تغییرات آب و هوایی چه تاثیری بر زمین می گذارد؟

[_Lσѕт_]

بیگ بنگ: دونالد ترامپ رییس جمهور امریکا چندی پیش امریکا را از توافق پاریس خارج کرد. این تصمیم که با مخالف‌های زیادی روبه‌رو است، زمانی گرفته شده که از گرمترین سالی که جهان از سال ۱۸۸۰ به بعد دیده زمان زیادی نمی‌گذرد. دانشمندان از سال ۱۸۸۰ برای اولین بار شروع به تهیه‌ی جدول دمای جهانی کردند.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

به گزارش بیگ بنگ، در مجموع کره‌ی زمین نسبت به متوسط دوره‌ی پیش از صنعتی شدن ۱٫۲۶ درجه‌ی سلسیوس گرمتر شده است و این افزایش دما بسیار نزدیک به ۱٫۵ درجه‌ی سلسیوس است که توسط سیاست‌گذاران بین‌المللی به عنوان حداکثر میزان افزایش دما در نظر گرفته شده است. گاوین اشمیت یک دانشمند آب‌وهوا که مدیر مطالعات فضایی موسسه‌ی گودارد ناسا است می‌گوید: «گرم شدن کره‌ی زمین متوقف نخواهد شد. هر چیزی که تا به امروز رخ داده است در سیستم باقی خواهد ماند.»

این بدان معناست که حتی اگر انتشار کربن همین فردا به صفر برسد همچنان برای قرن‌ها شاهد تغییرات آب‌وهوایی ناشی از اقدامات انسان خواهیم بود. و همه‌ی ما می‌دانیم که انتشار کربن متوقف نخواهد شد. بنابراین اشمیت می‌گوید عامل کلیدی در حال حاضر پایین آوردن سرعت تغییرات آب‌وهوایی به اندازه‌ای است که ما انسان‌ها بتوانیم با کمترین دردسر ممکن با آن سازگار شویم. در صورتی که بتوانیم با توافق‌های بین‌المللی همچون توافق پاریس موفق به جلوگیری از تغییر آب‌وهوایی بشویم زمین در ۱۰۰ سال آینده ممکن است این شکلی شود.(البته بدون در نظر گرفتن پیشرفت‌های ممکن در زمینه‌ی انرژی‌های تجدیدپذیر یا تکنولوژی به دام انداختن کربن.)

اشمیت می‌گوید:« من فکر میکنم افزایش دمای ۱٫۵ درجه سلسیوس به عنوان یک هدف طولانی مدت قابل دستیابی نباشد.» او تخمین زده است که سال ۲۰۳۰ از این مرز خواهیم گذشت. اما اشمیت در رابطه با ماندن در ۲ درجه‌ی سلسیوس و زیر آن نسبت به دوره‌ی پیش صنعتی خوش‌بین است و این همان میزان افزایش دمایی است که سازمان ملل امیدوار است از آن جلوگیری کند. بیایید فرض کنیم که به افزایش دمایی میان این دو مقدار برسیم و در انتهای این قرن کره‌ی زمین ۲ درجه‌ی سلسیوس گرمتر از دمای کنونی خواهد بود. اما میانگین دمای سطح به تنهایی تصویری کلی از تغییرات آب‌وهوایی به دست نمی‌دهد. ناهنجاری‌های دما یا میزانی که دمای یک ناحیه از آنچه برای آن ناحیه نرمال تعریف شده منحرف می‌شود به طور گسترده‌ای دچار نوسان خواهد شد.

برای مثال، دما در مدار قطب شمال در سال ۲۰۱۶ فقط یکبار به دمای بالای نقطه‌ی انجماد رسید که برای قطب شمال بسیار گرم محسوب می‌شود. این نوع از ناهنجاری‌ها بسیار بیشتر رخ خواهند داد. این بدان معناست که سال هایی همچون سال ۲۰۱۶ که کمترین میزان یخ بر سطح دریاها را داشته بسیار بیشتر تکرار خواهد شد. تا سال ۲۰۱۵ گرینلند ممکن است تابستان‌های خالی از یخ را تجربه کند. در تابستان سال ۲۰۱۲ حدود ۹۷ درصد از صفحات یخ سطح شروع به ذوب شدن کرد. این به احتمال زیاد اتفاقی است که در یک قرن یکبار رخ می‌دهد اما در اواخر این قرن هر شش سال یکبار شاهد چنین پدیده‌ای خواهیم بود.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

