16-12-2020، 12:46
نورثروپ اف-۵ (به انگلیسی: Northrop F-5F Tiger II) یک هواپیمای جنگنده سبک مافوق صوت نسل سوم آمریکایی تولید شرکت نورثروپ است. اولین مدل این هواپیما با نام نورثروپ اف-۵ ای فریدم فایتر در سال ۱۹۵۹ اولین پرواز خود را انجام داد و از سال ۱۹۶۲ وارد نیروهای مسلح ایالات متحده شد. مدلهای بی، سی، دی و ئی این هواپیما هم در سالهای بعد ساخته شدند که مدلهای دی و ئی به جای «فریدم فایتر» (جنگجوی آزادی) از نام «تایگر» (ببر) استفاده میکردند. اولین پرواز «اف-۵ ئی تایگر» در سال ۱۹۷۲ انجام شد و در همین سال صادرات این هواپیما به متحدان آمریکا آغاز شد. یک مدل مخصوص شناسایی از این هواپیما با نام «آراف-۵ تایگرآی» هم توسط نورتروپ تولید شد. ایران از کشورهایی بود که از سال ۱۳۴۳ تا ۱۳۵۵ تعداد زیادی از مدلهای مختلف جنگنده اف-۵ را خریداری کرد.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
شرکت نورثروپ در مجموع ۸۴۷ فروند از نسل اول جنگندههای اف ۵ (ای، بی و سی) و ۱۳۹۹ فروند از نسل دوم (دی و ئی) را تولید کرد. تعدادی از این هواپیماها هنوز در ارتشهای مختلف دنیا در حال فعالیت هستند و حتی ارتش آمریکا هم به عنوان یک هواپیمایی آموزشی و تمرینی از آنها استفاده میکند. اف-۵ همچنین پایهای برای طراحی تعداد دیگری از جنگندههای شرکت نورتروپ شد. جنگنده نورثروپ وایاف-۱۷ که سپس به جنگنده اف-۱۸ هورنت ارتقا پیدا کرد بر اساس اف-۵ ساخته شد. یک مدل پیشرفته از اف-۵ هم با عنوان اف-۲۰ تایگرشارک به عنوان رقیبی ارزانقیمت برای جنگندههایی همچون اف-۱۶ ساخته شد اما هیچ خریداری پیدا نکرد. ایران در زمان جنگ ۱۵ فروند را از اتیوپی خرید.در سال ۱۹۵۴ میلادی، شرکت نورثروپ تحقیقاتی را برای طراحی و ساخت جنگندهای سبکوزن، کاملاً ارزان قیمت و با نگهداری آسان که بتواند حتی از فرودگاههای بسیار کوتاه نیز تیک آف نماید، آغاز کرد. پس از مدتی، برای نخستینبار هواپیمای شکاری جنگندهٔ فوق سبک اف-۵ با لقب جنگندهٔ آزادی زاده شد. این جنگنده، با وزنی خالی حدود ۴ تن، میتوان گفت که سبکترین هواپیمای جنگندهٔ امروزی امروزی بهشمار میرود. مدل A این هواپیما تواناییهای هوا به هوای بسیار کمی داشت و بیشتر قدرت خود را در بمباران و حمله به اهداف و مواضع زمینی نشان میداد. پس از این مدل، مدل B این جنگنده عرضه شد که قدرت نبرد هوا به هوای آن نیز افزایش یافته و بهبودهایی نیز پیدا کرده بود. این مدل، گونهٔ دو سرنشینه این هواپیما بود که به منظور انجام مأموریتها با دقت بیشتر توسط دو خلبان و همچنین امکان انجام تمرینات مدرسههای زمینی هوایی عرضه شد. این هواپیما، بیشتر برای منظورهای تمرینی معلم خلبان و دانشجو به وجود آمده بود که سالها نیز در این نقش باقیمانده و خدمت نمود. همچنین، هدف دیگر طراحی این هواپیما، طراحی شکاری جنگندهای با نقش برتری هوایی بود که در مقابل هواپیماهای تازه