بازی آنلاین
آپلود عکس
10-03-2016، 10:47
ریتم سینوسی یکی از مهم‌ترین نکات فعالیت‌های هنری «نیما علامه» است. زیرا او طی سال‌های اخیر کم‌کاری‌ها و پرکاری‌های زیادی داشته است. اما او از ماه‌ها قبل خط مستقیم سکوت را در پیش گرفت. درگذشت پدر او «احمد علامه» که از بازیگران پیشکسوت سینما و تئاتر بود هم مزید بر علت شد تا نام نیما علامه در هیچ رسانه‌ای نباشد.
این خواننده سرانجام تصمیم گرفت تا پس از مدتها در گفتگویی مفصل با سایت «موسیقی ما» به این سکوت پایان دهد. چرا که احتمال دارد مشکل پنج ساله او در زمینه اخذ مجوز رسمی فعالیت به زودی حل شود و در آینده نزدیک شاهد انتشار آلبوم این خواننده باشیم.
همچنین نیما علامه برای اولین‌بار به صورت صریح از دلایل ممنوع‌الکاری‌اش سخن گفت و اعلام کرد که قول‌های مساعدی از سوی مسئولین ارشاد دریافت کرده است. این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:
این روزها و همزمان با رویه سکوتی که پیش گرفته‌اید مشغول انجام چه کارهایی هستید؟ چه خبرهای جدیدی برای ما دارید؟
حدود پنج سال است که پشت درهای بسته ارشاد هستم. اما آقای «طالبی» و آقای «مرادخانی» قول‌هایی به ما داده‌اند و فکر می‌کنم مشکل من در سال جاری برطرف شود.
روند این پنج سال کسل‌کننده شده اما مسئولین محترم قول‌های شفاهی داده‌اند که در سال جاری همه مشکلات حل شود.
آلبوم من از چهار سال قبل آماده است و دائما در حال به‌روزرسانی تنظیم‌ها و میکس و مسترینگ قطعات هستیم. این توضیحاتی درباره فعالیت‌های اخیر من بود و فعلا با این بلاتکلیفی زندگی می‌کنم!
بر مبنای همین قول مسئولین امکان انتشار آلبومتان در سال جاری وجود دارد؟
باید در آلبوم تغییراتی ایجاد شود و همین مساله مستلزم صرف زمان است. همچنین می‌خواهیم یک موزیک ویدئو در آلبوم قرار دهیم و میکس و مسترینگ کارها هم باید به روز شود. حتی امکان دارد که برخی وکال‌ها را مجدداً ضبط کنیم. اگر مسئولین به قول خود عمل کنند و مشکلات من در سال جاری برطرف شود، آلبوم من اردیبهشت 95 منتشر می‌شود.
شما در مصاحبه‌های قبلی گفته بودید که دلیل حل نشدن مشکلات را به خودتان هم نگفته‌اند اما آیا واقعا امکان دارد که یک هنرمند پنج سال بدون هیچ دلیلی به این شکل بلاتکلیف باشد؟ یا خودتان اصل اتفاقات را شرح نمی‌دهید؟
به دلیل یک سری مشکلات شخصی که برایم رخ داد، جلوی کارهایم گرفته شد. متاسفانه برخی افراد از عکس‌های شخصی من و موزیک‌هایی که به صورت ماکت بودند و هیچگاه نباید پخش می‌شدند سوءاستفاده کردند.
این افراد فایل‌های شخصی‌ام را از روی هارد من دزدیدند و کپی و پخش کردند. همین اتفاقات باعث شد تا پروسه اخذ مجوز فعالیت من با تاخیر همراه شود. کارها را تا یک مرحله‌ای پیش می‌بردم اما ناگهان یکی از ماکت‌های من منتشر می‌شد.
در ادامه از طرف ارشاد اعلام می‌کردند که ما گفته بودیم شما باید سکوت کنید اما قطعه‌ای را منتشر کرده‌اید. من هم ابراز بی‌اطلاعی می‌کردم و خودم اصلا خبر نداشتم که آن قطعات چگونه منتشر می‌شدند. در ادامه با بیماری پدرم و بیماری خودم مواجه شدم و مشکلات شخصی زیادی داشتم و در زندگی خصوصی با سختی‌های زیادی رو به رو شدم.
همین اتفاقات باعث شد تا تمرکز من از روی هنر و موسیقی دور شود. هرگز حسرت روزهای گذشته را نمی‌خورم زیرا تجربیات من در این چند سال بیشتر شد. همچنین با ساز ویولن آشنا شدم و سطح نوازندگی خودم را ارتقا دادم و در این برزخ پنج ساله حکمتی وجود داشت.
