امتیاز موضوع:
  • 0 رأی - میانگین امتیازات: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5

پدر ادبیات انگلیسی

#1
پدر ادبیات انگلیسی 1
پس از غلبه ی نورمن ها بر انگلستان در سال 1066، در سراسر بریتانیا سه زبان رواج داشت و قرن ها زمان لازم بود که این سه زبان در لباس یک زبان ملی مورد قبول واقع شوند. انگلستانِ پیش از حمله ی نورمن ها به زبان انگلیسی قدیمی، نورمن ها به زبان فرانسوی و زبان دین و کلیسا لاتین بود که برای مردم عادی قابل فهم نبود. با توجه به حضور این سه زبان و عدم وجود زبان مشترک تصور آشفتگی و تلاطم در مرزهای انگلستان دور از ذهن نیست.
آثاری که در آن زمان نگاشته می شدند متناسب با طبقه ی هدف و به زبان آنها بود. ترانه هایی (ballads) که از آن زمان باقی مانده اند از آنجایی که مخصوص مردم عادی بودند و بیشتر به صورت شفاهی انتقال پیدا می کردند به زبان انگلیسی قدیمی نگاشته شده اند. طبقه ی درباری به افسانه های طولانی ای که بر اساس زندگی سلحشورانه ی یک شوالیه نگاشته می شدند علاقه نشان می دادند. این دسته از آثار به زبان فرانسوی نوشته می شد و اصولاً به بزرگداشت یک قهرمان فرانسوی مثل شارلمانی و رولاند می پرداخت. در صومعه های مسیحی نیز کشیشان به زبان لاتین در باب زندگی قدیسان، مابعدالطبیعه و اصول دین مسیحیت کتاب می نوشتند. با توجه به تفاوت های موجود میان طبقه های اجتماعی و نیاز به برقراری ارتباط با گذشت زمان زبان انگلیسی قدیمی که تلفیقی از کلمات فرانسوی و لاتین شده بود رواج پیدا کرد.
در قرن 14 میلادی با ظهور چند نویسنده مقدمات تغییر و تحولی اساسی و شکوفا شدن جوانه هایی از دوران پرشکوه رنسانس در قرون 16 و 17 میلادی فراهم آمد. وایکلیف (Wyclif) که یکی از مصلحان دینی شناخته می شود در قرن 14 برای اول بار انجیل را به زبان بومی ترجمه کرد. پیش از این انجیل تنها به زبان لاتین نوشته می شد و کلیسا مرجع تمام مسائل دینی مردم محسوب می شد. با ترجمه ی انجیل، هرچند هنوز خواندن و نوشتن برای همگان میسر نبود، اما با شنیدن متن کتب مقدس افراد می توانستند بدون مراجعه به کلیسا نسبت به مطالب دینی خود آگاهی پیدا کنند و از این طریق مرکزیت و اقتدار کلیسا از میان می رفت.
از میان همه ی نویسندگان این دوران، جفری چاسر (Geoffrey Chaucer) مشهورتر است. او که عنوان پدر ادبیات انگلیسی را از آن خود کرده است به عنوان اولین نویسنده ی واقع گرا و طنزنویس شناخته می شود. او و وایکلیف در نوشتن آثار خود گویش رایج در منطقه ی مرکزی انگلستان (یعنی لندن و شهرهای مرکزی) را انتخاب کردند. از همین رو است که این گویش خاص و نه گویش هایی که در مناطق شمالی و جنوبی انگلستان رایج بود، اولویت پیدا کرد. در سال 1359 میلادی که انگلستان فرانسه را تصرف کرد، جفری چاسر به عنوان اسیر جنگی توسط سپاه فرانسه گرفته شد و پادشاه انگلستان برای آزادی او 16 پوند پرداخت کرد. جفری چاسر در زمانی که در دستگاه قدرت فعال بود چند سفر به فرانسه و ایتالیا داشت. این سفرها در آثار او نقش به سزایی داشت، چرا که در این جریان بود که با آثار دانته آلیگیری، پترارک و بوکاچیو آشنا شد. 
چاسر در آثار ابتدایی و منظوم خود سبک فرانسوی و ارجاعات به متون کلاسیک را پیش گرفت. اما اثر برجسته ی او قصه های کنتربری از این قاعده مستثنا بود. او در این اثر توانست الگویی واقع گرا در نویسندگی پی ریزی کند که برای قرن ها در ادبیات انگلیسی باقی ماند. هر داستان در این مجموعه متناسب با موضوع، زبان و ویژگی های کلی گوینده ی داستان ها نگاشته شده است
قصه های کنتربری به زبان شعر نگاشته شده و به عنوان اولین مجموعه ی داستان کوتاه در ادبیات انگلیسی شناخته می شود. داستان از بهار سال 1387 میلادی آغاز می شود که گروهی از زائران در سفر 65 مایلی در جهت جنوب غربی به سمت کنتربری و بارگاه قدیس مقدس، توماس اِبکت در حرکت هستند. در این سفر مذهبی هر کدام از اشخاص برگزیده شده از ناحیه ی چاسر نماینده ی قشر خاصی از اجتماع هستند. چاسر از همان آغاز قصد داشت که هر کدام از زائران دو داستان در رفت و دو داستان در برگشت از بارگاه مقدس، تعریف کنند که با این حساب 120 داستان نگاشته می شد. این در حالی است که چاسر پیش از این که بتواند کتاب خود را به پایان برساند از دنیا رفت و تنها 24 داستان نوشته شده است.
قصه های کنتربری