تولید شده میگ-۲۱ که مشکلاتی را برای بعضی از کشورها ایجاد مینمودند، مقاومت نموده و آنان را به خوبی از صحنهٔ نبرد به در کند. این جنگنده به دلیل وزن فوقالعاده سبکش، توانایی بسیاری در انجام مانورهای هوایی دارد و به دلیل طراحی ویژهاش، هزینهٔ به پرواز درآوردن این جنگنده تقریباً برابر با یکسوم هزینهٔ وارد عمل کردن یک جنگندهٔ اف/ای-۱۸ هورنت است. اف ۵ در ایران: مدل F-5E گونهای بسیار بهبودیافتهتر و قدرتمندتر است که بعدها طراحی و به کشورهای مختلفی از جمله ایران عرضه شد و این هواپیما، هماکنون نیز در نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران مشغول به خدمت بوده و در طی سالهای جنگ تحمیلی استفادههای گستردهای از آن به عمل آمد. این جنگنده از دو موتور توربوجت جنرال الکتریک J-85 با قدرت ۴٬۰۸۰ پوند تراست استاتیک بهره میجوید که این میزان کشش، در نمونهٔ Tiger II افزایش یافتهاست. حداکثر سرعت این هواپیما حدود ۱٫۴ ماخ یا سرعت صوت بوده و دارای سرعت گشتزنی و کروزی معادل ۰٫۹۷ ماخ میباشد. همچنین، حداکثر برد این جنگنده حدود ۹۰۰ کیلومتر میباشد که این مقدار نیز با افزایش یا کاهش تسلیحات لود شده تغییر مییابد. طول این هواپیما حدود ۱۵ متر و فاصلهٔ دو سر بال آن نیز ۵٫۷ متر میباشد. این هواپیما در هنگام برخاست قادر است حداکثر وزنی معادل ۹٬۳۰۰ کیلوگرم را با خود به پرواز درآورده و حمل کند. همچنین این هواپیما میتواند تعداد ۲ موشک حرارتی کوتاه برد سایدوایندر AIM-9 را در در دو نوک بال حمل کند در حالی که پنج مقر تسلیحاتی دیگر نیز در زیر بالها و بدنه وجود دارد که انواع بمبهای خوشهای، موشکهای هوا به هوای اضافی، تانکهای بنزین و راکتهای هدایت نشده میتواند در این پایلونها لود یا نصب شود. همچنین این جنگنده، دارای قلاب مخصوص عملیات از روی ناو هواپیمابر نیز هست که امکاناتی گستردهتر به آن میبخشد.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

شرکت نورثروپ در مجموع ۸۴۷ فروند از نسل اول جنگندههای اف ۵ (ای، بی و سی) و ۱۳۹۹ فروند از نسل دوم (دی و ئی) را تولید کرد. تعدادی از این هواپیماها هنوز در ارتشهای مختلف دنیا در حال فعالیت هستند و حتی ارتش آمریکا هم به عنوان یک هواپیمایی آموزشی و تمرینی از آنها استفاده میکند. اف-۵ همچنین پایهای برای طراحی تعداد دیگری از جنگندههای شرکت نورتروپ شد. جنگنده نورثروپ وایاف-۱۷ که سپس به جنگنده اف-۱۸ هورنت ارتقا پیدا کرد بر اساس اف-۵ ساخته شد. یک مدل پیشرفته از اف-۵ هم با عنوان اف-۲۰ تایگرشارک به عنوان رقیبی ارزانقیمت برای جنگندههایی همچون اف-۱۶ ساخته شد اما هیچ خریداری پیدا نکرد. ایران در زمان جنگ ۱۵ فروند را از اتیوپی خرید.