سکوت را ترجیح دادم تا شاید چاره مشکلاتم باشد*
پس مقصر تمامی مشکلات شما، دفتر موسیقی و وزارت ارشاد نبود. زیرا در مصاحبه قبلی که با یکی از روزنامه‌ها داشتید به گونه‌ای مسائل را بیان کرده بودید که دفتر موسیقی، دلیل تمامی مشکلات است.
من گلایه داشتم زیرا دوستانی از میان همین همکاران خودم بودند که در شبکه‌های ماهواره‌ای و سایت «رادیو جوان» موزیک ویدئو داشتند اما خیلی زودتر از من مجاز شدند.
حتی برخی از این افراد سابقه اجرا با خوانندگان خانم را هم داشتند اما به راحتی کار خود را پیگیری می‌کردند و همین مسائل برای من عجیب بود. حق داشتم که اعتراض کنم و هر زمان که به ارشاد می‌رفتم هم این اعتراضات را بیان می‌کردم. پدر من هم کارمند وزارت ارشاد و پیشکسوت تئاتر این کشور بود و دوست داشت موفقیت من را روی استیج ببیند.
اما متاسفانه اعتراضات پدر من هم نسبت به این مشکلات و بلاتکلیفی کارساز نبود. سکوت را ترجیح دادم تا شاید چاره مشکلاتم باشد و مدتها است که کاری را منتشر نکرده‌ام. برای هنرمندان خارج از کشور هم مدتها است که آهنگسازی نکرده‌ام زیرا دوست دارم در کشور خودم به شکل رسمی فعالیت کنم.
حتی اگر ما به خارج هم برویم باز هم مسافر هستیم و در این کشور از جنس مردم و مخاطبان هستیم. اگر به خارج می‌رفتم یا همکاری با خواننده‌های آنور آب را پیگیری می‌کردم، بین من و مخاطبانم هزاران کیلومتر فاصله ایجاد می‌شد.
برخی از همین همکارانتان که اشاره کردید قطعا وضعیتی به مراتب بدتر از شما در مقوله موزیک ویدئوها و سایر فعالیت‌ها داشتند. اما یک چهره‌ای پشت سرشان قرار داشت که توانست به آنها کمک کند تا مسیر اخذ مجوز را سریعتر طی کنند. من فکر می‌کنم چنین فردی را شما در کنار خودتان نداشتید که با کمک او مسیر را سریعتر طی کنید.
آقای «امید میرزایی» مدیر برنامه‌های من است و حدود پنج سال است که با همدیگر قرارداد داریم. ایشان هم پیگیر کارهای من بودند ولی متاسفانه حواشی که دیگر دوستان ایجاد می‌کردند و خصومت‌های شخصی دیگران برای من دردسرساز شد.
به غیر از آقای امید میرزایی، من و پدرم هم خیلی پیگیر بودیم اما متاسفانه در همه شاخه‌های هنر و مشاغل مختلف افرادی وجود دارند که حسودی می‌کنند یا دشمن موفقیت دیگران هستند. من هم چنین افرادی را اطراف خودم داشتم ولی برای من اهمیت زیادی نداشت. زیرا من خدای خودم را دارم و به هیچکس غیر از او محتاج نیستم.
این دوستانی که به آنها اشاره کردید خواننده‌ها بودند؟ یعنی می‌ترسیدند که با مجازشدن شما جایگاه آنها به خطر بیفتد؟ یا تهیه‌کننده‌های دیگر این مشکلات را ایجاد کردند؟
هیچکدام از این دو طیف نبودند. اتفاقا افرادی که عرض کردم در هنر نبودند و در گذشته خیلی به من نزدیک بودند و در زندگی شخصی من حضور داشتند. به محض اینکه رابطه‌ام را با آنها کم کردم به نوعی با من لج کردند.
کارهایی که روی هاردم به صورت ماکت داشتم را کپی و پخش کردند. اما بارها نسبت به این اتفاقات و پخش چنین قطعاتی ابراز بی‌اطلاعی کرده بودم. من برای خوانندگان زیادی کار آهنگسازی و تنظیم انجام داده بودم و ماکت‌هایی که با صدای خودم خوانده بودم و در اختیار آن دوستان بود هم پخش شد.
برای من خیلی عجیب بود که چرا باید چنین اتفاقاتی رخ دهد و هرچقدر هم پیگیری کردیم به نتیجه‌ای نرسیدیم. آقای مرادخانی شش ماه قبل برای عیادت پدرم به منزل ما تشریف آوردند و حضوری به من قول دادند و تماس هم گرفتند و گفتند که مشکلات را حل می‌کنند.
اما همچنان شش ماه است که من منتظر هستم و ایشان هم ابراز بی‌اطلاعی می‌کنند و می‌گویند که انشاالله حل می‌شود. آقای طالبی چند هفته قبل با من تماس گرفتند و اعلام کردند که این مسائل در سال جاری برطرف خواهد شد. همچنان منتظر هستم.
