به بازیكن بدهند. متأسفانه بازی هایی كه خیلی غلط این سبك را درك می كنند هم وجود دارند، مثل The Godfather II. هر بازی Open-World موفقی باید یك عامل ناب برای خود داشته باشد. GTA IV با یك دنیای كاملاً پیچیده به نام Liberty City پا پیش گذاشت، Fallout 3 با یك جو سنگین و داستان موفق و Red Dead Redemption با صحنه های سینمایی و تصویری زیبا از غرب وحشی. یكی از مهم ترین عوامل پیشرفت این سبك DLCها هستند و Rockstar با Ballad of GT و The Lost and Damned این موضوع را ثابت كرد و Fallout 3 هم در این زمینه موفق بود.
Rockstar كار هوشمندانه ای انجام داد و در همان شهر Liberty City شما را در نقش شخصیت های دیگر و داستانی متفاوت قرار داد یا مثلاً Red Dead Redemption با اضافه كردن زامبی به همان محیط قبلی یك تجربه جدید از Open-World را خلق كرد. اینكه آینده این سبك چطور خواهد شد، خیلی باید هیجان انگیز باشد، چون ما پیشرفت را حتی همین امروز هم مشاهده می كنیم. برای مثال GTA IV نزدیك به 100 میلیون دلار خرج داشت و Rockstar هر بار بازی بزرگتر در این سبك عرضه می كند، حتی اگر كسی توانایی رقابت با Rockstar را داشته باشد، مسلماً از نظر هزینه ای كه این کمپانی برای بازی های خود می كند، عقب می ماند. بدون شک بازی های بیشتری به سبك Open-World سوق پیدا خواهند كرد و این سبك هر سال بزرگتر از قبل می شود. امسال عناوین بزرگی مثل L.A. Noire و Saints Row: The Third ساخته شده اند و همه بدون شك منتظر دیدن GTA V هستند كه مسلماً یكی از بزرگترین عناوین Open-World خواهد شد.
مثلاً Fallout 3 یك RPG اول-شخص است كه در یك دنیای وسیع شكل می گیرد و اتفاقاً این محیط های بزرگ عناصر RPG را در بازی بیشتر می كنند، به طوری كه دکتر ری موزیکا (Ray Muzyka) رئیس BioWare می گوید: "GTA IV بیش از اینكه یك Action-Adventure باشد یك بازی RPG است". چارلز استپلس (Charles Staples) طراح ارشد Fallout: New Vegas می گوید: "فكر می كنم یكی از دلایل اصلی علاقه مردم به این سبك، آزادی عمل است كه به بازیكن این اجازه را می دهد در هر زمانی هر كاری كه خواست، انجام دهد." بیلی تامسون (Billy Thomson) كارگردان Ruffian Games می گوید: "به نظر من مردم دوست دارند كه نحوه سبك و پیشروی خود را در بازی مشخص كنند. در سبك های دیگر شما باید به هر ترتیب آنطور كه سازنده می خواهد، پیش بروید و یك مسیر خطی را پیش بگیرید، ولی در سبك Open-World همه چیز فرق می كند".
یكی از روئسای استودیوی Avalanche آقای کریستوفر ساندبرگ (Christofer Sundberg) سازنده Just Cause می گوید: "محیط و حتی سبك مهم نیستند. همه چیز فقط مربوط به خلق یك محیط باور پذیر می شود كه به بازیكن این اجازه را می دهد تا روش های مختلف را امتحان كند و بازی را آنطور كه به نظرش منطقی است، تمام كند. در این سبك بازی ها، هر دیوانگی ای كه در دنیای واقعی و یا بازی های خطی نمی توانید انجام دهید را می توانید امكان پذیر كنید. در بازی های RPG/Open-World المان اصلی این است كه بازیكن از مهارت های مختلف استفاده كند و آن ها را در تمام دنیای بازی اجرا كند. در اینجا دنیای بازی وظیفه دارد كه این حس آزادی را به شما بدهد."
در Fallout: New Vegas این المان ها با طراحی محیط مطابقت داشتند. فضایی آخرالزمانی و چگونگی رفتار با این دنیا بستگی به بازیكن دارد و به همین دلیل است كه Fallout 3 بسیار موفق بود. تصمیمات شما بر محیط و عوامل آن تأثیر می گذارد. چالش بزرگی كه Obsidian سر ساخت New Vegas داشت، این بود كه آن ها باید دنیای واقعی را یك بار دیگر بازسازی می كردند، آن هم به طور ویران شده. در گذشته بازی های Open-World بیشتر سعی داشتند شهرهای واقعی را بسازند. مثل GTA: Vice City كه شبیه به شهر میامی بود و یا اینكه آجر به آجر همانند آن شهر طراحی شوند، چیزی مثل دنیای The Getaway. حال ما شهر لاس وگاس را داریم، ولی با این فرض كه یك بمب هسته ای آن را نابود كرده است.
