بازی آنلاین
آپلود عکس
14-12-2018، 11:36
«بارها و بارها گفتم به جاي اينکه در ذهن و قلب هوادارانم زنده باشم، ترجيح ميدهم در آپارتمان خودم زندگي کنم.» اين جمله جز از وودي آلن از چه کس ديگري ميتواند باشد؟ مردي که در 80 سالگي هنوز هم طنزپرداز درجه يکي است و طنزهايش بوي کهنگي نميدهد. همه اينها را اگر کنار عادتهاي عجيب و غريب او در اين سن و سال بگذاريم، اينکه هنوز هم هر جايي از نيويورک سر و کلهاش پيدا ميشود، همچنان فيلمهاي خوب ميسازد، به تازگي يک سريال کمنظير ساخته و همچنان در جمع کلارينت ميزند و بليت لاتاري ميخرد و... به شخصيتي متفاوت ميرسيم که حرف زدن در موردش يکي از سختترين کارهاي دنياست، حتي اگر با بزرگترين و بهترين ذرهبينهاي دنيا زندگياش را زير نظر بگيريم و بخواهيم از آن سر در بياوريم. 22 نکته اي که در ادامه مي آيد تنها گوشهاي از زندگي هيجان انگيز و متفاوت اين نابغه است که قطعا توجه علاقه مندانش را جلب ميکند.
1. وودي آلن اول دسامبر سال 1935 در بروکلين نيويورک به دنيا آمد و با نام آلن استوارت کوينگزبرگ بزرگ شد و به مدرسه رفت. او در 17سالگي آنقدر خوب مينوشت که درآمدش از پدرش که انواع و اقسام شغلهاي عجيب و غريب از فروشندگي گرفته تا رانندگي و قلمزني و متصدي بار را امتحان کرده بود و همينطور از مادر کتابدارش هم بيشتر شد و در همان سال به صورت رسمي نامش را به هيوود آلن تغيير داد. جالبتر اينکه او خيلي از مطالبش را در حالي که سوار مترو بود و به سمت مدرسه ميرفت، مينوشت. يکي از جوکهايي که او در اين دوره از زندگياش نوشت و خيلي زود هم در روزنامهها چاپ شد چيزي شبيه اين بود: «سالوس آدميه که درباره آتئيسم کتاب مينويسه و بعد دعا ميکنه که کتابش پرفروش بشه.» يکي از دلايلي که وودي آلن اسمش را عوض کرد، اين بود که نميخواست همکلاسيهايش اسم او را زير مطالب طنزي که در روزنامهها و مجلات چاپ ميکرد، ببينند. او آن موقع حدودا روزي 50 مطلب طنز مينوشت.
2. در حال حاضر وودي آلن هفتهاي 100 دلار خرج بليتهاي لاتاري ميکند! چرا برنده چهار جايزه آکادمي و کارگردان پرکار هاليوودي با بيش از 50 فيلم سالي 5200 دلار خرج ميکند تا بليت لاتاري بخرد؟ به نظر ميرسد که خود وودي هم علتش را نميداند: «با همسرم هم در مورد اين مسئله حرف زدم. ما همچنان ميخواهيم در همين خانهاي که هستيم زندگي کنيم. من سر کار ميروم. قايق تفريحي نميخواهم. هواپيما هم نميخواهم.» پس ماجرا چيست؟ انگار خودش هم گيج شده است: «شانس بزرگتر از نجوم است. اگر يک دسته کارت را اتفاقي بکشيد، شانستان براي اينکه همه را دنبال هم رديف کنيد و حدس بزنيد هر کارت دقيقا کدام است، بيشتر است. من هيچوقت بيشتر از دو تا کارت نداشتم و فکر کنم اگر به پنج تا کارت برسم ولي فقط به خاطر يک کارت برنده نشوم، احتمالا به خودم شليک ميکنم. وودي آلن عاشق صحنه پاياني بينظير مرد سوم است ولي هنوز نواختن کلارينت را به زيتر (نوعي ابزار موسيقي شبيه سنتور و قانون که شامل تعداد بسيار زيادي سيم روي يک بند بسيار نازک مسطح است) ترجيح ميدهد و هنوز هم هر دوشنبه کلارينت ديکسيلندش را در کافه کارليل مينوازد، اگرچه براي شما 165 دلار آب ميخورد اگر بخواهيد او را موقع ساز زدن ببينيد. به عبارت ديگر بايد برنده لاتاري بشويد تا بتوانيد بليت بخريد و وودي را موقع ساز زدن براي تامين هزينههاي عادت 100 دلاري هفتگياش تماشا کنيد!