تا لحظه‌ای که بتوانم آلبوم رسمی را منتشر کنم پیگیر خواهم بود*
در موسیقی پاپ خواننده‌هایی داریم که بیشتر از پنج سال هم منتظر صدور مجوز بوده‌اند اما این انتقاد از سوی منتقدان به آنها مطرح می‌شود که خودشان پیگیر نیستند. البته بعضا هم درگیر مشاغل دیگر هستند و موسیقی برای آنها در اولویت اول نیست. مدتی است که چنین انتقادی مبنی بر عدم پیگیری و سرگرمی به یک کار دیگر از سوی هواداران شما هم مطرح می‌شود. چنین مساله‌ای را قبول دارید؟
اصلا اینطور نیست چون عشق من هنر و موسیقی است. من در یک خانواده هنری به دنیا آمده‌ام و پدر و مادرم کار هنری می‌کردند. خواهرم بازیگر تئاتر است و راه پدرم را در پیش گرفته است. این جو هنری از کودکی باعث شد که موسیقی را دنبال کنم و در حال حاضر هیچ شغل یا کار دیگری ندارم.
درباره پیگیری هم باید بگویم که در طول این پنج سال لحظه‌ای از فکر کسب مجوز فعالیت خارج نشدم و امید داشتم و دنبال کارها بودم. هنوز هم هستم و تا لحظه‌ای که بتوانم آلبوم رسمی را منتشر کنم پیگیر خواهم بود.
آخرین قطعه‌ای که با صدای شما منتشر شد «دولت کاریکاتور» نام داشت. اثری که مضمون آن سیاسی بود و قبلا سابقه اجرای چنین قطعاتی را نداشتید. آیا اجرای این قطعه یکی از شروط صدور مجوز رسمی فعالیت برای شما بود؟
به هیچ عنوان اینگونه نبود. زمانی که با موسسه «کساء» و آقای «میثم حسنی»، مدیریت آن مجموعه، آشنا شدم با من تماس گرفتند و پیشنهاد همکاری را ارائه کردند. خواننده‌های دیگری نظیر «حامد زمانی» و «شاهد صادقپور» هم با این مجموعه همکاری کرده بودند.
قبلا هم آلبومی به نام «دلصدا» به تهیه‌کنندگی این مجموعه روانه بازار شده بود. این موسسه ترانه‌های زیادی داشت و من دولت کاریکاتور را انتخاب کردم. زمانی که ترانه این کار را دیدم حس کردم می‌توانم با اجرای این قطعه قدم کوچکی برای صلح و ضد جنگ بردارم.
هیچ آدمی خشونت را دوست ندارد و سعی کردم ترانه‌ای با این محتوا را انتخاب کنم. تلاش من هم این بود که در فضای موسیقی و تنظیم آن هم استایل جدیدی را ایجاد کنم. چون اکثر کارهای حماسی یا مذهبی که می‌شنیدم اغلب در یک چارچوب موسیقایی خاصی بود.
به عنوان مثال در اغلب آثار حماسی سکشن زهی، ترومپت یا صدای کُرال وجود داشت. من برای قطعه دولت کاریکاتور به سراغ سبک «سویینگ» با تلفیقی از سبک «داب استپ» رفتم و با همان موضوع ضدجنگ و ضد صهیونیست اجرا کردم.
قصد داشتم که این تلفیق به عنوان یک امضا برای خودم هم باشد و از خروجی کار راضی بودم. خوانندگان ما نباید فقط مسائل جامعه خودمان را ببینند و باید به فکر مشکلات دنیا هم باشند. ما باید با هر مخاطبی ارتباط برقرار کنیم زیرا وظیفه هنرمند این است که نقش کوچکی در مسائل دیگری غیر از عشق هم داشته باشد.
خواننده‌های پاپ معمولا به سراغ اجرای چنین آثاری نمی‌روند به دلیل اینکه از بازخورد مخاطبانشان هم کمی هراس دارند. بازخورد هواداران شما نسبت به این قطعه چگونه بود؟
آدم‌ها سلایق متفاوتی دارند و خیلی‌ها این کار را دوست داشتند. بعضی‌ها هم این قطعه را دوست نداشتند و من را در همان استایل قدیمی می‌پسندیدند. صد در صد باز هم کارهایی که به نفع صلح جهانی و ضد ظلم باشد را اجرا می‌کنم. به دلیل اینکه موضوعات عاشقانه هم کمی اشباع شده و ترانه‌های تمامی قطعاتی که شما می‌شنوید کمی کلیشه‌ای شده‌اند.
