در زمانه لایوهای اینستاگرام، مراسم «یادبود مجازی» سیامک شایقی کاری بود کارستان

[ρσєѕɪ]

سیامک شایقی کارگردان سینمای ایران بعد از چند سال درگیری با بیماری سرطان متاسفانه روز 27 فروردین درگذشت و به دلیل شرایط خاص این روزها و شیوع کرونا در جامعه، مراسم‌های معمول برای کوچ ابدی او برگزار نشد. اما به همت کانون کارگردانان سینمای ایران یادبود او به شکلی متفاوت برگزار شد.

به دلیل شرایط ناشی از همه‌گیری ویروس کرونا در ایران و رعایت ملاحظات بهداشتی، امکان برگزاری مراسم یادبود و بدرقه پیکر سیامک شایقی به وجود نیامد. به همین دلیل برای نخستین بار شنبه شب (۳۰ فروردین) از طرف کانون کارگردانان سینمای ایران، مراسم «یادبود مجازی» برای سیامک شایقی در اینستاگرام به‌طور زنده برگزار شد. مجری این برنامه رضا کیانیان بود.

در این آئین یادبود سام شایقی (فرزند زنده یاد سیامک شایقی)، سیروس الوند، رخشان بنی اعتماد،فاطمه معتمد آریا، لاله اسکندری، حبیب اسماعیلی، سعید شهرام، خسرو دهقان، ابوالحسن داودی، حامد بهداد، محسن امیر یوسفی و ... به ذکر یاد و خاطره سیامک شایقی پرداختند.



سیامک شایقی از همان فیلم اولش (جهیزیه برای رباب) که در زمان خودش درخشید تا فیلم آخر او که الان در مرحله مونتاژ است یک خصوصیت مهم داشت و آنهم این بود که فیلم خودش را ساخت و به دور از هرگونه حاشیه و جنجالی کارش را می‌کرد. او با احتساب همین فیلم آخر 14 فیلم در کارنامه دارد که «جهیزیه برای رباب» و «رنو تهران - 29» در یاد و خاطر قدیمی‌ترها مانده و فیلم‌ «باغ فردوس، پنج بعدازظهر» برای جوانترها آشناست.

این اتفاق یک قدردانی و بزرگداشت از کارگردانی در سینمای ایران بود که سال‌های سال بدون هیچ حاشیه و جنجالی فیلم ساخت و در میان اهالی سینما به حسن اخلاق و احترام شهرت داشت و هر کدام از مهمانان به یاد او حرف زدند:

سام شایقی (فرزند زنده‌یاد شایقی): پدرم به معنای واقعی عاشق بود. یک معلم صبور. صمیمی‌ترین رفیق من بود. راحت درباره تمام مسائل شخصی پدرم شنونده حرف‌های من بود.

فاطمه معتمدآریا: اینکه هم در حرفه‌ات ایده‌آل باشی و هم در رفتارهای انسانی، از ویژگی‌های مهم سیامک بود.

سیروس الوند: شایقی را از ابتدای دهه ۶۰ می‌شناختم که هم منتقد بود و هم فیلمساز اما در هیچ یک از این زمینه ها ادعایی نداشت، هرچند چهره موثری بود. من هیچگاه ندیدم سیامک علیه کسی سخن بگوید. او سینما را به معنای واقعی دوست داشت.

رخشان بنی‌اعتماد: سیامک شایقی از همکاران فیلمساز من از دهه شصت تا امروز در سینما و تلویزیون بودو مشخصه اصلی شایقی محترم و آرام بودن او بود.



حامد بهداد: بابت همکاری با سیامک شایقی در فیلم «باغ فردوس ۵ بعدازظهر» خاطره خوبی از این فیلمساز در ذهن دارم.

ابوالحسن داوودی: در یادداشتی که برای مجله فیلم نوشتم، اشاره کردم که فکر می‌کنم سینما سیامک را کشت! شاید برخی از این حرف خوششان نیاید اما معتقدم شرایط سینمای ایران بود که این بلا را سر او آورد.

اجرای قطعه موسیقی دیگری از فیلم خواب زمستانی توسط سعید شهرام (آهنگساز همکار شایقی)، پایان‌بخش مراسم آنلاین بود.

نکته مهم آئین یادبود اینستاگرامی این است اگر چه شرایط مراسم حضوری مهیا نبود ولی به شکل‌های دیگر می‌توان احساسات و احترام خود را نسبت به هم ‌صنفی‌هایمان بیان کنیم و این اقدام پسندیده کانون کارگردانان یک نوع همدردی با خانواده شایقی و احترام به کار او بود.

شاید همواره در زندگی آنچه که انتظار داریم و یا باید وجود داشته باشد بر وفق مراد نباشد اما با خلاقیت و تغییر نگرش می‌توان راه‌های دیگری یافت.

در زمانه‌ای که فضای شبکه‌های اجتماعی این روزها پر از انواع و اقسام برنامه‌های زنده( live) و رکورد شکنی‌ها و تابو شکنی‌هاست انصافا این اقدام کانون کارگردانان و محسن امیر یوسفی به عنوان رئیس کانون بسیار بجا و قابل تقدیر بود و باید به آنها دستمریزاد گفت.