3. شايد برايتان جالب باشد بدانيد که چرا وودي آلن خودش را هنرمند و روشنفکر ميداند. او چند سال پيش در گفتوگويي با پاريس ريويو گفته بود: «دو راز بزرگ درباره من اين است که من روشنفکرم، چون عينک ميزنم و هنرمندم چون فيلمهايم نميفروشد.»
4. وودي آلن در 32 تا از فيلمهايي که خودش کارگرداني کرده ظاهر شده اما هرگز هيچکدام را بعد از اکران نديده است. او حتي تا امروز سريالي هم در ژانر سريالي که خودش براي آمازون ساخته، نديده است. فقط شايد شبها 20 دقيقه تلويزيون تماشا کند و بعد هم خوابش ببرد! برخلاف انتظار هيچوقت بيننده سريالها يا فيلمهاي کمدي نيست. او يا اخبار ميبيند يا بيسبال که به قول خودش: «هميشه برايم از هر نمايش ديگري جالبتر است.»
5. فکر ميکنيد وودي آلن هشتاد ساله حاضر است براي چه چيزي يا چه کسي بميرد؟ فقط خانوادهاش. او در گفتوگوي اخيرش به گاردين گفته است: اگر 15 سال پيرتر بودم، احساس نميکردم بايد در جنگ خدمت کنم. نميتوانم خودم را در يک سنگر در شبي باراني در حال نبرد در ساحل ژاپن تصور کنم. فکر نکنم خيلي خوب دوام بياورم. وقتي تهويه هوا خوب کار نميکند اعصابم خرد ميشود.»
6. مکس شولمن (نويسنده و طنزپرداز امريکايي که به خاطر برنامههاي تلويزيوني و خلق شخصيت دابي گيليس در يکسري داستان کوتاه و همچنين رمانهاي پرفروشش به شهرت رسيد) اولين نويسندهاي است که توانسته وودي را بخنداند. آن موقع وودي پانزده ساله بوده و داربي، زرافه مکس شولمن به نظرش خيلي بامزه ميرسيده است. پس از آن هم تحتتاثير رابرت بنچلي (هنرپيشه و نويسنده امريکايي که بين سالهاي 1928 تا 1945 ميلادي فعاليت ميکرد و در فيلم «خبرنگار خارجي» هيچکاک نيز بازي کرد) و اس.جي پرلمان قرار گرفت و هميشه از پرلمان به عنوان طنازترين آدم زندگياش اسم برده است.
7. شايد بشود اسمش را آرزو گذاشت ولي وودي دلش ميخواهد با اوسين بولت مسابقه بدهد اما شايد هيچوقت به آرزويش نرسد، نه به خاطر مسئله سن و سال و... بلکه به اين خاطر که مطمئن نيست چقدر کارش خوب است! «هميشه دونده خوبي بودم اما ممکن است در حالي که من هنوز دارم ميدوم، بولت مشغول مصاحبههاي بعد از مسابقهاش باشد.»
8. اگر فکر ميکنيد که وودي آلن نوشتههايش را در يک دفتر کار شيک و روي گرانترين کاغذها مينويسد، سخت در مورد شخصيتش دچار سوءتفاهم هستيد. او فکرهاي عجيب و غريب و شايد حتي درهم و برهم توي ذهنش را روي هر کاغذي که کمي فضاي خالي داشته باشد مينويسد و برايش فرقي نميکند که آن تکه کاغذ يک صفحه از دفترچه حقوقي است يا سربرگ هتل يا حتي قوطي کبريت. او براي نوشتن به جاي خاصي هم نياز ندارد و بسياري از درخشندهترين متنهايش را در هتل، توي خانه، در جمع دوستان و حتي در مترو نوشته است. او همه اين کاغذها را در يک کشو نگه ميدارد و وقتي يکي از فيلمهايش به پايان ميرسد، آماده است که کار بعدي را شروع کند. اين فرايند ممکن است ظرف فقط 24 ساعت اتفاق بيفتد. وودي سراغ کشوي معروفش ميرود که ببيند کدام ايده او را به هيجان ميآورد تا فيلم بعدياش را کليد بزند.
