11-02-2016، 21:53
آرامگاه شاه نعمت الله ولي که نام وي نورالدين بوده، در حلب زاده شده و دوران کودکي و نوجواني را در کرمان گذرانده است. شاه نعمت الله علاوه بر مقام والایش در عرفان، در شعر و ادب هم پايگاهي برجسته داشته و ديواني از قصيده و غزل و مثنوي و رباعي دارد. مرگ اين عارف بزرگ در سال 834 هجري قمری اتفاق افتاده و مزار وي در شهر ماهان يکي از باصفاترين بقعه هاي ايران به حساب می آید؛ و طی قرن ها همواره مورد توجه و ارادت صوفیه و عرفا و شاعران بوده و هست.
سخن من نمکین است و برت می آرم **** می برم زیره به کرمان؛ به نمکسار نمک
دراویش نعمت اللهی که پیروان این عارف شهیر هستند در خانقاه این بقعه معتکف بوده اند و به انجام مراسم می پرداخته اند. بناي اصلي آستانه ماهان متعلق به نيمه اول قرن نهم هجري قمري (840 هجري قمري) است که بعدا ساختمان هايي به بناي اوليه اضافه شده است.
قديمي ترين قسمت آستانه، گنبدي است که بر مزار شاه قرار دارد، اين گنبد در سال 840 هجري قمري به هزينه و دستور احمد شاه بهمني دکني که از ارادتمندان شاه نعمت الله بود، ساخته شده است.
در این آستانه موزه اي نیز ایجاد شده است که در آن اشياي نفيسي به خصوص اشیایی مربوط به عرفا و متصوفه مانند کشکول و تبرزین و شمعدان و... وجود دارد.
ایران ما در ردهٔ بالای فهرست ده کشور هزارهای جهان قرار دارد. این جاودانه ماندن در گذر هزارهها به هزاران سبب خرد و کلان است که یکی از مهمترین آنها را شاید بتوان در تنوع همراه با تعامل تاریخی اقوام ساکن این گسترهٔ بزرگ جغرافیایی جهان یافت.
کارمانیا (کرمان)، ایالت تاریخی ایران، در جنوب غربی کویر لوت و در جنوب شرقی ایران فعلی قرار دارد، جغرافی نویسان قدیم این ایالت را به پنج بخش کرمان، سیرجان، جیرفت، بم و نرماشیر تقسیم میکردند.
نام قدیم کرمان، گواشیر (بردشیر) ماخوذ از اردشیر بوده است زیرا در روایات تاریخی بنای آن را به اردشیر ساسانی هم نسبت دادهاند.
اکنون نیز استان کرمان، پهناورترین استان ایران، از لحاظ کشاورزی (پسته) و معادن (مس) و صنایع دستی (فرش و پته و صنایع مس) و آثار و بناهای گردشگری و تاریخی و میراث معنوی اهمیت فراوان دارد.
با توجه به وسعت استان کرمان، جاذبههای اجتماعی و مردمشناسی آن و متقابلا از سوی دیگر آسیبهای اجتماعی در جغرافیای آن در طول تاریخ مشهود بوده است.
گوشههای از این بزرگی را در جغرافیای ایران و مردمان آن میتوانیم بیابیم. در این مقال زمانی را به گشتی و گذاری در کرمان اختصاص دادهام، با حکایت عکسهایی که درست است حرفهای نیستند اما عاشقانهاند و غرور آفرین، امید است از دیدن آنها خرسند شوید.
سخن من نمکین است و برت می آرم **** می برم زیره به کرمان؛ به نمکسار نمک
دراویش نعمت اللهی که پیروان این عارف شهیر هستند در خانقاه این بقعه معتکف بوده اند و به انجام مراسم می پرداخته اند. بناي اصلي آستانه ماهان متعلق به نيمه اول قرن نهم هجري قمري (840 هجري قمري) است که بعدا ساختمان هايي به بناي اوليه اضافه شده است.
قديمي ترين قسمت آستانه، گنبدي است که بر مزار شاه قرار دارد، اين گنبد در سال 840 هجري قمري به هزينه و دستور احمد شاه بهمني دکني که از ارادتمندان شاه نعمت الله بود، ساخته شده است.
در این آستانه موزه اي نیز ایجاد شده است که در آن اشياي نفيسي به خصوص اشیایی مربوط به عرفا و متصوفه مانند کشکول و تبرزین و شمعدان و... وجود دارد.
ایران ما در ردهٔ بالای فهرست ده کشور هزارهای جهان قرار دارد. این جاودانه ماندن در گذر هزارهها به هزاران سبب خرد و کلان است که یکی از مهمترین آنها را شاید بتوان در تنوع همراه با تعامل تاریخی اقوام ساکن این گسترهٔ بزرگ جغرافیایی جهان یافت.
کارمانیا (کرمان)، ایالت تاریخی ایران، در جنوب غربی کویر لوت و در جنوب شرقی ایران فعلی قرار دارد، جغرافی نویسان قدیم این ایالت را به پنج بخش کرمان، سیرجان، جیرفت، بم و نرماشیر تقسیم میکردند.
نام قدیم کرمان، گواشیر (بردشیر) ماخوذ از اردشیر بوده است زیرا در روایات تاریخی بنای آن را به اردشیر ساسانی هم نسبت دادهاند.
اکنون نیز استان کرمان، پهناورترین استان ایران، از لحاظ کشاورزی (پسته) و معادن (مس) و صنایع دستی (فرش و پته و صنایع مس) و آثار و بناهای گردشگری و تاریخی و میراث معنوی اهمیت فراوان دارد.
با توجه به وسعت استان کرمان، جاذبههای اجتماعی و مردمشناسی آن و متقابلا از سوی دیگر آسیبهای اجتماعی در جغرافیای آن در طول تاریخ مشهود بوده است.
گوشههای از این بزرگی را در جغرافیای ایران و مردمان آن میتوانیم بیابیم. در این مقال زمانی را به گشتی و گذاری در کرمان اختصاص دادهام، با حکایت عکسهایی که درست است حرفهای نیستند اما عاشقانهاند و غرور آفرین، امید است از دیدن آنها خرسند شوید.