| عاشقانه های شاهین پورعلی اکبر |

[מַברִיק]

آخرش این قلب و رفتاره که
موندگاری خلق میکنه ..
وگرنه که قیافه، نمیگم مهم نباشه،
ولی اولش قشنگه!
بعدش چشم و ابرو و دستِ کوچولو
واست نون و آب نمیشه؛
من نمیگم تو قشنگ نیستی،
تو از چشم من زیباترین آدم روی منظومه ای،
ولی مطمئن باش که
زیبایی تو، منو به سمتت نمیکشه؛
این حسّ پنهان در من
وَ این زیبایی درونی توئه که
زنجیر به پای من بسته!
حالا هی از من اصرار و
هی از تو بی اعتنایی
ببین دیر میشه ها
دور نشو!
تو بیا!
تو بیای قشنگه!

#شاهین_پورعلی_اکبر
#تو_بیای_قشنگه


گفتی کــه وفــــا چیست؟ ببین حــال، جوابت
حاضــــــر ننمودیم کســـــی را بـــــــــه غیابت

از فرط عطش ســــوی تــــــو هــرجا بدویدیم
یکبـــــار نـــــــه صــــــدبــــــار بدیدیم سرابت

اشکی‌که ز گُل چون‌تو به گونه‌ست گلاب است
تـــــا چنـد بــــــه مخـلوق بپــــوشیــــم گلابت

باری تــــــــو چشاندی و نشان بــــــــــاز ندادی
آن لعلِ لــــــبِ وصــلت و از جــــــــــام شرابت

ای آن کــــــــه ز بیداری مـــــــــا خواب گرفتی
یکبـــــار دگــــــــر کــــــــاش ببینیم به خوابت

از عمـــد جُنون جــــــای سلامت شــــده در ما
عاشـــق به خرابات شــــــــود تا کـــــه خرابت

تابی بـــه مـــن از تابِ ســـــرِ زلف نمانده ست
"ای زلف کــه داد این همــه پیچ و خم و تابت"

عاشـــق پـــــــــــی آزارِ دل آزار نبـــــاشــــــــد
دنبـــالِ بـــــه آرامشم ای جــــان نـــــه عذابت

ای جُــرعه‌ی جنّت، رخ حـــــوری، صـله‌ی خیر
یــارب برســـــان صاحـبِ موصـــوف و ز آبت

ما شــــاه شکاریم و بــــه صید تــــــو شکاریم
دیدیــــــم بــــــــه صیّــــــادیِ دل روی عقابت

مــــــن بــــــــــا خبــــــــــرم از دلِ آرامِ دلارام
زیــن سنگدلی بُگـــذر و بشـکن تــــــــو نقابت

مــــــــا را ادب و عشــــق بیــــامـــــــوز معلّم!
بر مـــــــا چـه شـــود عاقبت از درس حسابت

بـــــــر روز جـــوانی بنشسـته شــــبِ پیــــری
غرّه مشــــو! خامـــوش شـــــود صبح شبابت

شعــری نسُــــــرودم بــه ســــزاواری ات امّـــا
آمـــــــاده‌ی تقدیم کنـــــــم، چشــــــم! کتابت

ای عمـــــرِ به هجران سپــری گشته‌ی شاهین!
تعجیل چــــه داری برهـــــان پـــــــای شتابت

#شاهین_پورعلی_اکبر
آبان ماه / ۱۴۰۰
تضمین استفاده شده در بیت هفتم،
از عالیجناب استاد #شهریار علیه الرحمه میباشد.

"در پیچ و خم و تابم از آن زلف خــدا را
ای زلف که داد اینهمه پیچ و خم و تابت"


آدمی چیه مگه؟
چشم و لب و دهن دیگه!
قشنگیش اینه که هردوی این ها هم
حرف میزنند؛
فرقش اینجاست که
از لب و دهن دروغ هم میشه شنید
اما از چشم هرچی ببینی خودِ واقعیته!
شما فکرشو بکن ما توو چشمای شما نگاه کردیم
انقدر واقعیت تووش دیدیم که
بی اختیار یهو گفتیم:
چشمای شما قابلیت این رو داره که
مخلوق، خالق رو مورد تحسین قرار بده ..
و زیر لب دائم به خدا احسنت گفتیم
"فتبارک الله احسن الخالقین" ..
ببین چشم با آدم چیکار میکنه!