9. وودي طرفدار پر و پا قرص اينگمار برگمان است و هنوز هم با ديانا کيتون که در فيلم «آني هال» جلوي دوربينش رفت و به خاطر ايفاي آن نقش موفق به دريافت جايزه اسکار بهترين بازيگر نقش اول زن شد، دوست است. ظاهرا وودي آلن از ابتدا اين نقش را براي ديانا نوشته بود. او در مصاحبهاي با پاريس ريويو گفته بود که در زمينه فيلمسازي بيشترين تاثير را از برگمن و برادران مارکس گرفته اما پشيمان نيست که چيزهايي هم از استريندبرگ، چخوف، پرلمن، جيمي کانن، فليني و نويسندگاني مثل باب هوپ دزديده است.
10. وودي هميشه به تماشاي مسابقات ورزشي علاقه داشته و بازيکن خوبي هم بوده است. حتي در ايام مدرسه وودي اولين نفري بوده که براي حضور در تيم انتخاب ميشده است. خودش ميگويد: «هر ورزشي را تماشا ميکنم. ميتوانم ورزش چوببري هم تماشا کنم که دو نفر در آن در يک رقابت درخت قطع ميکنند!» در 80 سالگي يکي از ناراحتکنندهترين چيزهاي زندگي براي او اين است که مثل روزهاي جواني نميتواند وارد زمين بيسبال شود و بازي کند. البته هنوز هم روزش را با دويدن روي تردميل شروع ميکند.
11. اجازه ندهيد که اظهارفضلهاي بيشمار وودي آلن در فيلمهايش شما را فريب دهد. دوران تحصيل او يک فاجعه تمامعيار بوده و وودي هيچوقت نتوانسته از کالج فارغالتحصيل شود. در دوران مدرسه، مادرش بارها و بارها به مدرسه آمد تا درباره رفتار وحشتناک پسرش که توي مدرسه جيغ و داد راه ميانداخت و کلاس را با مزهپراکنيهايش به هم ميريخت و روي تخته مطالب طنز با محتواي جنسي مينوشت، توضيح بدهد. اين اوضاع با رفتنش به کالج هم بهتر نشد. او که نتوانسته بود در کلاس فيلمسازي نمره لازم را کسب کند از کالج اخراج شد و بعد به سيتي کالج نيويورک رفت ولي از آنجا هم بيرون انداخته شد. وودي درباره اين دوره از زندگياش ميگويد: «وقتي با دخترها بيرون ميرفتم متوجه شدم که تنها چيزي که ميتوانم دربارهاش صحبت کنم سوپرمن است. دخترهايي که با آنها رفتوآمد ميکردم درباره رمان، فلسفه، فرهنگ، موسيقي و تئاتر حرف ميزدند پس به خاطر اينکه آنها را در زندگيام نگه دارم شروع به آموزش دادن خودم کردم، براي بقاي اجتماعيام.»