در قسمت پیش درآمد کتاب قصه های کنتربری چاسر گردهم آمدن 30 مرد و زن در کاروانسرای تبرد (Tabard) را توصیف می کند. هیچ کدام از شخصیت ها شبیه به دیگری نیست و تنها وجه اشتراکشان در این است که همگی برای زیارت محل دفن توماس اِبکت که دو قرن پیش در کنتربری خاک شده است راهی هستند. در این گردهمایی برای سرگرم کردن خود در مسیر تصمیم گرفته می شود که هر یک داستانی تعریف کنند و صاحبِ کاروانسرا که در جایی با نام هری بیلی خوانده شده است به عنوان داور اصلی انتخاب شود که در آخر به کسی که جذاب ترین داستان را گفت غذایی رایگان هدیه کند. پیش درآمد اصلی کتاب که در 860 مصرع نگاشته شده است از جهت توصیف واضحی که از هر یک از شخصیت ها ارائه می دهد مشهور است. در ادامه اشاره ای به قسمتی از این توصیفات شده است:
* نجیب زاده ای که در جنگ های بسیار شرکت کرده و در آرزوی آزادی و تواضع به سر می برد.
* راهبه ای که بر خلاف تصور غالب در اجتماع شخصیتی صمیمی و مهربان دارد و از آداب معاشرت اجتماعی با خبر است.
* کشیشی فربه که با چکمه های فاخر و جامه ی خزدارش بر زین اسب می خرامد و تصور رایجی که راهبان را به ماندن در صومعه توصیه می کند رابه سخره می گیرد و به شکار کردن عشق می ورزد.
* راهبی که خدمتکاران مشروب فروشی و مالکان زمین دوست او هستند، کمک کردن به مریضان و مستضعفان را مبتذل می خواند و اعتقاد دارد کمک کردن به کسانی که پول نان شبشان را ندارند فرد را به جایی نمی رساند بلکه باید دست کسانی را گرفت که مالک هستند و وضع مالیِ خوبی دارند.
* بازرگانی که مقروض بودن خود را مخفی می کند.
* محققی از دانشگاه آکسفورد که در راه علم حاضر است نان شبش را هم بدهد.
* حقوق دانی که از قانون هایی که قابلیت سوءاستفاده دارند باخبر است و همیشه خود را مشغول تر از آنچه که هست نشان می دهد.
* زنی از شهر بَس (Bath) که بر خلاف تعلیمات مسیحیت و محدودیت های آن زمان 5 بار ازدواج کرده است.
*کشیش بخشی (parson) که از تمام صفات عالی انسانی برخوردار است. برای او ثروتمند و مستضعف یکی است. او مسیر را پیاده می رود و از نظر اعتقادی و هم از جهات اعمال همانی است که تعلیم می داد و مسیحیت واقعی می پسندد.
این توصیفات که تنها خلاصه ی بخشی از پیش درآمد کتاب قصه های کنتربری هستند نشان دهنده ی فساد اجتماعی حاکم در انگلستان قرن 14 میلادی است. فقر و نداری از یک طرف و فساد در درون کلیسا از طرف دیگر و پیروی مردم از خرافات و سخنان دروغ کلیسا شاکله ی اصلی آن دوران را تشکیل می دهد. چاسر با توجه به اعتقادات رایج آن دوران و نگاه تیز و زبان بذله گوی خود توانسته است به زیبایی فسادهای اجتماعی را هم چون طبیبی مهربان تشخیص دهد.
قصه های کنتربری تا اندازه ی زیادی تحت تأثیر دکامرون بوکاچیو نگاشته شده است. بوکاچیو در دکامرون 10 مرد و زنی را توصیف می کند که هردو متعلق به طبقه ی اشرافی هستند این در حالی است که انتخاب چاسر مردمی تر به نظر می رسد. هر کدام از شخصیت هایی که چاسر با ظرافت انتخاب کرده است گواهی وضعیت بریتانیای آن زمان است. بر خلاف دکامرون که افرادی را توصیف می کند که از طاعون در حال فرار هستند، چاسر مردمی را وصف می کند که با میل و اراده راه سفری مذهبی را در پیش گرفته اند. در دکامرون به طور حتم نسبت به روحانیون جامعه ی آن زمان ایتالیا توسط ده تن قصه گو نقدهایی وارد شده است. این در حالی است که در قصه های کنتربری در داستان ها به آن صورت نقدی نیست بلکه تنها وجود شخصیت های مذهبی و توصیفی که از آنها شده است نقد محسوب می شود، نقدی که با ظرافت بیشتری روحانیت و دستگاه فاسد کلیسای آن زمان را هدف قرار داده است.

منابع:
Abrams, M. H. Greenblatt, Stephen;. (2000). The Norton Anthology of English Literature, The Middle Ages through the Restoration and the Eighteenth Century (Vol. 1). Norton.
Chaucer, G. (2006). The Canterbury Tales. New York: Bantam Classic.
پاسخ
 سپاس شده توسط чернаяЛуна ، ⓢⓘⓛⓔⓝⓒⓔ
آگهی


[-]
به اشتراک گذاری/بوکمارک (نمایش همه)
google Facebook cloob Twitter
برای ارسال نظر وارد حساب کاربری خود شوید یا ثبت نام کنید
شما جهت ارسال نظر در مطلب نیازمند عضویت در این انجمن هستید
ایجاد حساب کاربری
ساخت یک حساب کاربری شخصی در انجمن ما. این کار بسیار آسان است!
یا
ورود
از قبل حساب کاربری دارید? از اینجا وارد شوید.


پرش به انجمن:


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع: 1 مهمان