متاسفانه مدتها است که موسیقی فاخر با بار هنری تولید نمی‌شود و استدلال دوستان هم این است که مردم چنین کارهایی را دوست دارند. در حالی که هنرمند می‌تواند سلیقه مخاطبان را تغییر دهد. من به دنبال تنوع در آثارم هستم و هر سبکی که بتوانم با آن ارتباط برقرار کنم و با استانداردهای خودم همخوانی داشته باشد را می‌خوانم.
به مقوله تکرار و کلیشه در کلام قطعات جدید اشاره کردید. دوست دارم بدانم که آلبوم شما هم این کلیشه‌ها را کنار زده است؟ یا چون پنج سال قبل تولید شده یک فضای قدیمی را در ترانه‌هایش خواهیم شنید؟
من ناگهان ریسک نمی‌کنم و محتوای تمامی قطعات را از حالت عاشقانه خارج کنم. قطعات عاشقانه دارم چون اغلب مخاطبان حال حاضر موسیقی، کارهای عاشقانه را دوست دارند. اما چند قطعه سوژه‌های خاصی دارد و من حتی دموی یکی از این کارها پخش کردم.
در ترانه آن قطعه داریم:«مبارکم باشه شب تولدم/چقدر شلوغه خودمم و خودم» و این ترانه راجع به کسی است که در شب تولدش تنها است و شاید این اتفاق برای خیلی‌ها رخ دهد. اما باز هم سعی کردم ریسک نکنم و اغلب محتوای کار عاشقانه باشد. به دلیل اینکه ترانه‌های کارها برای گذشته است، می‌خواهم از آلبوم دوم در کارهایم هنجارشکنی داشته باشم.
من به همان حد و فضایی که برای خودم دارم قانع هستم*
اگر کارها طبق روال پیش برود و بتوانید اردیبهشت سال آینده آلبوم خود را منتشر کنید برای آن باید یک جنجال تبلیغاتی داشته باشید. زیرا پنج سال هیچ مجموعه رسمی نداشتید و طی ماه‌های گذشته در سکوت کامل بودید. برای این مقوله تبلیغاتی به دنبال همکاری با یک چهره معروف نیستید؟ یا حتی قصد همکاری مجدد با «یاس» را ندارید؟
همکاری من با «یاسر» عزیز با استقبال زیادی مواجه شد اما الان به دلیل حواشی زیادی که در موسیقی وجود دارد فکر می‌کنم اگر آثارم را به صورت انفرادی منتشر کنم بسیار بهتر باشد. من به همان حد و فضایی که برای خودم دارم قانع هستم و سعی می‌کنم در همان فضا کارم را منتشر کنم. اگر شنوندگان کار من را دوست داشتند به آنها احترام می‌گذارم و سعی می‌کنم کارهای بهتری را برای آنها تولید کنم.
قطعا برخی از شنوندگان هم کار من را دوست نخواهند داشت که به آنها هم احترام می‌گذارم. اما سعی می‌کنم از انتقادات سازنده آنها بهره ببرم و سطح آثارم را ارتقا دهم. همین مساله باعث می‌شود که رفته رفته طیف گسترده‌تری به سمت آثار من جذب شوند و نیازی به جنجال خاصی برای تبلیغات نیست.
برای پس از انتشار اولین آلبوم رسمی خود چه برنامه‌هایی دارید؟ و اینکه آیا آلبوم دوم شما چهار یا پنج سال بعد منتشر می‌شود؟
تا زمانی که نتوانم قطعاتی بهتر از کارهای گذشته خودم تولید کنم قطعا سکوت می‌کنم تا بتوانم یک گام رو به جلو بردارم. آنگونه نیستم که مثل برخی از خواننده‌ها سالی یک آلبوم منتشر کنم تا صرفا در کنسرت‌هایم تنوع زیادی وجود داشته باشد.
اگر آلبومی را منتشر کنم و از آن استقبال نشود برای من چه فایده‌ای دارد؟ غیر از این نخواهد بود که جایگاه من را پایین‌تر بیاورد. تا زمانی که موزیک‌هایی بهتر از آلبوم قبلی یا تک قطعات گذشته نداشته باشم، کاری را منتشر نمی‌کنم. زیرا افت کیفیت کاری باعث می‌شود که مخاطبان شما هم ریزش داشته باشد.
با توجه به اینکه ظاهرا قول‌های این دفعه مسئولین از دفعات قبلی قطعی‌تر به نظر می‌رسد به کنسرت هم فکر می‌کنید؟
تمام تمرکز من روی ویرایش آلبوم است. حتی یکی دو قطعه را عوض خواهم کرد. با وجود اینکه قطعات آلبوم من از بین چهل قطعه انتخاب شده‌اند. اما باز هم سعی می‌کنم وسواس بیشتری به خرج دهم. کار من سخت شده چون برای خواننده‌های دیگری کار ساخته بودم و مردم توقعات زیادی از من دارند. اما با این وجود سعی می‌کنم هر آنچه که در موسیقی فراگرفته‌ام را به کار بگیرم تا آلبوم خوبی را منتشر کنم.