12. وودي آلن ميگويد هرگز نه ايميلي دريافت کرده و نه ايميلي نوشته است. او هنوز با همان ماشين تايپي مينويسد که در نوجواني آن را به قيمت 40 دلار خريده بود. او در حال حاضر به جاي جوکهاي دوره جوانياش، فيلمنامه مينويسد بنابراين به «کپي» و «پيست» نياز دارد ولي اين چالش را با يک روش قديمي مدرسهاي حل کرده است: او تکه کاغذهايي را که رويشان تايپ کرده برش ميزند و آنها را به ترتيبي که نياز دارد به هم ميچسباند. او در يکي از مصاحبههايش درباره لحظاتي که به يک ايده جديد براي فيلمسازي ميرسد، اينطور گفته است: «احتمالا بقيه نويسندهها ايدههاي خوبي را که من براي کار کردن انتخاب ميکنم، کنار ميگذارند. وقتي توي خيابان قدم ميزنم و يک ايده به ذهنم ميرسد، سريع آن را يادداشت ميکنم. هميشه ميخواهم از آن چيزي بسازم. من هرگز دچار بنبست ذهني نشدهام. دارم از محدوديت تواناييهايم حرف ميزنم. من پنج تا ايده دارم و براي انجام دادن همهشان جان ميدهم. هفتهها يا ماهها در تقلا هستم که کدامشان را انتخاب کنم. بعضي وقتها آرزو ميکنم ايکاش کس ديگري بود که اين انتخاب را برايم انجام ميداد. اگر کسي ميگفت روي ايده شماره سه کار کن، خوب ميشد. ولي من هرگز دچار بنبست ذهني نشدهام. مردم هميشه از من ميپرسند فکر ميکني يک روز صبح از خواب بيدار شوي و ببيني که ديگر بامزه نيستي؟ اين فکر هيچوقت به سرم نزده. فکري عجيب و غيرواقعي است. چون من و طنز از هم جدا نيستيم. ما يکي هستيم. بهترين زمان براي من وقتي است که ارتباطم با يک پروژه قطع ميشود و دارم درباره پروژه جديدم تصميم ميگيرم.»
13. وودي با وجود اينکه تا امروز کامپيوتر شخصي نداشته و هيچوقت از آن استفاده نکرده، اما يک دستگاه آيفون دارد که براي حرف زدن با دخترهايش يا گوش دادن به موسيقي جاز از آن استفاده ميکند و تا وقتي به مسافرت ميرود هم بتواند نواختن کلارينت را تمرين کند. با اين حال هيچوقت از آيفون براي ضبط ايدههايش استفاده نکرده است.
14. وودي آلن در سال 1986 کمدي-درام «هانا و خواهرانش» را ساخت که به شدت با استقبال روبهرو شد و 40 ميليون دلار فروش کرد اما يک سال بعد با ساخت و اکران «سپتامبر» شکست تجاري بزرگي را تجربه کرد. اين فيلم فقط 486هزار و 484 دلار فروش کرد.
15. عشق بزرگ وودي آلن در دنياي موسيقي وودي هرمن، نوازنده کلارينت و ساکسوفون (آلتو و سوپرانو) است که وودي نام هنرياش را نيز از او الهام گرفت. او همچنين يکي از طرفداران دوآتشه آلفردو زيتاروسا، خواننده، ترانهنويس، نويسنده، آهنگساز و روزنامهنگاري اروگوئهاي است.
16. «رز ارغواني»، «خاطرات استارداست»، «همشهري کين»، «دزد دوچرخه»، «توهم بزرگ» و «مهر هفتم» فيلمهاي مورد علاقه وودي آلن هستند.
17. پرخرجترين فيلمي که وودي آلن تا امروز ساخته، فيلم جنايي کمدي «نفرين عقرب يشمي» است که 33 ميليون دلار خرج روي دست تهيهکننده گذاشت اما آمار فروش جهاني آن تنها 18.9 ميليون دلار بود.
18. وودي آلن حدود سي و هفت سال، هفتهاي سه بار نزد روانکاو ميرفت تا وقتي که همسر فعلياش را ملاقات کرد و بعد از آن ديگر گذرش به دفتر روانکاو نيفتاد!
19. وودي آلن علاقه عجيب و غريب و غيرمنطقي به نيويورک دارد و البته عشق قديمياش هم شهر ونيز است. او حتي حاضر شد براي تعمير و بازسازي سالن تئاتر قديمي اين شهر به نام La Fenice که در آتش سوخته بود، پول جمع کند.
20. وودي آلن در انيميشن «مورچهاي به نام زي» در نقش يک مورچه نوروتيک به نام K-4195 حرف زد. اين انيميشن در سال 1998 در امريکا ساخته شد.
21. وودي آلن تاکنون 23 بار براي دريافت جايزه اسکار نامزد شده و چهار بار توانسته جايزه آکادمي را براي بهترين کارگرداني در فيلم «آني هال»، بهترين فيلمنامه غيراقتباسي براي «آني هال»، بهترين فيلمنامه غيراقتباسي براي «هانا و خواهرانش» و بهترين فيلمنامه غيراقتباسي را براي «نيمهشب در پاريس» از آن خود کند. او همچنين رکورددار بيشترين نامزدي براي جايزه آکادمي اسکار در زمينه نوشتن فيلمنامه است.
