«شقیقه‌های سفید» را باید بیشتر از یک بار خواند

[♱ ᴠɪᴄᴛᴏʀ ♱]

نخستین رمان ایوب آقاخانی با عنوان «شقیقه‌های سفید» رونمایی شد.

به گزارش ایسنا بر اساس خبر رسیده، مراسم رونمایی و جشن امضای کتاب «شقیقه‌های سفید» نوشته ایوب آقاخانی با حضور اهالی ادبیات و هنر در مجموعه فرهنگی هنری شهر کتاب فرشته برگزار شد.

در این مراسم ایوب آقاخانی - نمایشنامه‌نویس، کارگردان، بازیگر و مدرس دانشگاه - با بیانی سخنانی درباره «شقیقه‌های سفید» به هنرمندان حاضر در مراسم از جمله محمد رحمانیان، سعید شاهسواری و فرشته طائرپور اشاره کرد و گفت: من شاگرد استادان بسیار بزرگی بوده‌ام؛ استاد بهرام بیضایی، محمود دولت‌آبادی نازنین که در محضر او داستان‌نویسی آموختم، زنده‌یاد هوشنگ گلشیری که تنها یک ترم افتخار شاگردی‌اش را داشتم و جمال میرصادقی که سه ترم در حوزه‌های گوناگون داستان‌نویسی استاد من بود. این درس‌ها را در دانشگاه آموختم. اما امروز دوست دارم اقرار کنم که از کمتر کسی همچون محمد رحمانیان آموختم و این واقعیتی انکارناپذیر در زندگی هنری من است. من از نمایشنامه‌های او، نگاهِ سنجیده به درام را آموختم، جنسِ نگاهی متفاوت که همواره مرا مدیونِ تلاش‌های محمد رحمانیان کرده است.

سپس محمد رحمانیان از نخستین رمان ایوب آقاخانی و آن‌چه برای نخستین‌بار پس از خواندن این داستان در ذهنش ایجاد شد گفت و اظهار کرد: یکی از گله‌های من از او این است که چرا این‌قدر دیر به فکر رمان‌نویسی افتاد. «شقیقه‌های سفید» رمانی است که حتماً باید بیش از دو بار خوانده شود چرا که چه در ساختار و چه در زبان، ریزه‌کاری‌های فراوان دارد. این روزها کمتر اثری را می‌بینیم که مستقیم و بی‌واسطه به مسائل بسیار مهم جامعه امروز ایران می‌پردازد. به اعتقاد من سال‌ها بعد زمانی که بخواهند از این روزهای جامعه ما یاد کنند می‌توانند از آثار ایوب آقاخانی تصویر درستی از این دوران بگیرند.
این کارگدان تئاتر و نمایشنامه‌نویس افزود: نخستین نکته‌ای که در خواندن این رمان مخاطب را شگفت‌زده می‌کند، این نکته است که اثر برخلاف پیشینه مولفش که یک نمایشنامه‌نویس است، بر پایه دیالوگ نمی‌چرخد. در این رمان با یک ایوب آقاخانی جدید روبه‌رو هستیم؛ چه در سبک و چه در نحوه نگارش. همان فصل نخست کتاب که شرح خونینی از جنگ است با کلمات مختصری بیان می‌شود به مخاطب انگیزه پیگیری داستان را می‌دهد و بدون تعارف تا حد زیادی مرا به یاد آثار محمود دولت‌آبادی می‌اندازد؛ نگاهی دردمندانه با زبانی بسیار پاکیزه و توصیفاتی بسیار درخشان از جنسِ توصیفات دولت‌آبادی در داستان‌هایش. ساختار پیچیده و روایت غیرخطی‌ای که داستان دارد مخاطب را به یاد روایت‌های غیرخطی استاد گلشیری می‌اندازد. گلشیری فضا و فرمی را به ما یادآوری کرد که همواره در کنار ما هست، و این نکته را به سادگی در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند و این همان چیزی است که ایوب آقاخانی به خوبی از استاد خود آموخته است. شخصیت اول داستان از جهانی بسیار پیچیده می‌آید که به تبعِ آن مخاطب نمی‌تواند قضاوتِ قطعی در موردش داشته باشد. یکی از ویژگی‌های مثبت اثر ایوب آقاخانی این نکته است که آموخته‌های بسیاری دارد اما از آنها گذر می‌کند. همه آن‌چه را از دیگران تأثیر پذیرفته در خود حفظ می‌کند اما در عین حال از آن‌ها عبور می‌کند و این بهترین اتفاقی است که می‌تواند برای یک نویسنده رخ دهد. این اتفاق برای او در مورد نمایشنامه‌هایش نیز افتاده است؛ بسیاری از آثار او برای من یادآور آثار اکبر رادی است، اما در ادامه سرانجامِ این خودِ ایوب آقاخانی است که در آثار پیدا می‌شود.

در بخش دیگری ازمراسم، محمد رحمانیان بخشی از این رمان را برای حاضران خواند و پس از آن سعید شاهسواری، فیلم‌نامه‌نویس، تهیه‌کننده و تدوین‌گر نیز در خصوص «شقیقه‌های سفید» گفت: توقعِ نوشتن یک رمان از کسی که نمایشنامه‌نویس و بازیگر تئاتر است، انتظار عجیبی نیست. اما نوشتنِ رمان نیز کار بسیار غریب و دشواری است. از قضا این روزها نویسنده بسیار داریم اما آن‌چه باید، نوشته نمی‌شود و کمتر اثری را می‌بینیم که ماندگار باشد. برای من بسیار تحسین‌برانگیز است که دوستی دارم که چنین اثری را خلق کرده است. من از همین جا علاقه‌مندان به ادبیات را دعوت می‌کنم که رمان «شقیقه‌های سفید» را به دقت بخوانند چون ریزه‌کاری‌ها، ظرافت‌ها و جزئیات فراوانی دارد.
جواد پیشگر٬ برزو نیک‌نژاد، بهزاد ابطایی، علی میلانی، فرشاد آذرنیا، الهام نامی، روزبه حصاری ٬بهزاد ابطایی ٬میلاد نیک‌آبادی و لیلا بلوکات از دیگر چهره‌های حاضر در این مراسم بودند. این برنامه با جشنِ امضای «شقیقه‌های سفید» با حضور نگارنده اثر پایان یافت.