11-12-2020، 13:30
پیکا (به روسی: Пулемёт Калашникова به معنی تیربار کالاشنیکوف و به اختصار ПК ) تیربار چندمنظوره ساخت کشور اتحاد جماهیر شوروی میباشد و در سال ۱۹۶۵ معرفی و بکار گرفته شد. طراح این سلاح سرگرد میخائیل کلاشنیکف بوده و طراحی آن نیز بر اساس تفنگ اتوماتیک معروف کلاشنیکف صورت گرفتهاست و تغذیه آن از طریق نوارهای ۲۵ فشنگی انجام میشود که میتوان آنها را به یکدیگر متصل کرده و در جعبههای مخصوص حمل نوار فشنگ با ظرفیت ۱۰۰، ۲۰۰ و ۲۵۰ عددی قرار داد.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
پیکا به عنوان جانشینی برای تیربار متوسط گرینوف (گرینف) و تیربار سبک آرپیدی وارد ارتش شوروی شد و با توجه به شباهتش به تیربار گرینوف در ایران به نام گرینوف نیز معروف شد.
پیکا از فشنگهای ۷٫۶۲x۵۴ میلیمتری استفاده کرده و نواخت تیر آن ۶۵۰ تا ۸۵۰ در دقیقهاست. شتاب گلوله ۸۲۵ متر بر ثانیه و برد مؤثر آن ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ متر است. وزن آن در مدل اولیه ۹ کیلوگرم و در مدل پکاام ۷٫۵ کیلو است. این سلاح از موفقترین مسلسلهای دنیا بوده که هنوز هم به عنوان تیربار خط مقدم پیادهنظام و سلاح خودروهای رزمی در نیروهای مسلح روسیه استفاده میشود و به بسیاری از کشورهای دیگر دنیا نیز صادر شده و در برخی از این کشورها تولید میشود.
تعداد کل پیکاهای تولیدشده بیش از یک میلیون قبضه برآورد میشود. بقاپذیری بالا، حساسیت کم نسبت به عوامل محیطی همچون گردوغبار، قیمت ارزان، وزن سبک از امتیازهای این تیربار نسبت تیربارهای معروف همرده خود است که آن را سلاحی مناسب برای جنگهای چریکی و نامتقارن و همچنین استفاده به عنوان یک تیربار سبک و تفنگ اتوماتیک جوخه میسازد. هرچند نواخت تیر، قابلیت آتش مستمر و دقت آن در مقایسه با تیربارهای مشابه غربی همچون امژ۳ آلمانی و افان امآژ بلژیکی پائینتر است.نخستین آشنایی نیروهای مسلح ایران با این سلاح مربوط به زمان جنگ ایران و عراق بودهاست. جاییکه کشور شوروی در راستای کمکهای شوروی به عراق در جنگ ایران و عراق، اقدام به فروش نفربرهای زرهی بیامپی-۱ به ارتش عراق کرد. بر روی این نفربرها مسلسل پیکا نصب شده بود و بعد از به غنیمت گرفته شدن تعدادی از این نفربرها توسط نیروهای ایرانی، ایران با این مسلسل آشنایی پیدا کرد. پیش از آن تعداد کمی از تیربارهای گرینوف که تیربار متوسط اصلی شوروی قبل از تولید پیکا بود، در نیروهای مسلح ایران موجود بود و به همین جهت پیکا هم به گرینوف معروف شد. در دوران جنگ با توجه به نیاز ایران به اسلحه و توقف خط تولید تیربار ژ۳ به دلیل عدم همکاری آلمانیها، ایران به خرید سلاح روی آورده و سلاحهای روسی از جمله تیربار پیکا با توجه به فراوانی، قیمت پائین و استفاده و نگهداری آسان بهترین انتخاب بودند. بعد از پایان جنگ، سازمان دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح اقدام به بررسی عملکرد و قابلیتهای این مسلسل نمود و آن را مناسب جهت بکارگیری در نیروهای پیاده ایران دانست. از این رو در سالهای بعد اقدام به خریداری چند محموله از این سلاح جهت استفاده در نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران، نیروی زمینی سپاه پاسداران و نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران نمود. این سلاح هماکنون نیز یکی از سلاحهای عملیاتی یگانهای پیاده نیروهای نظامی ایران میباشد و در کنار تیربار امژ۳ به عنوان دو تیربار کاربرد عمومی اصلی نیروهای مسلح ایران استفاده میشود.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
پیکا به عنوان جانشینی برای تیربار متوسط گرینوف (گرینف) و تیربار سبک آرپیدی وارد ارتش شوروی شد و با توجه به شباهتش به تیربار گرینوف در ایران به نام گرینوف نیز معروف شد.