22. وودي آلن در يکي از تازهترين گفتوگوهايش با گاردين گفته است به اين ايده نيچهاي که ميگويد چيزي که تو را نميکشد قويترت ميکند، باور ندارد و تب و تابها و پيکانهاي زندگي او را قدرتمندتر نکردهاند. حتي فکر ميکند ضعيفتر هم شده است چون چيزهايي هست که الان نميتواند تحملشان کند اما در جواني ميتوانست.
1. وودي آلن اول دسامبر سال 1935 در بروکلين نيويورک به دنيا آمد و با نام آلن استوارت کوينگزبرگ بزرگ شد و به مدرسه رفت. او در 17سالگي آنقدر خوب مينوشت که درآمدش از پدرش که انواع و اقسام شغلهاي عجيب و غريب از فروشندگي گرفته تا رانندگي و قلمزني و متصدي بار را امتحان کرده بود و همينطور از مادر کتابدارش هم بيشتر شد و در همان سال به صورت رسمي نامش را به هيوود آلن تغيير داد. جالبتر اينکه او خيلي از مطالبش را در حالي که سوار مترو بود و به سمت مدرسه ميرفت، مينوشت. يکي از جوکهايي که او در اين دوره از زندگياش نوشت و خيلي زود هم در روزنامهها چاپ شد چيزي شبيه اين بود: «سالوس آدميه که درباره آتئيسم کتاب مينويسه و بعد دعا ميکنه که کتابش پرفروش بشه.» يکي از دلايلي که وودي آلن اسمش را عوض کرد، اين بود که نميخواست همکلاسيهايش اسم او را زير مطالب طنزي که در روزنامهها و مجلات چاپ ميکرد، ببينند. او آن موقع حدودا روزي 50 مطلب طنز مينوشت.
2. در حال حاضر وودي آلن هفتهاي 100 دلار خرج بليتهاي لاتاري ميکند! چرا برنده چهار جايزه آکادمي و کارگردان پرکار هاليوودي با بيش از 50 فيلم سالي 5200 دلار خرج ميکند تا بليت لاتاري بخرد؟ به نظر ميرسد که خود وودي هم علتش را نميداند: «با همسرم هم در مورد اين مسئله حرف زدم. ما همچنان ميخواهيم در همين خانهاي که هستيم زندگي کنيم. من سر کار ميروم. قايق تفريحي نميخواهم. هواپيما هم نميخواهم.» پس ماجرا چيست؟ انگار خودش هم گيج شده است: «شانس بزرگتر از نجوم است. اگر يک دسته کارت را اتفاقي بکشيد، شانستان براي اينکه همه را دنبال هم رديف کنيد و حدس بزنيد هر کارت دقيقا کدام است، بيشتر است. من هيچوقت بيشتر از دو تا کارت نداشتم و فکر کنم اگر به پنج تا کارت برسم ولي فقط به خاطر يک کارت برنده نشوم، احتمالا به خودم شليک ميکنم. وودي آلن عاشق صحنه پاياني بينظير مرد سوم است ولي هنوز نواختن کلارينت را به زيتر (نوعي ابزار موسيقي شبيه سنتور و قانون که شامل تعداد بسيار زيادي سيم روي يک بند بسيار نازک مسطح است) ترجيح ميدهد و هنوز هم هر دوشنبه کلارينت ديکسيلندش را در کافه کارليل مينوازد، اگرچه براي شما 165 دلار آب ميخورد اگر بخواهيد او را موقع ساز زدن ببينيد. به عبارت ديگر بايد برنده لاتاري بشويد تا بتوانيد بليت بخريد و وودي را موقع ساز زدن براي تامين هزينههاي عادت 100 دلاري هفتگياش تماشا کنيد!
3. شايد برايتان جالب باشد بدانيد که چرا وودي آلن خودش را هنرمند و روشنفکر ميداند. او چند سال پيش در گفتوگويي با پاريس ريويو گفته بود: «دو راز بزرگ درباره من اين است که من روشنفکرم، چون عينک ميزنم و هنرمندم چون فيلمهايم نميفروشد.»
