جغد چگونه موجودی است؟

[مـ༻؏☆جـےـیــّ◉ـב]

جغد چگونه موجودی است

جغدها به راسته بوفیان (Strigiformes) تعلق دارند. برای این راسته در فارسی نامهای زیادی پیشنهاد شده است مانند شب شکران، چون اغلب در شب شکار می‌کنند، جغد شکلان چون اغلب شبیه جغد هستند و جغدها گروه بزرگی از این راسته را تشکیل می‌دهند.
 
در بعضی نواحی حتی در ایران در زمان قدیم جغد را شوم می‌دانستند در صورتی که این پرندگان بسیار زیبا و حتی مفید هستند و چون از موشها تغذیه می‌کنند در بسیاری از ممالک دارای ارزش و اهمیت می‌باشند و در بعضی نقاط به جغد، پرنده نگهبان شب باغ ما می گویند.




ويژگی های جغدها 

جغد پرنده‌اي است با صورتي پهن، منقاري خميده و چشم‌هايي درشت و پاهاي بزرگ، در دو طرف سر جغد دو دسته پر شبيه گوش گربه قرار دارد که گوش‌پر ناميده مي‌شوند. جغد نوکي کوچک و ظريف دارد. دور دهان جغد پرهاي زبري هست که شبيه مو مي‌باشد ولي مو نيست. پاهاي جغد کوچک است و پنجه‌هايش ضعيف و بي‌طاقت. پر و بال او صاف است و خيلي آرام پرواز مي‌کند. نوک پرهاي جغد به شکلي طراحي شده که در هنگام حمله به طعمه صداي پرها کم باشد.
 
جغدها گردن کوتاهی دارند. رنگ جغد معمولاً کرم قهوه‌اي است. در نوک جغدها يک شکاف هست. سر آنها بزرگ است. جغد هواي تاريک را دوست دارد و شب‌ها پرواز مي‌کند. چشمان جغدها بزرگ است و به خاطر همين خوب هم شکار مي‌کنند. پرواز آنها بي‌صداست و پاهای پوشيده از پر دارند. بيشتر جغدها روي درخت زندگي مي‌کنند. نر و ماده جغدها همشکل هستند ولي ماده‌ها بزرگ‌ترند.

نوع تغذیه‌ی جغدها به محل زندگی جغدها و اندازه‌ی آن‌ها بستگی دارد. بعضی از جغدها، جانورانی مثل موش و موش صحرایی می‌خورند. جغدهای بزرگ‌تر، خرگوش، سنجاب و سمور را هم شکار می‌کنند. برخی از جغدها از حشرات و پرندگان کوچک تغذیه می‌کنند. برخی هم با ماهی‌گیری شکم خود را پر می‌کنند. این دسته از جغدها توی آب‌های کم‌عمق شیرجه می‌زنند و با چنگال‌های تیزشان، ماهی‌ها را به دام می‌اندازند.


آداب غذاخوردن جغدها

جغد معمولاً شکار خودش را به کمک منقار نیرومندش تکه‌تکه می‌کند و می‌خورد. اگر شکار کوچک باشد، جغد آن را درسته قورت می‌دهد و سپس استخوان‌ها، پَرها و فَلْس‌های طُعمه را که قابل هضم نیستند، با حالتی شبیه به سرفه بیرون می‌اندازد.
 
انتخاب لانه جغدها
جغدها لانه نمی‌سازند. آن‌ها جایی را به عنوان لانه انتخاب و در همان‌جا زندگی می‌کنند. سوراخ‌های موجود در تنه‌ی درختان، غارها، انبارهای قدیمی و خراب و لانه‌های زیرزمینی، از جاهایی است که این جغدها برای زندگی برمی‌گزینند. جغدهای ماده بین 3 تا 4 تخم می‌گذارند. نوزاد جغد 2 تا 3 ماه باید در لانه بماند تا به‌قدر کافی بزرگ شود.
 

[سهَ‌ند]

پرنده

[مـ༻؏☆جـےـیــّ◉ـב]

شاه بوف

شاه‌بوف با نام علمی Bubo Bubo یکی از بزرگترین زیر دسته های بوف سانان و بومی کشور ایران است. طول بدن بوف جغد تا 70 سانتی متر هم می رسد ولی عظمت و بزرگی این پرنده زمانی است که بال هایش را باز می کند. گوش های شاه بوف کاملا از پر پوشیده شده است و چشم هایش خیلی درشت و به رنگ نارنجی است. پرهای این پرنده زرد متمایل به قهوه ای است و خال های پر رنگ قهوه ای به صورت پراکنده بر روی پشت آن نقش بسته است. شاه بوف‌‌ها بزرگترین نقش را در حلقه زنجیره غذایی اکوسیستم ها دارند و اگر آنها را از این زنجیره حذف کنند، انفجار جمعیت جوندگان را در پی خواهد داشت.

جغد جنگلی

جغد جنگلی با نام علمی Strix aluco یکی دیگر از گونه های جغد و از راسته بوف سانان است که بومی جنگل های اوراسیا ست ولی بیشتر در جنگل های ایران زندگی می کند. جالب است بدانید که این جغدها، لانه های خود را در سوراخ های عمیق درختان می سازند و اصلا اهل مهاجرت نیستند. وقتی که هوا رو به تاریکی رفت از لانه خود بیرون می آید. آنقدر بی صدا پرواز می کند که شکارش متوجه فرود او بر سرش نمی شود چون از قدرت بینایی و شنوایی فوق العاده ای برخوردار است. هر جونده و جنبده ای را که شکار می کند، یکجا آنرا می بلعد حتی جغدهای کوچک را هم شکار می کند. بال و پر جغدهای جنگلی بیشتر خاکستری و قهوه ای رنگ است و رگه های تیره تری از خاکستری و قهوه ای لابه به لای پرهایش دیده می شود.