لباسی که برای حفظ جان ضروری است!

[KᏙ¥றᏙƝ]

جدا از اسلحه، لباس استتار یا لباس گیلی (Ghillie Suit) یک تک تیرانداز احتمالا مهم‌ترین وسیله ای است که وی به همراه دارد و برای استتار و پنهان کاری از آن استفاده می کند.

لباس استتار نوعی استتار مصنوعی است که تک تیرانداز از مواد مختلف در ساخت آن استفاده می کند تا با محیط اطراف خود هماهنگ شده و از دید دشمن پنهان شود. در میدان نبرد، ممکن است مواردی مانند شاخ و برگ گیاهان به لباس استتار اضافه شوند تا شناسایی تک تیرانداز دشوارتر شود.

در دانشکده های تک تیراندازی ارتش آمریکا، دانشجویان پیش از حضور در آزمونی به نام (Ghillie Wash) چندین هفته را به ساخت لباس استتار خود اختصاص می دهند.

در این آزمون لباس استتار دانشجویان در برابر موادی مانند گل، آب، و شن قرار می گیرد تا از حالت نو و تازه بودن خارج شده و برای نبردهای آینده آماده شود.

پاتریک آلبرایت، عکاس ارتش، به تازگی عکس هایی را از آزمون گیلی 35 دانشجو در دانشکده تک تیراندازی ارتش آمریکا در فورت بنینگ در جورجیا ثبت کرده است که دشواری این آزمون را هرچه بیشتر نشان می دهد.

طی آزمون، دانشجویان از نظر روانی و جسمانی به چالش کشیده می شوند تا برای سختی هایی که به عنوان یک تک تیرانداز در آینده با آنها مواجه خواهند شد، آماده شوند. در حقیقت، تک تیراندازی یکی از سخت‌ترین و خطرناک‌ترین مشاغل در ارتش آمریکا محسوب می شود.

همچنین، این رویداد استقامت و دوام لباس استتار تک تیرانداز را آزمایش کرده و از این که آیا فردی که آن را پوشیده است می تواند به طور موثر خود را با محیط اطراف ترکیب کند اطمینان حاصل می شود. این مساله نه تنها برای موفقیت ماموریت، بلکه بقای تک تیرانداز نیز اهمیت دارد.

یک لباس استتار نو و تمیز می تواند به قیمت از دست رفتن جان تک تیرانداز در میدان نبرد تمام شود.

لباس استتار بیش از یک قرن است که به عنوان ابزاری مهم برای تک تیراندازهای نظامی استفاده می شود.

این لباس ریشه در اسکاتلند دارد و توسط شکارچیان و خدمتکاران آنها به عنوان نوعی ابزار استتار استفاده می شد. این لباس غیر معمول برای نخستین بار توسط تیراندازان اسکاتلندی طی جنگ بوئر دوم در میدان نبرد استفاده شد. همان واحد اسکاتلندی، نخستین واحد تک تیراندازی ارتش بریتانیا را طی جنگ جهانی اول شکل دادند. پس از آن، لباس استتار توسط دیگر ارتش های جهان نیز بکار گرفته شد.