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
4. وودي آلن در 32 تا از فيلمهايي که خودش کارگرداني کرده ظاهر شده اما هرگز هيچکدام را بعد از اکران نديده است. او حتي تا امروز سريالي هم در ژانر سريالي که خودش براي آمازون ساخته، نديده است. فقط شايد شبها 20 دقيقه تلويزيون تماشا کند و بعد هم خوابش ببرد! برخلاف انتظار هيچوقت بيننده سريالها يا فيلمهاي کمدي نيست. او يا اخبار ميبيند يا بيسبال که به قول خودش: «هميشه برايم از هر نمايش ديگري جالبتر است.»
5. فکر ميکنيد وودي آلن هشتاد ساله حاضر است براي چه چيزي يا چه کسي بميرد؟ فقط خانوادهاش. او در گفتوگوي اخيرش به گاردين گفته است: اگر 15 سال پيرتر بودم، احساس نميکردم بايد در جنگ خدمت کنم. نميتوانم خودم را در يک سنگر در شبي باراني در حال نبرد در ساحل ژاپن تصور کنم. فکر نکنم خيلي خوب دوام بياورم. وقتي تهويه هوا خوب کار نميکند اعصابم خرد ميشود.»
6. مکس شولمن (نويسنده و طنزپرداز امريکايي که به خاطر برنامههاي تلويزيوني و خلق شخصيت دابي گيليس در يکسري داستان کوتاه و همچنين رمانهاي پرفروشش به شهرت رسيد) اولين نويسندهاي است که توانسته وودي را بخنداند. آن موقع وودي پانزده ساله بوده و داربي، زرافه مکس شولمن به نظرش خيلي بامزه ميرسيده است. پس از آن هم تحتتاثير رابرت بنچلي (هنرپيشه و نويسنده امريکايي که بين سالهاي 1928 تا 1945 ميلادي فعاليت ميکرد و در فيلم «خبرنگار خارجي» هيچکاک نيز بازي کرد) و اس.جي پرلمان قرار گرفت و هميشه از پرلمان به عنوان طنازترين آدم زندگياش اسم برده است.
7. شايد بشود اسمش را آرزو گذاشت ولي وودي دلش ميخواهد با اوسين بولت مسابقه بدهد اما شايد هيچوقت به آرزويش نرسد، نه به خاطر مسئله سن و سال و... بلکه به اين خاطر که مطمئن نيست چقدر کارش خوب است! «هميشه دونده خوبي بودم اما ممکن است در حالي که من هنوز دارم ميدوم، بولت مشغول مصاحبههاي بعد از مسابقهاش باشد.»
8. اگر فکر ميکنيد که وودي آلن نوشتههايش را در يک دفتر کار شيک و روي گرانترين کاغذها مينويسد، سخت در مورد شخصيتش دچار سوءتفاهم هستيد. او فکرهاي عجيب و غريب و شايد حتي درهم و برهم توي ذهنش را روي هر کاغذي که کمي فضاي خالي داشته باشد مينويسد و برايش فرقي نميکند که آن تکه کاغذ يک صفحه از دفترچه حقوقي است يا سربرگ هتل يا حتي قوطي کبريت. او براي نوشتن به جاي خاصي هم نياز ندارد و بسياري از درخشندهترين متنهايش را در هتل، توي خانه، در جمع دوستان و حتي در مترو نوشته است. او همه اين کاغذها را در يک کشو نگه ميدارد و وقتي يکي از فيلمهايش به پايان ميرسد، آماده است که کار بعدي را شروع کند. اين فرايند ممکن است ظرف فقط 24 ساعت اتفاق بيفتد. وودي سراغ کشوي معروفش ميرود که ببيند کدام ايده او را به هيجان ميآورد تا فيلم بعدياش را کليد بزند.
9. وودي طرفدار پر و پا قرص اينگمار برگمان است و هنوز هم با ديانا کيتون که در فيلم «آني هال» جلوي دوربينش رفت و به خاطر ايفاي آن نقش موفق به دريافت جايزه اسکار بهترين بازيگر نقش اول زن شد، دوست است. ظاهرا وودي آلن از ابتدا اين نقش را براي ديانا نوشته بود. او در مصاحبهاي با پاريس ريويو گفته بود که در زمينه فيلمسازي بيشترين تاثير را از برگمن و برادران مارکس گرفته اما پشيمان نيست که چيزهايي هم از استريندبرگ، چخوف، پرلمن، جيمي کانن، فليني و نويسندگاني مثل باب هوپ دزديده است.
