شعر کرمانی

[باحال خوش]

بخیل

پا"بُداغ آباد"پشت کوره ای

گفت بازنبور روزی توره ای:

"زان عسل هایی که در کندوی توست

ار کَرَم پیشِ من آور دوره ای"

گفت:"آدم گر مرا سهمی گذاشت

می فرستم زان برایت پوره ای"

گفت:"پیشم نام آدم گر بری

در دهن گردد عسل کلپوره ای

شهد و شیر هر جمندی را خورد

لیک از باغش نبخشد غوره ای"

مهران راد،کتاب کله قن
اگر معنی شو نفهمیدین بگین که معنی کنم.