استیپلس می گوید: "یكی از خوبی های ساخت یك محیط واقعی این است كه شما منابع زیادی برای الهام گرفتن دارید و مكان های زیادی در صحرای نوادا بود كه ما از آن ها الهام گرفتیم. ما سعی می كردیم که محیطی كاملاً شبیه به دنیای واقعی بسازیم. در همین حین باید مطمئن می شدیم که این محیط برای بازیكن جذاب است." بازی های خوبی از روی مدل های واقعی ساخته شده اند، مثل GTA IV كه نیویورک را بازسازی كرده بود و یا Fallout 3 واشنگتن را پس از انفجار بمب هسته ای نشان داده بود. در همین راستا، شهرهای تخیلی هم می توانند موفق باشند. مثلاً شهر Pacific City در Crackdown 2 طوری طراحی شده بود كه هم راستا با پیشرفت بازیكن در طول بازی باشد.
تامسون می گوید: "فكر می كنم تنوع خیلی موضوع مهمی در بازی های Open-World است. سه جزیره موجود در Crackdown 2 به شما سطوح مختلفی از مأموریت ها را می دهد كه بر مبنای نوع دشمنان متغیر است. فكر می كنم یك بازی Open-World موفق، بازی ای است كه تركیبی مناسب از مقیاس و جزئیات را داشته باشد. برای اینكه این محیط ها واقعی باشند، باید كاری كنید كه مخاطب حس كند كه هر اینچ از محیط بازی با یك شیء پر شده است." در New Vegas هم سازندگان سعی كرده بودند تا در مقابل مقیاس بزرگ، جزئیات فراوانی هم داشته باشند. استیپلس می گوید: "یكی از نكات خیلی مهم برای ما این بود كه محیط ها را پر از اشیائی بكنیم كه جالب هستند. اگر دنیای بازی مكان های جالبی نداشته باشد، خیلی خالی به نظر می رسد و خیلی سریع خسته كننده می شود."
در نسل قبل، بازی های Sandbox سعی می كردند مخاطب را بیشتر در گیم پلی غرق كنند، ولی در چند سال گذشته سعی بر این بوده كه محیط ها را آرایش كنند. تفاوت اصلی GTA III با GTA IV و یا Elder Scrolls III با Elder Scrolls IV هم در همین موضوع است. به وضوح می توانید موفقیت بیشتر بازی های Open-World را نسبت به سبك های دیگر در بازار مشاهده كنید. دیگر این سبك ها بی كیفیت و یا كلونی از GTA نیستند. نسل قبل ما كلون های زیادی از GTA III مثل Total Overdose ،True Crime ،The Getaway و حتی The Simpsons: Hit & Run داشتیم. حتی ما بازی هایی مثل Alan Wake را هم می بینیم كه كاملاً یك بازی متفاوت بود و قرار بود به سبك Open-World ساخته شود، اما آن ها با بستن بازی در حقیقت به آن كمك كردند و به نظر محیط Open-World به درد چنین بازی ای نمی خورد.
بازی هایی مثل Fallout 3 و Red Dead Redemption بیشتر سعی دارند جو محیط بزرگ خود را به بازیكن بدهند. متأسفانه بازی هایی كه خیلی غلط این سبك را درك می كنند هم وجود دارند، مثل The Godfather II. هر بازی Open-World موفقی باید یك عامل ناب برای خود داشته باشد. GTA IV با یك دنیای كاملاً پیچیده به نام Liberty City پا پیش گذاشت، Fallout 3 با یك جو سنگین و داستان موفق و Red Dead Redemption با صحنه های سینمایی و تصویری زیبا از غرب وحشی. یكی از مهم ترین عوامل پیشرفت این سبك DLCها هستند و Rockstar با Ballad of GT و The Lost and Damned این موضوع را ثابت كرد و Fallout 3 هم در این زمینه موفق بود.
Rockstar كار هوشمندانه ای انجام داد و در همان شهر Liberty City شما را در نقش شخصیت های دیگر و داستانی متفاوت قرار داد یا مثلاً Red Dead Redemption با اضافه كردن زامبی به همان محیط قبلی یك تجربه جدید از Open-World را خلق كرد. اینكه آینده این سبك چطور خواهد شد، خیلی باید هیجان انگیز باشد، چون ما پیشرفت را حتی همین امروز هم مشاهده می كنیم. برای مثال GTA IV نزدیك به 100 میلیون دلار خرج داشت و Rockstar هر بار بازی بزرگتر در این سبك عرضه می كند، حتی اگر كسی توانایی رقابت با Rockstar را داشته باشد، مسلماً از نظر هزینه ای كه این کمپانی برای بازی های خود می كند، عقب می ماند. بدون شک بازی های بیشتری به سبك Open-World سوق پیدا خواهند كرد و این سبك هر سال بزرگتر از قبل می شود. امسال عناوین بزرگی مثل L.A. Noire و Saints Row: The Third ساخته شده اند و همه بدون شك منتظر دیدن GTA V هستند كه مسلماً یكی از بزرگترین عناوین Open-World خواهد شد.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