و کلام آخر؟
صحبت خاصی باقی نمانده فقط نسخه صوتی قطعه «دولت کاریکاتور» که چندی پیش در فضای مجازی منتشر شد با کیفیت اصلی نبود. اکنون برای اولین‌بار از طریق سایت «موسیقی ما» نسخه اصلی و باکیفیت این اثر را به مخاطبان عزیز تقدیم می‌کنم.
این خواننده سرانجام تصمیم گرفت تا پس از مدتها در گفتگویی مفصل با سایت «موسیقی ما» به این سکوت پایان دهد. چرا که احتمال دارد مشکل پنج ساله او در زمینه اخذ مجوز رسمی فعالیت به زودی حل شود و در آینده نزدیک شاهد انتشار آلبوم این خواننده باشیم.
همچنین نیما علامه برای اولین‌بار به صورت صریح از دلایل ممنوع‌الکاری‌اش سخن گفت و اعلام کرد که قول‌های مساعدی از سوی مسئولین ارشاد دریافت کرده است. این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:
این روزها و همزمان با رویه سکوتی که پیش گرفته‌اید مشغول انجام چه کارهایی هستید؟ چه خبرهای جدیدی برای ما دارید؟
حدود پنج سال است که پشت درهای بسته ارشاد هستم. اما آقای «طالبی» و آقای «مرادخانی» قول‌هایی به ما داده‌اند و فکر می‌کنم مشکل من در سال جاری برطرف شود.
روند این پنج سال کسل‌کننده شده اما مسئولین محترم قول‌های شفاهی داده‌اند که در سال جاری همه مشکلات حل شود.
آلبوم من از چهار سال قبل آماده است و دائما در حال به‌روزرسانی تنظیم‌ها و میکس و مسترینگ قطعات هستیم. این توضیحاتی درباره فعالیت‌های اخیر من بود و فعلا با این بلاتکلیفی زندگی می‌کنم!
بر مبنای همین قول مسئولین امکان انتشار آلبومتان در سال جاری وجود دارد؟
باید در آلبوم تغییراتی ایجاد شود و همین مساله مستلزم صرف زمان است. همچنین می‌خواهیم یک موزیک ویدئو در آلبوم قرار دهیم و میکس و مسترینگ کارها هم باید به روز شود. حتی امکان دارد که برخی وکال‌ها را مجدداً ضبط کنیم. اگر مسئولین به قول خود عمل کنند و مشکلات من در سال جاری برطرف شود، آلبوم من اردیبهشت 95 منتشر می‌شود.
شما در مصاحبه‌های قبلی گفته بودید که دلیل حل نشدن مشکلات را به خودتان هم نگفته‌اند اما آیا واقعا امکان دارد که یک هنرمند پنج سال بدون هیچ دلیلی به این شکل بلاتکلیف باشد؟ یا خودتان اصل اتفاقات را شرح نمی‌دهید؟
به دلیل یک سری مشکلات شخصی که برایم رخ داد، جلوی کارهایم گرفته شد. متاسفانه برخی افراد از عکس‌های شخصی من و موزیک‌هایی که به صورت ماکت بودند و هیچگاه نباید پخش می‌شدند سوءاستفاده کردند.
این افراد فایل‌های شخصی‌ام را از روی هارد من دزدیدند و کپی و پخش کردند. همین اتفاقات باعث شد تا پروسه اخذ مجوز فعالیت من با تاخیر همراه شود. کارها را تا یک مرحله‌ای پیش می‌بردم اما ناگهان یکی از ماکت‌های من منتشر می‌شد.
در ادامه از طرف ارشاد اعلام می‌کردند که ما گفته بودیم شما باید سکوت کنید اما قطعه‌ای را منتشر کرده‌اید. من هم ابراز بی‌اطلاعی می‌کردم و خودم اصلا خبر نداشتم که آن قطعات چگونه منتشر می‌شدند. در ادامه با بیماری پدرم و بیماری خودم مواجه شدم و مشکلات شخصی زیادی داشتم و در زندگی خصوصی با سختی‌های زیادی رو به رو شدم.
همین اتفاقات باعث شد تا تمرکز من از روی هنر و موسیقی دور شود. هرگز حسرت روزهای گذشته را نمی‌خورم زیرا تجربیات من در این چند سال بیشتر شد. همچنین با ساز ویولن آشنا شدم و سطح نوازندگی خودم را ارتقا دادم و در این برزخ پنج ساله حکمتی وجود داشت.
