بغض قلم ❥ .. (نسخه نهم)

[Ɗєя_Mσηɗ]

یه اصل تو زندگی همه آدم ها صدق میکنه و اون اینه که آدم ها ضعف هاشونو پشت حرف هاشون پنهان میکنن؛
ارنست همینگوی نوشته: دنیا جای قشنگیه و ارزش جنگیدن داره،اما بعدتر خودکشی میکنه.
در حقیقت آدم ها هرچی بزرگ تر میشن و بیشتر از حادثه های زندگیشون زخمی میشن، در بیان حرف هایی که مستقیمن بهش احتیاج دارن ناتوان و ضعیف تر میشن؛
من در زندگیم آدم های زیادی رو دیدم و از اون ها حرف های زیادی شنیدم و این رو فهمیدم اونی که بیشتر میگفت:دوست دارم،درست در زمانی که احساس کرد کسی بیشتر از من دوستش داره ترکم کرد؛
در واقع اون بیشتر از اینکه دوستم داشته باشه ازم خواهش میکرد بیشتر دوستش داشته باشم.
من اینو لمس کردم که هر وقت کسی باهات راجع به موضوعی حرف میزنه، باید یه جفت گوش قرض بگیری و سعی کنی به چیزی ماورای حرف هایی که بیان میکنه گوش بدی،شاید اون موقعه بتونی اتفاقات رو زودتر پیش بینی کنی و بهتر آدم ها رو بفهمی...