ماه حاصل یک برخورد رو در روست

[Interstellar]

کلید بازسازی این برخورد بزرگ یک نشانه ی شیمیایی است که در اتم های اکسیژن شهاب سنگ ها آشکار شد.
دانشمندان ژئوشیمی گزارش داده اند که ماه حاصل برخورد شدید بین زمین اولیه و یک جنین سیاره ای به نام Theia می باشد که تقریبا 100 میلیون سال پیش پس از شکل گیری زمین ایجاد شده.
دانشمندان قبلا در مورد این برخورد پر سرعت میدانستند که تقریبا 4.5 میلیارد سال پیش رخ داده است. اما بسیاری فکر میکردند که زمین با Theia تحت زاویه ی `45 درجه  برخورد داشته است. یک برخورد کششی قدرتمند -اما شواهد جدید نشان میدهد که این برخورد یک برخورد آنی و رو در رو بوده است.

محققان شهاب سنگ هایی را که از ماموریت های آپولو  12 15 و 17 از ماه آورده شده بودند همراه با قطعه سنگ های آتش فشانی از مناطق هاوایی و آریزونا را در زمین بررسی کردند. 

کلید تشخیص این برخورد بزرگ حضور نشانه ی شیمیایی آشکار شده در اتم های اکسیژن شهاب سنگ ها بود. 

اکسیژن 90 درصد حجم شهاب سنگها و 50 درصد وزن آنها را تشکیل میدهد . بیش از 99,9 درصد اکسیژن زمین از عنصر O 16 تشکیل یافته چرا که هر کدام از اتم ها 8 پروتون و 8 نوترون دارند اما مقدار کمی از ایزوتوپ های اکسیژن سنگینتر نیز موجود است : O 17 که یک نوترون اضافی دارد و O 18 که دو نوترون اضافی دارد. زمین مریخ و سایر اجرام سیاره ای در منظومه ی شمسی هر کدام نسبت منحصر به فردی از O 17 و O 16 را دارند. هر کدام یک اثر انگشت متمایز دارند. 

در سال 2014 تیمی از دانشمندان آلمانی گزارش دادند که ماه نیز نسبت منحصر به فرد ایزوتوپ های اکسیژن خود را دارد که متفاوت با ایزوتوپ های زمین است. 

ادوارد یانگ از دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس (UCLA ) : " ما تفاوتی چندانی میان ایزوتوپ های اکسیژن ماه و زمین نمیبینیم. تفاوت آن ه غیر قابل تشخیص است. " 

تیم تحقیقاتی یانگ با استفاده از تکنیک های هنری تکنولوژی اندازه گیری های بسیار دقیق انجام داده و آن ها را با طیف سنج جدید UCLA تطبیق داده اند. 

این واقعیت که اکسیژن در سنگ های روی زمین و ماه نشانه های شیمیایی مشترک دارد بسیار گویا است. زمین و تیا (Theia ) یک برخورد زودگذر شدید باهم داشتند. مقدار وسیعی از ماه از تیا تشکیل شده و ماه بایستی ایزوتوپ های اکسیژن متفاوتی داشته باشد. یک برخورد آنی رو در رو ترکیبات شیمیایی یکسانی را بر روی زمین و ماه خواهد داشت. 

یانگ : " تیا هم در زمین و هم در ماه مخلوط شده است و حتی میان آن دو پراکنده شده بود . 

این توضیح میدهد که چرا ما در ماه نشانه های متفاوتی از تیا در مقابل زمین نمیبینیم." 

در این برخورد اثری از تیا باقی نمانده جز آنکه بخش بزرگی از زمین و ماه را تشکیل میدهد و احتمالا در حال رشد و تبدیل شدن به یک سیاره بوده اگر برخوردی صورت نمی گرفت.  یانگ و برخی دیگر از دانشمندان معتقدند که سیاره تقریبا هم اندازه با زمین بوده است. دیگران معتقدند که کوچکتر بوده احتمالا هم اندازه با مریخ. 

سوال جالب دیگر این است که آیا برخورد با تیا آب موجود در زمین اولیه را از بین برده یا نه . بعد از برخورد شاید میلیاردها سال بعد سیارک هایی به زمین برخورد کرده اند که غنی از آب بودند و برخورد اجرام در حال رشد بعد از آن غالبا رخ داده است هرچند مریخ از برخوردهای بزرگ به دور بوده است. 

مترجم : آیدا صفری 

منبع : Astronomy.com 

[•ДmịrHoSsiŋ•]

جالب بود (: و يه نكته جالبتر اينكه ماه باعث شد سرعت چرخش زمين كاهش پيدا كنه و به 24ساعت برسه
و در زماني كه ماه تشكيل نشده بود سرعت چرخش زمين به قدري بود كه كل شبانه روز فقط 6 ساعت بود =_=