سکوت را ترجیح دادم تا شاید چاره مشکلاتم باشد*
پس مقصر تمامی مشکلات شما، دفتر موسیقی و وزارت ارشاد نبود. زیرا در مصاحبه قبلی که با یکی از روزنامه‌ها داشتید به گونه‌ای مسائل را بیان کرده بودید که دفتر موسیقی، دلیل تمامی مشکلات است.
من گلایه داشتم زیرا دوستانی از میان همین همکاران خودم بودند که در شبکه‌های ماهواره‌ای و سایت «رادیو جوان» موزیک ویدئو داشتند اما خیلی زودتر از من مجاز شدند.
حتی برخی از این افراد سابقه اجرا با خوانندگان خانم را هم داشتند اما به راحتی کار خود را پیگیری می‌کردند و همین مسائل برای من عجیب بود. حق داشتم که اعتراض کنم و هر زمان که به ارشاد می‌رفتم هم این اعتراضات را بیان می‌کردم. پدر من هم کارمند وزارت ارشاد و پیشکسوت تئاتر این کشور بود و دوست داشت موفقیت من را روی استیج ببیند.
اما متاسفانه اعتراضات پدر من هم نسبت به این مشکلات و بلاتکلیفی کارساز نبود. سکوت را ترجیح دادم تا شاید چاره مشکلاتم باشد و مدتها است که کاری را منتشر نکرده‌ام. برای هنرمندان خارج از کشور هم مدتها است که آهنگسازی نکرده‌ام زیرا دوست دارم در کشور خودم به شکل رسمی فعالیت کنم.
حتی اگر ما به خارج هم برویم باز هم مسافر هستیم و در این کشور از جنس مردم و مخاطبان هستیم. اگر به خارج می‌رفتم یا همکاری با خواننده‌های آنور آب را پیگیری می‌کردم، بین من و مخاطبانم هزاران کیلومتر فاصله ایجاد می‌شد.
آقای «امید میرزایی» مدیر برنامه‌های من است و حدود پنج سال است که با همدیگر قرارداد داریم. ایشان هم پیگیر کارهای من بودند ولی متاسفانه حواشی که دیگر دوستان ایجاد می‌کردند و خصومت‌های شخصی دیگران برای من دردسرساز شد.
به غیر از آقای امید میرزایی، من و پدرم هم خیلی پیگیر بودیم اما متاسفانه در همه شاخه‌های هنر و مشاغل مختلف افرادی وجود دارند که حسودی می‌کنند یا دشمن موفقیت دیگران هستند. من هم چنین افرادی را اطراف خودم داشتم ولی برای من اهمیت زیادی نداشت. زیرا من خدای خودم را دارم و به هیچکس غیر از او محتاج نیستم.
این دوستانی که به آنها اشاره کردید خواننده‌ها بودند؟ یعنی می‌ترسیدند که با مجازشدن شما جایگاه آنها به خطر بیفتد؟ یا تهیه‌کننده‌های دیگر این مشکلات را ایجاد کردند؟
هیچکدام از این دو طیف نبودند. اتفاقا افرادی که عرض کردم در هنر نبودند و در گذشته خیلی به من نزدیک بودند و در زندگی شخصی من حضور داشتند. به محض اینکه رابطه‌ام را با آنها کم کردم به نوعی با من لج کردند.
کارهایی که روی هاردم به صورت ماکت داشتم را کپی و پخش کردند. اما بارها نسبت به این اتفاقات و پخش چنین قطعاتی ابراز بی‌اطلاعی کرده بودم. من برای خوانندگان زیادی کار آهنگسازی و تنظیم انجام داده بودم و ماکت‌هایی که با صدای خودم خوانده بودم و در اختیار آن دوستان بود هم پخش شد.
برای من خیلی عجیب بود که چرا باید چنین اتفاقاتی رخ دهد و هرچقدر هم پیگیری کردیم به نتیجه‌ای نرسیدیم. آقای مرادخانی شش ماه قبل برای عیادت پدرم به منزل ما تشریف آوردند و حضوری به من قول دادند و تماس هم گرفتند و گفتند که مشکلات را حل می‌کنند.
اما همچنان شش ماه است که من منتظر هستم و ایشان هم ابراز بی‌اطلاعی می‌کنند و می‌گویند که انشاالله حل می‌شود. آقای طالبی چند هفته قبل با من تماس گرفتند و اعلام کردند که این مسائل در سال جاری برطرف خواهد شد. همچنان منتظر هستم.