پیکا از فشنگهای ۷٫۶۲x۵۴ میلیمتری استفاده کرده و نواخت تیر آن ۶۵۰ تا ۸۵۰ در دقیقهاست. شتاب گلوله ۸۲۵ متر بر ثانیه و برد مؤثر آن ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ متر است. وزن آن در مدل اولیه ۹ کیلوگرم و در مدل پکاام ۷٫۵ کیلو است. این سلاح از موفقترین مسلسلهای دنیا بوده که هنوز هم به عنوان تیربار خط مقدم پیادهنظام و سلاح خودروهای رزمی در نیروهای مسلح روسیه استفاده میشود و به بسیاری از کشورهای دیگر دنیا نیز صادر شده و در برخی از این کشورها تولید میشود.
تعداد کل پیکاهای تولیدشده بیش از یک میلیون قبضه برآورد میشود. بقاپذیری بالا، حساسیت کم نسبت به عوامل محیطی همچون گردوغبار، قیمت ارزان، وزن سبک از امتیازهای این تیربار نسبت تیربارهای معروف همرده خود است که آن را سلاحی مناسب برای جنگهای چریکی و نامتقارن و همچنین استفاده به عنوان یک تیربار سبک و تفنگ اتوماتیک جوخه میسازد. هرچند نواخت تیر، قابلیت آتش مستمر و دقت آن در مقایسه با تیربارهای مشابه غربی همچون امژ۳ آلمانی و افان امآژ بلژیکی پائینتر است.نخستین آشنایی نیروهای مسلح ایران با این سلاح مربوط به زمان جنگ ایران و عراق بودهاست. جاییکه کشور شوروی در راستای کمکهای شوروی به عراق در جنگ ایران و عراق، اقدام به فروش نفربرهای زرهی بیامپی-۱ به ارتش عراق کرد. بر روی این نفربرها مسلسل پیکا نصب شده بود و بعد از به غنیمت گرفته شدن تعدادی از این نفربرها توسط نیروهای ایرانی، ایران با این مسلسل آشنایی پیدا کرد. پیش از آن تعداد کمی از تیربارهای گرینوف که تیربار متوسط اصلی شوروی قبل از تولید پیکا بود، در نیروهای مسلح ایران موجود بود و به همین جهت پیکا هم به گرینوف معروف شد. در دوران جنگ با توجه به نیاز ایران به اسلحه و توقف خط تولید تیربار ژ۳ به دلیل عدم همکاری آلمانیها، ایران به خرید سلاح روی آورده و سلاحهای روسی از جمله تیربار پیکا با توجه به فراوانی، قیمت پائین و استفاده و نگهداری آسان بهترین انتخاب بودند. بعد از پایان جنگ، سازمان دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح اقدام به بررسی عملکرد و قابلیتهای این مسلسل نمود و آن را مناسب جهت بکارگیری در نیروهای پیاده ایران دانست. از این رو در سالهای بعد اقدام به خریداری چند محموله از این سلاح جهت استفاده در نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران، نیروی زمینی سپاه پاسداران و نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران نمود. این سلاح هماکنون نیز یکی از سلاحهای عملیاتی یگانهای پیاده نیروهای نظامی ایران میباشد و در کنار تیربار امژ۳ به عنوان دو تیربار کاربرد عمومی اصلی نیروهای مسلح ایران استفاده میشود.