در سال ۱۹۵۴ میلادی، شرکت نورثروپ تحقیقاتی را برای طراحی و ساخت جنگندهای سبکوزن، کاملاً ارزان قیمت و با نگهداری آسان که بتواند حتی از فرودگاههای بسیار کوتاه نیز تیک آف نماید، آغاز کرد. پس از مدتی، برای نخستینبار هواپیمای شکاری جنگندهٔ فوق سبک اف-۵ با لقب جنگندهٔ آزادی زاده شد. این جنگنده، با وزنی خالی حدود ۴ تن، میتوان گفت که سبکترین هواپیمای جنگندهٔ امروزی امروزی بهشمار میرود. مدل A این هواپیما تواناییهای هوا به هوای بسیار کمی داشت و بیشتر قدرت خود را در بمباران و حمله به اهداف و مواضع زمینی نشان میداد. پس از این مدل، مدل B این جنگنده عرضه شد که قدرت نبرد هوا به هوای آن نیز افزایش یافته و بهبودهایی نیز پیدا کرده بود. این مدل، گونهٔ دو سرنشینه این هواپیما بود که به منظور انجام مأموریتها با دقت بیشتر توسط دو خلبان و همچنین امکان انجام تمرینات مدرسههای زمینی هوایی عرضه شد. این هواپیما، بیشتر برای منظورهای تمرینی معلم خلبان و دانشجو به وجود آمده بود که سالها نیز در این نقش باقیمانده و خدمت نمود. همچنین، هدف دیگر طراحی این هواپیما، طراحی شکاری جنگندهای با نقش برتری هوایی بود که در مقابل هواپیماهای تازه تولید شده میگ-۲۱ که مشکلاتی را برای بعضی از کشورها ایجاد مینمودند، مقاومت نموده و آنان را به خوبی از صحنهٔ نبرد به در کند. این جنگنده به دلیل وزن فوقالعاده سبکش، توانایی بسیاری در انجام مانورهای هوایی دارد و به دلیل طراحی ویژهاش، هزینهٔ به پرواز درآوردن این جنگنده تقریباً برابر با یکسوم هزینهٔ وارد عمل کردن یک جنگندهٔ اف/ای-۱۸ هورنت است. اف ۵ در ایران: مدل F-5E گونهای بسیار بهبودیافتهتر و قدرتمندتر است که بعدها طراحی و به کشورهای مختلفی از جمله ایران عرضه شد و این هواپیما، هماکنون نیز در نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران مشغول به خدمت بوده و در طی سالهای جنگ تحمیلی استفادههای گستردهای از آن به عمل آمد. این جنگنده از دو موتور توربوجت جنرال الکتریک J-85 با قدرت ۴٬۰۸۰ پوند تراست استاتیک بهره میجوید که این میزان کشش، در نمونهٔ Tiger II افزایش یافتهاست. حداکثر سرعت این هواپیما حدود ۱٫۴ ماخ یا سرعت صوت بوده و دارای سرعت گشتزنی و کروزی معادل ۰٫۹۷ ماخ میباشد. همچنین، حداکثر برد این جنگنده حدود ۹۰۰ کیلومتر میباشد که این مقدار نیز با افزایش یا کاهش تسلیحات لود شده تغییر مییابد. طول این هواپیما حدود ۱۵ متر و فاصلهٔ دو سر بال آن نیز ۵٫۷ متر میباشد. این هواپیما در هنگام برخاست قادر است حداکثر وزنی معادل ۹٬۳۰۰ کیلوگرم را با خود به پرواز درآورده و حمل کند. همچنین این هواپیما میتواند تعداد ۲ موشک حرارتی کوتاه برد سایدوایندر AIM-9 را در در دو نوک بال حمل کند در حالی که پنج مقر تسلیحاتی دیگر نیز در زیر بالها و بدنه وجود دارد که انواع بمبهای خوشهای، موشکهای هوا به هوای اضافی، تانکهای بنزین و راکتهای هدایت نشده میتواند در این پایلونها لود یا نصب شود. همچنین این جنگنده، دارای قلاب مخصوص عملیات از روی ناو هواپیمابر نیز هست که امکاناتی گستردهتر به آن میبخشد.