10. وودي هميشه به تماشاي مسابقات ورزشي علاقه داشته و بازيکن خوبي هم بوده است. حتي در ايام مدرسه وودي اولين نفري بوده که براي حضور در تيم انتخاب ميشده است. خودش ميگويد: «هر ورزشي را تماشا ميکنم. ميتوانم ورزش چوببري هم تماشا کنم که دو نفر در آن در يک رقابت درخت قطع ميکنند!» در 80 سالگي يکي از ناراحتکنندهترين چيزهاي زندگي براي او اين است که مثل روزهاي جواني نميتواند وارد زمين بيسبال شود و بازي کند. البته هنوز هم روزش را با دويدن روي تردميل شروع ميکند.
11. اجازه ندهيد که اظهارفضلهاي بيشمار وودي آلن در فيلمهايش شما را فريب دهد. دوران تحصيل او يک فاجعه تمامعيار بوده و وودي هيچوقت نتوانسته از کالج فارغالتحصيل شود. در دوران مدرسه، مادرش بارها و بارها به مدرسه آمد تا درباره رفتار وحشتناک پسرش که توي مدرسه جيغ و داد راه ميانداخت و کلاس را با مزهپراکنيهايش به هم ميريخت و روي تخته مطالب طنز با محتواي جنسي مينوشت، توضيح بدهد. اين اوضاع با رفتنش به کالج هم بهتر نشد. او که نتوانسته بود در کلاس فيلمسازي نمره لازم را کسب کند از کالج اخراج شد و بعد به سيتي کالج نيويورک رفت ولي از آنجا هم بيرون انداخته شد. وودي درباره اين دوره از زندگياش ميگويد: «وقتي با دخترها بيرون ميرفتم متوجه شدم که تنها چيزي که ميتوانم دربارهاش صحبت کنم سوپرمن است. دخترهايي که با آنها رفتوآمد ميکردم درباره رمان، فلسفه، فرهنگ، موسيقي و تئاتر حرف ميزدند پس به خاطر اينکه آنها را در زندگيام نگه دارم شروع به آموزش دادن خودم کردم، براي بقاي اجتماعيام.»
12. وودي آلن ميگويد هرگز نه ايميلي دريافت کرده و نه ايميلي نوشته است. او هنوز با همان ماشين تايپي مينويسد که در نوجواني آن را به قيمت 40 دلار خريده بود. او در حال حاضر به جاي جوکهاي دوره جوانياش، فيلمنامه مينويسد بنابراين به «کپي» و «پيست» نياز دارد ولي اين چالش را با يک روش قديمي مدرسهاي حل کرده است: او تکه کاغذهايي را که رويشان تايپ کرده برش ميزند و آنها را به ترتيبي که نياز دارد به هم ميچسباند. او در يکي از مصاحبههايش درباره لحظاتي که به يک ايده جديد براي فيلمسازي ميرسد، اينطور گفته است: «احتمالا بقيه نويسندهها ايدههاي خوبي را که من براي کار کردن انتخاب ميکنم، کنار ميگذارند. وقتي توي خيابان قدم ميزنم و يک ايده به ذهنم ميرسد، سريع آن را يادداشت ميکنم. هميشه ميخواهم از آن چيزي بسازم. من هرگز دچار بنبست ذهني نشدهام. دارم از محدوديت تواناييهايم حرف ميزنم. من پنج تا ايده دارم و براي انجام دادن همهشان جان ميدهم. هفتهها يا ماهها در تقلا هستم که کدامشان را انتخاب کنم. بعضي وقتها آرزو ميکنم ايکاش کس ديگري بود که اين انتخاب را برايم انجام ميداد. اگر کسي ميگفت روي ايده شماره سه کار کن، خوب ميشد. ولي من هرگز دچار بنبست ذهني نشدهام. مردم هميشه از من ميپرسند فکر ميکني يک روز صبح از خواب بيدار شوي و ببيني که ديگر بامزه نيستي؟ اين فکر هيچوقت به سرم نزده. فکري عجيب و غيرواقعي است. چون من و طنز از هم جدا نيستيم. ما يکي هستيم. بهترين زمان براي من وقتي است که ارتباطم با يک پروژه قطع ميشود و دارم درباره پروژه جديدم تصميم ميگيرم.»