#شاهین_پورعلی_اکبر


به ناسزای تــو هم دلخوشم زبـــان بدوان
که ناسزای تو خوش تر ز قهر و بی سخنی

چنــان تعلّق خاطر مـــراست با تــو خیال
کنـــــم هنــوز کنــــــار رقیــــب، مالِ منی

هنـــوز در دل مـــا آرزوی وصل تـو هست
کـــه در میـانه‌ی اغیـــــار، مــــا صدا بزنی

#شاهین_پورعلی_اکبر


ز خنـده های دروغیـن مـن فریـب مخـور!
که گریه های من از بیمِ خلق، پنهانی‌ ست

#شاهین_پورعلی_اکبر

گران شد هرچه در این مملکت جز قلب عاشق‌ها
که مـن را گر خـریداری شـدم چـون رایگان انگار

#شاهین_پورعلی_اکبر


مــن ات به غیـــر تـــــو آواز سر نداده هنوز
ولــی مــــرا تــو بــــه قلبت گذر نداده هنوز

خدای گـو کــه مگر بعد شب، سپیدی نیست؟
شبــم زیــــــــادی و امّـــــا سحر نداده هنوز

هنـــوز طفلم و بر هجر تــــــــو توانم نیست
خُــــــــدا بـــــــــرای تحمّـل سپر نداده هنوز

مـــرا شُجاعت نســـیان نبـــود، کیـــن دنیــا
بـــــــرای از تــــــو گذشـتن جگر نداده هنوز

به بوستان‌تو عاشق‌ چه عشق ها که نکاشت
چـــه سـود عشـق تـو بر مـن ثمر نداده هنوز

چـــه عاشقانه نمــودم خطر بـــه عشـق ولی
تــــــو منطقانه تنــت بـــــر خطر نداده هنوز

کنــون که نوبت مـا گشـته آسـمان ابری ست
بــه مـا ز نـــــورِ خـودش رو قمر نداده هنوز

هنوز بــــاور مـــن نیست نیستی بـــــــه بَرم
کـــه بـــــاورم بـــه نبـــودت کمر نداده هنوز

زمـــان به فــــرق عزیــــزان نمیکنــد تیــمار
بــه مـــا گذشتِ زمـــان هــم اثر نداده هنوز

قســم بــــه تاری دیدن زمـــان گریه و اشک
پـس از تـــو گریه امـــان بر نظر نداده هنوز

اگـــر کـــــه قاصد بـــاز آمــــــدن فرسـتادی
بـــه مــــا ز آمــــــدن تـــــو خبر نداده هنوز

به نـزد ما "هُنر" است ار نباشدش زر و سیم
کـه آبــروی بـــه کـس سیم و زر نداده هنوز

بیـــــا هنوز که شـاهیـن به انتظار تـــــو بود
کـــــــه عمـــــر بـــا دگرانت هدر نداده هنوز

#شاهین_پورعلی_اکبر
آبان ماه / ۱۴۰۰


حـالِ حالا را نبیـن "مـا هم بـهاری داشتیم"
یک نـفر ما را چُنین پاییــزِ بـی کاشانه کرد

#شاهین_پورعلی_اکبر


رد میشدی، نگاه میکردی، لبخند میزدی؛
ما فکر میکردیم از ما خوشت آمده،
هرروز به خودمان میرسیدیم،
به هنگام دیدنت حالمان یجوری بود
انگار کُن به تشنه ، آب رسیده
وَ ظاهرا در قلب ما اتفاق هایی افتاده بود.
اما یک روز به خودمان آمدیم و فهمیدیم
خنده های تو از روی عادت بود و
رد شدنت بابت مسیر خانه تان؛
وگرنه که ما شانس‌مان کجا بود
ما اگر شانس داشتیم درخت میشدیم
یا چیزی که دست کم انقدر زود باورمان نشود ،
انقدر زود دل خوش نشویم ‌..

