متن آهنگ بنیامین بنام نقاش

[❤уαѕαмιη❤]

نقاش یه لبخند بکش شبیه لبخندش

حرف زدن با ایناین صورتای بی لب تلخه

نقاش نقشش نقش یه مُرداب بی نیلوفره

یه سرداب تو در تو یه نقاش بی قلمو

یه آبشار سیاه مو در مو بکش

یه سیاره ی بی چرخش یه نمادم سمت تاریکش

تو کلبه بو کرده جون داده به یاد اون اندام باریکش

حساب شبای وحشت از رفتن

روزای در رفتن از وحشت

در رفته از دستش نمیدونه کی خوابه و کی بیداره

کتاب قطور سکوت درختی که دارکوبشو گُم کرده

از اینکه ریشه کرده تو جنگل چندسالی میشه که بیزاره

صدای شروع شهر دروغه

صبحی که نداره لمس دستاشو

نقاش یه ساعت بکش که از یک تا شیش

کارش تکراره

قطره جوهری که روی کاغذ چکیده شد

امشب نقش دیگه ای روی صحنه داشت

خط نقطه چینی که از چشم من به ماه کشیده شد

نمک میپاشید روی زخم باد

شکل لب های تو شد جوهر سرخ رو ورق

همون لبخند همیشگی که از آغاز بوی لطمه داشت خوب من

قاتل همه ی فکرای بد

عطر موهای خوش خیست

اول صبح کجاست خالق روزای تلخ

آینه ی موقت آزادی

آهوی آزاد دشت

بوسه ی کشنده ی مار

خوش خط و خال

خواب و خیال

زنده کننده ی حس لامسه تو اتاق بی نور حبس ابد

سنگ ترین دوست شیشه ها

مثل حادثه به قصد ترک

قطع طپش

ترس از ارتفاع تو منو کُشت

چتر نجات خراب

نقض پرش

تردید بین نفرت و عشق

دزد مرز بیداری و خواب

من تو خواب توام یا تو تو خواب منی

پر پیچ و تاب ترین پیچک دیوارای دلم

یه خونه ساختم برات از آوارای دلم

یه جای دنج

دور از آوارای دلم