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
13. وودي با وجود اينکه تا امروز کامپيوتر شخصي نداشته و هيچوقت از آن استفاده نکرده، اما يک دستگاه آيفون دارد که براي حرف زدن با دخترهايش يا گوش دادن به موسيقي جاز از آن استفاده ميکند و تا وقتي به مسافرت ميرود هم بتواند نواختن کلارينت را تمرين کند. با اين حال هيچوقت از آيفون براي ضبط ايدههايش استفاده نکرده است.
14. وودي آلن در سال 1986 کمدي-درام «هانا و خواهرانش» را ساخت که به شدت با استقبال روبهرو شد و 40 ميليون دلار فروش کرد اما يک سال بعد با ساخت و اکران «سپتامبر» شکست تجاري بزرگي را تجربه کرد. اين فيلم فقط 486هزار و 484 دلار فروش کرد.
15. عشق بزرگ وودي آلن در دنياي موسيقي وودي هرمن، نوازنده کلارينت و ساکسوفون (آلتو و سوپرانو) است که وودي نام هنرياش را نيز از او الهام گرفت. او همچنين يکي از طرفداران دوآتشه آلفردو زيتاروسا، خواننده، ترانهنويس، نويسنده، آهنگساز و روزنامهنگاري اروگوئهاي است.
16. «رز ارغواني»، «خاطرات استارداست»، «همشهري کين»، «دزد دوچرخه»، «توهم بزرگ» و «مهر هفتم» فيلمهاي مورد علاقه وودي آلن هستند.
17. پرخرجترين فيلمي که وودي آلن تا امروز ساخته، فيلم جنايي کمدي «نفرين عقرب يشمي» است که 33 ميليون دلار خرج روي دست تهيهکننده گذاشت اما آمار فروش جهاني آن تنها 18.9 ميليون دلار بود.
18. وودي آلن حدود سي و هفت سال، هفتهاي سه بار نزد روانکاو ميرفت تا وقتي که همسر فعلياش را ملاقات کرد و بعد از آن ديگر گذرش به دفتر روانکاو نيفتاد!
19. وودي آلن علاقه عجيب و غريب و غيرمنطقي به نيويورک دارد و البته عشق قديمياش هم شهر ونيز است. او حتي حاضر شد براي تعمير و بازسازي سالن تئاتر قديمي اين شهر به نام La Fenice که در آتش سوخته بود، پول جمع کند.
20. وودي آلن در انيميشن «مورچهاي به نام زي» در نقش يک مورچه نوروتيک به نام K-4195 حرف زد. اين انيميشن در سال 1998 در امريکا ساخته شد.
21. وودي آلن تاکنون 23 بار براي دريافت جايزه اسکار نامزد شده و چهار بار توانسته جايزه آکادمي را براي بهترين کارگرداني در فيلم «آني هال»، بهترين فيلمنامه غيراقتباسي براي «آني هال»، بهترين فيلمنامه غيراقتباسي براي «هانا و خواهرانش» و بهترين فيلمنامه غيراقتباسي را براي «نيمهشب در پاريس» از آن خود کند. او همچنين رکورددار بيشترين نامزدي براي جايزه آکادمي اسکار در زمينه نوشتن فيلمنامه است.
22. وودي آلن در يکي از تازهترين گفتوگوهايش با گاردين گفته است به اين ايده نيچهاي که ميگويد چيزي که تو را نميکشد قويترت ميکند، باور ندارد و تب و تابها و پيکانهاي زندگي او را قدرتمندتر نکردهاند. حتي فکر ميکند ضعيفتر هم شده است چون چيزهايي هست که الان نميتواند تحملشان کند اما در جواني ميتوانست.
دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
نوشتۀ تارا ارسلان، نشریۀ کرگدن (از Anthropologyandculture.com)
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