#شاهین_پورعلی_اکبر


تا که قصــد جــان مــــا را غم نکرده بـــــاز آی
ورنه بر بیـمار بعد از مـرگ عیادت ها چه سود

#شاهین_پورعلی_اکبر

وقتــی تــو نباشی به خیــال تــو خوشم آه!
وقتــی تــو نباشی مـــن و یـــاد تــو گلاویز

#شاهین_پورعلی_اکبر

آدمی تــــا بـــــا حبیبش نیسـت هِی یخ میزند
هـــر گذر را گــــر کند بی یـــــار طی یخ میزند

عاشقان را آتش هجران چــو بوران‌ست و برف
ورنه فارغ را چه درک از عشق و کِی یخ میزند

در هــوای قطبیِ دوری ز مــــا قطبی شُــــــدی
آن چُنان سـردی کــــه در کوی تو مِی یخ میزند

دیگـران را مینوازی، زخـــم بــــر مــــا میخورد
"برف تجریش اسـت" و دارد شهرری یخ میزند

مهر و آبان، مهربـــان! یا تیر و مردادم چه فرق؟
ماه ها را میکنـــــد هجــر تـــــــو دی یخ میزند

حُـزن نِی هــم با من ات ناسازگاری ساز کــــرد
تآمـــدم هربــــــار دم گیـــــــرم ز نِی یخ میزند

وقت تـــرک دوستان آیــــا بیاندیشی بـــه ایـن
کــز فراق جــان ز جــانان، جــان وی یخ میزند

گو حبیبم را کـــه شـاهیـن تــــا نمـــرده باز آی!
کو نیــــایـــــد بیشــــتر از بیخ و پی یخ میزند

#شاهین_پورعلی_اکبر
آذر ماه / ۱۴۰۰
بیت چهارم تضمین از #محمد_شیخی .


گذشت او ز من و ساده رفـت، مـن را هـم
چو زلف ها که بدادش به باد داده بــه باد

#شاهین_پورعلی_اکبر


نه مهرش را چُنان دیدم نه آبــان بود در اینجا
چــه آزاری شــــود آذر ، اگــر از رَه نیایــد بــاز

#شاهین_پورعلی_اکبر


تـو در امّیــد مــن ، مــن هم بـه امّیــد تـو بیدارم
نه پیغام از تو بر من شُـد ، نه از من بر تو پیغامی

#شاهین_پورعلی_اکبر


باران و انتظار و شــــب تــــار و چشــــم زار
جمـع اند تـــــــــا کننـــــد مــــــــرا بیقرار یار

بــــا مــــا قرارِ قوّتِ قهرِ تــو ایــــــن نبــــود
چنـــــدی‌ســت قهری و دل بیچـــــاره بیقرار

آری دوباره دوری ات از چشــم شــــــد روان
خـــو کرده ام دوبــاره بــــــــه اشعار شهریار

"یــــــــــادم نمیکنی و ز یـــــــــــادم نمیروی"
از تـــو به من به یاد تـــو بودن چـــــو یادگار

تا کار دیــــدن تـــــو اگرچــــــه ز دور هسـت
مـــن را بـــه غیــــر دیدنـت از دورها چه کار

ای ســـــوژه ی نیـــاز! چــــو نقّاش آمــــــدم
تـــا بـــاز هــم کشم ز تـــــــو نازت به افتخار

سنگی‌ بـــه سینه ام نزدم جـــز تــــو سنگدل
آخر بـــه سنگِ هجــرِ تـــــو میرم به سنگسار

خلق جهان کنار کـــــه باشی تــــــــو در کنار
مـــــا را تــــــــو از میـــــانِ خلائق زدی کنار

مــن را ز انتظار رسیده ست جان بــــــه لب
ایـــن غیبتِ طویل نبـــــود از تـــــــو انتظار

جاری شُــدی به روح و تــو ساری به شعر ما
بـا چشـــم زار و سار، ز عشــقت زدیـــم جار

از مـن رُبــود اگرچـــه جوانی، فـــــــراقِ یار
پیری به عشقِ دوست نباشد چو عیب و عار

غیـــر از تـــــو را بیــانِ سرودن به مـــا نبود
مــــا را همین تـــــــو را بنوشتن چو شاهکار

شـاهیـن پی شکار تـــــــــــو از لانه میپـریـد
هــــر روز در هوا به هوای تــــــــــو در شکار

#شاهین_پورعلی_اکبر
آذر ماه / ۱۴۰۰
تضمین استفاده شده در بیت چهارم
از عالیجناب استاد #شهریار میباشد.

