آدم بسیار خوشبختی هستم

[# αпGεʟ]

گروه سینمای جهان – وصال روحانی: شین بلک آمریکایی و ۵۵ ساله در اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ از سناریست های مطرح و موفق و پدیده های هالیوودی به شمار می آمد زیرا داستان های تریلوژی «اسلحه مرگبار»، «آخرین پسر پیشاهنگ» و «شب بخیر طولانی» از قلم وی تراوید. او سپس ارتقای درجه یافت و اولین فیلم بلندش به نام «بنگ بنگ» را هم در مقام یک کارگردان به سال ۲۰۰۵ ارزانی داشت و این یک کمدی سیاه بود که رابرت داونی جونیور رل اول آن را ایفا می کرد و با این وجود ۸ سال زمان برد تا او فیلم بعدی اش را هم کارگردانی کند و این بار نیز دست به همکاری با داونی جونیور زد و با همراهی وی قسمت سوم فیلم های کمیک استریپی «مرد آهنین» را عرضه کرد. اگر ورود او به عرصه کارهای کمیک بوکی را عدول موقتی وی از کارهای تخصصی اش بدانیم، باید متذکر شویم که او با فیلم جدیدش به نام «مردان خوب» به عرصه تخصصی خویش بازگشته است. این فیلم که در جشنواره بین المللی اخیر کن فرانسه اکران شد و تقریباً همزمان با آن در آمریکا و اروپا به نمایش عمومی در آمد، یک کمدی بالنسبه سیاه و قدری تلخ درباره دو کارآگاه خصوصی است که دست به دست یکدیگر می دهند تا یک زن گمشده را بیابند. شین بلک درباره این فیلم که مدعی است ساخت و تدوین و ارائه آن عملا ۱۵ سال وقت او را گرفته و برخی فراز و فرودهای کار هنری اش و مسایل موجود در این حرفه حرف های جالبی را برای گفتن دارد.



این پروژه چطور کلید خورد؟

ـ من و آنتونی باگاروتزی که سالها است کنار یکدیگر می نویسیم و شرکای قضیه داستان نویسی هستیم و شروع همکاری مان به ۳۰ سال پیش بر می گردد علاقه زیادی به داستان های پلیسی و کارآگاهان خصوصی و چیزهایی از این دست داریم و روزی به این نتیجه رسیدیم که یک داستان تازه بر مبنای داستان کلاسیک کارآگاهی بنویسیم و البته آن را شوخ و به حال خود رها نکنیم بلکه بعضی قسمت های ماجرا را تند و خطرناک و کار را در عین داشتن رگه های طنز، به شکلی جدی ارائه کنیم. وظایف به گونه ای تقسیم شد که من روی کاراکتر رایان گاسلینگ کار کنم و آن را پرورش بدهم و باگاروتزی هم روی کاراکتر راسل کرو متمرکز شود. البته ما این کار را به موازات یکدیگر و با هماهنگی با هم انجام دادیم و داستان را به فرجام نهایی رساندیم. این البته مربوط به سال ۲۰۰۱ می شد.

در ۱۵ سال فیمابین چه گذشت؟

ـ من سر جای خودم بودم و باگاروتزی نیز همین طور اما بر سر نحوه ارائه این داستان و این که چگونه و چه متاعی باشد، بحث داشتیم. جوئل سیلور که از معروف ترین تهیه کنندگان فیلم های سینمایی است و از نیروهای اصلی پشت این پروژه بود، اعتقاد داشت که این را به صورت یک سریال تلویزیونی عرضه کنیم و در همین راستا به شبکه CBS رفتیم و طرح مان را ارائه دادیم اما بسیار زود مشخص شد که این شبکه پشت این پروژه نمی ایستد و علاقمند به چنین سریالی نیست.

چه چیزهایی در متن داستان هست که سبب شد CBS و نظایر آن موضوع را نپذیرند؟

ـ مسایلی وجود داشت و دارد و مثلاً صحنه هایی که در سینما جواب می دهد اما با مراسم و آیین نامه رفتاری برخی شبکه های تلویزیونی نمی خواند. به عنوان مثال صحنه ای در فیلم هست که در آن کاراکتر رایان گاسلینگ صندوق عقب اتومبیلش را باز می کند و در نهایت تعجب می بیند که دختر کوچکش داخل آن پنهان شده است اما به جای کمک به او و بیرون کشیدنش از آن مکان درب صندوق عقب را دوباره می بندد و کلیدها و سویچ ماشینش را تحویل مسئول پارکینگ می دهد تا به برنامه ای که در دست اجرا دارد، رسیدگی کند و هیچ آسیبی به کارهایش وارد نشود. این از آن صحنه هایی است که با کدهای اخلاقی شبکه های تلویزیونی نمی خواند و آن را نه بخشی ضروری از یک قصه بلکه رواج و بدکرداری و بدآموزی می دانند.

