' ستاره شناسی '

[_Lσѕт_]

نیمی از اتم ها در بدنمان به فراتر از کهکشان راه شیری تعلق دارند

بیگ بنگ: گروهی از ستاره شناسان می گویند که منشأ حیات بر روی زمین، فراتر از کهکشان راه شیری است. آنها از طریق شبیه سازی های کامپیوتری کشف کردند که تا نیمی از اتم های کشف شده در کهکشان راه شیری (و بدنمان) دارای منشأ فراکهکشانی هستند.

 دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

به گزارش بیگ بنگ، وقتی “موبی” ترانه ای در مورد این خواند که انسان ها از ستاره ها تشکیل شده اند، منظور او فقط جملات شاعرانه نبود. اگرچه ایده ی او نیز قطعأ این نبود، زیرا این نظریه به مدت چندین دهه برقرار است. ظاهرأ همان اتم های موجود در بدن انسان در اجرام کیهانی نیز یافت شده اند. یک مطالعۀ جدید که در “دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.
یادداشت های ماهانه انجمن نجوم سلطنتی”  منتشر شده این قضیه را تأیید می کند و در  واقع این فرضیه را کمی فراتر پیش می برد. ما نه تنها از ستارگان تشکیل شده ایم، بلکه تقریبأ نیمی از اتم هایی که بدن مان را تشکیل داده اند احتمالأ در خارج از کهکشان راه شیری شکل گرفته اند.

محققان به رهبری دنیل آنجلز-آلکازار از دانشگاه شمال غربی اوانستون، ایلینوی، گفت که اتم های بین کهکشانی بدن انسان، متعلق به فراتر از کهکشان راه شیری هستند که از طریق بادهای بین کهکشانیِ ناشی از انفجار ستاره ها، وارد منظومۀ شمسی شده اند. آنجلز-آلکازار به مجله گاردین گفت: «نکته تعجب آور این است که بادهای کهکشانی بیشتر از آنچه تصور می کنیم ماده ایجاد کرده اند.»

محققان با استفاده از شبیه سازی کامپیوتری دریافتند که نیمی از مواد در کهکشان هایی که شبیه کهکشان راه شیری هستند، می توانند از کهکشان های همسایۀ کوچکتر تشکیل شده باشند. وقتی ابرنواخترها منفجر می شوند می شوند، تریلیون ها تن اتم را با چنان نیرویی پرتاب می کنند که این ابرنواخترها از گرانش کهکشان خود فرار کرده و در یک کهکشان ِ همسایۀ بزرگتر وارد می شوند.

دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.




شکل گیری حیات

ستاره شناسان همچنین دریافتند که هیدروژن و هلیوم این اتم های دور افتاده وقتی به منزل کهکشانی جدیدشان می رسند ستاره های جدیدی را شکل می دهند. عناصر سنگینتر – که با ابرنواخترهای در حال انفجار تشکیل شده اند – سیارات، دنباله دارها، شهاب سنگ ها و در نهایت حیات را ایجاد می کنند. آنجلز-آلکازار افزود: «از لحاظ تحقیق در زمینۀ تکامل کهکشان، نسبت به این نتایج خیلی متعجبیم».

در واقع، این مسئله یک چشم انداز تازه را درباره درک چگونگی تشکیل حیات جدید بر روی زمین ایجاد می کند. می دانیم که شرایط خاصی باعث آغاز حیات بر روی این سیاره شده است و حیات از ارگانیسم های تک سلولی به ارگانیسم های چند سلولی پیچیده تر فرگشت پیدا کرده است. هرچند، شبیه یک سوپ ابتدایی (بسیار کهن) است که دقیقأ یک ظرف محلی نبوده است. دنیل آنجلز-آلکازار، ستاره شناس در دانشگاه شمال غربی اوانستون، ایلینوی، گفت: «علم برای یافتن جایگاهمان در جهان خیلی سودمند است. ما تا حدی بازدید کنندگان یا مهاجران برون کهکشانی هستند.» از این نظر، یک موسیقیدان ِ پاپ دیگر درست می گفت: “ممکن است همگی ستاره هایی گمشده باشیم.”