یــــادم نمیکنی و ز یــــادم نمیروی
یـادت بخیــر! یـــار فراموشکار من


مُحبّتش بـه رقیبان و مِحنتش بـه مـن است
خـدای شکر! کـه از او همیـن چــو لطف زیاد

#شاهین_پورعلی_اکبر


بغل گیرم که از شوقت بمیرم
خوشا مردن در آغوش حبیبم

#شاهین_پورعلی_اکبر

میــــــانِ تشنگی هایم چــــــــو آب و نعمتی هستی
کــــه بـا جانم خریدارم اگــــــــر هم محنتی هستی

میــــــان وحشت از ایــــن مردُم بــــــا عشق بیگانه
بــــرای دوستی بــــــا عشق مــــا را فرصتی هستی

مـــنِ پُرچانه میگفتم تــــــــــو را هِی دوستت دارم
تـــو حتّی بـــا سکوتت هم مـرا هم صحبتی هستی

بگو تــــا چند بــــا فقر از تــــو سازد سائل چون من
چنــــان در آرزویم کـــــــه برایـــــم حسرتی هستی

منــــــم معلولِ از گفتار و از عشــق تـــــــو در بستر
طبیب من! تـــــو هر معلول را چــــون علتی هستی

مرا بگذار در جهلِ خــودی جولان دهــم بــــا عشق
که دانایی‌ست جهل از عشق و من را دولتی هستی

مرا کز عشق تــــو پیری بــــــــه مرگم میدهد مژده
بـــــه زنده ماندنم بـــــا وصــل، گویا مهلتی هستی

چــــو روی موی تــــــــو آشفته و حیران و در بادم
جهانم را چُنانی کـــه بــــه من چون حیرتی هستی

چـــو من در جمع عشّاق تـو عاشق نیست دقت کن!
کـــــه مـــــن جان در کفم گــــر آدم با دقتی هستی

بـرای زیست میلی نیست، هـرجا شکل تاریکی‌ست
چـــو خورشیدی تــو لیکن زیستن را رغبتی هستی

مـــــــن از تنهایی بـعد از وصــــالِ عشــق میترسم
تــــــو امّا آنچنان خوبی کــه مــن را جراتی هستی

جهان میکوشد از مـــــن دل بخواهم را ستاند لیک
ستانم از جهان حقّم کــــه بـــــر من قدرتی هستی

نخــــوردی از شراب و منع مـــــا را میکنـــی زاهد!
نبــــــودی عاشق و حامی بـــه وصلِ سنتی هستی

تـو را ترجیح بــر کوری سـت تا دیدار جان بــا غیر
کـه شاهین مرحبـا در عشق این‌سان غیرتی هستی

#شاهین_پورعلی_اکبر
آذر ماه / ۱۴۰۰




حداقل حداقلش یه پیامی،
صوتی، نشونه ای، چیزی!
که بفهمم بین تمام وقتی که
من به تو فکر میکنم،
تو هم کمی و یوقتا به من فکر میکنی؛
دست کم بدونم یه بخشی از ذهنت منم،
که به برگشتن فکر میکنی ..
این نبودنِ داره طولانی میشه و
من میترسم دیگه نیای ..
اما بازم میخوام دلم خوش باشه؛
تا حالا سر خودت کلاه گذاشتی؟
لعنت به انتظار ..
با این حال، با همه‌ی این زشتی ها
همین که توو خیالمم میای از سرمم زیاده
تو بیا!
تو بیای قشنگه ..