ماجرا سرانجام چطور حل شد؟

ـ در سال ۲۰۱۳ سناریو را برای رایان گاسلینگ فرستادیم و او آن را پسندید و گفت دنبال چنین چیزهایی بوده است و دو روز بعد از آن راسل کرو هم جواب مثبت داد و گفت اگر گاسلینگ در این پروژه هست، او هم خواهد بود. در نهایت پس از ۱۳ سال صبر کارهای اجرایی ساخت فیلم شروع شد و همه کارها شکل گرفت تا به نقطه فعلی رسیدیم.

راسل کرو در این فیلم سنگین تر و چاق تر از همیشه نشان می دهد. آیا این چیزی است که در سناریو هست و بر اساس آن تامین شد یا ماجرا وجوه و دلایل دیگری دارد؟

ـ من پیشنهادی در این زمینه ندادم و کرو از روز اول تهیه فیلم این وضعیت را داشت. شاید این تصور و هدف خودش بود و فکر می کرد از این طریق تصویر واقع گرایانه تری از کاراکتر محوله به وی ارائه خواهد کرد. او نمی خواست در فیلمی از این دست تصویری بیش از حد قهرمانانه و آرتیستی از این شخصیت عرضه کند و برعکس می خواست عادی و یک نفر از قشر معمول باشد. پدر خود من آدمی از همین دست بود و موقعی که در پیتسبورگ بزرگ می شد، همین اوضاع و شکل را داشت. او با دوستانش جمع می شد و غذایی می خوردند و حرف می زدند و شکم های بزرگ و برآمده ای هم داشتند و کافی بود روی دور بیفتند و سر حال باشند چون ۲۴ ساعت تمام مسخرگی و شوخی می کردند و کاراکتر راسل کرو در این فیلم چیزی از همین قبیل است.

کار کردن با زوج او و رایان گاسلینگ چگونه بود؟

ـ رایان گاسلینگ بسیار خندان و پر شر و شور است و این کاملا متفاوت با تصویری است که از قبل از او در ذهن داشتم و از تماشای فیلم هایی دراماتیک چون «Drive» بر می خاست که در آن هر حرکت او حساب شده و جدی و آرام است. حسن او این است که در جریان کار همیشه پیشنهادات تازه ای می دهد و برای هر مشارکت تازه ای مهیا است. راسل کرو از او جدی تر است و عزم راسخ دارد که هر چیزی را محکم و دقیق نگه دارد و اگر هم قصد انجام تغییراتی را در متن کار داشته باشد، ابتدا روی آن به طور مفصل کار و بحث و سپس اقدام می کند. کرو شاید دقیق ترین و کم خطاترین هنرپیشه ای باشد که تابحال با وی کار کرده ام.

چه افکاری در شب و سایر ساعات فراغت شما را به عنوان یک کارگردان و هنرمند بیدار و در نگرانی نگه می دارد؟

ـ این یک کار گروهی است و به تبع آن نمی توانید از قبل در مورد همه چیز اطمینان داشته باشید و عنان کارها در دست چند نفر است و تا زمانی که تمام آدم ها و همه اجزا درست عمل نکنند، نمی توان انتظار موفقیت صد در صدی تیمی را در این گونه حرکات و برنامه ها و موارد داشت. درست است که من فرمانده عملیاتم و در بین سایر اعضای گروه تـولید ایستاده ام و فرامین لازم را صـادر می کنـــم امـا بعد از سه مـاه فیلمبـــــرداری و شروع کارهای Post production کارگردان می ماند و مقدار زیادی حلقه فیلم و متاع و وسیله و آرزو و دیدگاه و آنچه تولید نهایی نامیده می شود و اوست که باید از درون آن بهترین شیئی و محموله و پیام رسان ترین سوژه ها را برگزیند و چیزهایی را انتخاب کند که به فیلم او جلا و جلوه ببخشند و به وی نمره قبولی بدهند. نمونه های زیادی داشته ایم که کارگردانان بزرگ کاری را آغاز کرده و با ارقامی بالا و آدم هایی مشهور فیلم های توقع برانگیزی را ساخته اند اما حاصل کار چیزی نبوده که تصورش می رفت و کارگردان امید آن را داشت. با این اوصاف من آدم بسیار خوشبختی هستم که اکثر قریب به اتفاق کارهایم جواب داده و فیلم های قابل قبولی از آب در آمده اند.

منبع: yahoo.Movies