تا لحظه‌ای که بتوانم آلبوم رسمی را منتشر کنم پیگیر خواهم بود*
در موسیقی پاپ خواننده‌هایی داریم که بیشتر از پنج سال هم منتظر صدور مجوز بوده‌اند اما این انتقاد از سوی منتقدان به آنها مطرح می‌شود که خودشان پیگیر نیستند. البته بعضا هم درگیر مشاغل دیگر هستند و موسیقی برای آنها در اولویت اول نیست. مدتی است که چنین انتقادی مبنی بر عدم پیگیری و سرگرمی به یک کار دیگر از سوی هواداران شما هم مطرح می‌شود. چنین مساله‌ای را قبول دارید؟
اصلا اینطور نیست چون عشق من هنر و موسیقی است. من در یک خانواده هنری به دنیا آمده‌ام و پدر و مادرم کار هنری می‌کردند. خواهرم بازیگر تئاتر است و راه پدرم را در پیش گرفته است. این جو هنری از کودکی باعث شد که موسیقی را دنبال کنم و در حال حاضر هیچ شغل یا کار دیگری ندارم.
درباره پیگیری هم باید بگویم که در طول این پنج سال لحظه‌ای از فکر کسب مجوز فعالیت خارج نشدم و امید داشتم و دنبال کارها بودم. هنوز هم هستم و تا لحظه‌ای که بتوانم آلبوم رسمی را منتشر کنم پیگیر خواهم بود.
آخرین قطعه‌ای که با صدای شما منتشر شد «دولت کاریکاتور» نام داشت. اثری که مضمون آن سیاسی بود و قبلا سابقه اجرای چنین قطعاتی را نداشتید. آیا اجرای این قطعه یکی از شروط صدور مجوز رسمی فعالیت برای شما بود؟
به هیچ عنوان اینگونه نبود. زمانی که با موسسه «کساء» و آقای «میثم حسنی»، مدیریت آن مجموعه، آشنا شدم با من تماس گرفتند و پیشنهاد همکاری را ارائه کردند. خواننده‌های دیگری نظیر «حامد زمانی» و «شاهد صادقپور» هم با این مجموعه همکاری کرده بودند.
قبلا هم آلبومی به نام «دلصدا» به تهیه‌کنندگی این مجموعه روانه بازار شده بود. این موسسه ترانه‌های زیادی داشت و من دولت کاریکاتور را انتخاب کردم. زمانی که ترانه این کار را دیدم حس کردم می‌توانم با اجرای این قطعه قدم کوچکی برای صلح و ضد جنگ بردارم.
هیچ آدمی خشونت را دوست ندارد و سعی کردم ترانه‌ای با این محتوا را انتخاب کنم. تلاش من هم این بود که در فضای موسیقی و تنظیم آن هم استایل جدیدی را ایجاد کنم. چون اکثر کارهای حماسی یا مذهبی که می‌شنیدم اغلب در یک چارچوب موسیقایی خاصی بود.
قصد داشتم که این تلفیق به عنوان یک امضا برای خودم هم باشد و از خروجی کار راضی بودم. خوانندگان ما نباید فقط مسائل جامعه خودمان را ببینند و باید به فکر مشکلات دنیا هم باشند. ما باید با هر مخاطبی ارتباط برقرار کنیم زیرا وظیفه هنرمند این است که نقش کوچکی در مسائل دیگری غیر از عشق هم داشته باشد.
خواننده‌های پاپ معمولا به سراغ اجرای چنین آثاری نمی‌روند به دلیل اینکه از بازخورد مخاطبانشان هم کمی هراس دارند. بازخورد هواداران شما نسبت به این قطعه چگونه بود؟
آدم‌ها سلایق متفاوتی دارند و خیلی‌ها این کار را دوست داشتند. بعضی‌ها هم این قطعه را دوست نداشتند و من را در همان استایل قدیمی می‌پسندیدند. صد در صد باز هم کارهایی که به نفع صلح جهانی و ضد ظلم باشد را اجرا می‌کنم. به دلیل اینکه موضوعات عاشقانه هم کمی اشباع شده و ترانه‌های تمامی قطعاتی که شما می‌شنوید کمی کلیشه‌ای شده‌اند.
متاسفانه مدتها است که موسیقی فاخر با بار هنری تولید نمی‌شود و استدلال دوستان هم این است که مردم چنین کارهایی را دوست دارند. در حالی که هنرمند می‌تواند سلیقه مخاطبان را تغییر دهد. من به دنبال تنوع در آثارم هستم و هر سبکی که بتوانم با آن ارتباط برقرار کنم و با استانداردهای خودم همخوانی داشته باشد را می‌خوانم.