#شاهین_پورعلی_اکبر
#تو_بیای_قشنگه


دهیـد مُژده بـه عاشـق کـه عاقبت برسـید
زمــــان آن کـــه بـــــه دولـت نگار می آید

#شاهین_پورعلی_اکبر


ندار عشـقم و یارب کسـی چـو من نشـود
که چشم من ز نداری بـه گریه حمام است

#شاهین_پورعلی_اکبر

بی دست و پا مبیـن مـــــن عاشق تبار را
کیــــن از تواضـع اســت پســـندم کنار را

او را کــــه طالبی، طلب غیـــــــــر میکند
بـی رحمـــی زمـــــان و ببیــــن روزگار را

اغیــــار جـــای یـــــار نگیــــرنــــد نازنین!
هـرگــــز خزان نداشــــت صـــفای بهار را

مجنون و بی قرار توام چــون درخت بید
مانــــــد صـبوری ام ز بلنــــــــدی چنار را

هرچند ما صــبور ولـــی تا به چنـــد صبر
کـــم کرده ایـم رو دگــــر ایــــن انتظار را

بگــــذار تـــا قطار حیــاتم گــــــذر کنــــد
بی تــو چــه فایده سـت حیات و قطار را

غـم را چه چاره است به جـز آلتی ز عشق
بــر غم گســار گـــو کـــه نــوازد سه تار را

لعنت به زنــــدگی و غم نــان و هجر یــار!
ما را ببیـن کــــه جبــــر نمــوده چه کار را

جانی کـــه با وصال تــو گُلشن نمود عشق
گُلخَن نمـــوده هجـــــر، بــگـــــو گُلعذار را

بودم بــه پیش چشــم تو بی اعتبار و ارج
گـویــــــا بیــــان عشـــق بــــــرد اعتبار را

راهی شُدم به سوی تــو بی اختیار و گفت
پیــــری کـه میـــلِ جـــــان ببَـرد اختیار را

با مــــن مگر قرار تـــو این بــــود مهربــان؟!
نامهربــان ز یــــــاد بَــــــری هــــــر قرار را

هرجـا شوی هــوای وطن میکنی، بپُـــرس!
نسیــان نکرده هـــر کــه بـه غربت، دیار را

گفتم که جان ستان و فقط این نبود حرف
آمـــــاده ام عمــــل بکنــم ایــــــن شعار را

مـــا را کـــــــه "شهریار" بُـوَد رهبــــــر وفا
ساکن نمیشــویم بـــــه جـــــــز شهرِ یار را

هرگز گمـــان مبر کـــه ز چشمم رهــا شوی
یابـم بـــه صیدِ قلبِ تــــو مــــــن ابتکار را

یک آن چـــو برق و بـــاد ببینی بـه چنگمی
آمـــوختــــم ز صـاعـقـه رســـــــم شکار را

شاهینم ارچــــــه کرکس ناکس رقیب مـن
کــــــاری کنـــــم ز طعمـــه گُـزیـنـد فرار را

#شاهین_پورعلی_اکبر
آبان ماه / ۱۴۰۰


عزیز زیبای این نامه سلام؛
اکنون که این نامه را میخوانی
میخواهم بگویم که زندگی همین است
یکی را هی صدا میزنی و نمیشنود
یکی را نگاه میکنی و نمی بیندت
و یکی را میخواهی و نمیخواهدت ..
اما صدا زدن تو و نگاه کردن تو و خواستن تو
نسبت به این حقیر
هیچ کدام بخاطر نشنیدن و ندیدن و نخواستن نیست؛
اینجا که منم و آنجا که تویی
دور است، اینجا به تو و آنجا به من!
و شاید اصلا زندگی این است
آدمی عاشق دورها میشود،
دورها قشنگ ترند
وَ قبول دارم که دورها قشنگ ترند!
اگر نزدیک شدم و به تصوراتت نزدیک نبودم چه!
بیا و عاقلانه به این عاشقانه نگاه کن
اگرچه که عقل و عشق ریل اند!
بیا و زود ناراحت نشو!
چند روز پیش که نامه ات را خواندم
خداحافظ آخرش یطوری بود
انگار که آخرین نامه ات است و آخرین نامه نیست
دلخوری میدانم
اما حقیقتش این است که
یاد بگیر زود قاضی نشوی!
شاید مثلا در دِه ما کاغذ و خودکار نبوده،
شاید هنوز ارتباط ما با دنیا به آن حد از
پیشرفت نرسیده،
شاید پول نداشتیم که تمبر بخریم!
در پایان باید بخشید
وَ شاید زندگی بخشیدن و گذشتن است؛
ببخش که این همه نیستم و نبودم،
ببخش که نمیشود ...

#شاهین_پورعلی_اکبر
نامه ای به تمام عاشقان که وصال‌شان نشد.