21-04-2013، 20:51
تایج حاصل از مطالعات بر روی موشهای سوری ماده نشان داد: مصرف سویا با جبران کمبود پروتئین و تولید آلکالین فسفاتاز در بدن موشها باعث افزایش ضخامت غضروفها شده و در شادابی آنها موثر است.
در پزشکی، پیشگیری و درمان مشکلات مفصلی از اهمیت ویژهای برخوردار است. با توجه به اینکه سویا میتواند در درمان بیماریهای مفصلی موثر باشد، لذا مطالعهای با هدف نقش تاثیر مصرف سویا در رشد غضروف توسط زهرا طوطیان از گروه علوم پایه دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران طراحی شد.
در این پژوهش، ۳۰ موش سوری ماده نابالغ نژاد Balb/c در سن سه هفتگی بر اساس سه نوع رژیم غذایی به سه گروه رژیم غذایی با پروتئین کامل بدون سویا، رژیم غذایی با کمبود پروتئین و رژیم غذایی با پروتئین کامل که ۴۰ درصد آن را سویا تشکیل میداد، تقسیم شدند. پس از مدت شش ماه حیوانات را بیهوش کرده، جهت تعیین سطح الکالین فسفاتاز سرم، خونگیری از قلب آنها انجام شد. سپس اندام تحتانی آنها را از بدن خارج کرده و پس از انجام مراحل آماده سازی بافتی، با استفاده از آنالیز هیستومورفومتریک، ضخامت بخش میانی، لبه جانبی، تعداد سلولهای غضروفی و همچنین غلظت ماده بین سلولی غضروف تیبیا تعیین شد.
یافتهها حاکی از آن است که در گروههایی که از رژیم غذایی دارای سویا استفاده کردند، ضخامت بخش میانی و لبه جانبی غضروف تیبیا، تعداد سلولهای غضروفی و میزان آلکالین فسفاتاز سرم، تفاوت معنی داری نسبت به سایر گروهها داشت.
نتایج این مطالعه نشان میدهد که مصرف سویا از دوران بعد از شیرخوارگی در موشهایی که با کمبود پروتئین مواجه بودند، میتواند موجب تحریک تولید آلکالین فسفاتاز، افزایش تعداد سلولهای غضروفی، ضخامت غضروف و در نتیجه حفاظت و شادابی غضروف شود.
در پزشکی، پیشگیری و درمان مشکلات مفصلی از اهمیت ویژهای برخوردار است. با توجه به اینکه سویا میتواند در درمان بیماریهای مفصلی موثر باشد، لذا مطالعهای با هدف نقش تاثیر مصرف سویا در رشد غضروف توسط زهرا طوطیان از گروه علوم پایه دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران طراحی شد.
در این پژوهش، ۳۰ موش سوری ماده نابالغ نژاد Balb/c در سن سه هفتگی بر اساس سه نوع رژیم غذایی به سه گروه رژیم غذایی با پروتئین کامل بدون سویا، رژیم غذایی با کمبود پروتئین و رژیم غذایی با پروتئین کامل که ۴۰ درصد آن را سویا تشکیل میداد، تقسیم شدند. پس از مدت شش ماه حیوانات را بیهوش کرده، جهت تعیین سطح الکالین فسفاتاز سرم، خونگیری از قلب آنها انجام شد. سپس اندام تحتانی آنها را از بدن خارج کرده و پس از انجام مراحل آماده سازی بافتی، با استفاده از آنالیز هیستومورفومتریک، ضخامت بخش میانی، لبه جانبی، تعداد سلولهای غضروفی و همچنین غلظت ماده بین سلولی غضروف تیبیا تعیین شد.
یافتهها حاکی از آن است که در گروههایی که از رژیم غذایی دارای سویا استفاده کردند، ضخامت بخش میانی و لبه جانبی غضروف تیبیا، تعداد سلولهای غضروفی و میزان آلکالین فسفاتاز سرم، تفاوت معنی داری نسبت به سایر گروهها داشت.
نتایج این مطالعه نشان میدهد که مصرف سویا از دوران بعد از شیرخوارگی در موشهایی که با کمبود پروتئین مواجه بودند، میتواند موجب تحریک تولید آلکالین فسفاتاز، افزایش تعداد سلولهای غضروفی، ضخامت غضروف و در نتیجه حفاظت و شادابی غضروف شود.