چغری بیک

[SɪʟᴠᴇʀMɪɴᴅ]

چغری بیک (ترکی استانبولی: Çağrı Bey‎) از بزرگان حکومتی در سرآغاز امپراتوری سلجوقی بود. نام کامل او ابوسلیمان داوود چغری بیک بن میکائیل بود. نام چاغری در ترکی به معنای «شاهین کوچک» است.

چغری بیک و طغرل بیک فرزندان میکائیل و نوه سلجوق از قبیله قِنِق یکی از ۲۴ قبیله اغوز بودند. آنها در مدت کوتاهی بعد از فتح ایران به آسیای صغیر حمله‌ور شدند و پس از جنگ ملازگرد (۱۰۷۱ میلادی) در اندک مدتی قسمت عمده آسیای صغیر را اشغال کردند و امپراطوری سلجوقی را تشکیل دادند.

طغرل بیک، برادر خود چغری بیک را همراه با ۳۰۰۰ جنگجو برای یک «سفر اکتشافی» به سرزمین‌های ناشناسی فرستاد که می‌گفتند آباد و ثروتمند؛ هستند یعنی آذربایجان و آناتولی. بعد از آنکه چغری بیک با بارهای سنگین تاراج از ری، آذربایجان و ارمنستان به آسیای مرکزی برگشت و تجارب خود را به طغرل بیک تعریف نمود، احتمالاً نطفه کوچ‌های بزرگ سلجوقیان و عموماً قبایل ترک‌زبان به سوی ایران، از جمله خراسان، آذربایجان و همچنین آناتولی شکل گرفت؛ این در سال ۱۰۱۸ م بود. با این روند، اولین موج بزرگ مهاجرت قبایل ترک به خراسان و بقیه نقاط ایران آغاز شد.
اون موقع دوربین نبود ازش عکس نداریم(: