بازی آنلاین
آپلود عکس
26-08-2016، 11:11
پنگوئن یک موشک ضد کشتی نروژی است که بسته به مدل ان دارای قابلیت شلیک از مواضع زمینی و کشتی های جنگی و حتی هواگردها میباشد. کار بر روی این موشک که به عنوان اولین موشک هدایت شونده مدرن ناتو شناخته میشود از اواسط دهه 1960 آغاز شد و گونه هواپرتاب آن در آمریکا تحت عنوان AGM 119 تولید میشود. اولین گونه پنگوئن که به Mk 1 معروف است در صنایع کانزبرگ نروژ و با حمایت های مالی نیروی دریایی آمریکا در اواسطدهه 1960 طراحی شد.
این موشک که برای استفاده در قایق های موشک انداز و مواضع دفاع ساحلی طراحی و ساخته شده بود در سال 1972 توسط نیروی دریایی سلطنتی نروژ به خدمت گرفته شد. اما از آنجایی که آبهای ساحلی کشور های حوزه اسکاندیناوی دارای دره های آبی با عمق زیاد و عرض بسیار کگم است و این پدیده باعث ایجاد اختلال در کارکرد رادار ها میشود موشک مسئولین کانزبرگ ترجیح دادند که برای پنگوئن تنها از سیستم هدف یابی مادون قرمز استفاده کنند.
در این موشک اطلاعات اولیه توسط سیستم کنترل آتش لانچر (اعم از کشتی و هواپیما و . . .) به موشک داده میشود و جستجو گر فروسرخ موشک در مراحل آخر هدف یابی به کار میافتند که این خود نقش به سزایی در کاهش زمان جهت آمادگی برای مقابله با این موشک از طرف شناور مورد حمله قرار گرفته شده دارد. این موشک از یک سر جنگی 113 کیلویی MK 19 مشابه سر جنگی موشک AGM-12 Bullpup استفاده میکرد.( پنگوئن Mark 1 دیگر در خدمت نیست.)
اما پنگوئن مارک 2 هم یک موشک ضد کشتی است که قابلیت پرتاب از کشتی ها را ارد و تفاوت آن با نمونه مارک 1 این است که برد آن به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته است به طوری که برد عملیاتی آن به 30 کیلومتر در قیاس با 20 کیلومتر مارک 1 رسیده است که این برد امکان حمله به صورت غیر مستقیم را به پنگوئن مارک 2 میدهد.
اما بهترین گونه های این موشک که در دهه 1980 وارد خدمت شد Mk 2 Mod 3 و Mk 2 Mod 5 هستند و البته برترین نمونه آن Mk 2 Mod 7 است که بعدا به ان خواهیم پرداخت. اما پنگوئن مارک 3 گونه هواپرتاب این موشک است که مختص جنگنده های F_16 نیری هوایی نروژ طراحی و ساخته شد و پس از مطالعات و تحقیقات فراوان در دهه 1970 در سال 1982 به پیمانکار سپرده شد و اولین شلیک ازمایشی آن در سال 1984 رقم خورد و در سال 1987 وارد خدمت در نیروی هوایی شد.
همچنین این موشک توسط نیروی هوایی آمریکا با موفقیت مورد ارزیابی قرار گرفت ( آمریکایی ها به آن لقب AGM-119A را دادند) اما مسئله مهم در این مورد آن بود که این موشک اصولا برای خدمت در آمریکا و جنگنده های آمریکایی طراحی نشده بود و از همین رو با آنها سازگار نبود.
در مقایسه با نمونه مارک 2 این موشک (مارک 3) دارای بدنه بلند تر و بالهای کوتاه تر و برد بیشتر و همچنین دارای سیستم کنترل پرواز دیجیتالی میباشد همچنین این موشک را میتوان از نهایت فاصله 40 کیلومتری به سمت هدف پرتاب کرد و به همین صورت میتوان قبل از شلیک آن را برای حمله به چندین گونه مختلف از اهداف برنامه ریزی کرد.
از دیگر ابلیت های این موشک این است که وقتی آن را بر فراز زمین شلیک میکنند میتوان آن را طوری برنامه ریزی کرد که با توجه به سیستم هدایت داخلی و ارتفاع سنج در هنگامی که روی سطح دریا در حال پرواز است به طور سینه مال حرکت کرده و حداقل فاصله را از سطح دریا داشته باشد و با این کار علاوه بر کاهش احتمال کشف شدن و همین طور مورد اصابت قرار گرفتن توسط پدافند هدف به منطقه آبخور هدف برخورد کند و موفق تر عمل نماید.
اما آخرین نمونه ای که از موشک پنگوئن ارائه شده مربوط به نوع Mk 2 Mod 7. است که در ژانویه سال 1986 معرفی شد و در واقع حاصل توافق نامه ای بود که بین نیروی های دریایی نروژ و آمریکا برای سازگار سازی پنگوئن Mk 2 Mod 3 با هلیکوپتر های SH-60B نیروی دریایی آمریکا ملقب به شاهین دریا به امضا رسیده بود. Mk 2 Mod 7 از بسیاری از تجهیزات Mk 3 نظیر جستجو گر فروسرخ و پردازنده دیجیتالی سیگنال استفاده میکند و در آمریکا به نام AGM-119B شناخته میشود.
مهمترین تفاوت ظاهری این موشک با نوع قدیمی تر Mk 2 بالهای تا شونده آن است که این کار قابلیت حمل آن را به هواگردهایی نظیر SH-60B میدهد. اما یکی از مهمترین ارتقا هایی که در AGM-119B انجام گرفته مجهز کردن آن به یک سر جنگی جدید و مخرب به نام WDU-39/B SAP است و این موشک نخستین قابلیت های عملیاتی اش در نیروی دریایی آمریکا را در سال 1994 به دست اورد.
نمونه آزمایشی و تمرینی این موشک که قابلیت شلیک ندارد به CATM-119B. معروف میباشد. در کل حدود 1200 تیر از این موشک شامل حدود 100 تیر AGM-119B ساخته شده است.
این موشک که برای استفاده در قایق های موشک انداز و مواضع دفاع ساحلی طراحی و ساخته شده بود در سال 1972 توسط نیروی دریایی سلطنتی نروژ به خدمت گرفته شد. اما از آنجایی که آبهای ساحلی کشور های حوزه اسکاندیناوی دارای دره های آبی با عمق زیاد و عرض بسیار کگم است و این پدیده باعث ایجاد اختلال در کارکرد رادار ها میشود موشک مسئولین کانزبرگ ترجیح دادند که برای پنگوئن تنها از سیستم هدف یابی مادون قرمز استفاده کنند.
در این موشک اطلاعات اولیه توسط سیستم کنترل آتش لانچر (اعم از کشتی و هواپیما و . . .) به موشک داده میشود و جستجو گر فروسرخ موشک در مراحل آخر هدف یابی به کار میافتند که این خود نقش به سزایی در کاهش زمان جهت آمادگی برای مقابله با این موشک از طرف شناور مورد حمله قرار گرفته شده دارد. این موشک از یک سر جنگی 113 کیلویی MK 19 مشابه سر جنگی موشک AGM-12 Bullpup استفاده میکرد.( پنگوئن Mark 1 دیگر در خدمت نیست.)
اما پنگوئن مارک 2 هم یک موشک ضد کشتی است که قابلیت پرتاب از کشتی ها را ارد و تفاوت آن با نمونه مارک 1 این است که برد آن به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته است به طوری که برد عملیاتی آن به 30 کیلومتر در قیاس با 20 کیلومتر مارک 1 رسیده است که این برد امکان حمله به صورت غیر مستقیم را به پنگوئن مارک 2 میدهد.
اما بهترین گونه های این موشک که در دهه 1980 وارد خدمت شد Mk 2 Mod 3 و Mk 2 Mod 5 هستند و البته برترین نمونه آن Mk 2 Mod 7 است که بعدا به ان خواهیم پرداخت. اما پنگوئن مارک 3 گونه هواپرتاب این موشک است که مختص جنگنده های F_16 نیری هوایی نروژ طراحی و ساخته شد و پس از مطالعات و تحقیقات فراوان در دهه 1970 در سال 1982 به پیمانکار سپرده شد و اولین شلیک ازمایشی آن در سال 1984 رقم خورد و در سال 1987 وارد خدمت در نیروی هوایی شد.
همچنین این موشک توسط نیروی هوایی آمریکا با موفقیت مورد ارزیابی قرار گرفت ( آمریکایی ها به آن لقب AGM-119A را دادند) اما مسئله مهم در این مورد آن بود که این موشک اصولا برای خدمت در آمریکا و جنگنده های آمریکایی طراحی نشده بود و از همین رو با آنها سازگار نبود.
در مقایسه با نمونه مارک 2 این موشک (مارک 3) دارای بدنه بلند تر و بالهای کوتاه تر و برد بیشتر و همچنین دارای سیستم کنترل پرواز دیجیتالی میباشد همچنین این موشک را میتوان از نهایت فاصله 40 کیلومتری به سمت هدف پرتاب کرد و به همین صورت میتوان قبل از شلیک آن را برای حمله به چندین گونه مختلف از اهداف برنامه ریزی کرد.
از دیگر ابلیت های این موشک این است که وقتی آن را بر فراز زمین شلیک میکنند میتوان آن را طوری برنامه ریزی کرد که با توجه به سیستم هدایت داخلی و ارتفاع سنج در هنگامی که روی سطح دریا در حال پرواز است به طور سینه مال حرکت کرده و حداقل فاصله را از سطح دریا داشته باشد و با این کار علاوه بر کاهش احتمال کشف شدن و همین طور مورد اصابت قرار گرفتن توسط پدافند هدف به منطقه آبخور هدف برخورد کند و موفق تر عمل نماید.
اما آخرین نمونه ای که از موشک پنگوئن ارائه شده مربوط به نوع Mk 2 Mod 7. است که در ژانویه سال 1986 معرفی شد و در واقع حاصل توافق نامه ای بود که بین نیروی های دریایی نروژ و آمریکا برای سازگار سازی پنگوئن Mk 2 Mod 3 با هلیکوپتر های SH-60B نیروی دریایی آمریکا ملقب به شاهین دریا به امضا رسیده بود. Mk 2 Mod 7 از بسیاری از تجهیزات Mk 3 نظیر جستجو گر فروسرخ و پردازنده دیجیتالی سیگنال استفاده میکند و در آمریکا به نام AGM-119B شناخته میشود.
مهمترین تفاوت ظاهری این موشک با نوع قدیمی تر Mk 2 بالهای تا شونده آن است که این کار قابلیت حمل آن را به هواگردهایی نظیر SH-60B میدهد. اما یکی از مهمترین ارتقا هایی که در AGM-119B انجام گرفته مجهز کردن آن به یک سر جنگی جدید و مخرب به نام WDU-39/B SAP است و این موشک نخستین قابلیت های عملیاتی اش در نیروی دریایی آمریکا را در سال 1994 به دست اورد.
نمونه آزمایشی و تمرینی این موشک که قابلیت شلیک ندارد به CATM-119B. معروف میباشد. در کل حدود 1200 تیر از این موشک شامل حدود 100 تیر AGM-119B ساخته شده است.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