به مقوله تکرار و کلیشه در کلام قطعات جدید اشاره کردید. دوست دارم بدانم که آلبوم شما هم این کلیشه‌ها را کنار زده است؟ یا چون پنج سال قبل تولید شده یک فضای قدیمی را در ترانه‌هایش خواهیم شنید؟
من ناگهان ریسک نمی‌کنم و محتوای تمامی قطعات را از حالت عاشقانه خارج کنم. قطعات عاشقانه دارم چون اغلب مخاطبان حال حاضر موسیقی، کارهای عاشقانه را دوست دارند. اما چند قطعه سوژه‌های خاصی دارد و من حتی دموی یکی از این کارها پخش کردم.
در ترانه آن قطعه داریم:«مبارکم باشه شب تولدم/چقدر شلوغه خودمم و خودم» و این ترانه راجع به کسی است که در شب تولدش تنها است و شاید این اتفاق برای خیلی‌ها رخ دهد. اما باز هم سعی کردم ریسک نکنم و اغلب محتوای کار عاشقانه باشد. به دلیل اینکه ترانه‌های کارها برای گذشته است، می‌خواهم از آلبوم دوم در کارهایم هنجارشکنی داشته باشم.
من به همان حد و فضایی که برای خودم دارم قانع هستم*
اگر کارها طبق روال پیش برود و بتوانید اردیبهشت سال آینده آلبوم خود را منتشر کنید برای آن باید یک جنجال تبلیغاتی داشته باشید. زیرا پنج سال هیچ مجموعه رسمی نداشتید و طی ماه‌های گذشته در سکوت کامل بودید. برای این مقوله تبلیغاتی به دنبال همکاری با یک چهره معروف نیستید؟ یا حتی قصد همکاری مجدد با «یاس» را ندارید؟
همکاری من با «یاسر» عزیز با استقبال زیادی مواجه شد اما الان به دلیل حواشی زیادی که در موسیقی وجود دارد فکر می‌کنم اگر آثارم را به صورت انفرادی منتشر کنم بسیار بهتر باشد. من به همان حد و فضایی که برای خودم دارم قانع هستم و سعی می‌کنم در همان فضا کارم را منتشر کنم. اگر شنوندگان کار من را دوست داشتند به آنها احترام می‌گذارم و سعی می‌کنم کارهای بهتری را برای آنها تولید کنم.
قطعا برخی از شنوندگان هم کار من را دوست نخواهند داشت که به آنها هم احترام می‌گذارم. اما سعی می‌کنم از انتقادات سازنده آنها بهره ببرم و سطح آثارم را ارتقا دهم. همین مساله باعث می‌شود که رفته رفته طیف گسترده‌تری به سمت آثار من جذب شوند و نیازی به جنجال خاصی برای تبلیغات نیست.
برای پس از انتشار اولین آلبوم رسمی خود چه برنامه‌هایی دارید؟ و اینکه آیا آلبوم دوم شما چهار یا پنج سال بعد منتشر می‌شود؟
تا زمانی که نتوانم قطعاتی بهتر از کارهای گذشته خودم تولید کنم قطعا سکوت می‌کنم تا بتوانم یک گام رو به جلو بردارم. آنگونه نیستم که مثل برخی از خواننده‌ها سالی یک آلبوم منتشر کنم تا صرفا در کنسرت‌هایم تنوع زیادی وجود داشته باشد.
اگر آلبومی را منتشر کنم و از آن استقبال نشود برای من چه فایده‌ای دارد؟ غیر از این نخواهد بود که جایگاه من را پایین‌تر بیاورد. تا زمانی که موزیک‌هایی بهتر از آلبوم قبلی یا تک قطعات گذشته نداشته باشم، کاری را منتشر نمی‌کنم. زیرا افت کیفیت کاری باعث می‌شود که مخاطبان شما هم ریزش داشته باشد.
تمام تمرکز من روی ویرایش آلبوم است. حتی یکی دو قطعه را عوض خواهم کرد. با وجود اینکه قطعات آلبوم من از بین چهل قطعه انتخاب شده‌اند. اما باز هم سعی می‌کنم وسواس بیشتری به خرج دهم. کار من سخت شده چون برای خواننده‌های دیگری کار ساخته بودم و مردم توقعات زیادی از من دارند. اما با این وجود سعی می‌کنم هر آنچه که در موسیقی فراگرفته‌ام را به کار بگیرم تا آلبوم خوبی را منتشر کنم.
و کلام آخر؟
صحبت خاصی باقی نمانده فقط نسخه صوتی قطعه «دولت کاریکاتور» که چندی پیش در فضای مجازی منتشر شد با کیفیت اصلی نبود. اکنون برای اولین‌بار از طریق سایت «موسیقی ما» نسخه اصلی و باکیفیت این اثر را به مخاطبان عزیز تقدیم می‌کنم.
![[-]](http://www.flashkhor.com/forum/images/collapse.gif "[-]")