خوشبختانه یخ‌های قطب جنوب نسبتا بدون تغییر باقی خواهند ماند و کمترین مشارکت را در افزایش سطح دریاها خواهند داشت. با این وجود سقوط دیواره‌های یخی ممکن است سبب افزایش دور از انتظار سطح دریاها شود. حتی در بهترین سناریوهای ما تا سال ۲۱۰۰ سطح دریاها ۶۰-۹۰ سانتی‌متر افزایش خواهند داشت. این اتفاق می‌تواند باعث جابه‌جایی ۴ میلیون نفر شود.

اقیانوس‌ها حدود یک سوم تمام کربن‌دی‌اکسید موجود در اتمسفر را در خود حل می‌کنند و باعث اسیدی شدن و گرم شدن آنها می‌شود. افزایش دمای اقیانوس‌ها به نوبه‌ی خود باعث اسیدی شدن بیشتر آنها خواهد شد. در مناطق استوایی این به معنای نابودی تقریبا تمام زیستگاه‌های صخره‌های مرجانی خواهد بود. در بهترین حالت نصف صخره‌های مرجانی استوایی در خطر خواهند بود.

حتی اگر تمام انتشارات را به صفر برسانیم، تا سال ۲۰۵۰ شاهد ۵۰ درصد افزایش روزهای گرم سال در مناطق استوایی خواهیم بود. در مناطق شمالی‌تر ۱۰ تا ۲۰ درصد روزهای سال گرمتر خواهد بود. بدون کنترل انتشار گاز کربن، مناطق استوایی تمام تابستان دمایی بسیار گرم خواهند داشت. در نواحی معتدل، سی درصد روزها یا بیشتر از آن شاهد دماهایی خواهیم بود که در حال حاضر غیر طبیعی به نظر می‌رسند.

حتی تغییر بسیار اندک در گرمای کره‌ی زمین به منابع آبی آسیب می‌زند. در مقاله‌ای که در سال ۲۰۱۳ منتشر شدن دانشمندان ادعا کردند که کره‌ی زمین شاهد خشکسالی‌های شدید بیشتری خواهد بود. علاوه بر آن ممکن است تغییرات آب‌وهوایی سبب خشکسالی‌های شدید در ۴۰ درصد سرزمین‌ها شود و این میزان دو برابر میزان کنونی است.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

سپس نوبت به آب‌وهوا می‌رسد. اگر اتفاقات ال نینو ۲۰۱۵-۲۰۱۶ را نشانگر اتفاقات پیش‌رو بدانیم طوفان‌ها، آتش‌سوزی های سهمگین، و امواج گرما برای سال ۲۰۷۰ و پس از آن بسیار رایج خواهد بود. در حال حاضر انسان در سراشیبی تندی قرار گرفته است. اگر به نشانه‌های خطر بی اعتنا باشیم ممکن است با آنچه اشمیت به عنوان “سیاره‌ای به طور کلی متفاوت” پیش‌بینی کرده روبه‌رو شویم و آن شرایط اقلیمی خواهد بود که با شرایط اقلیمی از زمان آخرین عصر یخ‌بندان تاکنون بسیار متفاوت است.

شاید بتوانیم راه‌حل‌های جدید پیدا کنیم. سناریوهای موجود مطرح شده فرض را بر این گذاشته‌اند که تا سال ۲۱۰۰ به انتشار منفی کربن رسیده‌ایم و آن جذب کربن با استفاده از فناوری‌های به دام اندازی کربن، بیش از میزانی است که در محیط منتشر می‌شود. اشمیت می‌گوید زمین در سال ۲۱۰۰ در جایی میان “کمی گرمتر از امروز تا بسیار گرمتر از امروز قرار دارد.” در سیاره‌ای به بزرگی زمین این به معنای تفاوت بین حفظ کردن یا نکردن میلیون‌ها زندگی است.