بازی آنلاین
آپلود عکس
22-03-2019، 12:03
طبق تحقیق جدیدی که در مجلۀ Nature Ecology & Evolution منتشر شده، تنوعِ جانوری زمین حداقل در ۶۰ میلیون سال گذشته، یعنی بلافاصله پس از انقراض دایناسورها، به همین شکل بوده است.
به گزارش بیگ بنگ، ریچارد بوتلر، نویسندۀ ارشد این تحقیق که استاد دانشگاه بیرمنگام است، گفت: «تحقیق ما نمونه‌ای از قدرت ترکیبی شواهد فسیلی و رویکردهای آماری مدرن را ارائه می‌دهد تا به سوالات مهم در مورد منشأ گوناگونی‌‌های زیستی مدرن پاسخ دهد. اگر بفهمیم که تنوع زیستی در گذشته چطور تغییر کرده، می‌توانیم تأثیر احتمالی و بلندمدت بحران موجود در تنوع زیستی را بهتر درک کنیم.»
پیش از این، دانشمندان زیادی معتقد بودند که در گذر زمان زمین‌شناسی، تنوع به طور پیوسته افزایش یافته است، بدین معنا که تنوع زیستی امروزه بسیار بیشتر از تنوع زیستی در ده‌ها میلیون سال قبل می‌باشد. اما ارائه تصویری دقیق از تنوع اقلیمی، چالش‌برانگیز است زیرا به طور کلی شواهد فسیلی مربوط به گذشته، کمتر و ناقص‌تر است.
پروفسور باتلر و همکارانش این موضوع را بررسی کردند که تنوع گونه‌های مهره‌دار روی زمین که در اکوسیستم‌های محلی (جوامع بوم‌شناختی) زندگی می‌کنند، در ۳۷۵ میلیون سال گذشته چگونه تغییر کرده است. این محققان تقریباً ۳۰۰۰۰ محل فسیلی که حاوی فسیل‌های چهارپایان، مهره‌داران زمینی از قبیل پستانداران، پرندگان، خزندگان (از جمله دایناسورها) و دوزیستان بود را تجزیه و تحلیل کردند.
محققان دریافتند که از ده‌ها میلیون سال قبل تا کنون تعداد متوسط گونه‌ها در جوامع بوم‌شناختی مهره‌داران زمینی افزایش نیافته است. نتایج آنها نشان می‌دهد که تعاملات بین گونه‌ها، از جمله رقابت برای غذا و فضای زندگی، تعداد کلیِ گونه‌هایی که می‌توانند همزمان وجود داشته باشند، را محدود می‌کند.
یکی از نویسندگان این تحقیق، دکتر راجر کلوز از دانشگاه بیرمنگام، گفت: «دانشمندان اغلب فکر می‌کنند که تنوع گونه‌ها در طی میلیون‌ها سال قبل افزایش یافته است و امروزه این تنوع بیش از گذشته‌های دور است. تحقیق ما نشان می‌دهد که در مقیاس‌های زمانیِ طولانی‌مدت، تعداد گونه‌ها در جوامع زمینی محدود بوده؛ که این یافته با نتایج بسیاری از آزمایشات در جوامع بوم‌شناختیِ مدرن در تناقض است. اکنون ما باید بفهمیم چرا این تناقض وجود دارد.»
یکی از دلایلی که چرا تنوع در جوامع بوم‌شناختی در طول زمان افزایش نیافته، می‌تواند این باشد که منابع مورد استفاده توسط گونه‌ها، از قبیل غذا و فضا، محدود است. رقابت برای این منابع می‌تواند مانع از ورود گونه‌های جدید به اکوسیستم‌ها شود و می‌تواند موجب تعادل بین میزان گونه‌زایی و انقراض شود. با این وجود علاوه بر منشأ گروه‌های اصلی جانوران، یا اختلالات بوم‌شناختیِ بزرگ مانند انقراض‌های عظیم، افزایش در تنوع نیز ممکن است به طور ناگهانی رخ دهد. و البته باز هم بعد از آن، دوره‌هایی طولانی‌مدت بدون وقوع هرگونه افزایشی وجود خواهد داشت.
دکتر کلوز گفت:«برخلاف آنچه انتظار دارید، بزرگ‌ترین افزایش در تنوع در بین جوامع مهره‌دار روی زمین، بعد از انقراض عظیم دایناسورها، یعنی ۶۶ میلیون سال قبل در پایان دورۀ کرتاسه، به وقوع پیوسته است. فقط در طی چند میلیون سال، تنوع محلی تا دو یا سه برابر نسبت به قبل از انقراض، افزایش یافته بود و دلیل آن هم عمدتاً موفقیت چشمگیر پستانداران مدرن بود.»
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
بازسازی جوامع مهره‌داران در دوران پیدا زیستی. اعتبار تصویر: دانشگاه بیرمنگام.
به گزارش بیگ بنگ، ریچارد بوتلر، نویسندۀ ارشد این تحقیق که استاد دانشگاه بیرمنگام است، گفت: «تحقیق ما نمونه‌ای از قدرت ترکیبی شواهد فسیلی و رویکردهای آماری مدرن را ارائه می‌دهد تا به سوالات مهم در مورد منشأ گوناگونی‌‌های زیستی مدرن پاسخ دهد. اگر بفهمیم که تنوع زیستی در گذشته چطور تغییر کرده، می‌توانیم تأثیر احتمالی و بلندمدت بحران موجود در تنوع زیستی را بهتر درک کنیم.»
پیش از این، دانشمندان زیادی معتقد بودند که در گذر زمان زمین‌شناسی، تنوع به طور پیوسته افزایش یافته است، بدین معنا که تنوع زیستی امروزه بسیار بیشتر از تنوع زیستی در ده‌ها میلیون سال قبل می‌باشد. اما ارائه تصویری دقیق از تنوع اقلیمی، چالش‌برانگیز است زیرا به طور کلی شواهد فسیلی مربوط به گذشته، کمتر و ناقص‌تر است.
پروفسور باتلر و همکارانش این موضوع را بررسی کردند که تنوع گونه‌های مهره‌دار روی زمین که در اکوسیستم‌های محلی (جوامع بوم‌شناختی) زندگی می‌کنند، در ۳۷۵ میلیون سال گذشته چگونه تغییر کرده است. این محققان تقریباً ۳۰۰۰۰ محل فسیلی که حاوی فسیل‌های چهارپایان، مهره‌داران زمینی از قبیل پستانداران، پرندگان، خزندگان (از جمله دایناسورها) و دوزیستان بود را تجزیه و تحلیل کردند.
محققان دریافتند که از ده‌ها میلیون سال قبل تا کنون تعداد متوسط گونه‌ها در جوامع بوم‌شناختی مهره‌داران زمینی افزایش نیافته است. نتایج آنها نشان می‌دهد که تعاملات بین گونه‌ها، از جمله رقابت برای غذا و فضای زندگی، تعداد کلیِ گونه‌هایی که می‌توانند همزمان وجود داشته باشند، را محدود می‌کند.
یکی از نویسندگان این تحقیق، دکتر راجر کلوز از دانشگاه بیرمنگام، گفت: «دانشمندان اغلب فکر می‌کنند که تنوع گونه‌ها در طی میلیون‌ها سال قبل افزایش یافته است و امروزه این تنوع بیش از گذشته‌های دور است. تحقیق ما نشان می‌دهد که در مقیاس‌های زمانیِ طولانی‌مدت، تعداد گونه‌ها در جوامع زمینی محدود بوده؛ که این یافته با نتایج بسیاری از آزمایشات در جوامع بوم‌شناختیِ مدرن در تناقض است. اکنون ما باید بفهمیم چرا این تناقض وجود دارد.»
یکی از دلایلی که چرا تنوع در جوامع بوم‌شناختی در طول زمان افزایش نیافته، می‌تواند این باشد که منابع مورد استفاده توسط گونه‌ها، از قبیل غذا و فضا، محدود است. رقابت برای این منابع می‌تواند مانع از ورود گونه‌های جدید به اکوسیستم‌ها شود و می‌تواند موجب تعادل بین میزان گونه‌زایی و انقراض شود. با این وجود علاوه بر منشأ گروه‌های اصلی جانوران، یا اختلالات بوم‌شناختیِ بزرگ مانند انقراض‌های عظیم، افزایش در تنوع نیز ممکن است به طور ناگهانی رخ دهد. و البته باز هم بعد از آن، دوره‌هایی طولانی‌مدت بدون وقوع هرگونه افزایشی وجود خواهد داشت.
دکتر کلوز گفت:«برخلاف آنچه انتظار دارید، بزرگ‌ترین افزایش در تنوع در بین جوامع مهره‌دار روی زمین، بعد از انقراض عظیم دایناسورها، یعنی ۶۶ میلیون سال قبل در پایان دورۀ کرتاسه، به وقوع پیوسته است. فقط در طی چند میلیون سال، تنوع محلی تا دو یا سه برابر نسبت به قبل از انقراض، افزایش یافته بود و دلیل آن هم عمدتاً موفقیت چشمگیر پستانداران مدرن بود.»
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
